Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Στα πόδια του βρισκόταν η λύση του μυστηρίου, η αποκάλυψη του μυστικού. O καθρέφτης ήταν κορεσμένος. Το είδωλό του δεν ήταν πλέον αποδεκτό. Όπως και τα είδωλα αυτών και αυτών με τους οποίους και με τα οποία θα μπορούσε να συνυπάρξει στο μέλλον". O χρόνος. Μια κατασκευή από μνήμες. Πάνω σε αυτό το θέμα αναπτύσσονται οι είκοσι παραλλαγές που περιέχονται σε τούτο το βιβλίο. Όπως οι παραλλαγές σ' ένα μουσικό θέμα, που είναι, ταυτόχρονα, το ίδιο αλλά κι ένα άλλο. "Κοίταξε στον καρπό του τον κατασκευασμένο χρόνο. Δεν υπάρχει επιστροφή εκεί απ' όπου δεν έφυγες ποτέ. Μένει...

Δέκα κείμενα με τη μορφή των μύθων, και πολλές φορές με τη χρήση των μυθικών στερεοτύπων, σε μια προσπάθεια για να προσεγγιστεί διά της γραφής η αρχετυπική προφορική καταγωγή του είδους. Αυτή που έδινε τη μαγεία των μουσικών παραλλαγών μέσα από τα εναλασσόμενα στόματα των νυχτερινών παραμυθάδων. Κείμενα-μύθοι που εμφανίζουν άλλοτε τη διαχρονικότητα των αναπάντητων ερωτημάτων και άλλοτε το πλήθος των συγκρουόμενων απαντήσεων, που καθιστούν τα ερωτήματα αυτά και πάλι αναπάντητα. Ερωτήματα για την ύπαρξη, για το χρόνο, για το χώρο, για την τέχνη, για την εξουσία, για τον...

Τούτο το ποίημα είναι γυμνό. Δεν μπορεί να κρύψει, γιατί το κρυφό χρειάζεται ένδυμα. Δεν αποκαλύπτει, γιατί το γυμνό δεν μπορεί να κρύψει. Είναι εκτεθειμένο· στην αμηχανία της ειλικρίνειας, στη χλεύη του δέοντος, στη δυσπιστία των ειωθότων, στης εντροπίας το έθος. Τούτο το ποίημα ομολογεί μόνο στην πληρότητα του σώματος, στο γυμνό και μόνο λόγο.

Πρόκειται για μία πορεία ανάμεσα στις συντεταγμένες του χρόνου, στο βλέμμα της ζωής, στη χειρωναξία της παρουσίας ανά τον απέραντο κόσμο των ορατών και των αοράτων: η ποίηση του Γιάννη Σκληβανιώτη σ' αυτή την ένατη συλλογή του, η οποία μόλις κυκλοφόρησε. Ο λυρισμός διακριτός ανάμεσα στα 75 ποιήματα, όπως επίσης ο στοχαστικός τόνος και η διάθεση της εσωτερικής πρωταγωνίστριας φωνής του βιβλίου για ανασκόπηση και εκτίμηση στιγμών, πραγμάτων, προσώπων. Το εξώφυλλο κοσμεί ζωγραφικό έργο του Κώστα Τσόκλη. Σε τόπους υπέροχης θλίψης Τούτο το τρένο εξακολουθεί να διασχίζ...

Έρχεται ο χρόνος που οι αισθήσεις διεκδικώντας κάθε μία την ιδιαιτερότητά της, δεν επαρκούν ή αδυνατούν να απαντήσουν στο ασαφές του αναπάντητου ερωτήματος. Τότε επικαλείσαι μέσω της ποίησης την έκτη αίσθηση, αυτή τη συναισθησία όλων των αισθήσεων, όπου κατά τον Μάρτιν Χάιντεγκερ "Το ποίημα είναι της ποίησης κι εσύ το μεταγγιζόμενο αίμα της".

"Πλησιάζοντας στο χρόνο που ακούς κάπου κοντά τους ήχους των κουπιών στης νύχτας τη λίμνη, σου ’ρχεται η πεθυμιά να ξαναδιαβείς τα πού περπάτησες μέχρι τα τώρα, εκεί στον κόσμο της καρδιάς. Ώρες, στιγμές, που φύτρωσαν, που άνθισαν, που με μιαν άλλη ύπαρξη είχατε σπείρει και ζωή. Τι κι αν τώρα χάσαν την πρώτη τους φρεσκάδα. Μέσα σου ζουν σα να ’ταν χθες, και σαν παιδί θες, παίζοντας πάλι, σε χαρταετό γραμμένες να τις υψώσεις με γραίγο ή όστρια στον ουρανό. »Ναι, αυτές οι ωραίες στιγμές, μέχρι τα τώρα, από χαρτί κι από γραφή ήταν στερημένες. Στο γιατί και στο ύστερα ζητούσ...