Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Απέναντι στον Προμηθέα ορθώνονται από την πρώτη στιγμή, αδελφές δυνάμεις, το κράτος και η βία... Με τις δυνάμεις αυτές πρώτα και βασικά αντιδιαστέλλεται η υπόσταση και η δύναμη του Προμηθέα. Πίσω από τις δυνάμεις αυτές, ανακοινώνεται αμέσως ότι υπάρχει ανώτατη πηγή εξουσίας με κύρος τελεσίδικο, ο Δίας... Το "αντίπαλον κράτος" που ορθώνεται απέναντι στη "γνώμη" του Προμηθέα, προσφέρεται στην όψη, στην ακοή, στη συνείδηση του θεατή από την πρώτη στιγμή με απόλυτη ακρίβεια συμβόλων. Οι σκληρές μορφές που εφαρμόζουν το νόμο για λογαριασμό του νέου τυράννου (Δία) τοποθετούν το θ...

Διαδοχικές σκηνές αυξανόμενης αναμονής. Το μισό σχεδόν έργο έχει τελειώσει, όταν φτάνει ο Αγαμέμνων με την αιχμάλωτη πριγκίπισσα Κασσάνδρα και η Κλυταιμνήστρα τον πειθαναγκάζει να διαπράξει το αμάρτημα της υπερηφάνειας περπατώντας σε κατακόκκινο χαλί μέχρι την είσοδο του παλατιού. Η Κασσάνδρα, μ' ένα έξαλλο τραγούδι, λέει στον άπιστο χορό ότι είδε σε όραμα την καταδίκη της οικογένειας από την αρχή ως το τέλος, με αποκορύφωμα τα επικείμενα εγκλήματα - το θάνατο του βασιλιά και το δικό της. Μπαίνει μέσα και μόνο τώρα ακούγεται από το παλάτι η κραυγή του θανάτου, που περίμεναν...

Σ' αυτό το δράμα του Αισχύλου, που οι αρχαίοι ονόμασαν Άρεως μεστόν, η στάση όλων μαρτυρεί πράγματι ακόμη μια φορά ότι τη λύση στο δράμα τη δίνουν οι θεοί. Από τη μια πλευρά έχουμε το νεαρό βασιλιά, ήρεμο και συνετό, που αρχίζει με παράκληση στους θεούς να σώσουν την πατρίδα του. Από την άλλη έχουμε ένα χορό από γυναίκες, αναστατωμένες από τον τρόμο, που φωνάζουν πανικόβλητες: καλούν τους θεούς να βοηθήσουν... Η έξαλλη προσευχή τους ενώνεται με τη γαλήνια προσευχή του Ετεοκλή: καθένας επικαλείται τους θεούς. Και, τέλος, οι θεοί εισακούουν τις παρακλήσεις τους. Η Θήβα τουλάχ...

Οι "Πέρσες" είναι ένα ιστορικό δράμα, που όμως ξεπερνά τα όρια του είδους, ανιχνεύοντας το νόημα που κρύβεται στο συγκεκριμένο γεγονός. Η νίκη των Ελλήνων είναι επίτευγμα δικό τους, καθώς και των θεών, που τιμωρούν την υπέρμετρη δύναμη αλλά και την ασέβεια. Ούτε λέξη χλευασμού για τον αντίπαλο δεν ακούγεται. Εξίσου σοβαρά αντιμετωπίζεται και η δύναμή του και η τραγικότητα της πτώσης του. Φυσικά, το δράμα είναι ταυτόχρονα και ιστορικό ντοκουμέντο: η μεγαλειώδης αφήγηση της ναυμαχίας γράφτηκε από κάποιον που έλαβε μέρος σ' αυτήν. Albin Lesky, "Η Τραγική Ποίηση των Αρχαίων...

Η σύγκρουση των γιων του Οιδίποδα για τον θρόνο της Θήβας, στο κατ’ εξοχήν πολεμικό δράμα του Αισχύλου. Ο Ετεοκλής αρνείται να παραδώσει την εξουσία στον Πολυνείκη, κι ο τελευταίος οδηγεί ξένο στρατό ενάντια στη γενέτειρά του. Στην έβδομη πύλη των Θηβών τα δύο αδέλφια έρχονται αντιμέτωπα και αλληλοσκοτώνονται για να επαληθεύσει η κατάρα του πατέρα τους «να μοιραστούν με σίδερο τη βασιλεία».

Ο Ορέστης επιστρέφει από τη Φώκαια και πάνω από τον τάφο του πατέρα του αναγνωρίζεται με την αδελφή του Ηλέκτρα. Εκδικείται τον φόνο του Αγαμέμνονα, σκοτώνοντας τους δύο εραστές, τη μητέρα του Κλυταιμνήστρα και τον Αίγισθο. Οι Ερινύες καταδιώκουν για την πράξη της μητροκτονίας τον Ορέστη, που φεύγει για τους Δελφούς.

Οι Δαναΐδες, γενιά της Ιώς, καταφεύγουν μαζί με τον πατέρα τους στο Άργος για ν’ αποφύγουν τον αναγκαστικό γάμο με τους εξαδέλφους τους, γιους του Αιγύπτου, που τις καταδιώκουν. Η ανθρώπινη αγωνία και το αδιέξοδο, το ηθικό δίλημμα, η κυριαρχία της θέλησης των θεών.