Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

«... Αλλά η περίπτωση του Μίλλερ ήταν διαφορετική. Έφτασε η φήμη του σ' εμάς διαμέσου ενός Άγγλου συγγραφέως, φίλου της Ελλάδος, που μας εγνώριζε καλά και που κατά κάποιον τρόπο ταυτιζόταν μαζί μας. Ο ποιητής και συγγραφεύς Λάρυ Ντάρελ, που από χρόνια ζούσε στην Ελλάδα, μας τον παρουσίασε ξαφνικά, με τα δύο διφορούμενα χαρακτηριστικά του, τους σεξουαλικούς του άθλους και τη μεταφυσική δίψα του. Ο Μίλλερ ήταν σαν να έσερνε πίσω και τριγύρω του ένα είδος μαγνητικού πεδίου που σε κάθε άγγιγμα έβγαζε σπίθες. Αντίθετα από άλλους φιλέλληνες, ο Μίλλερ αυτοπυρπολήθηκε με άμεσο ενθο...

Το "Επάγγελμα της κυρίας Γουώρρεν" γράφτηκε στα 1893 για να πείσει τον κόσμο πως η πορνεία δεν έχει την πηγή της στη γυναικεία φαυλότητα αλλά απλούστατα στα χαμηλά ημερομίσθια και τον υπερβολικό φόρτο εργασίας των γυναικών που αναγκάζει τα δύστυχα αυτά πλάσματα να εκπορνεύονται για να μπορέσουν να ζήσουν ανθρωπινά. Αν στην κοινωνία μας κυριαρχεί η διαφθορά και όχι η ηθική, αυτό οφείλεται απλούστατα στο ότι η διαφθορά πληρώνεται καλύτερα. Καμιά φυσιολογική γυναίκα δεν θα γινότανε κατ' επάγγελμα πόρνη, αν είχε τα μέσα να 'ναι αξιοπρεπής, ούτε θα παντρευότανε για χρήματα, αν...

"Κι έτσι μπήκα σ’ έναν σπασμένο κόσμο αναζητώντας την ονειρική συντροφιά της αγάπης..." (BrokenTower) Προφανώς ο "σπασμένος κόσμος" είναι η μεταπολεμική Αμερική. Μετά από την τεράστια οικονομική κρίση που πήρε διαστάσεις πολέμου, οι αξίες και οι κοινωνικές ισορροπίες επαναπροσδιορίζονται. Ο παλιός κόσμος που πεθαίνει (Blanche) θέλει να υιοθετηθεί από έναν άλλον που βρίσκεται σε περίοδο οργασμικής δημιουργικότητας (Kowalski). Προβάλει μια νέα ταυτότητα, μια σεξουαλικότητα έντονη και προσπαθεί να ριζώσει στο καινούργιο που με την σειρά του τρέφεται από τις σάρκες του π...

Στην "Κυρά", η θάλασσα σηματοδοτεί την ελευθερία, τη φυγή, το μυστήριο, το ανικανοποίητο, αλλά, συγχρόνως, και κάτι εντελώς αντίθετο, την επιστροφή στο περιβάλλον της αθωότητας (αφού το υγρό στοιχείο είναι ο γενέθλιος τόπος μας). Κοντά στις ακτές, στα χρόνια της νιότης της, η ηρωίδα συναντά τον έρωτα-στοιχειό. "Ο άνθρωπος μοιάζει τόσο πολύ με την θάλασσα" Ελίντα Βάνγκελ

Το βιβλίο αυτό είναι ένας φόρος τιμής στην μεγάλη Μαρίκα Κοτοπούλη. Είναι ένα είδος "προσωπογραφίας" και "βιογραφίας" της, με τα στοιχεία που τις διέπουν να βγαίνουν μέσα από λόγια και κείμενα δικά της, μέσα από τις συνεντεύξεις της, μέσα από τους διθυραμβικούς ύμνους που έγραψαν μερικοί από τους μέγιστους λογίους και θεατρανθρώπους της εποχής της, μέσα από τα κριτικά σημειώματα για τις ανυπέρβλητες ερμηνείες της σε μια τεράστια γκάμα ρόλων... Το υλικό ήταν τεράστιο, η επιλογή των χαρακτηριστικών αποσπασμάτων δύσκολη... Ό,τι σημαντικό γράφτηκε για την Μαρίκα, ό,τι αξιομνημό...