Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο στόλος των Αχαιών καθηλωμένος στην Αυλίδα περιμένει ούριο άνεμο για να ξεκινήσει για την Τροία. Ο Αγαμέμνων καλεί από τις Μυκήνες την κόρη του Ιφιγένεια για να τη θυσιάσει, προφασιζόμενος πως θα την παντρέψει με τον Αχιλλέα. Η νεαρή κοπέλα προσφέρεται να θυσιαστεί για την πατρίδα της. Ο ηρωισμός της κόρης και οι τραγικές εσωτερικές συγκρούσεις του Αγαμέμνονα σε ένα από τα κορυφαία έργα της αρχαίας λογοτεχνίας.

Ο Ευριπίδης είναι ο τρίτος της τριάδας των μεγάλων ποιητών της δραματικής ποίησης της αρχαίας Ελλάδας. Χαρακτηρίζεται ρεαλιστής συγγραφέας, καθώς δίνει τους χαρακτήρες των προσώπων των έργων του όπως είναι περίπου στην πραγματικότητα, και "από σκηνής φιλόσοφος", επειδή αντιμετωπίζει στοχαστικά τα θέματα που επεξεργάζεται. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται ένα "σατυρικό δράμα", ο "Κύκλωψ", και δεκαοκτώ τραγωδίες: "Άλκηστις", "Ανδρομάχη", "Μήδεια", "Ηρακλείδαι", "Ιππόλυτος", "Εκάβη", "Ικέτιδες", "Ηρακλής μαινόμενος", "Τρωάδες", "Ιφιγένεια η εν Ταύροις", "Ηλέκτρα", "Ελέν...

Οι πιο λαμπρές δημιουργίες της αρχαίας ελληνικής σκέψης: θέατρο, φιλοσοφία, ιστορία, ρητορική, ποίηση - μυθιστορία, επιστήμη. Τα ομηρικά έπη, οι τραγωδίες του Αισχύλου και του Ευριπίδη, οι κωμωδίες του Αριστοφάνη, οι φιλοσοφικές πραγματείες του Πλάτωνα, οι ιστορικές μαρτυρίες του Ηρόδοτου και του Θουκυδίδη, οι ρητορικοί λόγοι του Δημοσθένη, οι περιηγήσεις του Παυσανία. Για πρώτη φορά στο περίπτερό σας τα αριστουργήματα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος συγκεντρωμένα σε μια σειρά από χρηστικούς και καλαίσθητους τόμους, με το πλήρες αρχαίο κείμενο και την παράλληλη νεοελληνι...

Η Ιφιγένεια θυσιάζεται απ' τον Αγαμέμνονα, αρπάζεται όμως την τελευταία στιγμή απ' την Άρτεμη και μεταφέρεται στους Ταύρους. Εκεί εκτελεί επίσημα το έργο του θύτη. Αυτό ακριβώς το οφίκιό της γίνεται αιτία να ξαναενωθούν τα πρόσωπα του δράματος, όταν φτάνει κάποτε στους Ταύρους ο Ορέστης, που είχε σφάξει τη μάνα του. Επακολουθεί, όμως, η αναγνώριση και το κακό σταματάει ως εδώ. Εντούτοις, στο τέλος του δράματος, με το στόμα της Αθηνάς, αναγγέλλεται και πάλι ο χωρισμός των δύο αδελφών. Η Ιφιγένεια δε θα γυρίσει στην οικογένειά της, θα παραμείνει για πάντα ιέρεια στη Βραυρώνα....

Ο Ορέστης και ο Πυλάδης αναζητούν στη Σκυθία το ξόανο της Αρτέμιδας. Συλλαμβάνονται και οδηγούνται στον ναό της θεάς για να θυσιαστούν. Ιέρεια εκεί είναι η Ιφιγένεια που αναγνωρίζει τον αδελφό της. Παίρνουν το ξόανο και όλοι μαζί φεύγουν κρυφά για την Ελλάδα. Ο βασιλιάς της Σκυθίας τους καταδιώκει, αλλά τους σώζει η θέα Αθηνά.

Ο Ευριπίδης είναι ο τρίτος της τριάδας των μεγάλων ποιητών της δραματικής ποίησης της αρχαίας Ελλάδας. Χαρακτηρίζεται ρεαλιστής συγγραφέας, καθώς δίνει τους χαρακτήρες των προσώπων των έργων του όπως είναι περίπου στην πραγματικότητα, και "από σκηνής φιλόσοφος", επειδή αντιμετωπίζει στοχαστικά τα θέματα που επεξεργάζεται. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται ένα "σατυρικό δράμα", ο "Κύκλωψ", και δεκαοκτώ τραγωδίες: "Άλκηστις", "Ανδρομάχη", "Μήδεια", "Ηρακλείδαι", "Ιππόλυτος", "Εκάβη", "Ικέτιδες", "Ηρακλής μαινόμενος", "Τρωάδες", "Ιφιγένεια η εν Ταύροις", "Ηλέκτρα", "Ελέν...

[...] Ο Ευριπίδης ο Αθηναίος γεννήθηκε τη μέρα της ναυμαχίας της Σαλαμίνας (15 Σεπτεμβρίου 480 π.χ.). Είναι ο από σκηνής φιλόσοφος, γνήσιο τέκνο του περιβάλλοντος του Ίωνα φιλοσόφου Αναξαγόρα και του ηγέτη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας Περικλή. Έγραψε 92 τραγωδίες και σώζονται μόνο 18. Η "Ιφιγένεια εν Ταύροις" διδάχτηκε ανάμεσα στα 415 - 413 π.χ. Σε μια εποχή που οι ηθικές αξίες είχαν εντελώς εκφυλισθεί. Ο Αθηναίος άνθρωπος νιώθει εντελώς μόνος και αυτή τη μοναξιά προβάλλει ο ποιητής. Ο πελοποννησιακός πόλεμος, η απροκάλυπτη επέμβαση των Περσών στα εσωτερικά των Ελλήνων, ο χαφι...

Η άπνοια εμποδίζει το στόλο των Ελλήνων να ξεκινήσει εναντίον των Τρώων. Μένουν ακινητοποιημένοι στην Αυλίδα. Τα λόγια του μάντη Κάλχα αμείλικτα: "Δε θα φυσήξουν ούριοι άνεμοι αν δε θυσιαστεί η Ιφιγένεια". Ο Αγαμέμνονας, αρχιστράτηγος και πατέρας, αντιμετωπίζει το φοβερό δίλημμα... Η μεταφορά ενός έργου από μια μορφή Τέχνης σε άλλη προϋποθέτει τη διάσπαση της αρχικής μορφής στα επιμέρους συστατικά της και την ανασύνθεσή της με βάση τους κανόνες που επιβάλλει η καινούργια μορφή. Η "Ιφιγένεια" και η "Αντιγόνη" δεν είναι αυτούσιες οι τραγωδίες των Ευριπίδη και Σοφοκλή που γρά...

...Το έργο υπογραμμίζει τον ορθολογισμό του Ευριπίδη εις βάρος του πατριωτισμού του αλλά και της ικανότητάς του ως θεατρικού συγγραφέα. Δεν πραγματεύεται κάποιον καλά οργανωμένο μύθο αποδεκτό ως μακροχρόνια λαϊκή πίστη, τον οποίο θα ήθελε ίσως να αμφισβητήσει. Παρουσίασε μια ελάχιστα γνωστή ιστορία, χωρίς βαθιές ρίζες στην αρχαιότητα -μερικοί μάλιστα λένε ότι την έπλασε ο ίδιος- για να ικανοποιήσει την περηφάνια των Αθηναίων και να κάνει πιο στενούς τους δεσμούς που ένωναν τις Ιωνικές πόλεις με την Αθήνα. Α. S. Owen, "Euripides Ion", XXXIII Oxford, 1963

Ο Ίων, γιος του Απόλλωνα και της Αθηναίας βασιλοπούλας Κρέουσας, εγκαταλείπεται σε σπηλιά της Ακρόπολης και μεταφέρεται από τον Ερμή στους Δελφούς. Αργότερα, η Κρέουσα, παντρεμένη με τον Ξούθο, δεν μπορεί να τεκνοποιήσει και επισκέπτεται τους Δελφούς για να συμβουλευτεί το μαντείο. Της απαντούν ότι πρέπει να υιοθετήσει τον νεωκόρο του ιερού. Η Κρέουσα αρνείται και προσπαθεί να τον σκοτώσει, ώσπου αποκαλύπτεται ότι πρόκειται για τον γιο της Ίωνα. Με τη μεσολάβηση της Αθηνάς τον παίρνουν για να τον εγκαταστήσουν στον θρόνο των Αθηνών.

Έχουμε στα χέρια μας μια πέρα ώς πέρα, αθηναϊκή "τραγωδία", στην οποία παρελαύνει όλη η μυθολογία της πόλης. Κεντρικός άξονας η αυτοχθονία και ο αποκλεισμός του ξένου. Γι' αυτό γύρω σ' αυτόν τον άξονα στρέφεται και ο Χορός, δείχνοντας πού πρέπει να συσπειρωθεί ή είναι συσπειρωμένος ο λαός της Αθήνας στη δύσκολη εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου. Ο Ευριπίδης το γράφει μετά τη Νικίειο ειρήνη σε μια αμφίβολη ανάσα μέσα στον πόλεμο το 419, και το 418 το έργο ανεβαίνει στη σκηνή.

Ο Ευριπίδης είναι ο τρίτος της τριάδας των μεγάλων ποιητών της δραματικής ποίησης της αρχαίας Ελλάδας. Χαρακτηρίζεται ρεαλιστής συγγραφέας, καθώς δίνει τους χαρακτήρες των προσώπων των έργων του όπως είναι περίπου στην πραγματικότητα, και "από σκηνής φιλόσοφος", επειδή αντιμετωπίζει στοχαστικά τα θέματα που επεξεργάζεται. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται ένα "σατυρικό δράμα", ο "Κύκλωψ", και δεκαοκτώ τραγωδίες: "Άλκηστις", "Ανδρομάχη", "Μήδεια", "Ηρακλείδαι", "Ιππόλυτος", "Εκάβη", "Ικέτιδες", "Ηρακλής μαινόμενος", "Τρωάδες", "Ιφιγένεια η εν Ταύροις", "Ηλέκτρα", "Ελέν...