Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο τόμος περιέχει τα κείμενα: "Οι τρεις τυχοδιώκτες και ο σουλτάνος", "Οι περιπέτειες του πρώην σουλτάνου", "Η ιστορία του Μαχμούτ, σουλτάνου του Καΐρου", "Η ιστορία του πρώτου τρελού", "Η ιστορία του δεύτερου τρελού", "Η ιστορία του σοφού και του μαθητή του", "Η ιστορία του καμπούρη δασκάλου", "Η ιστορία του δασκάλου με το στραβό στόμα", "Η ιστορία των τριών αδελφών και της σουλτάνας μητέρας τους", "Η ιστορία του πρίγκιπα Ζεΐν Αλασνάμ και του σουλτάνου των τζινιών".

20 Απριλίου 1945. Το Βερολίνο, για πρώτη φορά, υπό ασφυκτική πολιορκία. Μια ανώνυμη Γερμανίδα, γύρω στα τριάντα, αρχίζει να κρατά ημερολόγιο. Έως την Παρασκευή 22 Ιουνίου 1945, καταγράφει ό,τι συμβαίνει στην ίδια και στους κατοίκους του σπιτιού όπου βρήκε καταφύγιο. Με εξομολογητική διάθεση και πικρό χιούμορ, ζωντανεύει έναν κόσμο που μετρά πληγές και θύματα, αμήχανο μπροστά στην έκβαση των γεγονότων. Μια συγκλονιστική προσωπική μαρτυρία με την αξία ιστορικού ντοκουμέντου που έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.

Το βιβλίο "Μία γυναίκα στο Βερολίνο" είναι ένα συναρπαστικό ημερολόγιο πολέμου και κατοχής που δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο παρόμοιο. Πρόκειται για τη ματιά ενός θύματος, μιας γυναίκας που βιώνει και καταγράφει την ανελέητη επίθεση σε βάρος ενός άμαχου πληθυσμού. Η αφήγησή της χαρακτηρίζεται από θάρρος, από εντυπωσιακή πνευματική εντιμότητα και από τις ασυνήθιστες δυνατότητες της να αντιλαμβάνεται και να παρατηρεί. Είναι μία από τις συγκλονιστικότερες προσωπικές αφηγήσεις σχετικά με τις συνέπειες του πολέμου και της ήττας. Είναι επίσης ένα από τα πλέον αποκαλυπτικά κομμάτ...

" ...Και αν δεν ήταν αυτό το μήλο που κρατάω στο χέρι, που η ευωδιά του με δυναμώνει και παρατείνει για λίγο τη ζωή μου, θα είχα ήδη ξεψυχήσει." Με τα λόγια αυτά ο Αριστοτέλης στην επιθανάτια κλίνη του αρχίζει, σύμφωνα με το "Liber de pomo", το τελευταίο μάθημά του, μια τελευταία προτροπή επί φιλοσοφίαν. Το "Liber de pomo", το οποίο μεταφράζεται και σχολιάζεται εδώ, είναι ένα λατινικό κείμενο του 13ου αιώνα -ιδιαίτερα διαδεδομένο κατά τον Μεσαίωνα και σχεδόν άγνωστο στις μέρες μας- στο οποίο αποτυπώνεται μια άκρως ενδιαφέρουσα εικόνα του μετασχηματισμένου Αριστοτέλη τ...

Με αφορμή τη δικαστική αντιπαράθεση ανάμεσα σ' έναν Ιησουίτη ιερωμένο και σε μια πιστή ακόλουθό του, που έλαβε χώρα το 1730, ο ανώνυμος συγγραφέας της Τερέζ "ξεφωνίζει" στην κυριολεξία την υποκρισία του κλήρου της εποχής, καταγγέλλει τη δυσμενή επίδραση της θρησκείας στην υγεία των σωμάτων και των πνευμάτων, διεκδικεί το δικαίωμα στη "δοκιμή και στην πλάνη", το δικαίωμα, γενικώς, στην αυτοδιάθεση. Λόγω της επίμονης αναφοράς και εμβάθυνσης στα θέματα θρησκείας, εικάζεται ότι το έργο μπορεί να έχει γραφτεί από τον άθεο διαφωτιστή και εγκυκλοπαιδιστή Ντενί Ντιντερό.

Είναι πολύ πιθανό, το έργο, να έχει γραφεί κατά τον 14ο αιώνα. Πολλοί όμως που ασχολήθηκαν και μελέτησαν για το έργο τοποθετούν αυτό και τον ποιητή του στον 12ο και στον 13ο αιώνα. Το έργο έχει σωθεί σε τέσσερις παραλλαγές σε χειρόγραφα με ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους. Είναι γραμμένο σε δημοτική εποχής, με πολλά ιδιωματικά στοιχεία των παράλιων νησιών της Μ. Ασίας αλλά και της Κύπρου. Στο έργο εξιστορούνται οι έρωτες του Λύβιστρου, ενός λατίνου άρχοντα προ την Ινδή Ροδάμνην μέσα από την αφήγηση του Κλειτοβού κάποιου ηγεμονόπαιδος προς την παιδική φίλη του Μυρτάνη.

Το έργο έχει διασωθεί σε τρεις παραλλαγές, με ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους. Χρησιμοποιήθηκε για την αντιγραφή η παραλλαγή των 1820 στίχων. Trois poemes (Berlin 1881), εκδομένο από τον Δ. Βικέλα και W. Wagner που το βρήκαμε στην Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. Ο ποιητής παρουσιάζει τον Αχιλλέα από μικρό να ασκείται, σε "ανδρεία και καβάλλα". Μοναχογιός του βασιλέα των Μυρμιδόνων και της Εφθίας, μετά από κάποια διοργάνωση κονταρομαχιών κατανικά τους αντιπάλους του χωρίς αυτοί να γνωρίζουν ποιος είναι. Ο λαός ζητά από το βασιλιλά να χρήσει άρχοντα και δυνάστη το γιο του, γιατί είν...

Ο Ψευδοκαλλισθένης στην ιστορία του για τον Μεγάλο Αλέξανδρο, μας παρουσιάζει αυτόν (τον Αλέξανδρο) όχι σαν γνήσιο παιδί του Φιλίππου, αλλά σαν νόθο γιο της Ολυμπιάδας από τον μάγο Νεκτεναβώ (τελευταία βασιλιά της Αιγύπτου, ο οποίος την εξαπάτησε). Στην συνέχεια ιστορεί τη δράση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία πολύ λίγο βασίζεται στην ιστορική αλήθεια, αναφέροντας ανύπαρκτες εκστρατείες στη Δύση, στο Βορρά, στο Νότο και την Ανατολή, ακόμα και σε φανταστικές περιοχές όπως των Αμαζόνων, των Πιθήκων, την χώρα του Σκότους, την χώρα των Μακάρων κ.ά. [...] Χρησιμοποιήθηκε για...

Στην Ισπανία του 16ου αιώνα, ένας ντελάλης στοΤολέδο, ο Λαθαρίγιο ντε Τόρμες, εξιστορεί σ' ένα γράμμα πώς κατάφερε από μικρό παιδί να επιβιώσει παρά τη φτώχια και τους άσπλαχνους αφέντες του, και γιατί ανέχεται να μοιράζεται τη γυναίκα του με τον αρχιπρεσβύτερο της ενορίας. Ο αφηγητής είναι ένα παιδί του δρόμου που διηγείται τα βάσανά του και τις πονηριές που σκαρώνει για να μην πεθάνει από την πείνα. Μέχρι που τέλος, έχοντας πάρει σκληρά μαθήματα από τη ζωή, μαθαίνει το συμφέρον του και καταλήγει κυνικός και υποκριτής σαν όλους. Ο Λαθαρίγιο είναι πανέξυπνος, με διαβολεμένο...

Για ποιο λόγο χρειάζεται να ασχοληθεί κάποιος σήμερα με τη θεωρία της αρχαίας ελληνικής μουσικής; Είναι λόγοι μιας απλής έως απλοϊκής ιστορικής περιέργειας ή και μια ουσιαστική αναζήτηση αρχών και δεδομένων πάνω στις οποίες στηρίζεται ολόκληρο το σύγχρονο μουσικο-θεωρητικό μας οικοδόμημα; Δύο σκέψεις οδήγησαν στη συγκεκριμένη προσπάθεια ερμηνείας και (γιατί όχι;) απλοποίησης της αρχαιοελληνικής μουσικής θεωρίας μέσα από τα συγκεκριμένα κείμενα και την εμπειρική προσέγγιση. Από τη μία τίποτα δεν είναι καινούργιο αφού η αρμονική στήλη, που κατά την παράδοση ανακάλυψε ο Πυθα...

Στο μέσον του δεύτερου μεταχριστιανικού αιώνα, ο Αλέξανδρος και ο Μοντανός, ένας εθνικός κι ένας χριστιανός προφήτης, στην ίδια δεκαετία και σε κοντινή απόσταση γεωγραφικά, κέρδισαν με τις δραστηριότητές τους μεγάλη φήμη. Οι νέοι προφήτες δεν έκαναν την εμφάνισή τους σε κάποιο από τα επιφανή κέντρα του πολιτισμού αλλά σε απόμακρες περιοχές της Μικράς Ασίας. Ο Αλέξανδρος, πολέμιος των Χριστιανών και των Επικούρειων, ισχυριζόταν ότι αντλούσε την έμπνευσή του από τον Ασκληπιό και ο Μοντανός από τον Ιησού και το άγιο Πνεύμα. Οι μεγάλες τους επιτυχίες προκάλεσαν και μεγάλες αντι...

[...] Έργα του Αλκιδάμαντα ακέραια σώθηκαν δύο: ένας εριστικός λόγος που επιγραφόταν "Περί των τους γραπτούς λόγους γραφόντων ή περί σοφιστών" και "Ο Οδυσσεύς κατά Παλαμήδους προδοσίας" (η γνησιότητα του οποίου αμφισβητείται έντονα). Ο πρώτος είναι επίθεση εναντίον εκείνων που "επεξεργάζονται γραπτώς τους λόγους τους" - και ο κυριότερος μέσα σ' αυτούς είναι ο Ισοκράτης-, ενώ στον δεύτερο λόγο εμφανίζεται να μιλάει ο Οδυσσέας κατηγορώντας ενώπιον άλλων Ελλήνων τον Παλαμήδη και να ζητάει την καταδίκη του για την υποτιθέμενη προδοσία του και τη συνεννόησή του με τους Τρώες. Α...

Η απεικόνιση ενός ορισμένου ανθρώπου ήταν και παραμένει μια δύσκολη υπόθεση τόσο για τη ζωγραφική, όσο και για τη γλυπτική. Η προσωπογραφία, το πορτρέτο, δεν αποδίδει απλά τα χαρακτηριστικά του απεικονιζόμενου, αλλά προπάντων τον ψυχισμό του, τα ιδιότυπα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του. Τα χαρακτηριστικά αυτά δεν ταυτίζονται με τα εξωτερικά γνωρίσματα μιας μορφής, αλλά απορρέουν κυρίως από την έκφρασή της. Σ' αυτό ακριβώς το σημείο επικεντρώνεται η ιδιαιτερότητα του πορτρέτου. Επιχειρεί να συλλάβει και να αποδώσει την έκφραση του ατόμου, που απεικονίζεται, και η οποία...

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονται αιτία για μια αμείλικτη σάτιρα της σημερινής νεοελληνικής κοινωνίας. Προτείνεται το βιβλίο να μη διαβαστεί: -Από όσους δεν έχουν ιδέα από Αριστοφάνη, Κουτούζη, Λασκαράτο, Ροΐδη, Σουρή, Εμπειρίκο και γενικώς από την ελληνική σατιρική παράδοση. -Από εκείνους που δεν έχουν λάβει πριν μέτρα κατά της λιποθυμίας από τα γέλια, από ανηλίκους ή καρδιοπαθείς. -Από διευθυντές πολυεθνικών, εργολάβους δημοσίων έργων, εθνικόφρονες, θρησκόληπτους και διαπλεκόμενους. Η Ψ' Ολυμπιάδα αποτελεί μια τριλογία όπου στα τρία επίπεδά της (γλωσσικό, ερωτικό και σατ...

Tο βιβλίο "Αυτοκρατορική ύβρις" έγινε μπεστ σέλερ όπου κι αν κυκλοφόρησε και είχε τεράστιο πολιτικό αντίκτυπο λόγω του πλήθους πληροφοριών που μεταφέρει, του γλαφυρού -ενίοτε σαρκαστικού- ύφους του συγγραφέα και της αναπάντεχης πολιτικής του τόλμης. Για τον "Ανώνυμο", η Αλ Κάιντα δεν είναι απλώς μια τρομοκρατική οργάνωση, αλλά η ένοπλη πρωτοπορία μιας ευρείας αντιαποικιοκρατικής εξέγερσης του μουσουλμανικού κόσμου εναντίον της Δύσης. Ο αγώνας της δεν είναι επιθετικός, αλλά αμυντικός, μπορεί, δε, να συγκριθεί με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Πατέρων του αμερικανικού...

Και ήρθες, μάτια μου, ζητώντας το πρώτο σπίτι, το πρώτο φως, την πρώτη αίσθηση και βεβαιότητα, την πρώτη αγκαλιά, το πρώτο χάδι. Και δεν βρήκες τίποτε και κανέναν. Απουσία ατελειώτη, πέτρες γηρασμένες και μουχλιασμένες, κενό και έρημο τοπίο. Και κουβαλούσες πληγές αγιάτρευτες, άδειο χρόνο και βλέμμα τρομαγμένο. Και ήσουν όλος θάνατος και έκραζες πατέρα, και έκραζες μάνα, και αυτοί δεν απαντούσαν, δεν ήσαν εκεί, δεν σε άκουγε κανείς. Και θρηνούσαν οι πέτρες, ο χώρος και ο χρόνος, και το σπίτι γέμιζε σιωπή και αποκτείνουσα απουσία. [...]

Συνεχίζοντας με τη χάρη του Θεού, την προσπάθειά μας να μεταφέρουμε στη νεοελληνική γλώσσα σπουδαία αγιολογικά κείμενα παλαιότερων εποχών, ώστε αυτά να είναι εύληπτα από το φιλάγιο αναγνωστικό κοινό, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να προσφέρουμε, δια του παρόντος πονήματος, στους ευλαβείς αναγνώστες, το κείμενο του "Μαρτυρίου" και τριών άλλων "Θαυμάτων" του μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου. Το "Μαρτύριο" είναι έργο του σπουδαιότερου αγιολόγου του 10ου αιώνα, του Συμεών του Μεταφραστή. Από τις συλλογές δε των "Θαυμάτων", η πρώτη ή "Βιβλίο Α" είναι το έργο του Ιωάννη...

Η Αθήνα "Μητέρα των Τεχνών και των Γραμμάτων" (Martin Crusius, 1575), ενώ σε γενικές γραμμές παραμένει ζωντανή στη συνείδηση των λαών της Δύσης, εξαφανίζεται βαθμιαία ως πραγματικότητα κυρίως από τη στιγμή που οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου Θεοδόσιος Α΄και Ιουστινιανός καταργούν, ο πρώτος τους Ολυμπιακούς Αγώνες (394) και ο δεύτερος την φιλοσοφική σχολή (529). Στους αιώνες που ακολουθούν η πόλη της Παλλάδος αναφέρεται μόνο σε περιπτώσεις επισκέψεων επισήμων, όπως αυτή του Βυζαντινού αυτοκράτορα Κώνσταντα Β΄το 662 κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του προς την Ιταλία. Κάποιος ανο...