Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γι' αυτό λέω τον πόνο μου στις πέτρες - αν και μένουν βουβές στην απελπισία μου, είναι καλύτερες απ' τους Τριβούνους γιατί δεν με διακόπτουν. Όταν κλαίω, μουσκεύουν από τα δάκρυά μου και νομίζω ότι κλαίνε μαζί μου. Αν φορούσαν λευκούς κι επίσημους χιτώνες, δεν θα 'βρισκε η Ρώμη καλύτερους Τριβούνους. Η πέτρα είναι μαλακή σαν το κερί, ενώ οι Τριβούνοι πιο σκληροί από πέτρα. Η πέτρα δεν έχει γλώσσα και δεν πληγώνει, ενώ οι Τριβούνοι ανακοινώνουν με τη γλώσσα τους το θάνατο.

Αχ, Έρωτα θεέ, τι άπληστος, τι ακόρεστος που είσαι! Ενώ όλα τα χωράς, όλα τα δέχεσαι, σαν θάλασσα, ό,τι θα καταπιείς, όσο ακριβό κι υπέροχο κι αν είναι, μέσα σε μια στιγμή ξεπέφτει, ευτελίζεται, και δεν σου φτάνει. Τόσο γεμάτος με μορφές τής φαντασίας είν' ο έρωτας, που είναι από μόνος του η τέλεια φαντασίωση.

Φύσα, φύσα, βοριά μου χειμωνιάτικε, εσύ ψυχρός δεν είσαι τόσο, σαν του ανθρώπου την τυφλή αχαριστία. Τα δόντια σου αιχμηρά δεν είναι, μιας κι είσ' αόρατος στον κόσμο. Κρύα η ανάσα σου είναι μόνο. Χέι χο, χέι χο, τραγούδα χέι χο στο πράσινο το δέντρο. Απάτη οι πιο πολλές φιλίες- οι έρωτες μια σκέτη τρέλα! Χέι χο, χέι χο, τραγούδα χέι χο στο πράσινο το δέντρο, τη χαρά τραγούδα της ζωής μας!

Το ηθικό δίλημμα του Άμλετ, να πάρει εκδίκηση για τον δολοφονημένο του πατέρα δίχως ταυτόχρονα να παραβεί τις ηθικές αρχές του, να αποδώσει δικαιοσύνη σύμφωνα με τη λογική και τον νόμο και όχι σύμφωνα με τα πάθη της συγκυρίας, είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Το ερώτημα του Άμλετ, να ζει κανείς ή να μην ζει σε ένα κόσμο που κυβερνά η διαφθορά, σήμερα που διάφοροι αυτόκλητοι κήνσορες αναλαμβάνουν "στο όνομα του λαού" να πάρουν τη δικαιοσύνη στα χέρια τους, αποκτά συγκεκριμένη αξία για τον σύγχρονο αναγνώστη. Η νέα τολμηρή μετάφραση του πιο γνωστού σεξπιρικού έργου...

Η λογοτεχνική απεικόνιση του έρωτα, διά χειρός Σαίξπηρ, σε όλο της το μεγαλείο: 154 σονέτα. Αποσπάσματα από το best seller της Ελισαβετιανής εποχής, "Αφροδίτη και Άδωνης". Σκηνές από 13 θεατρικά έργα, που παίζονται από την εποχή του έως σήμερα και δεν έπαψαν ποτέ να συγκινούν την ανθρώπινη ψυχή. Μέσα από μια γοητευτική αλληλουχία σκηνών και λόγων που υμνούν την ερωτική αγάπη, η νέα, μεταξόδετη, πολυτελής και πλούσια εικονογραφημένη έκδοση ανθολογεί το σύνολο του θεατρικού και ποιητικού έργου του Σαίξπηρ, μυώντας τον αναγνώστη σ' ένα ευγενές είδος τέχνης -την τέχνη του β...

"Δεν είμαι σε θέση να πω εάν τίμησα το πρωτότυπο και ασφαλώς δεν θα μάθω ποτέ εάν σεβάστηκα δεόντως τα αισθήματα του νεαρού της ιστορίας μας. Μοιάζει χειμώνας πάντα ο καιρός της μετάφρασης, θαμπός χειμώνας, πολύ μακριά από το πρωτότυπο που ιδεαστήκαμε και αγαπήσαμε, και καθιστά ακόμη πιο αφανή τα αισθήματα της νεότητας. Κι ας είναι πάντα καλοκαίρι εκεί όπου τα σονέτα, ως ερωτικά εγκώμια, ευδοκιμούν ακόμη με όλες τις απροσδόκητες αποφύσεις τους, και όπου ο χρόνος της μετάφρασης, πολλά χρόνια μετά, πάει να συναντήσει τον άλλο χρόνο, τον ανέφικτο. Θα κριθούμε όλοι εκ του αποτε...

Η λατρεμένη ιστορία αγάπης του Σαίξπηρ σε ένα βιβλίο με ωραία εικονογράφηση διασκευασμένο για παιδιά και απαραίτητο για κάθε παιδική και εφηβική βιβλιοθήκη.

Αναφορές... ... στην αγάπη, στον έρωτα ... στην αλήθεια στο ψέμα ... στις αρετές στα ελαττώματα ... στα γηρατειά ... στη δικαιοσύνη, στους νόμους ... στην εξουσία, στα αξιώματα, στο κράτος ... στον θάνατο ... στη θλίψη, στο θρήνο, στα δάκρυα ... στην ιατρική, στους γιατρούς ... στους κακούς, στην κακία ... στο κάλλος, στην ασχήμια ... στη λύπη, στον οίκτο, στο έλεος ... στη μόδα ... στη νεότητα ... στη νύχτα ... στην οικογένεια, στους γονείς ... στα όνειρα ... στους όρκους ... στην παρθενιά, στην αγνότητα ... στα πλούτη, στο χρήμα, στη φτώχεια ... στον...

Του κόσμου το στεφάνι λιώνει -Κύριέ μου: Μαράθηκε το στέμμα του πολέμου, του στρατιώτη έπεσε τ' άστρο: αγόρια τώρα και κοπέλες έγιναν ίσα με άντρες: έφυγε η εξαίρεση και τίποτα σπουδαίο δεν έμεινε εδώ κάτω για να το ιδεί η σελήνη... ερμιά μου πάει να κάνει τη ζωή καλύτερη: πρόστυχο να 'σαι Καίσαρας· μην όντας ο ίδιος η Τύχη, είναι κοπέλι της, θεληματάρης της. Είναι μεγάλο εγώ να κάνω αυτή την πράξη που δίνει τέλος σ' όλα τ' άλλα που έχουν γίνει, μποδάει τις ατυχίες και αποκλεί την αλλαγή: κοιμάσαι και ποτέ σου δεν γεύεσαι κοπριά, που τρέφει τον ζητιάνο και τον Καίσαρα.

... Αν η χάρη που σου ζητάμε, ήταν να σώσεις τους Ρωμαίους, με χαλασμό των Βόλσκων όπου υπηρετείς, ε, τότε να καταδικάσεις πρέπει εμάς, που θέλουμε να σ' ατιμάσουμε: όχι η αίτησή μας είναι να τους φιλιώσεις: Να μπορούν να ειπούν οι Βόλσκοι "εμείς εδείξαμε έλεος". Κι οι Ρωμαίοι "εμείς δεχτήκαμε το έλεος". Κι απ' τα δυο τα μέρη να 'σαι για σένα δόξα και να σου φωνάζουν ζήτω "ευλογημένος να 'σαι που 'καμες ειρήνη!" Τρανέ μου γιε, το τέλος ξέρεις του πολέμου αβέβαιο· όμως βέβαιο τούτο: πως αν πάρεις τη Ρώμη, θα 'χεις κέρδος σου ένα απαίσιο όνομα, που όσες φορές το λένε, τόσες θ...

"Σε μένα 'χει προσπέσει, όπως σε σένα τώρα εγώ, κι ο άγριος πολεμόθεος που ποτέ - τι φόβος τρόμος! - δεν έχει σκύψει ο σβέρκος του ο νευρώδης σε ομαλό και βγαίνει πάνα νικητής σ' όποιον αγώνα κι όμως αιχμάλωτος και σκλάβος μου με ικέτευε γι' αυτό που δίχως συ να το ζητάς σου το προσφέρω εγώ. Κρέμασε δόρυ, κράνος του αδάμαστο κι ασπίδα χωράτευε και χλεύαζε με σκέρτσα λιγωμένα. Το άγριο ταμπούρλο του και τη σημαία την κόκκινή του: την αγκαλιά μου είχε ομαλό, το στρώμα μου σκηνή του. Έτσι τον παντοκράτη αυτόν τον κυβερνούσα εγώ μ' άλυσο από τριαντάφυλλα τον έσερνα δεμένο κι ο...

Αυτή 'ν΄η αιτία, ΄ν΄η αιτία ψυχή μου· ας μην ειπώ τ' όνομά της εσάς, αστέρια αγνά. Αυτή ΄ν΄η αιτία. Μα δε θα χύσω το αίμα της, δε θα πληγώσω το δέρμα της το ασπρότερο από χιόνι κι απαλό σαν αγαλμάτου αλάβαστρο. Όμως πρέπει να πεθάνει, αλλιώς θα ξεγελάσει κι άλλους άντρες. Το φως να σβήσω και μετά το φως να σβήσω: αν σβήσω εσένα, φλόγας όργανο, μπορώ ξανά το πρώτο φως σου ν' ανάψω αν μετανιώσω· μ' αν μια σε σβήσω εσένα, υπέροχο αριστούργημα εξαίσιας πλάσης, πού πια να βρω τη φωτιά του Προμηθέα για να σου ξαναδώσω ζωή! Άμα κόψω το ρόδο, δεν του ξαναδίνω τη ζωντανή του ορμή, μ...

Και σε τούτη την πρώτη του τραγωδία και σ' όλο το έργο του Σαίξπηρ, κυρίαρχο είναι το θέμα της εξουσίας. Η χτυπητή διαφορά ανάμεσα στην αιχμάλωτη Ταμόρα, που την έχει αρπάξει η συμφορά, και στην Ταμόρα παντοδύναμη ρήγισσα της Ρώμης φανερώνει πόσο αλλιώτικοι φανερώνονται οι άνθρωποι κάτω από διαφορετικές συνθήκες και καταστάσεις. Εδώ η υποκρισία, η πανουργία, η ραδιουργία, η λαγνεία κι η ακολασία, η ακόρεστη πείνα για εκδίκηση και κακουργία έχουν τόσο κυριέψει την ύπαρξη αυτής της βασίλισσας, που δεν τις έχουν αφήσει τίποτε ανθρώπινο. Το κακούργο πνεύμα της, ντυμένο με την α...

Παρθένα μου, την έχεις βάλει σε τέτοιο χορό που είναι να θαμάξεις: οι καλύτεροι αυλικοί, τότε που η αυλή αυλιζότανε στο Ουίνζορ, δε μπόρεσαν να τη μπάσουν σε τέτοιο χορό· κι όμως εκεί 'τανε ιππότες, ήτανε λόρδοι, ήταν αρχόντοι με τ' αμάξια τους, σου ορκίζομαι αμάξι στ' αμάξι, γράμμα στο γράμμα, δώρο στο δώρο· και να μοσχοβολάν τόσο γλυκά -όλο μόσκο- κι όλο φρου φρου, σου ορκίζομαι, μες στο μετάξι και στο μάλαμα· και με τέτοιες απρεπείς ουρολογίες· και με τέτοιο κρασί και ζάχαρη και, εγώ σ' το βεβαιώνω, ποτέ δε μπόρεσαν να πάρουν έν' ανάβλεμμά της. Στην ίδια εμένα, σήμερα το...

Το υπεύθυνο πνεύμα του ποιητή, το πνεύμα που χτυπάει τις δυνάμεις του κακού, την κατάχρηση εξουσίας και την ακολασία, στην προσπάθεια του ν' αντισταθεί στην αφηνιασμένη εξαχρείωση που ακολούθησε τη θύελλα της Αναγέννησης, πλάθει χαρακτήρες σαν τον Περικλή, και προπάντων τη Μαρίνα, το διαμάντι που πέρασε μέσα απ' το ποτάμι, τον βούρκο και βγήκε χωρίς να πάθει η αγνότητα και η λαμπρότητα του, αυτή την ωραία μέσα στις ωραίες παρθενικές μορφές του Σ., που όσο κι αν σπανίζουν στον καιρό μας, υπάρχουν ωστόσο κι επιβάλλονται και δημιουργούν.

...Έλα να πάμε στα δεσμά μας: οι δυο μας μόνοι σαν πουλάκια στο κλουβί, θα κελαηδούμε. Όταν μου λες να σ' ευλογώ, θα γονατίζω να σου λέω συχώρεσέ με. Έτσι θα ζούμε και θα λέμε προσευχές, και τραγουδάκια και παλιά παραμυθάκια. Και τους καημένους ανθρωπάκηδες θ' ακούμε να κουβεντιάζουν για τα νέα του παλατιού· και θα τα κουβεντιάζουμε κι εμείς μαζί τους - ποιος χάνει, ποιος κερδίζει, ποιος είναι στα πράματα, ποιος είν' απέξω - και μονάχα εμείς θα νιώθουμε το μυστήριο των όντων, σάμπως να 'μαστε κατάσκοποι του θεού· και μέσ' από τους τοίχους της φυλακής μας θα θωρούμε την παλ...

Στο "Όνειρο" ο Σαίξπηρ καταπιάνεται το ερωτικό θέμα με θαυμαστή μαστοριά κι ελευθερία. Πλέκει την ιστορία του με ανθρώπινα πλάσματα όλων των τάξεων, βασιλιάδες, αστούς, λαό, δαιμόνια και ξωτικά παραμυθένια, που όλοι και όλα βρίσκονται σε μιαν ευγενικιά και καλόβολη οικειότητα σχέσεων μεταξύ τους, και συνθέτει μια ερωτική ιστορία τόσο χαριτωμένη, τόσο πλημμυρισμένη μ' ευφρόσυνη διάθεση, που δεν έχει το όμοιό της. Ο ποιητής μαγεμένος κι ο ίδιος από τη μαγεία της φύσης και της νιότης, σκύβει με συγκαταβατική αγάπη στη φτηνή ανθρώπινη ζωή, την ανεβάζει στο μαγικό πατάρι της σκη...

"... Η τιμή με τσιγκλάει να κάνω μπρος. Ναι, αλλά τι αν η τιμή με τσιγκλάει του ξεκαμού όταν κάνω μπρος, τι γίνεται τότε; Μπορεί η τιμή να κολλήσει ένα πόδι; Όχι. Η ένα χέρι; Η να πάρει τον πόνο από μια λαβωματιά; Όχι. Ώστε η τιμή δεν ξέρει τη χειρουργική τέχνη; Όχι. Τι' ναι η τιμή; Μια λέξη. Τι 'ναι αυτή η λέξη τιμή; Αέρας. Ομορφοστολισμένος λογαριασμός! Ποιος την έχει; Αυτός που πέθανε την Τετάρτη. Την αισθάνεσαι; Όχι. Την ακούει; Όχι. Είναι λοιπόν πράμα αναίσθητο; Ναι, για τον πεθαμένο. Μα δε θα ζήσει με τους ζωντανούς; Όχι. Γιατί; Η συκοφαντία δε θα το ανεχτεί. Γι' αυτό...