Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο "Άμλετ" είναι το ανώτερο δημιούργημα που έδωσε η τέχνη του Σαίξπηρ και η εποχή της Αναγέννησης. Ο ήρωας τούτος είναι σα σεισμογράφος που παθαίνεται με όλα και υποφέρει απ όλα. Είναι ένας γίγαντας της σκέψης. Η τραγωδία του είναι η τραγωδία του σκεπτόμενου ανθρώπου. Το ταξίδι μαζί του είναι σαν να διαπλέεις το χάος. Τούτος ο ξεχωριστός ήρωας, που λέει πως του 'λαχε να "διορθώσει τον ξετροχιασμένον καιρό" δε βρίσκεται αντιμέτωπος με το κοινό έγκλημα, παρά έρχεται αντιμέτωπος με την ίδια την εγκληματική εξουσία, πηγή και αφετηρία κάθε εγκλήματος, της βίας και της απάτης...

Διασκευή σε μυθιστορηματική μορφή από Β. Λιάσκα.

"... Η μετάφραση ενός τέτοιου αριστουργήματος", γράφει ο ποιητής Ν. Σπάνιας ("Εθν. Κήρυξ", 11-10-1981, Ν. Υόρκη), "είναι σχεδόν ακατόρθωτη. Σχεδόν... ο ανυπέρβλητος Βασίλης Ρώτας κρατάει τα πρωτεία στην ελληνική ανάπλαση τα τελευταία 56 χρόνια. Η μετάφραση του είναι μια αναδημιουργία και κανείς απορρίπτει την ιδέα πως θα βρεθεί ή θα γίνει στο μέλλον μετάφραση για ν' αντικαταστήσει αυτή του Β. Ρώτα. Το έργο γεμάτο τριβόλια και τσουκνίδες μεταφραστικές, έγινε στα χέρια του Ρώτα ένας στιλπνός ολοπράσινος λειμώνας. Η ρευστότητα του έργου (καμιά σκηνή δεν είναι πιο δραματική από...

Ο "Άμλετ" είναι το έργο που κατεξοχήν κατοικείται από ίσκιους αγνοουμένων, είτε το έγραψε ο Σαίξπηρ για να περιθάλψει κάποιον δικό του ακριβό και ανομολόγητο αγνοούμενο είτε όχι. Μολαταύτα, όσο κι αν βλέπουμε στον Άμλετ ένα έργο πένθους από τα πιο συγκινητικά και πιο ανήσυχα στη λογοτεχνία, δεν θα καταφέρουμε ποτέ να διεισδύσουμε "στην καρδιά του μυστηρίου" του Σαίξπηρ. Δεν χρειάζεται, άλλωστε. Το φάσμα των συναισθημάτων μας για όλα όσα είναι για μας βαθύτερα από το δάκρυ θα εμπλουτίζεται πάντα από αυτή τη βαθιά δομημένη αδιαφάνεια του σαιξπηρικού ήρωα. Εκείνος θα κερδίζει...

Ποια έκδοση του πρωτοτύπου να είχε μπροστά του ο Κοσμάς Πολίτης, όταν μετέφραζε τον Άμλετ; Και ποιες ήταν οι μεταφράσεις που είχαν ήδη γίνει στην ελληνική γλώσσα και θα μπορούσε να τις συμβουλευθεί; Ως προς το πρώτο από τα δύο αυτά ερωτήματα, βρισκόμαστε περίπου στην ίδια θέση με τον Γ. Π. Σαββίδη, όταν, κατά την επιμέλεια της έκδοσης της μετάφρασης του Άμλετ από τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, άφηνε το ίδιο ερώτημα αναπάντητο· κάποιες φορές, μάλιστα, κατά την παρούσα έρευνα, οδηγηθήκαμε στην υπόθεση ότι Κοσμάς Πολίτης και Κωνσταντίνος Θεοτόκης, ανεξάρτητα από την χρονική απόσταση...

Ο νεαρός Πρίγκιπας της Δανίας Άμλετ, χάνει απροσδόκητα τον πατέρα του, Βασιλιά της Δανίας. Ο θείος του Άμλετ, Κλαύδιος, παντρεύεται τη χήρα του αδερφού του, Γερτρούδη και ανεβαίνει στο θρόνο. Ο Άμλετ είναι δυσαρεστημένος με την άνοδο του θείου του στο θρόνο, αλλά και με τον εσπευσμένο γάμο της μητέρας του. Ένα βράδυ, εμφανίζεται στους νυχτοφύλακες του Κάστρου Έλσινορ ένα φάντασμα που μοιάζει στο νεκρό Βασιλιά Άμλετ, το οποίο δεν προλαβαίνει να μεταφέρει το μήνυμα που είχε. Οι φύλακες ειδοποιούν τον Άμλετ και την επομένη όταν το φάντασμα εμφανίζεται, αποκαλύπτει ότι ο...

Ο τίτλος του έργου σημαίνει πράγματι και το θέμα του, πως είναι ερωτικό, και τη μορφή του, πως είναι περίτεχνη. Με τη λεχτική του χάρη ακόμη και την οπτική, είναι σαν μικρογραφία σε δαχτυλιδόπετρα, που συμβολίζει όλον τον άνθρωπο που φοράει το δαχτυλίδι. Κανένα άλλο έργο του Σαίξπηρ δεν έχει τόσο, θα λέγαμε, λογοτεχνικό φόρτο, τόσες ρίμες, τόσες στροφές, σε μορφή σονέτου είτε μπαλάντας, τόσα λογοπαίγνια, σχή­ματα λόγου κι εξυπνάδες. Είναι μέσα απ' όλα αυτά που η ζωή κι η αγάπη περνάει και χάνεται.

[...] Η τραγική αυτή κωμωδία αναδίδει μια μοναξιά. Κορίτσια και αγόρια που μένουν ολομόναχα, εγκλωβισμένα στους ρόλους που τους έταξε η φύση, η κοινωνία. Αμήχανα. Οι άντρες, μια τραγελαφική παρέα που θέλει, εφηβικά σκεπτόμενη, να αποφύγει τον έρωτα με τη μελέτη και την ενάρετη, "πλατωνική" ζωή, κάπως σαν Ιππόλυτοι που γυρίζουν την πλάτη στην Αφροδίτη. Οι κοπέλες έρχονται, απόκοσμος θίασος, με ένα (προσχηματικό;) αίτημα. Παίζουν το ρόλο του ηδονικού πειρασμού. Κάτι πάει να συμβεί. Και ξαφνικά ματαιώνεται. Όλα κόβονται, σβήνουν, τελειώνουν. Πάνε χαμένα Αλλά μήπως ήταν καταδικ...

Ο τίτλος του έργου σημαίνει πράγματι και το θέμα του, πως είναι ερωτικό, και η μορφή του, πως είναι περίτεχνη. Με τη λεχτική του χάρη, ακόμη και την οπτική, είναι σαν μικρογραφία σε δαχτυλιδόπετρα, που συμβολίζει όλον τον άνθρωπο που φοράει το δαχτυλίδι. Κανένα άλλο έργο του Σαίξπηρ δεν έχει τόσο, θα λέγαμε, λογοτεχνικό φόρτο, τόσες ρίμες, τόσες στροφές, σε μορφή σονέτου είτε μπαλάντας, τόσα λογοπαίγνια, σχήματα λόγου κι εξυπνάδες. Είναι μέσα απ' όλα αυτά που η ζωή κι η αγάπη περνάει και χάνεται.

What is wrong with Olivia? Viola wondered. Oh no! She believes I am a man, and I think she has fallen in love with me! Oh dear! This wicked disguise has tricked her! What will happen now? Duke Orsino loves Olivia, I love Duke Orsino, and Olivia thinks she loves me! Oh, what a mess!

"Δεν είμαι σε θέση να πω εάν τίμησα το πρωτότυπο και ασφαλώς δεν θα μάθω ποτέ εάν σεβάστηκα δεόντως τα αισθήματα του νεαρού της ιστορίας μας. Μοιάζει χειμώνας πάντα ο καιρός της μετάφρασης, θαμπός χειμώνας, πολύ μακριά από το πρωτότυπο που ιδεαστήκαμε και αγαπήσαμε, και καθιστά ακόμη πιο αφανή τα αισθήματα της νεότητας. Κι ας είναι πάντα καλοκαίρι εκεί όπου τα σονέτα, ως ερωτικά εγκώμια, ευδοκιμούν ακόμη με όλες τις απροσδόκητες αποφύσεις τους, και όπου ο χρόνος της μετάφρασης, πολλά χρόνια μετά, πάει να συναντήσει τον άλλο χρόνο, τον ανέφικτο. Θα κριθούμε όλοι εκ του αποτε...