Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ συνέβηκε στ' αλήθεια!/ Δεν είναι ιστορία με κουκιά και με ρεβίθια.../ Λοιπόν, πάρτε όλοι θέση/ και μη σταματήσετε την ανάγνωση στη μέση!/ Και όποιος από σας τα έργα μου γνωρίζει/ θα ξέρει πως μπορώ να τον κάνω να γελά και να δακρύζει./ Ελάτε παιδιά! Η παράσταση αρχίζει!... (Ουίλιαμ Σαίξπηρ) Έμμετρη, σύντομη και χιουμοριστική διασκευή ενός από τα δημοφιλέστερα έργα του Σαίξπηρ, που σέβεται ιδιαίτερα το πρωτότυπο κείμενο. Η εικονογράφηση μας ταξιδεύει στην αρχαία Ρώμη... Ένα κείμενο που θα απολαύσουν τόσο τα παιδιά όσο και οι γονείς.

Ε, μαστόροι μου! Αν είχα πρόθεση να ξεσηκώσω καρδιές σας και ψυχές σας γι' ανταρσία κι οργή, θ' αδικούσα τον Βρούτο, θ' αδικούσα και τον Κάσσιο, που, καθώς ξέρετε όλοι, είν' αξιότιμοι άνθρωποι. Δε θα τους αδικήσω· προτιμώ ν' αδικήσω τον νεκρό, ν' αδικήσω τον εαυτό μου και σας, παρά ν' αδικήσω τέτοιους αξιότιμους ανθρώπους. Μα έχω εδώ ένα έγγραφο με τη σφραγίδα του Καίσαρα· το βρήκα στο γραφείο του, είναι η διαθήκη του. Αν μόνο άκουγε ο λαός αυτή τη διαθήκη - που συγνώμη, δεν έχω σκοπό να τη διαβάσω - θα τρέχαν και θα φιλούσαν τις πληγές του σκοτωμένου Καίσαρα...

Ο "Κοριολάνος" κατακυρώθηκε από τους φιλόλογους ως "η τραγωδία της περιφάνιας". Αλλά ο Κοριολάνος, δεν είναι μόνον περήφανος, είναι και γέννημα της τάξης του και της εποχής του, της Ρώμης της κοσμοκράτειρας. Και πάνω απ όλα είναι γιος της μάνας του της Βολούμνια, που καυχιέται πως έστειλε το μοναχογιό της σε σκληρό πόλεμο και προτιμάει το γιο της νεκρό παρά ζωντανό και ατιμασμένο, προδότη και διαγουμιστή της πατρίδας του.

Διασκευή σε μυθιστορηματική μορφή.

... Αν η χάρη που σου ζητάμε, ήταν να σώσεις τους Ρωμαίους, με χαλασμό των Βόλσκων όπου υπηρετείς, ε, τότε να καταδικάσεις πρέπει εμάς, που θέλουμε να σ' ατιμάσουμε: όχι η αίτησή μας είναι να τους φιλιώσεις: Να μπορούν να ειπούν οι Βόλσκοι "εμείς εδείξαμε έλεος". Κι οι Ρωμαίοι "εμείς δεχτήκαμε το έλεος". Κι απ' τα δυο τα μέρη να 'σαι για σένα δόξα και να σου φωνάζουν ζήτω "ευλογημένος να 'σαι που 'καμες ειρήνη!" Τρανέ μου γιε, το τέλος ξέρεις του πολέμου αβέβαιο· όμως βέβαιο τούτο: πως αν πάρεις τη Ρώμη, θα 'χεις κέρδος σου ένα απαίσιο όνομα, που όσες φορές το λένε, τόσες θ...

Έργο της τελευταίας δημιουργικής περιόδου κι ο "Κυμβελίνος" είναι μια πλούσια θεατρική μυθιστορία. Ο ποιητής με κέντρο το παλάτι του Βρετανού βασιλιά Κυμβελίνου θα αποκαλύψει έρωτες που γεννιούνται από αμοιβαία εκτίμηση, αγάπη και σεβασμό, επιβουλές, πράξεις απόκοτες, αποφάσεις απελπισμένες, μεταμφιέσεις γυναικών, που ρίχνονται σε επικίνδυνες περιπέτειες, πλάνες επικίνδυνες κι ακόμη πόλεμο, όπου στην αρχή ο βασιλιάς που παρακολουθεί, "δε βλέπει άλλο από των Βρετανών τις πλάτες" που το σκάνε. Ώσπου τρεις τέσσερις εφώναξαν "Σταθείτε!" και με τις κραυγές και το παράδειγμά του...

Το έργο λέγεται "Κυμβελίνος", κατά κοινή ομολογία όμως κεντρική του μορφή είναι η Ιμογένη. Πολλοί τη θεωρούν την ωραιότερη ηρωίδα από όσες έπλασε ο Σαίξπηρ. [...] "Η Ιμογένη -γράφει η κυρία Τζέιμσον, που μελέτησε ιδιαίτερα τα γυναικεία πρόσωπα των σαιξπηρικών έργων- μας κάνει την εντύπωση να συνδυάζει την πιο απόλυτη απλότητα με ό,τι το πιο θαυμαστά πολυσύνθετο..." Πραγματικά: η Ιμογένη, αν και πλάσμα στολισμένο με τα πιο σπάνια χαρίσματα, δεν μοιάζει καθόλου με τις συμβατικές υπάρξεις που μας προτείνει κατά κανόνα η ρομαντική ποίηση. Πίσω από την υψηλή της αφοσίωση, την αυ...

Ο "Κυμβελίνος" πιθανάτατα έχει γραφτεί το 1610 ή 1611, πριν από τα "Χειμωνιάτικο Παραμύθι", "Περικλής", "Τρικυμία" και το "Ερρίκος Η΄" που είναι τα τελευταία του Σαίξπηρ. Τον μύθο του τον έχει συνθέσει από διαβάσματα από τα χρονικά του Χόλινσετ, από τον Βοκάκιο, από τον Σπένσερ, αλλά προπάντων η κύρια πηγή απ' όπου άντλησε ήταν η φαντασία του, τόσο μάλλον όσο το έργο τούτο είναι περισσότερο μυθιστορηματικό, ρομαντικό.

Κανένα ναρκωτικό δε μεθάει τόσο το άτομο, δεν προκαλεί τόση ευφορία μέσα του, μεγαλώνοντάς το απεριόριστα κι ασυγκράτητα, όσο η εξουσία. Κι είμαστε σ' εποχή που η κατάχτηση της εξουσίας έλκει κάθε φαντασμένο θερμοκέφαλο. Το έργο τούτου φαίνεται σαν παράλογο κι απόκοτο παιχνίδι του πόθου για την εξουσία, που καταντάει η πιο μαύρη απελπισία μέσα στην πιο έρημη, σκοτεινή κι απαίσια νύχτα. Την τραγωδία "Μάκμπεθ", που για θέμα έχει "το κυρίαρχο θέμα" όπως αποκαλεί το θέμα της "Εξουσίας" ο ποιητής, γράφτηκε κατά πάσα πιθανότητα το 1605-6.

- Τα Cliffs Notes είναι πολύτιμα εργαλεία για μαθητές και καθηγητές των γυμνασίων-λυκείων και πανεπιστημίων. - Είναι διαμορφωμένα έτσι ώστε να δίνουν μια διαυγή εικόνα σε κάθε συζήτηση πάνω σε οποιοδήποτε λογοτεχνικό έργο, και μια συνοπτική ερμηνεία της καλλιτεχνικής αξίας και σπουδαιότητάς του. - Τα Cliffs Notes προορίζονται σαν συμπληρωματικό βοήθημα των φοιτητών, εξασφαλίζοντάς τους βασική κατανόηση της κλασικής λογοτεχνίας. - Είναι πολύτιμο βοήθημα στις εξετάσεις. - Περιέχουν κριτική άποψη από ειδικούς, με πολυετή πείρα στη διδασκαλία των κλασικών επιστημών. - Τα C...

Ο Κ. Καρθαίος καταπιάστηκε με τη μετάφραση του "Μάκβεθ" ύστερα από επίμονη παρότρυνση της Μαρίκας Κοτοπούλη και αυτό είναι το πρώτο σαιξπηρικό έργο που έδωσε στη γλώσσα μας ο αξέχαστος εκείνος πνευματικός άνθρωπος. Από τότε, η μετάφραση τούτη δουλεύτηκε έξι φορές με την υποδειγματική ευσυνειδησία, τη σοφή κατάρτιση, την αλάθευτη κρίση και το ποιητικό ταλέντο του Κ. Καρθαίου, για να πάρει την οριστική της μορφή, αυτή που έχει στην παρούσα έκδοση.

Ειπώθηκε πως ο Μακμπέθ είναι η τραγωδία της φιλοδοξίας, ειπώθηκε ακόμη πως είναι η τραγωδία του τρόμου. Δεν είναι σωστό. Ένα μονάχα θέμα υπάρχει στο Μακμπέθ: ο φόνος. Ο Μακμπέθ δεν σκοτώνει μόνο για να γίνει βασιλιάς. Σκοτώσε για να επιβεβαιώσει την ύπαρξή του. Διάλεξε ανάμεσα στον Μακμπέθ που φοβάται να σκοτώσει και στον Μακμπέθ που σκότωσε. Αλλά ο Μακμπέθ που σκότωσε είναι πια κάποιος άλλος Μακμπέθ. Τώρα δεν ξέρει μόνο ότι μπορείς να σκοτώσεις, ξέρει ακόμη και ότι πρέπει να σκοτώσεις.