Chekhov Anton Pavlovich 1860-1904
Cehov Anton Pavlovic
Άντον Τσέχοφ (1860 - 1904): Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ ήταν Ρώσος συγγραφέας πολλών διηγημάτων, θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1860 στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ, στη νότια Ρωσία. Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του και μεγάλωσε σε πολύ αυστηρό και θρησκευτικό περιβάλλον. Ο Τσέχωφ από την 6η τάξη του γυμνασίου αναγκάστηκε μόνος του να βγάζει το ψωμί του παραδίδοντας μαθήματα κατ' οίκον. Το 1879 μπαίνει στο ιατρικό τμήμα του πανεπιστημίου της Μόσχας, το οποίο τελείωσε το 1884. Από τον καιρό της σπουδής του στο γυμνάσιο, ο Τσέχωφ άρχισε να γράφει χιουμοριστικές σκηνές, αφηγήσεις, μονόπρακτα. Από το 1880 τα έργα του αρχίζουν να δημοσιεύονται στα περιοδικά "Ξυπνητήρι", "Θεατής", "Μόσχα", "Φως και σκιά", "Θραύσματα" κ.ά. με το ψευδώνυμο Αντόσια Τσεχοντέ. Το 1884 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο διηγημάτων "Τα παραμύθια της Μελπομένης". Το 1884-85 γράφει την ιατρική του διατριβή που δεν τελείωσε, εξαιτίας των ασχολιών του. Ως γιατρός βοηθούσε τους ανήμπορους και παρείχε τις ιατρικές υπηρεσίες του δωρεάν. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του είναι: "Ο γλάρος", "Ο θείος Βάνιας", "Οι τρεις αδελφές", "Ο βυσσινόκηπος", "Στέππα" κ.ά. Πέθανε το 1904.
Οι τρεις αδελφές. Ο θείος Βάνιας. Ο βυσσινόκηπος
Chekhov Anton Pavlovich 1860-1904
Εκδόσεις Γκοβόστη (2003)
Ο Γλάρος
Chekhov Anton Pavlovich 1860-1904
Θέατρο του Νέου Κόσμου/ Νέα Σκηνή Τέχνης (2002)
"Ο Τσέχωφ κουβαλάει στο έργο του -και πολύ πιο φανερά στον "Γλάρο"- όλο το παρελθόν και εν σπέρματι το μέλλον του θεάτρου. Από τον Σαίξπηρ, τον Μολιέρο και τον Γκολντόνι ως τον Πιραντέλλο και τον Μπέκετ". (Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, από το σημείωμα του σκηνοθέτη)
Τέσσαρα διηγήματα
Chekhov Anton Pavlovich 1860-1904
Δόμος (2002)
Στο βιβλίο περιέχονται τα διηγήματα: Οι Οικότροφοι, Γέννησις δράματος, Το παράκαμε, Πόνος βαθύς
Α. Π. Τσέχοφ: Επιλογή από το έργο του
Chekhov Anton Pavlovich 1860-1904
Κέδρος (2001)
Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 ο Τσέχοφ έγραφε: "Οι συγγραφείς που θεωρούμε αιώνιους ή απλά καλούς και μας αιχμαλωτίζουν μ' αυτά που γράφουν, έχουν ένα κοινό, πάρα πολύ σημαντικό γνώρισμα: Οδηγούν προς κάποια κατεύθυνση και καλούν κι εμάς προς τα κει, κι εμείς αισθανόμαστε, όχι με το μυαλό, αλλά με την ύπαρξή μας ολόκληρη, ότι έχουν κάποιο σκοπό". Και ο Τσέχοφ αναζητούσε αυτόν το σκοπό, ακούραστα, ανήσυχα. Ο Τσέχοφ δεν μπόρεσε τελικά να βρει το κοινωνικό του ιδανικό. Όμως είναι μεγάλος για τη βαθύτητα και την ειλικρινή του μελαγχολία όσον αφορά αυτό το ιδανικό. Αυτό προσ...
Α. Π. Τσέχοφ: Επιλογή από το έργο του
Chekhov Anton Pavlovich 1860-1904
Κέδρος (1998)
Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 ο Τσέχοφ έγραφε: "Οι συγγραφείς που θεωρούμε αιώνιους ή απλά καλούς και μας αιχμαλωτίζουν μ' αυτά που γράφουν, έχουν ένα κοινό, πάρα πολύ σημαντικό γνώρισμα: Οδηγούν προς κάποια κατεύθυνση και καλούν κι εμάς προς τα κει, κι εμείς αισθανόμαστε, όχι με το μυαλό, αλλά με την ύπαρξή μας ολόκληρη, ότι έχουν κάποιο σκοπό". Και ο Τσέχοφ αναζητούσε αυτόν το σκοπό, ακούραστα, ανήσυχα. Ο Τσέχοφ δεν μπόρεσε τελικά να βρει το κοινωνικό του ιδανικό. Όμως είναι μεγάλος για τη βαθύτητα και την ειλικρινή του μελαγχολία όσον αφορά αυτό το ιδανικό. Αυτό προσ...
