Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα αριστουργηματικό έργο του Τσέχωφ, μια ιλαροτραγωδία ανεκπλήρωτων ερώτων της επαρχίας, γραμμένο μετά την επιτυχία του "Γλάρου" (1890). Το έδωσε στον Στανισλάβσκι να το σκηνοθετήσει. Το ιδανικό του Τσέχωφ είναι μια προοδευτική και πολιτισμένη κοινωνία. Ο σκηνοθέτης έπαιζε τον Αστρόφ, η Λίλινα (γυναίκα του Στανισλάβσκι) τη Σόνια, και η Όλγα Κνίππερ (γυναίκα του Τσέχωφ) τη Γελένα.

Ο Αντόν Τσέχωφ έγραψε το 1880 ένα έργο με τίτλο "Οι δαίμονες του δάσους". Δέκα χρόνια αργότερα, το ξαναδούλεψε και το έδωσε στον Στανισλάβσκι με τον τίτλο "Ο θείος Βάνιας". Είναι μια περίπλοκη ιλαροτραγωδία ανεκπλήρωτων ερώτων, αφοσίωσης στην αγροτική ζωή και επαρχιακής ανίας, όπου οι εξαίρετα πλασμένοι από τον Τσέχωφ χαρακτήρες δημιουργούν από μόνοι τους την έντονη εσωτερική δράση.

"Ο θείος Βάνιας", που ο Τσέχωφ τον χαρακτηρίζει "σκηνές από τη ζωή στο χωριό σε τέσσερις πράξεις", θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματολογίας. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο κτήμα του Σερεμπριακώφ, στη ρωσική επαρχία, όπου ο συνταξιούχος καθηγητής αποφασίζει να περάσει το τέλος της ζωής του μαζί με τους συγγενείς της πρώην συζύγου του: τον θείο Βάνια που βασανίζεται από το αίσθημα μιας χαραμισμένης ζωής και ενός ανεκπλήρωτου έρωτα για την πολύ νεότερη σύζυγο του καθηγητή, την Γιελένα, την κόρη του Σόνια, μια στερημένη εργατική κοπέλα που αγαπά κρυφά τον γ...

Ο καθηγητής Σερεμπριακώφ φτάνει στο υποστατικό του στη ρωσική επαρχία, μαζί με τη νεαρή και δεύτερη σύζυγό του Ελένα. Το κτήμα το συντηρούν η κόρη του , από τον πρώτο του γάμο, Σόνια και ο θείος της, Βάνιας (αδελφός της πρώτης συζύγου του καθηγητή). Ο Βάνιας βιώνει έναν απελπισμένο και αδιέξοδο έρωτα για την Ελένα, το ίδιο και ο γιατρός Άστρωφ, ο οποίος επισκέπτεται συχνά το κτήμα. Η Ελένα όμορφη και ελκυστική αδιαφορεί για τα συναισθήματά τους. Η Σόνια βιώνει ένα βουβό έρωτα για τον γοητευτικό γιατρό Άστρωφ. Οι ισορροπίες αλλάζουν δραματικά, χαμένα όνειρα και ανεκπλή...

Στην επαρχιακή Ρωσία, ο συνταξιούχος καθηγητής Σερεμπριακόφ και η νεαρή σύζυγός του Έλενα φτάνουν στο απομακρυσμένο κτήμα τους, το οποίο φροντίζει ο Βάνια και η ανιψιά του η Σόνια, μια στερημένη εργατική κοπέλα που αγαπά κρυφά τον γοητευτικό και παρηκμασμένο γιατρό Αστρόφ, και η ψευτοδιανοούμενη πεθερά του Μαρία Βασίλιεβνα. Η παρουσία τους διαταράσσει τη ζωή των ανθρώπων εκεί, αλλάζει τις ευαίσθητες ισορροπίες και φέρνει στην επιφάνεια χαμένα όνειρα, ανολοκλήρωτους έρωτες και ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Η πλήξη και τα αδιέξοδα μιας κοινωνίας σε παρακμή οδηγούν το δράμα της συμβ...

Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχοφ, ο εξέχων εκπρόσωπος της ρωσικής ρεαλιστικής σχολής του 19ου αιώνα, θεωρείται ένας από τους σηµαντικότερους διηγηµατογράφους της παγκόσµιας λογοτεχνίας, ενώ η συµβολή του στην εξέλιξη του θεάτρου κατά τον 20ό αιώνα είναι καθοριστική. Η παρούσα έκδοση περιλαµβάνει µια επιλογή από διηγήµατα του Αντόν Τσέχοφ, τα οποία αναδεικνύουν λιγότερο γνωστές πτυχές του µεγάλου αυτού δηµιουργού. Ιστορίες βουτηγµένες στο µαύρο χιούµορ, στο µυστήριο και στον ερωτισµό, δίνουν µια διαφορετική εικόνα του πολυσύνθετου έργου του. Στην παρούσα συλλογή περιλαµβάνονται τ...

Η αποκάλυψη της αλήθειας για τον Αντρέι Εφήμιτς Ραγκίν έρχεται τη στιγμή του θανάτου του, πολύ αργά πια για να γνωρίσει τι είναι ζωή σε έναν κόσμο δίκαιο και σοφό. Στον "Θάλαμο No 6", ο ψυχικός κόσμος του Αντρέι Εφήμιτς συνταράζεται από μια εσωτερική μάχη για το εάν η ζωή του έχει αξία. Στο νοσοκομείο συμπεριφέρεται σαν να μην έχουν οι πράξεις του ως γιατρός καμία επίδραση στη ζωή των άλλων, θεωρώντας ότι ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα οποιασδήποτε ιατρικής κατάστασης. Είναι ο γιατρός της πόλης, χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης και τιμής, όμως δεν χρησιμοποιεί τη θέση του για να...

Η νουβέλα "Ο θάλαμος αρ. 6" αποτελεί μια τομή στην πνευματική και λογοτεχνική εξέλιξη του Τσέχοφ. Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ρούσκαγια Μισλ το Νοέμβριο του 1892. Ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος αναφέρει πως πολλοί κριτικοί διέκριναν ότι μ' αυτή του τη νουβέλα ο Τσέχοφ αποκόπηκε από την τολστόια επιρροή κι έκτοτε διέγραψε τη δική του μοναδική λογοτεχνική πορεία. Σε μια, λοιπόν, ανώνυμη πόλη της ρωσικής επαρχίας υπάρχει ένα δημοτικό νοσοκομείο στο οποίο επί μια 20ετία εργάζεται ως γιατρός διευθυντής ο Αντρέι Εφίμιτς Ράγκιν. Στο νοσοκομείο αυτό, το οποίο περιγράφεται σαν ένα...

"Ο Τσέχωφ κουβαλάει στο έργο του -και πολύ πιο φανερά στον "Γλάρο"- όλο το παρελθόν και εν σπέρματι το μέλλον του θεάτρου. Από τον Σαίξπηρ, τον Μολιέρο και τον Γκολντόνι ως τον Πιραντέλλο και τον Μπέκετ". (Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, από το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Έργο γραμμένο το 1890, με το οποίο ο Αντόν Τσέχωφ γνώρισε θρίαμβο και καθιερώθηκε ως κορυφαία μορφή της ρωσικής δραματουργίας. Ο Τσέχωφ καταφέρνει χάρη στην αφαιρετική τεχνική του να ξεφύγει από τον ηθογραφικό ρεαλισμό και να κάνει σκηνική ποίηση την καθημερινότητα. Στο έργο απεικονίζεται η διαρκής φθορά της ακύμαντης ζωής και το ξόδεμα της ανθρώπινης ενέργειας σε δευτερεύουσες δραστηριότητες, αφήνοντας ταυτόχρονα και κάποιες ελπίδες για το μέλλον.

[...] Ο "Γλάρος" είναι ένα από τα σπουδαιότερα θεατρικά έργα του Τσέχωφ. "Κωμωδία σε 4 πράξεις" το ονομάζει ο ίδιος. Γράφει χαρακτηριστικά στον εκδότη του "Γράφω αυτό το έργο όχι χωρίς ευχαρίστηση, παρόλο που αισθάνομαι ότι παραβιάζω σημαντικά τις θεατρικές παραδοσιακές συμβάσεις. Είναι μια κωμωδία με τρεις γυναικείους και έξι αντρικούς ρόλους, με τέσσερις πράξεις, ένα τοπίο με λίμνη, πολλή συζήτηση περί λογοτεχνίας, λίγη δράση και πέντε τόνους έρωτα". Έτσι το περιέγραφε ο μετριόφρων Τσέχωφ. Στην πραγματικότητα είναι ένα δράμα όπου τα πρόσωπα κατατρέχονται από μελαγχολία....