Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Eκατό χρόνια έχουν περάσει από το θάνατο του Αντόν Τσέχοφ σε μια λουτρόπολη του Μέλανα Δρυμού. Ο Ρώσος συγγραφέας ήταν πενήντα τεσσάρων ετών· πίσω του άφησε θεατρικά έργα (το «Θείο Βάνια», τις «Τρεις αδελφές», το «Βυσσινόκηπο», το «Γλάρο»), νουβέλες, μονόπρακτα (όπως την «Πρόταση γάμου» και τις «Βλαβερές συνέπειες του καπνού»), καθώς και πλήθος διηγήματα που δημοσιεύτηκαν στη διάρκεια της ζωής του (μερικά απ' αυτά στο σατιρικό έντυπο «Τζιτζίκι») ή που έμειναν στα συρτάρια του. Ο Τσέχοφ, όπως οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, ασχολήθηκε με όλα τα είδη της πεζογραφίας και...

"Πλησίαζαν οι μεγάλες μέρες" - είναι η φράση με την οποία αρχίζει συχνά μια αφήγηση ή ένα διήγημα για τα Χριστούγεννα. Χαρούμενες μέρες των διακοπών, του στολισμένου χριστουγεννιάτικου δέντρου και των αμέτρητων δώρων, τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά. Για τους ενήλικες αυτές οι μέρες είναι πράγματι "μεγάλες". Δεν είναι πάντα μέρες γλεντιού και ξεγνοιασιάς, συχνά είναι μέρες απολογισμού, ακόμα και αποδοκιμασίας, όταν σε βαραίνουν ιδιαίτερα όσα έχεις κάνει και ακόμα περισσότερο όσα έπρεπε, αλλά δεν μπόρεσες, ή δεν τόλμησες, ή αρνήθηκες να κάνεις. Τους μοναχικούς βαραίνει α...

Τι μπορεί να συνδέει τον Μωπασσάν και τον Στήβενσον με τον Τσβάιχ και τον Μπόρχες, και πού συναντιούνται ο Μπωντλαίρ, ο Τσέχωφ και η Γουλφ με τον Φιτζέραλντ και τη Χάισμιθ; Όλοι αυτοί, και πολλοί άλλοι, βασανίζονται από τα αγωνιώδη ερωτήματα τού δημιουργού, ερωτήματα κοινά που παραλλάσσουν με το πέρασμα των χρόνων, που τίθενται σε κάθε λογοτεχνικό είδος και σε κάθε σχολή. Στα κείμενά τους εξομολογούνται, αναζητούν, απαντούν, κρίνουν, σατιρίζουν, πολεμούν και συμπνέουν. Τι είναι ταλέντο, τι τους εμπνέει, πώς αναμετριούνται με την άγραφη σελίδα και τους δαίμονες τής συγγραφή...

Το τελευταίο έργο του Αντόν Τσέχωφ, και το πιο ώριμο του σε ποιητικό ρεαλισμό. Πρωτοανέβηκε στο Καλλιτεχνικό Θέατρο της Μόσχας το 1904 σε σκηνοθεσία Στανισλάβσκι, με την Όλγα Κνίππερ στο ρόλο της Λιουμπόβ Αντρέγιεβνα. Η γοητεία αυτού του έργου έγκειται σε ένα απροσδιόριστο άρωμα, βαθιά κρυμμένο, που για να το νιώσεις πρέπει να προκαλέσεις το άνοιγμα του λουλουδιού, όχι βίαια όμως, γιατί το λουλούδι θα μαραθεί. Οι ήρωες στο "Βυσσινόκηπο" είναι όπως όλοι οι Τσεχωφικοί: καλοί και συνεπείς μέσα στη μετριότητα τους, εγκλωβισμένοι, σ' έναν κόσμο που πεθαίνει και αυτοί δεν...

[...] Μέσα από τις σελίδες που ακολουθούν, ο αναγνώστης θα μπορέσει να δει εικόνες από τη ρωσική φύση στο ξύπνημα της άνοιξης, σκηνές της καθημερινής ζωής, ήθη και έθιμα που παραμένουν ζωντανά και καθορίζουν στάσεις και συμπεριφορές της κοινωνικής -ατομικής και συλλογικής- ζωής, αλλά και ακραίες ψυχολογικές καταστάσεις, που ορισμένες οδηγούν στο έγκλημα. Πάνω απ' όλα όμως και πριν απ' όλα, ο αναγνώστης θα έχει τη χαρά να δει όλη εκείνη την τρυφερότητα που αναβλύζει από την αθώα και χθόνια ρωσική ψυχή είτε πρόκειται για τους Κοζάκους της Ουκρανίας που περιγράφει ο Γκόγκολ,...

Ενθαρρυμένοι από την ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού στην προσπάθειά μας να προβάλουμε συστηματικά το πεζογραφικό έργο του Α. Π. Τσέχοφ στη χώρα μας, συνεχίζουμε με τον Γ΄ τόμο επιλογής των έργων του. Πρόκειται για την παρουσίαση οχτώ ακόμα διαλεχτών του έργων: πέντε διηγήματα ("Η σύζυγος", "Το παράσημο της Άνιας", "Αριάδνη", "Στο σπίτι των παλαιών γνώριμων", "Ένα γράμμα") και τρεις νουβέλες ("Η γυναίκα μου", "Η μονομαχία", "Τρία χρόνια"). Είναι όλα γραμμένα την εποχή της μεγάλης δημιουργίας του συγγραφέα... Τα έργα αυτής της περιόδου ανεβάζουν σε νέο, υψηλότερο επίπεδο...

"Γιατί να κάνουμε γενικεύσεις, γιατί από τη μία και μόνη Αριάδνη να κρίνουμε όλες τις γυναίκες;" αναρωτιέται ο ίδιος ο Τσέχωφ ως ακροατής της ιστορίας της και υποστηρικτής της ισότητας των φύλων, στη νουβέλα αυτή η οποία κρύβει, ίσως, τα περισσότερα αυτοβιογραφικά στοιχεία απ' όλα τ' άλλα πεζά του μεγάλου συγγραφέα. Στην "Αριάδνη" σκιαγραφείται ένας ορισμένος τύπος γυναίκας που, μια συγκεκριμένη εποχή, άσκησε δυνατή επίδραση στο συγγραφέα: πρόκειται για μια πραγματική καλλονή που εντυπωσιάζει με την πολυπλοκότητα και την αντιφατικότητα του χαρακτήρα της, με τη δίψα της για...

Η πλοκή: Ο Νικολάι Στεπάνοβιτς, απολύτως επιτυχημένος καθηγητής στο πανεπιστήμιο, έχει απολύτως αποτυχημένη οικογενειακή και προσωπική ζωή. Η αδιαφορία για την αληθινή ζωή, η απουσία νοήματος στην καθημερινότητά του τον οδηγούν, στη δύση του ισχνού του βίου, σε πρόωρο θάνατο. Λίγο πριν πεθάνει συλλογίζεται από την αρχή το νόημα της ζωής. Το Νόημα υπάρχει ανέκαθεν δίπλα του, αλλά ουδέποτε συνειδητοποίησε τη ζωογόνο δύναμή του: είναι η κατά πολύ νεαρότερη και προστατευομένη του Κάτια, αποτυχημένη ηθοποιός αλλά ανεξάρτητο πνεύμα, με πάθη που ο ίδιος δεν επέτρεψε να διαπεράσουν...

Δέκα ιστορίες του Αντόν Τσέχωφ, ενός απ' τους μεγαλύτερους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας και του θεάτρου. Δέκα ιστορίες γεμάτες χιούμορ, δέκα ιστορίες γεμάτες συγκίνηση αλλά και ελπίδα για το μέλλον της ανθρωπότητας δίνουν την αφορμή στο συγγραφέα να μας μιλήσει για τον άνθρωπο που πάντοτε ελπίζει, ακόμα κι όταν προδίδεται. Αν και οι ιστορίες είναι γραμμένες απλά, ο Τσέχωφ καταφέρνει να μας συγκινεί και να μας συναρπάζει, γιατί γράφει για ένα θέμα που γνωρίζει καλά: τον άνθρωπο και τις αδυναμίες του. Στις ιστορίες αυτές δεν πρωταγωνιστούν μόνο άνθρωποι, αλλά και ζώα...

Η ιστορία αυτή εξελίσσεται στην Αγία Πετρούπολη, την περίοδο που η πόλη κατακλυζόταν από πολυέξοδους και φαύλους γραφειοκράτες, η μόνη έννοια των οποίων ήταν η αύξηση των ήδη τεράστιων περιουσιών τους. Εκείνη την περίοδο, μια μυστική οργάνωση αποφασίζει να διεισδύσει στο σπίτι ενός τέτοιου ισχυρού γραφειοκράτη. "Η ιστορία ενός ανώνυμου ανθρώπου" του Τσέχωφ, είναι ένα βαθύ και συγκινητικό έργο, που συνδυάζει την ατμόσφαιρα των πολιτικών εντάσεων της εποχής με μια ιστορία ιδιαίτερης καυστικότητας και θλίψης.

"Μια αρνητική κριτική αξίζει περισσότερο από το τίποτε, από το να σε αγνοήσουν... ή μήπως όχι;" έγραφε στο μεγαλύτερο αδερφό του Αλέξανδρο ο Άντον Τσέχoφ, προσπαθώντας να τον βοηθήσει, ελαφρύνοντας τη μοναξιά που συνοδεύει το γράψιμο. Σε επιστολή του στο Μαξίμ Γκόρκι ο Τσέχoφ παρατηρεί: "τους κλείνουν τις πόρτες, όχι επειδή γράφουν, αντιθέτως, γράφουν επειδή τους κλείνουν τις πόρτες και δεν έχουν πού αλλού να πάνε". Σε κάποιο άλλο σημείο, στα σημειωματάριά του, διαβάζουμε την ειρωνική γνώμη ενός καθηγητή: "αυτό που έχει σημασία δεν είναι ο Σαίξπηρ, αλλά τα σχόλια για το...

Σε μια εποχή που μερίδα των προοδευτικών κριτικών θεωρούσε τον Τσέχωφ παρακμιακό και τον κατηγορούσε για κοινωνική αδιαφορία, ο Γκόρκι αναγνώρισε σε αυτόν μια αδελφή ψυχή, διαποτισμένη από την ίδια αποστροφή για την ευτέλεια και τη χαμέρπεια που κυριαρχούσαν στη ρωσική ζωή. Κάτω από τη φαινομενική απαισιοδοξία του Τσέχωφ, ο Γκόρκι διέκρινε την ίδια αγάπη για τους ανθρώπους και την ίδια νοσταλγία για μια ζωή διαυγή, γεμάτη φως. Αυτό το αίσθημα δίνει στον Γκόρκι τη δύναμη να απευθύνει στον μεγάλο συγγραφέα τούτες τις δειλές, αλλά και γεμάτες πάθος, ευφυΐα και παραδοξολογία, ε...

Η τέχνη του Αντόν Τσέχωφ φτάνει στο αποκορύφωμά της τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Σ' αυτή την περίοδο εντάσσονται οι τέσσερις ιστορίες αυτού του τόμου: "Το βασίλειο των γυναικών" (1894), "Τρία χρόνια" (1895), "Ο φόνος" (1895) και "Η ζωή μου" (1896). Ο συγγραφέας δεν παρουσιάζει πλέον μεμονωμένα άτομα, αλλά αναλύει κάθε φορά ένα ολόκληρο κοινωνικό περιβάλλον. Η πένα του σκιαγραφεί τη νέα τάξη που αναδύεται από την ανάπτυξη της βιομηχανίας, πλούσιους εμπόρους, διανοούμενους που παραπαίουν ιδεολογικά, χωρικούς που ζουν στην αμάθεια, ανθρώπους αποπροσανατολισμένους που αναζ...

Στον ανά χείρας τόμο περιλαμβάνονται, κατά χρονολογική σειρά, τα πέντε πασίγνωστα πολύπρακτα έργα του Τσέχωφ ("Ιβάνωφ", "Ο γλάρος", "Ο θείος Βάνιας", "Οι τρεις αδερφές", "Ο βυσσινόκηπος") και ακολουθούν τρεις μονόπρακτες κωμωδίες ("Το κύκνειο άσμα", "Τραγωδός άθελά του", "Ο γάμος").

Μοναδικά διηγήματα με υπόγειο χιούμορ, καυστική επιστημονική παρατηρητικότητα και τρυφερότητα. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να συνεννοηθούν και οι πόθοι τους μένουν εκκρεμείς... Η ρωσική κουλτούρα στο απόγειό της με τη φημισμένη δεξιοτεχνία του Τσέχωφ. Ο σπουδαιότερος ίσως σύγχρονος διηγηματογράφος και λαμπρός εκπρόσωπος της ρωσικής ρεαλιστικής σχολής του ύστερου 19ου αι., είναι περισσότερο γνωστός για τα θεατρικά του έργα. Συνειδητοποιώντας το συγγραφικό του ταλέντο περιόρισε την ποσότητα προς όφελος της ποιότητας, και μας έδωσε τα ώριμα διηγήματά του, πολλά εκ των οποί...

[...] Ο "Θείος Βάνιας" αποτελεί διασκευή του αμετάφραστου στα ελληνικά θεατρικού έργου "Leshy" Είναι γνωστό ότι στο "Θείο Βάνια" πολλά από τα χαρακτηριστικά του τσεχοφικού θεάτρου παίρνουν την πρώτη τους ολοκληρωμένη έκφραση. Ειδικά, η αποφυγή ενός σχηματικού και συμβατικού μύθου και η πυκνή, "κρυφή" ζωή λέξεων και κινήσεων, που ο πλούτος τους αναδεικνύεται κατά ποιητικό τρόπο με την ανάσυρσή τους από το υπόστρωμα του έργου. Το έργο ισορροπεί ανάμεσα σε δύο κυρίαρχες διαθέσεις: της αστάθμητης μελαγχολίας και της υπονομευτικά ειρωνικής θεώρησής της. Ο θίασος των προσώπων...

Οι τέσσερις ιστορίες που βρίσκονται στο βιβλίο αυτό, από τις πιο διάσημες του Αντόν Τσέχωφ, είναι χαρακτηριστικά δείγματα της εξαιρετικής συγγραφικής ικανότητας του μεγάλου Ρώσου δημιουργού. Μέσα από την ιστορία του Αντρέι Βασίλιεβιτς Κοβρίν στον "Μαύρο Μοναχό", του Αντρέι Εφήμιτς στον "Θάλαμο Νο 6", του Βασίλιεφ στην "Κρίση" και του Ιβάν Ιβάνοβιτς και του Μπούρκιν αναδεικνύεται σιγά σιγά και αθόρυβα μία μοναδική εικόνα της ανθρώπινης, ψυχοσύνθεσης με τρόπο αξεπέραστο και χτίζεται μια απαράμιλλη σύνθεση της ρωσικής κοινωνίας και όχι μόνον αυτής. Ο "μαύρος μοναχός" είναι...