Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σχεδόν όλοι οι μεγάλοι λογοτέχνες, κάποια στιγμή της ζωής τους, ενέδωσαν στον πειρασμό της "πορνογραφίας" και έγραψαν ερωτικά διηγήματα με μια γλώσσα που δεν υποκύπτει στον πουριτανικό καθωσπρεπισμό, αποδεικνύοντας πως η μεγάλη λογοτεχνία δεν γνωρίζει σύνορα μεταξύ των ειδών, των σχολών, των χωρών και των λαών. Στο βιβλίο αυτό έχουμε τρία ερωτογραφήματα γραμμένα από δύο μεγάλους Ρώσους κλασικούς λογοτέχνες: τον Άντον Τσέχοφ (παρά τη δυσπιστία πολλών, το διήγημα "Η Γκαλτσόνκα" θεωρείται δικό του έργο) και τον Σεργκέι Γεσένιν. Τρεις ιστορίες γραμμένες για να ψυχαγωγήσουν και...

Σχεδόν όλοι οι μεγάλοι λογοτέχνες, κάποια στιγμή της ζωής τους, ενέδωσαν στον πειρασμό της "πορνογραφίας" και έγραψαν ερωτικά διηγήματα με μια γλώσσα που δεν υποκύπτει στον πουριτανικό καθωσπρεπισμό, αποδεικνύοντας πως η μεγάλη λογοτεχνία δεν γνωρίζει σύνορα μεταξύ των ειδών, των σχολών, των χωρών και των λαών. Στο βιβλίο αυτό έχουμε τρία ερωτογραφήματα γραμμένα από δύο μεγάλους Ρώσους κλασικούς λογοτέχνες: τον Άντον Τσέχοφ (παρά τη δυσπιστία πολλών, το διήγημα "Η Γκαλτσόνκα" θεωρείται δικό του έργο) και τον Σεργκέι Γεσένιν. Τρεις ιστορίες γραμμένες για να ψυχαγωγήσουν και...

Ο διευθυντής μου είπε: "Σας κρατώ στη δουλειά από σεβασμό και μόνο προς τον αξιότιμο πατέρα σας, ειδάλλως θα είχατε προ πολλού πετάξει έξω από το γραφείο μου". Εγώ του απάντησα: "Εξοχότατε, με κολακεύει ιδιαιτέρως η πεποίθησή σας ότι ξέρω να πετώ". Κι έπειτα, τον άκουσα να λέει: "Βγάλτε έξω αυτόν τον κύριο, μου σπάει τα νεύρα". Σε δυο μέρες μέσα, με απέλυσαν. Και έτσι, καθ’ όλο το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θεωρούμαι ενήλικος, προς μεγάλη θλίψη του πατέρα μου, που είναι ο δημοτικός αρχιτέκτονας, άλλαξα εννέα θέσεις. Εργάστηκα σε διαφορετικές υπηρεσίες, αλλά και οι εν...

"Πόσο τον αγαπούσε! Ακόμα και άχρηστα σκουπίδια μαζεύουν από τις αυλές σήμερα και τα χρησιμοποιούν για κάποιο λόγο, μέχρι και τα σπασμένα γυαλιά θεωρούνται χρήσιμο εμπόρευμα, αλλά κάτι τόσο πολύτιμο και τόσο σπάνιο, όσο η αγάπη μιας καλλιεργημένης, νεαρής, έξυπνης και καλής γυναίκας πετιέται στα άχρηστα και σπαταλιέται. Ένας παλιός κοινωνιολόγος έβλεπε σε κάθε αρρωστημένο πάθος μια δύναμη, η οποία, με τον κατάλληλο χειρισμό, μπορεί να οδηγήσει σε κάτι καλό, ενώ στους δικούς μας κύκλους, ακόμα και ένα καλό και ευγενές πάθος γεννιέται και πεθαίνει σαν αδυναμία που δεν αξιοποι...

Η ιστορία αυτή εξελίσσεται στην Αγία Πετρούπολη, την περίοδο που η πόλη κατακλυζόταν από πολυέξοδους και φαύλους γραφειοκράτες, η μόνη έννοια των οποίων ήταν η αύξηση των ήδη τεράστιων περιουσιών τους. Εκείνη την περίοδο, μια μυστική οργάνωση αποφασίζει να διεισδύσει στο σπίτι ενός τέτοιου ισχυρού γραφειοκράτη. "Η ιστορία ενός ανώνυμου ανθρώπου" του Τσέχωφ, είναι ένα βαθύ και συγκινητικό έργο, που συνδυάζει την ατμόσφαιρα των πολιτικών εντάσεων της εποχής με μια ιστορία ιδιαίτερης καυστικότητας και θλίψης.

"Στον νου μου έχω ήδη κάποιο θέμα: Ένας άνθρωπος του ίδιου σκαριού με τον Γκαρσίν, εξαίρετος, τίμιος και με λεπτές ευαισθησίες, έτυχε να βρεθεί για πρώτη φορά στη ζωή του σε έναν οίκο ανοχής. Επειδή για τα σοβαρά πράγματα πρέπει να μιλάμε σοβαρά, στο διήγημα αυτό όλα θα λέγονται με το πραγματικό τους όνομα. Ίσως πετύχω να το γράφω έτσι ώστε να προκαλέσει στους αναγνώστες κάτι που θα το επιθυμούσα, θλιβερές εντυπώσεις..." έγραφε ο Αντόν Τσέχωφ για την Κρίση. Οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι της εποχής, σχεδόν ομόψυχα, κατέταξαν την Κρίση στα καλύτερα διηγήματα του Τσέχωφ,...

Αν και έχουν περάσει παραπάνω από εκατό χρόνια από το θάνατό του, ο Άντον Τσέχωφ παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών. Η "κυρία με το σκυλάκι", αριστοκράτισσα από την επαρχία, συναντά έναν Μοσχοβίτη φιλόλογο στη Γιάλτα. Ανάμεσα στους δυο παντρεμένους ξεκινά ένας δεσμός που μοιάζει να είναι προϊόν της ρομαντικής ατμόσφαιρας του παραθαλάσσιου θέρετρου. Η λογική επιβάλλει τη διάλυσή του με την επιστροφή στην πεζή πραγματικότητα. Ωστόσο ο Ντμίτρι Γκούρωφ διαπιστώνει πως αυτή η γυναίκα έχει κάτι που δεν τον αφήνει να την ξεχάσει. Στο γνωστότερο και,...

Γινόταν λόγος για ένα καινούριο πρόσωπο που είχε φανεί στην προκυμαία: μια κυρία μ' ένα σκυλάκι. Ο Ντμίτρι Ντμίτριτς Γκούροφ, που ήδη είχε περάσει δύο εβδομάδες στη Γιάλτα και την είχε συνηθίσει, άρχιζε κι αυτός να ενδιαφέρεται για καινούρια πρόσωπα. Καθισμένος σ' ένα κιόσκι στο ζαχαροπλαστείο Βερνέτ, είδε μια νέα γυναίκα, όχι πολύ ψηλή, ξανθιά, με μπερέ, να βαδίζει κατά μήκος της προκυμαίας· πίσω της έτρεχε ένα λευκό πομεράνιαν. Αργότερα, τη συναντούσε αρκετές φορές την ημέρα στο πάρκο της πόλης ή στην πλατεία. Σεργιάνιζε μόνη, με το ίδιο μπερέ, μαζί με το λευκό πομεράν...

Την νεαρή, αδύναμη γυναίκα που τον εμπιστεύθηκε πιότερο και από αδελφό, την απέσπασε από τον άντρα της, από των κύκλο των γνωστών της και την πατρίδα της, και την έφερε εδώ, μέσα στον καύσωνα, τον πυρετό και την πλήξη. Από μέρα σε μέρα, εκείνη έπρεπε, σαν καθρέφτης, να αντανακλά την δική του απραξία, τη χυδαιότητα και τα ψέματά του, με αυτά και μόνο με αυτά γέμιζε την αποχαυνωμένη, νωθρή, θλιβερή ζωή της. Έπειτα την βαρέθηκε, την μίσησε, αλλά δεν είχε το κουράγιο να την παρατήσει, και προσπαθούσε να την μπλέξει όλο και περισσότερο μέσα σε έναν ιστό από ψευτιές. Τα υπόλοιπα...

Το διεισδυτικό μάτι του συγγραφέα, φτάνει βαθιά στη ρώσικη κοινωνία της εποχής του και ξεπετάει στην επιφάνεια καταστάσεις κωμικοτραγικές. Τα δέκα διηγήματα αυτού του τόμου, αντιπροσωπεύουν αντίστοιχες σκηνές της ρώσικης ζωής. Χαριτωμένες, έξυπνες, τραγικές, όπως ένας Τσέχοφ μπορεί να τις δώσει, προβληματίζουν και μαζί δροσίζουν τη σκέψη.

Μοναδικά διηγήματα με υπόγειο χιούμορ, καυστική επιστημονική παρατηρητικότητα και τρυφερότητα. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να συνεννοηθούν και οι πόθοι τους μένουν εκκρεμείς... Η ρωσική κουλτούρα στο απόγειό της με τη φημισμένη δεξιοτεχνία του Τσέχωφ. Ο σπουδαιότερος ίσως σύγχρονος διηγηματογράφος και λαμπρός εκπρόσωπος της ρωσικής ρεαλιστικής σχολής του ύστερου 19ου αι., είναι περισσότερο γνωστός για τα θεατρικά του έργα. Συνειδητοποιώντας το συγγραφικό του ταλέντο περιόρισε την ποσότητα προς όφελος της ποιότητας, και μας έδωσε τα ώριμα διηγήματά του, πολλά εκ των οποί...

Η εμβληματική αυτή νουβέλα αφηγείται την αξέχαστη ιστορία του Εγκόρουσκα, ενός εννιάχρονου αγοριού που φεύγει από το σπίτι του προκειμένου να σπουδάσει. Η μητέρα του, που θέλει να τον γράψει στο γυμνάσιο, αποφασίζει να τον στείλει σε μια φίλη της. Όμως ο προορισμός είναι μακρινός και, για να φτάσει εκεί ο μικρός με το ηλιοκαμένο πρόσωπο και τα κλαμένα μάτια, θα πρέπει πρώτα να διασχίσει την απέραντη στέπα, την απλόχωρη καρδιά της ρωσικής υπαίθρου, γεμάτη πολύχρωμες ομορφιές και απρόβλεπτους κινδύνους. Σε τούτη την πορεία, που μοιάζει με πρώτη ενηλικίωση, τον συνοδεύουν ο έμ...

Όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά η "Στέπα", όλοι οι κριτικοί την επαίνεσαν με τα πιο κολακευτικά λόγια. Είπαν ότι ο Τσέχωφ είναι μεγαλοφυία και τον συγκρίνανε με τον Γκόγκολ και τον Τολστόη. Ο Γκόρκη είπε ότι όλες οι σελίδες της "Στέπας" είναι σαν κεντημένες με ψιλό μαργαριτάρι. Και μια άλλη φορά έγραψε στον Τσέχωφ: "Ξέρετε τι κάνετε; Σκοτώνετε το ρεαλισμό... Σε λίγο θα πεθάνει, για πολύ καιρό μάλιστα... Κανένας δεν ξέρει να γράφει έτσι απλά όπως εσείς για απλά πράγματα... Τα διηγήματά σας είναι μικρά όμορφα μπουκάλια γεμάτα με όλα τα αρώματα της ζωής...". Στη νουβέλα αυτ...