Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] "Η προσωπικότητα της νεοελληνικής θεολογίας που κατέκλυσε αυτόν ακριβώς το χώρο στις μεταπολεμικές δεκαετίες ήταν ο Νίκος Νησιώτης (1924-1986) (ο ρηξικέλευθος σκαπανέας της οικουμενικής και κοινωνικής παρουσίας της Εκκλησίας μας στο σύγχρονο κόσμο). Γι' αυτό και αφιερώνουμε στη μνήμη του ένα από τα πρώτα έργα αυτής της σειράς, γραμμένο από έναν επιστήθιο μαθητή και στενό συνεργάτη του για πολλά χρόνια, εξασφαλίζοντας με τη συμπλήρωση 5 χρόνων από τον απρόσμενο θάνατό του μιαν έγκυρη βιογράφηση και αξιολόγηση του πολυσχιδούς έργου του." Η Εκδοτική Επιτροπή

Το καίριο δίλημμα των καιρών μας είναι τούτο: ανθρωπισμός ή ατομικισμός; Επείγει να διατηρήσουμε τον ανθρωπισμό της νεωτερικότητας και ταυτόχρονα να απαλλαγούμε από τον ατομικισμό. Πρόκειται για ένα εγχείρημα που θέλει να μας απελευθερώσει χωρίς να μας αλλοτριώσει, να μας απολυτρώσει δίχως να μας αποξενώσει , να μας αποδεσμεύσει χωρίς να μας αποχαλινώσει, να μας απαλλάξει από τα δεσμά δίχως να χαθούν οι δεσμοί μας. Είναι ο διαφωτισμός του διαφωτισμού. Ανθρωπισμός χωρίς ατομικισμό: αυτό χρειάζεται να διδαχθεί ο διαφωτισμός για να αρτιωθεί και να επιβιώσει στο μέλλον. Να δι...

O νεοελληνισµός δεν είναι µια κάποια πραγµατικότητα αφηρηµένη σαν την «ελληνικότητα», την οποία καθένας φαντάζεται και προσδιορίζει εκάστοτε κατά το δοκούν, αλλά είναι µια απτή πραγµατικότητα των ζώντων και δρώντων Ελλήνων της σύγχρονης εποχής µας. Προσδιορίζεται µε την ανάδυση της νεωτερικότητας στην Δύση της Ευρώπης. Χρονολογείται από τον ανθρωπισµό της Αναγέννησης στον 15ο αιώνα και τον διαφωτισµό των Νέων Χρόνων στον 18ο αιώνα. Νεοελληνισµός είναι η συνάρτηση ελληνισµού και νεωτερικότητας. Κάθε συνάρτηση είναι ενδιαφέρουσα και δύσκολη, όπως είναι άλλωστε η ίδια η ζωή...

Πρόκειται για μια εισαγωγή στη φιλοσοφία του Κώστα Αξελού όπου σκιαγραφείται αδρομερώς η πορεία της ζωής του και καταγράφονται λεπτομερειακά τα εργογραφικά στοιχεία του. Το κύριο μέρος του έργου αναλύει όλα τα βιβλία του, επισημαίνει τις θεμελιώδεις έννοιες-κλειδιά της φιλοσοφίας του και τεκμηριώνει τις αναλύσεις με εκτενείς παραπομπές στο πρωτότυπο κείμενο του φιλοσόφου μας. Τα πενήντα μεστά χρόνια συγγραφικής παραγωγής του Κώστα Αξελού αρθρώνονται σε πέντε περιόδους που αφορούν στις απαρχές του στοχασμού του (Ηράκλειτος, Μάρξ), αναφέρονται στη διαμόρφωση της σκέψης του (Π...

Μια εισαγωγή στη φιλοσοφία του Κώστα Αξελού όπου σκιαγραφείται αδρομερώς η πορεία της ζωής του και καταγράφονται λεπτομερειακά τα εργογραφικά στοιχεία του. Το κύριο μέρος του έργου αναλύει όλα τα βιβλία του, επισημαίνει τις θεμελιώδεις έννοιες-κλειδιά της φιλοσοφίας του και τεκμηριώνει τις αναλύσεις με εκτενείς παραπομπές στο πρωτότυπο κείμενο του φιλοσόφου μας. Τα μεστά χρόνια συγγραφικής παραγωγής του Κώστα Αξελού αρθρώνονται σε πέντε περιόδους, που αφορούν στις απαρχές του στοχασμού του (Ηράκλειτος, Μαρξ), αναφέρονται στη διαμόρφωση της σκέψης του (Περιπλάνηση, Κόσμος, Π...

Η περίφημη "στροφή" της φιλοσοφίας προς τη θρησκεία αναγνωρίζει στην έννοια του Θεού το όριο εκείνο επέκεινα των δυνατοτήτων του Λόγου, το οποίο συνιστά και το τέλος της φιλοσοφίας, στο βαθμό που αποτελεί μια πρόκληση στο να σκεφτούμε το άσκεπτο, να καταγράψουμε το ανεικόνιστο και να αρθρώσουμε το ανείπωτο. Στο βιβλίο αυτό αναλύονται διεξοδικά τα πλέον επίκαιρα και πιεστικά ερωτήματα για τον Θεό όπως αυτά καταγράφονται μέσα από τις σελίδες του έργου των στοχαστών που διαμορφώνουν την ευρωπαϊκή σκέψη στις ημέρες μας: του Heidegger και του Husserl, του Levinas και του Lacan,...

[...] Μέσα από αυτό το συμπόσιο και με τις εισηγήσεις αυτού του τόμου, γίνεται προσπάθεια να επανασυνδεθεί η θεολογία με την τέχνη και να προβληθεί η Ορθόδοξη θεολογία του κάλλους, αυτό που μέσα από παρόμοιες αλλά όχι κατανάγκην ταυτόσημες και ταυτοούσιες διαδικασίες η Δύση ονομάζει "αισθητική θεολογία". Η αρχή, παρότι το ήμισυ του παντός, δεν είναι τέλος, γι' αυτό και παραμένει πάντα ατελής-ελλιπής. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Όταν η θρησκεία επιβάλλεται στο κράτος, τότε έχουμε θεοκρατία, όπως σήμερα συμβαίνει στα ισλαμιστικά καθεστώτα και όχι μόνον. Η δημοκρατία καταλύεται κάθε φορά που σε μία χώρα δρουν δυο παράλληλες εξουσίες, η θρησκευτική με την πολιτική αρχή. Η θεοκρατία είναι εχθρός της δημοκρατίας και αποτελεί την σοβαρότερη απειλή της διεθνώς. Στην θεοκρατία δικαιώνεται η ισχύς της θρησκείας χωρίς όμως να βιώνεται η αλήθεια του Θεού. Στην δημοκρατία ισχύει το δίκαιο του ανθρώπου και πραγματώνεται η αλήθεια της ελευθερίας του (ανθρώπινα δικαιώματα). Η διαφορά θεοκρατίας - δημοκρατίας είν...