Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Λίγο χρησιμεύει να είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου, αν δεν ικανοποιείς τους άλλους· και συνήθως η κοινή περιφρόνηση τιμωρεί την προσωπική ικανοποίηση: είναι οφειλέτης προς όλους όποιος πληρώνεται από τον εαυτό του. Το να θέλεις να μιλάς για ν' ακούς τη φωνή σου είναι πράγμα αταίριαστο· κι αν το να μιλάς στον εαυτό σου κατά μόνας είναι τρέλα, το ν' ακούς τον εαυτό σου μπροστά στους άλλους είναι τρέλα διπλή. Ελάττωμα των σπουδαίων είναι να μιλούν επαναλαμβάνοντας κάθε λίγο και λιγάκι "καλά δεν τα λέω;" ή εκείνο το "ε;", που παίρνει το κεφάλι των ακροατών τους." Ο Ισπ...

Ο τρόμος, που αποτελεί το θέμα και, ταυτόχρονα, επέχει θέση κεντρικού ήρωα αυτού εδώ του βιβλίου, είναι συνώνυμος του 20ού αιώνα, αυτού του κουτσού, δίκην μηνός Φεβρουαρίου, αιώνα... Πρόβαλε στη δολοφονία του αρχιδούκα Φραγκίσκου-Φερδινάνδου στο Σεράγεβο (Ιούνιος 1914)· εμφανίστηκε στις εχθροπραξίες και στα χαρακώματα του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου (1914-1918)· αναπτύχθηκε και οργανώθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στους βομβαρδισμούς ανοχύρωτων πόλεων και στην εξαφάνιση της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο (1939-1945)· χρησιμοποιήθηκε στην "ισορροπία του...

"Το τούνελ" είναι έργο παλιό, αλλά και σύγχρονο. Κυκλοφόρησε το 1948 και αναγνωρίστηκε σαν ένα από τα σημαντικότερα έργα της λογοτεχνίας της Αργεντινής. Το 1978, ο συγγραφέας τού έδωσε την τελική του μορφή, που χρησιμοποιήθηκε για την ελληνική μετάφραση. Σε αυτά τα τριάντα χρόνια, δεν είχαμε μόνο αλλαγές πολιτικές και κοινωνικές στο χώρο της Λατινικής Αμερικής. Είδαμε επίσης την άνθιση μιας λογοτεχνίας σε αυτούς τους ίδιους τόπους, η οποία κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση κι αποτελεί για πολλούς την ελπίδα αναγέννησης του γραπτού λόγου. Όταν ο Ερνέστο Σάμπατο έγραψε...

Η δεύτερη από τις ευρηματικές αστυνομικές περιπέτειες με πρωταγωνιστές τον κύριο Πρόεδρο, τον "συγγραφέα", τον αστυνόμο Μήτσο Χαντόκη, τους τρεις ντετέκτιβ Ντυπόν, τον κύριο Σπύρο τον περιπτερά, τη Σύλβια των Ειδικών Ομάδων, τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο, τον επιθεωρητή Μαιγκρέ και άλλους πολλούς. Η πλοκή Χρόνια πέρασαν από τη δολοφονία της Στελίνας, η αναζήτηση του δράστη όμως δεν σταμάτησε. Ο κύριος Πρόεδρος μπορεί να θεωρεί πως η υπόθεση έχει λήξει, καθώς ένας νεαρός, πλατωνικά ερωτευμένος με το θύμα, εκτίει ποινή για το έγκλημα, αλλά η οικογένεια της Στελίνας ποιο ρό...

Πίστευε πως στην επαγγελματική ζωή του είχε παραλάβει το πάπλωμά του ως ακόλουθο, πως χάρη στο πάπλωμά του είχε ανέλθει την κλίμακα της ιεραρχίας και είχε λάβει προβιβασμό. Το πάπλωμα του είχε υποδείξει να καλύπτει την πλάτη του. Είχε το θάρρος να μην στέκεται με την πλάτη στον τοίχο. Ένα θάρρος που τον έδενε με το παρελθόν: με τη μητέρα του, με τη γιαγιά του πιθανώς, με την προγιαγιά του. Όλο εκείνο το παρελθόν ήταν γραμμένο στο πάπλωμα. Κοινό παρελθόν του τόπου, των ανθρώπων, της πατρίδας, του κόσμου: η εντιμότητα ενός αντικειμένου. Είχε μεταβάλει την κουβέρτα της παιδική...

Η Ιστορία, όπως μας την αποκάλυψαν ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης, έχει το κακό να μην τελειώνει και να επανέρχεται κάθε λίγο ως κωμωδία. Γιατί η Μαραθία χώρα θα αποτελούσε εξαίρεση; Αυτή η χώρα που δεσπόζει σε κάθε χάρτη, που εγκωμιάστηκε από φίλους και εχθρούς για τις μαραθόπιτές της, που υμνήθηκε από ποιητές και καλλιτέχνες για τα μαραθοκάραβά της δεν έχει άραγε δικαίωμα να στήσει σε κεντρική πλατεία της πρωτεύουσάς της τον ανδριάντα του Ελευθερωτή της; Δεν είναι λογικό να στείλει στο πολύβουο Παρίσι μια τριμελή επιτροπή προσωπικοτήτων προς εντοπισμό του καλύτερου γλύπτη, π...

13 Ιανουαρίου 1988: εκατόν πενήντα προσωπικότητες των Γραμμάτων και της Τέχνης - ανάμεσά τους και ο συγγραφέας της ιστορίας μας - φθάνουν στο Παρίσι για να προσθέσουν ο καθένας το δικό του λιθαράκι στην διήμερη συνάντηση με θέμα την Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Ταυτότητα. Έργο του ζωγράφου Γουσταύου Κουρμπέ (1819-1877), "Η καταγωγή του κόσμου", απεικονίζει ένα συγκεκριμένο σημείο του γυναικείου σώματος, το σημείο απ΄ όπου "καταγόμαστε" όλοι μας. Ο πίνακας αποκαλύπτεται κατά τη διάρκεια της λογοτεχνικής συνάντησης. Σ΄ αυτό το "Ταξίδι ως την καταγωγή του κόσμου", ο συγγραφέας και η...

Μετά την επιτυχημένη έκδοση "Τόποι της λογοτεχνίας", η Εταιρεία Συγγραφέων συνεχίζει με έναν δεύτερο τόμο που τιτλοφορείται "Τα πάθη στη λογοτεχνία". Εκατό συγγραφείς καταγράφουν και αναστοχάζονται, με ανέκδοτα κείμενά τους ή δημοσιευμένα σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, πάθη όλων των εκφάνσεων. Πάθη κρυφά και φανερά, ανομολόγητες εμμονές και συνήθειες, από τα οποία ο άνθρωπος τυραννιέται, τρέφεται, παρηγορείται, εμπνέεται, κακοφορμίζει, εγκλωβίζεται· πάθη που άλλοτε προσφέρουν ψευδαισθητική διεύρυνση των αισθήσεων και περιστασιακή ευρυχωρία αισθημάτων, άλλοτε πάλι...

- Σαν σκυλί πήγε, έλεγε η μητέρα μου και δάκρυζε πάντα. Ώσπου έκλεισε τα δακρυσμένα μάτια της. Σαν σκυλί, έλεγα και εγώ όσο εκείνη ζούσε. Σαν σκυλί, είπα και μετά το θάνατο της μητέρας, μπροστά στην πολυθρόνα της τραπεζαρίας όπου εκείνη καθόταν και κεντούσε. Το είπα για να βεβαιωθώ πως θα το άκουγα χωρίς να το ακούσω από εκείνη. Τόσα χρόνια το άκουγα, ακόμα και αν δεν το έλεγα. Τόσα χρόνια φοβόμουν μήπως δε θα το άκουγα. Τόσα χρόνια ακουγόταν, η πολυθρόνα δε χρειαζόταν πια. Τη μετακίνησα σε μιαν άκρη, άπλωσα στη ράχη της το κέντημα της μητέρας, κάθισα στη δική μου κα...