Δρακονταειδής Φίλιππος Δ.
Drakontaeidís Fílippos D.
Ο Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1940 στη Χαλκίδα. Ο πατέρας του, ενεργό μέλος της Εθνικής Αντίστασης, εκτελέστηκε τον Απρίλιο του 1944. Αποφοίτησε από το Βαρβάκειο (1958), πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις για την Ανωτάτη Εμπορική (1958), αλλά δεν ολοκλήρωσε, εξαιτίας οικονομικών δυσκολιών, τις σπουδές του εκεί. Έγινε δεκτός στο Προπαιδευτικό Έτος της Σορβόννης και, μετά από εξετάσεις, εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, όπου ολοκλήρωσε πτυχιακές σπουδές φιλολογίας και ιστορίας (1968). Το 1993, έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ Paul Valery (Montpellier III), όπου έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα στα κλασσικά γράμματα (1995) και διδακτορικό δίπλωμα (1997, έδρα Αδαμάντιος Κοραής) για τη διατριβή του "Οι φιλόσοφοι της ελληνικής Αρχαιότητας και οι πηγές τους στα Δοκίμια του Μισέλ ντε Μονταίνι". Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1962. Έχει δημοσιεύσει μυθιστορήματα, νουβέλες και συλλογές διηγημάτων. Το 1995 αποκήρυξε ένα μέρος του συγγραφικού του έργου και επανεπιμελήθηκε τα μυθιστορήματα: "Σχόλια σχετικά με την περίπτωση", "Στα ίχνη της παράστασης", "Προς Οφρύνιο", "Το άγαλμα", "Το μήνυμα", "Η πρόσοψη". Οι έξι αυτοί τίτλοι συγκροτούν την ενότητα "Εξάμετρον". Το δοκιμιακό έργο του αναφέρεται σε σύγχρονα προβλήματα, όπως η πολιτική του τρόμου στον 20ο αιώνα ("Ο Φεβρουάριος αιών"), η εξέλιξη της λογοτεχνίας από την Αναγέννηση ως τις μέρες μας ("Παραμύθι της λογοτεχνίας"), οι αλλαγές που κομίζει η τεχνολογία στην αντίληψη της προσωπικής και συλλογικής ιστορικής μνήμης ("Μνήμη και μνήμη", "Εκτός πλαισίου"), η αντιμετώπιση του ερωτήματος τι; ως υποχρέωσης του σκέπτεσθαι ("Λόγος ερειπίων"). Οι μεταφράσεις του, από τα γαλλικά και ισπανικά, φέρνουν για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό τα πλήρη και σχολιασμένα κείμενα του Μισέλ ντε Μονταίνι ("Δοκίμια"), του Φρανσουά Ραμπελαί ("Γαργαντούας και Πανταγκρυέλ"), του Ισπανού ιερωμένου και στοχαστή Μπαλτάσαρ Γκρασιάν ("Χρησμολόγιο και τέχνη της φρόνησης", "Ο ήρωας"), του Πορτογάλου ποιητή Φερνάντο Πεσσόα ("Τα ποιήματα του Αλμπέρτο Καγιέιρο"), του Μεξικανού πεζογράφου Χουάν Ρούλφο ("Η πεδιάδα στις φλόγες"). Επιπλέον, μετέφρασε για το Θέατρο Τέχνης- Κάρολος Κουν το έργο του Ραμόν Μαρία δελ Βάγιε Ινκλάν "Θεϊκά λόγια", το οποίο ανέβηκε στη σκηνή της οδού Φρυνίχου. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, Ιππότης της Τάξης Τεχνών και Γραμμάτων της Γαλλίας, Ιππότης της Τάξης της Ισαβέλλας της Καθολικής (Ισπανία), μέλος της Ελληνικής Λέσχης Αστυνομικής Λογοτεχνίας και έχει τιμηθεί με β’ Kρατικό Bραβείο Mυθιστορήματος (1981). Συνεργάστηκε και συνεργάζεται με λογοτεχνικά έντυπα, αρθρογραφεί και παρουσιάζει βιβλία Ελλήνων και ξένων συγγραφέων και στοχαστών σε περιοδικά και εφημερίδες. Το 2015, δώρισε το προσωπικό αρχείο του (1955-2010), λογοτεχνικά και επιστημονικά βιβλία, ξένα περιοδικά και αντικείμενα τέχνης, στο Μουσείο Μπενάκη, τις συλλογές του λογοτεχνικών περιοδικών στην Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών-Μουσείο Σολωμού και βιβλία τέχνης στο υπό ίδρυση Μουσείο Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στην Αθήνα. Είναι γνώστης της γαλλικής, της αγγλικής και της ισπανικής γλώσσας. Διατηρεί την ιστοσελίδα: www.philipdracodaidis.gr, όπου μπορεί κανείς ν' αναζητήσει τις περιλήψεις, καθώς και χαρακτηριστικά αποσπάσματα των έργων του.
Γαργαντούας και Πανταγκρυέλ
Rabelais François 1494-1553
Εξάντας (2018)
Τίποτα πιο θεραπευτικό από το παιχνίδι του λόγου και του σώματος. Τίποτα υγιέστερο από το οργιώδες του νου. Τίποτα ισχυρότερο από την λοιδωρία της ανευθυνότητας και της μωροφιλοδοξίας. Τίποτα πιο ανθρώπινο από την προτροπή "Κάνε ό, τι θελήσεις". Στην αυγή των Νέων Χρόνων, εκεί όπου γεννιούνται και ωριμάζουν οι ελπίδες ενός Πολιτισμού ελευθερίας και αυτοσεβασμού, οι γίγαντες Γαργαντούας και Πανταγκρυέλ, πατέρας και γιος, απλώνουν μπροστά μας έναν πλούτο ζωής και τον μοιράζουν αντίδωρο στον αναγνώστη. Ο Φρανσουά Ραμπελαί άνοιξε διάπλατη την πόρτα του κόσμου και έδειξ...
Εκτός πλαισίου
Δρακονταειδής Φίλιππος Δ.
Εκκρεμές (2018)
Ο ανθρώπινος βίος ορίζει την παρουσία και την διάρκειά του "εντός" ενός πλαισίου παρελθόντος, παράδοσης και κληρονομιάς, σε μια βραδύτητα αιώνων. Η φρενήρης επιτάχυνση του χρόνου και η πλημμυρίδα δεδομένων εκ μέρους της σύγχρονης επιστήμης, τεχνολογίας, οικονομικής πρωτοκαθεδρίας, πολιτικής αδράνειας, διαμορφώνουν ένα ογκώδες "εκτός", που εισβάλλει στο "εντός" για να το ανασκευάσει, όταν δεν το καταργεί. Έχοντας χαρτογραφήσει και δεσμεύσει τα ανθρώπινα, κάθε ατόμου ξεχωριστά, διαχειρίζεται και παγιώνει ένα προκαθορισμένου μέλλοντος "εντός". Ο άνθρωπος, υποκείμενο υποχρεώσεω...
Μικροκύματα: 99+1 μικρο-διηγήματα μελών της Εταιρείας Συγγραφέων
Συλλογικό έργο
Η Εφημερίδα των Συντακτών (2019)
Η Εταιρεία Συγγραφέων καλωσορίζει το 2019 με μια συλλογική έκδοση με μικρο-διηγήματα 99+1 μελών της, που κυκλοφόρησε μαζί με την "Εφημερίδα των Συντακτών" το Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2019. Ο τόμος, με εκατό ανέκδοτα κείμενα μικρο-μυθοπλασίας που έχουν ανώτατο όριο τις 555 λέξεις, προοίμιο και εισαγωγή, εντάσσεται στις εκδοτικές πρωτοβουλίες που περιλαμβάνουν ετήσια λογοτεχνικά ημερολόγια, θεματικούς τόμους και ανθολογίες με έργα μελών της Εταιρείας. "Σε πόσες πέτρες να σκαλίσεις ένα μυθιστόρημα;", ρωτά στο προοίμιο, με τίτλο "Μικρογραφίες", ο πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέ...
Η πρόσοψη
Δρακονταειδής Φίλιππος Δ.
Κέδρος (2019)
Ένα μυθιστορηματικό ταξίδι από την Οδησσό στη Σενεγάλη και στη μάχη της Φασόντα στις όχθες του Νείλου -στα σύνορα του αγγλο-αιγυπτιακού Σουδάν-, από το Αϊβαλί και την Αθήνα ως το Νανσί, την Μπραζαβίλ και τον ποταμό Κόνγκο. Σε μια κρίσιμη περίοδο, στο τέλος του δέκατου ένατου αιώνα και στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού, οι προσωπικές φιλοδοξίες μπλέκονται με τις συλλογικές ουτοπίες: ορθόδοξοι, καθολικοί, μουσουλμάνοι, Εβραίοι και άθεοι, λευκοί και μαύροι, εξερευνητές και επαναστάτες, άρχοντες, δημοκράτες και αναρχικοί γίνονται τα υποκείμενα κοσμογονικών αλλαγών. Μια μ...
Ο ήρωας
Graciàn Baltasar 1601-1658
Opera (2019)
"Στην κορυφή της βαθμίδας, οι οπαδοί του φωτισμένου νου τοποθετούν τη νοημοσύνη και σε αυτήν αποδίδουν την προέλευση κάθε μεγαλείου. Και έτσι, καθώς δεν αποδέχονται μεγάλο άντρα δίχως πλεόνασμα νοημοσύνης, κατά τον ίδιο τρόπο δεν γνωρίζουν άντρα περίσσια νοήμονα δίχως μεγαλείο. Ταιριάζει αυτό το κεφαλαιώδες χαρακτηριστικό με άλλα δύο: βάθος κρίσης και ύψος πνεύματος. Αν αυτά ενωθούν, σχηματίζουν ένα θαύμα". Ο Μπαλτάσαρ Γκρασιάν, ο αποκαλούμενος Νίτσε της Ισπανίας, "οξύτατος παρατηρητής των ανθρωπίνων πραγμάτων" για τον Σοπενχάουερ, συνθέτει το πρότυπο το...