Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 100 χρόνια από τους Βαλκανικούς Πολέμους και την ενσωμάτωση των Νέων Χωρών στον εθνικό κορμό, διοργάνωσε τον Δεκέμβριο του 2012 αφιέρωμα στον πολιτικό, ποιητή και εθελοντή στρατιώτη Λορέντζο Μαβίλη (1860 - 1912), ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη του Δρίσκου στις 28 Νοεμβρίου 1912. Μέσα από τις εισηγήσεις των ομιλητών, που περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση, αναδεικνύεται η πολύπλευρη προσωπικότητα του Μαβίλη καθώς και το πολιτικό και λογοτεχνικό πλαίσιο της εποχής όπου...

Το σονέτο 21 από την ενότητα "Μέσα κι έξω": Τώρα εδώ, στης τύχης τα γραμμένα, ποιος θα μας πει τι ήταν όλο αυτό· δεν έχει δρόμους για να ονειρευτώ, κατώφλι να κρυφτώ λίγο από μένα. Τώρα που μοιάζουν όλα τελειωμένα, send me blue valentines, να σε θυμάμαι, τη νύχτα που ξυπνώ κι όταν κοιμάμαι, κάτι που να θυμίζει μόνο εσένα – μην μπω σε λεπτομέρειες, περιττεύει, κάτι από κόσμο κι όνειρο, βαθύ· τα υπόλοιπα κανείς δεν τα πιστεύει: δυο χάδια, πες, που γίναν με το χρόνο μια υπόθεση ευδαιμονίας μόνο, που καθώς φαίνεται δεν ευσταθεί.

Το ανά χείρας είναι το πρώτο, αριθμημένο τεύχος της σειράς demo, στόχος της οποίας είναι να παρουσιάζει σε ευρύτερο κοινό τις εργασίες ενός κύκλου συζητήσεων που με τον ανεπίσημο τίτλο "σεμινάριο της Παρασκευής" λειτουργεί από το φθινόπωρο του 2012 στο κεντρικό κτίριο του ΜΙΕΤ στην οδό Θουκυδίδου 13. Οι συναντήσεις αυτές κινήθηκαν ανάμεσα στις όμορες μαθήσεις της φιλοσοφίας, της φιλολογίας, της ιστορίας, της ιστορίας των ιδεών, της θεωρίας και ιστορίας της τέχνης. Θέλησαν και μάλλον κατόρθωσαν να διατηρήσουν τον φιλικό, ανεπίσημο και κάπως πειραματικό χαρακτήρα τους, επιτ...

Ο "Άμλετ" είναι το έργο που κατεξοχήν κατοικείται από ίσκιους αγνοουμένων, είτε το έγραψε ο Σαίξπηρ για να περιθάλψει κάποιον δικό του ακριβό και ανομολόγητο αγνοούμενο είτε όχι. Μολαταύτα, όσο κι αν βλέπουμε στον Άμλετ ένα έργο πένθους από τα πιο συγκινητικά και πιο ανήσυχα στη λογοτεχνία, δεν θα καταφέρουμε ποτέ να διεισδύσουμε "στην καρδιά του μυστηρίου" του Σαίξπηρ. Δεν χρειάζεται, άλλωστε. Το φάσμα των συναισθημάτων μας για όλα όσα είναι για μας βαθύτερα από το δάκρυ θα εμπλουτίζεται πάντα από αυτή τη βαθιά δομημένη αδιαφάνεια του σαιξπηρικού ήρωα. Εκείνος θα κερδίζει...

Αντιφώνηση και ομιλία στην τελετή της αναγόρευσης του Διονύση Καψάλη σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στις 24 Μαρτίου 2015. Μια συνοπτική περιήγηση στην έννοια της αναγνωστικής ευδαιμονίας και της ελευθερίας από την Αναγέννηση ως τον 21ο αιώνα. Ένα ιδιαίτερα γενναιόδωρο κείμενο.

Δύο οικεία όσο και αινιγματικά πρόσωπα στρέφουν και μας κοιτούν. Έρχονται λοξεύοντας προς τη μεριά μας από ένα μακρινό τοπίο που ακούει στο όνομα ρομαντισμός - αλλιώς, από την παρεξηγημένη αφετηρία της εποχής μας. Ο ένας είναι ο ντροπαλός εσωστρεφής γιός ενός Αυστριακού δημοδιδασκάλου, ο συνθέτης Φραντς Σούμπερτ, που κάποτε αναρωτήθηκε τί μένει να γραφτεί μετά τον Μπετόβεν και άφησε πίσω του ένα τεράστιο οργα­νικό και φωνητικό έργο απαράμιλλης μουσικής ευγλωττίας. Ο άλλος είναι ο Βίλχελμ Μύλλερ, ο γιος του ράφτη από το Ντέσσαου, φιλόλογος, στρατιώτης, ποιητής, φιλέλληνας, μ...

Δεκατέσσερα δοκίμια για τις τύχες της έκφρασης απέναντι στην ταραχή των ανθρωπίνων, από το δημοτικό τραγούδι ως τον Καβάφη, τον Μαβίλη, τον Τέλλο Άγρα και τον Ελύτη, από τον Ουίλλιαμ Μπλαίηκ ώς την Έμιλυ Ντίκινσον, τον Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς, τον Ρόμπερτ Φρόστ και τον Φίλιπ Λάρκιν, από τη στήλη της Αμφαρέτης ώς τον Σαίξπηρ και τον Πρίμο Λέβι. Οι υπερβολές των ποιητών, που ψηλαφούν το φθαρμένο ύφασμα του κόσμου εκεί όπου είναι ακόμα λαμπερό, στον έρωτα, τη φιλία, τη βαθιά αλληλεγγύη των ανθρώπων και ο κατεδαφιστικός γέλως, όπου ακούγονται τα κουδούνια του γελωτοποιού αλλ...

Η σειρά ΑΦΕΛΙΑ έχει ως στόχο να παρουσιάσει θεματικές ενότητες από το Φωτογραφικό Αρχείο του ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ. Η επιλογή των θεμάτων και των φωτογραφιών αντικατοπτρίζει το χαρακτήρα της συλλογής, που εκτείνεται χρονικά από τα μέσα του 19ου μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα και έχει στον πυρήνα της οικογενειακά και προσωπικά αρχεία. Από αυτόν το θησαυρό της καθημερινής και εφήμερης φωτογραφίας αναδύονται όλες οι πτυχές του οικείου ή δημόσιου βίου, με άλλα λόγια της ζωής του ανθρώπου. Στην εισαγωγή της, η Ελιάνα Χουρμουζιάδου σημειώνει μεταξύ άλλων ότι ορισμένες από τις φωτογραφίες που π...

Οι εικόνες του φωτογραφικού αρχείου του ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ, που περιλαμβάνει αυτή η έκδοση, δείχνουν τον καλλιτέχνη στον χώρο της δουλειάς του. Όπως σημειώνει στην εισαγωγή του ο Κώστας Ιωαννίδης, στον χώρο του εργαστηρίου και μέσα από την τριβή με σχέδια, υλικά, εργαλεία, ιδέες και ανθρώπους, κυοφορείται και συμβαίνει το θαύμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας. "Εκεί έρχονται οι λίγοι εκλεκτοί, φίλοι, καλλιτέχνες, πάτρονες, για να παραστούν σε μέρος της διαδικασίας ή να δουν πρώτοι απ’ όλους το τελικό αποτέλεσμα". Το εργαστήρι δεν είναι μόνον χώρος δημιουργίας αλλά και συνάντησης καλλι...

Στις φωτογραφίες που συλλέγονται εδώ η ανάγνωση δεν είναι απλώς το υποστηρικτικό υλικό μιας σκηνογραφίας αλλά το κύριο θέμα της φωτογράφισης. Θα έλεγε κανείς πως η οπτική σύνθεση είναι σχετικά απλή. Αποτελείται από πρόσωπα και βιβλία (ή από κάποιο άλλο είδος έντυπου αναγνωστικού υλικού). Στις παλαιότερες φωτογραφίες αυτής της συλλογής, εκεί γύρω στα 1860, μπορεί κανείς να εντοπίσει το πιο γνωστό και επαναλαμβανόμενο μοτίβο της ατομικής, "σιωπηρής" και μοναχικής ανάγνωσης. Τα σώματα είναι καθισμένα σε καρέκλες και πολυθρόνες, τα πρόσωπα είναι απορροφημένα από την ανάγνωση, ο...

Σε μια εποχή που διακρίνεται από ρευστότητα και επιδείνωση των τοπίων σε όλα σχεδόν τα επίπεδα, ο ρόλος της γλώσσας, που αναμετράται με την ιμπεριαλιστική εικόνα, γίνεται ολοένα και περισσότερο σημαντικός. Η εστίαση στην "ασθενή" ελληνική γλώσσα, με βάση τον γλωσσικό ηγεμονισμό, δείχνει επιτακτική και, σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο τόμος επιχειρεί την ενίσχυση της σύνδεσής της με τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης. Επιμένει στην ανάδειξη νεωτερικών ζητημάτων αιχμής, όπως η σχέση της αρχαιοελληνικής γραμματείας με τη δημοσιογραφία, η έννοια της εξουσίας σε κλασ...

Το 1828, ο δεκαοκτάχρονος τότε Σούμαν γνωρίζει τον Χάινε στο Μόναχο. Η συνάντηση τον εντυπωσιάζει και σημειώνει : "Ένα πικρά ειρωνικό χαμόγελο έπαιζε στα χείλη του, ήταν όμως ένα αγέρωχο χαμόγελο, ένα χαμόγελο ανωτερότητας απέναντι στα ανούσια πράγματα της ζωής και περιφρόνησης για τους μικροπρεπείς ανθρώπους". [...] Η ειρωνεία είναι το έδαφος αυτής της αναπόφευκτης συνειδητοποίησης, είναι η βαρύτητα της ποίησης: ό,τι την κρατάει στο χώμα αλλά της δίνει και τη σωματικότητά της, ό,τι την προσγειώνει αλλά και τη μεγαλύνει στα δύσκολα πετάγματά της. [...] Η συνολική μεταξ...

Η 21η ποιητική συλλογή του Διονύση Καψάλη αποτελείται από δώδεκα εκτενή αφηγηματικά ποιήματα. Πόσο σκληρή και πόσο θλιβερή είναι στ’ αλήθεια η σκέψη ότι όλα γίνονται εντέλει για να καταλήξουν σ’ένα βιβλίο, έναν μεγάλο τόμο, και πώς θα έρθει κάποτε μια μέρα που θα καεί κι αυτός, θα γίνει στάχτη, μαζί με ό,τι υπήρξαμε και ό,τι καταπιαστήκαμε να φτιάξουμε. [απόσπασμα από το ποίημα "Πέμπτη Συμφωνία"]

Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον εκθεσιακό χώρο του Μεγάρου Εϋνάρδου (12 Δεκεμβρίου 2017 - 3 Μαρτίου 2018). Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνονται τα περισσότερα από τα περίπου 400 εκθέματα (λάδια, σχέδια, γλυπτά, χειρόγραφα και φωτογραφίες). Τα ζωγραφικά και γλυπτά έργα είναι, κατά κύριο λόγο, προσωπογραφίες τις οποίες φιλοτέχνησαν σημαντικοί Έλληνες καλλιτέχνες του 20ού αιώνα (Θ. Απάρτης, Δ. Διαμαντόπουλος, Φ. Κόντογλου, Γ. Μπουζιάνης, Γ. Παππάς, Γ. Μόραλης, Γ. Τσαρούχης, L. de Nob...

"Αφοβως" - Για τον Φίλιππο Ηλιού Αναγκαία τύχη - Για τον Άγγελο Ελεφάντη Στον τόπο - Για τον Δήμο Μαυρομμάτη Δ.Ν. Μαρωνίτης - Το θάρρος του αδιάκοπου μετεωρισμού Ποιά είναι η δική μας αντίδραση απέναντι στην αρχαία τραγωδία; [...] Ο Ναπολέων είχε πει στον Γκαίτε πως ό,τι ήταν το πεπρωμένο για τον αρχαίο κόσμο ήταν η πολιτική για τον νεότερο, και ο Μπενζαμέν Κονστάν έλεγε πως η σημασία του υπερφυσικού στην αρχαία τραγωδία θα μπορούσε να μεταφερθεί στο νεότερο θέατρο μόνο με πολιτικούς όρους. [...] Η αρχαία τραγωδία αρνείται να παρουσιάσει ανθρώπινα όντα ιδανικά εναρμ...

Το "Ρωμαίος και Ιουλιέττα", γραμμένο κατά πάσα πιθανότητα μέσα στο 1595, έχει χαρακτηριστεί ως "το πιο σύνθετο προϊόν της λυρικής περιόδου του Σαίξπηρ". Ξεκινά αναπτύσσοντας όλες τις τυπικές προϋποθέσεις μιας ρομαντικής ερωτικής κωμωδίας, αλλά φτάνοντας στη μέση, με τον αδόκητο θάνατο του Μερκούτιου -ένα από τα πιο λαμπερά δημιουργήματα της κωμικής φαντασίας του Σαίξπηρ-, ο κόσμος του ξαφνικά συστέλλεται και το γαμήλιο όραμα μεταπίπτει άρδην σε τραγωδία. Το έργο είναι ένα έμμετρο επιθαλάμιο παραμύθι, μια παρατεταμένη γαμήλια τελετή η οποία σαν από μια τυχαία επιπλοκή του με...

Δύο ζευγάρια διδύμων, χωρισμένοι από μωρά και μεγαλωμένα οι μεν στην Έφεσο οι δε στις Συρακούσες, βρίσκονται ξαφνικά στην ίδια πόλη. Κανείς από τους τέσσερις δεν γνωρίζει πως στους ίδιους δρόμους κυκλοφορούν και τ’ αδέλφια τους. Κανείς από όσους συναντούν δεν μπορεί να τους ξεχωρίσει, μια που, εκτός από το ότι είναι ολόιδιοι, έχουν και τα ίδια ονόματα. Δύο Αντίφιλοι και δύο Δρόμιοι: το μπέρδεμα τεράστιο. Σε ποιον Αντίφιλο κάνει σκηνή η γυναίκα του Εφέσιου; Ποιος φλερτάρει την αδελφή της; Από ποια απειλείται ο Συρακούσιος Δρόμιος και γιατί; Κύρια πηγή του έργου είναι, όπω...