Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Μα πού βρίσκεται το Χωράφι των Θαυμάτων;" ρώτησε ο Πινόκιο. "Δυο βήματα είναι από δω". Διασχίσανε την πόλη, και, βγαίνοντας απ' τα τείχη, φτάσανε σ' ένα απομονωμένο χωράφι, που 'μοιαζε σαν όλα τα χωράφια. "Φτάσαμε λοιπόν", είπε η Αλεπού, "άντε, στρώσου στη δουλειά: να σκάψεις μια μικρή τρύπα με τα χέρια σου και να βάλεις τα χρυσά σου νομίσματα μέσα". Υπάκουσε ο Πινόκιο. Έσκαψε μια τρύπα, έβαλε μέσα τα τέσσερα χρυσά νομίσματα που του 'χανε μείνει, και τα σκέπασε με λίγο χώμα. "Τώρα", είπε η Αλεπού, "άντε στο φράγμα εδώ κοντά, φέρε έναν κουβά νερό και πότισε το μέρος όπ...

Πώς εφευρέθηκαν τα σάντουιτς; Τι θα συνέβαινε αν οι ιμπρεσιονιστές αντί για ζωγράφοι ήταν οδοντίατροι; Γιατί δεν άφησε ο Χίτλερ φαβορίτες; Γιατί είναι οι μέρες μας μετρημένες κι όχι, π.χ., αλφαβητικά; Ο Γούντι Άλεν δίνει απαντήσεις σ' αυτά και πολλά άλλα κρίσιμα ερωτήματα που βασανίζουν την ανθρωπότητα με μια σειρά από σπαρταριστά κείμενα, στα οποία δεν παρέλειψε βέβαια ν' ασχοληθεί και με τις σταθερές εμμονές του: το Θεό (που δεν ξέρουμε αν υπάρχει), το θάνατο (που ξέρουμε ότι υπάρχει), τις γυναίκες, το σεξ, την τέχνη και τους διανοούμενους. Ιδοφυής, ευαίσθητος και σκεπ...

Η έκδοση περιέχει κείμενα για τους: Μάνο Χατζιδάκι, Τζέρι Λούις, Νίκο Χουλιαρά, Γιώργο Γαλίτη, Γιάννη Βαρβέρη, Γιώργο Τσεμπερόπουλο, Χρήστο Βακαλόπουλο, Έλενα Σουλιώτη, Νίκο Ζαχαρίου, Αλέξη Δαμιανό, Σαρλότ Ράμπλινγκ, Τοσίρο Μιφούνε, Γιώργο Πανουσόπουλο, Στέφανο Κουμανούδη, Θανάση Βέγγο, Κώστα Γαβρά, Ιόλα, Τζόνι Χαλιντέι, Αργύρη Μπακιρτζή, Κώστα Πασχάλη, Κυριάκο Κρόκο, Κύριλλο Σαρρή, Γιώργο Σταθόπουλο, Μίμη Χρυσομάλλη, Δέσπω Διαμαντίδου, Μάριο Σούμπαση, Βάσο Πτωχόπουλλο, Αλεξάνδρα Μπουτάρη, Νίκο Περάκη, Ελένη Κοκκίδου, Δήμο Αβδελιώδη, Σαπφώ Νοταρά, Έλενα Ναθαναήλ, Νίκο Φέρμα...

Μένουνε μέσα μου πολλοί, το λέω, το ξαναλέω. άλλοι κοιμώνται τη νύχτα, άλλοι τη μέρα, τα κρεβάτια τους είναι κουκέτες στου μυαλού μου πάνω το σιωπηλό σκάφος, πλένονται, άλλος κοιτώντας απ' τα μάτια μου έξω, κι άλλος από κάτι φινιστρίνια στα νεφρά με θέα την καρδιά μου και το συκώτι. άλλοι βλέπουν, κατεβαίνοντας ως τα ρουθούνια έξω-έξω με σχοινιά, δυο εικόνες του κόσμου άσχετες, των δαχτύλων των ποδιών μου τη γλυκιά ηρεμία, της κοιλιάς μου τον πιο κάτω γκρεμό ονειρεύονται. κι ένας, ο πιο δικός μου απ' όλους, ούτε κοιτάει, ούτε μιλάει, ούτε βλέπει. πίσω απ' το σημάδι το πιο π...

Ήθρε και τρύπωσε ο Ερμής στο όνειρό μου μέσα· και του είπα: αφεντάκο μου, πώς χάθηκε η ζωή μου· και δεν γελώ, δεν χαίρομαι, μήτε τα πλούτη θέλω· μα κάποιος πόθος με βαστά, ζητάω να πεθάνω, τις υγρές να δω, με τους λωτούς, του Αχέροντα τις όθχες [...]

... περπατάνε και στο ταβάνι. βλέπω ανθρώπους αντίποδες, εμάς τους ίδιους δηλαδή ανάποδα, στα ταβάνια να πηγαινοέρχονται, να πηγαινοερχόμαστε, με την ίδια ταχύτητα, τις ίδιες, καθόλου, μα καθόλου, χορευτικές κινήσεις, κανονικά, όπως στη ζωή, όπως στο έδαφος. τι είμαστε άραγε στο ταβάνι, μετά θάνατον; άγγελοι περιορισμένοι στις αντανακλάσεις με μαγνήτες διαστημικούς και χωρίς φτερά, ή μια μικρή μόνο παράβασις απ' τον κόσμο μας, τον εξίσου θάνατο με τον Θάνατο;

Το 2011 ήταν μια ακόμα χρονιά πλούσιας ποιητικής παραγωγής. Τα βιβλία των πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών (οι περισσότεροι από αυτούς νεότατοι) αποτέλεσαν και πάλι τον κύριο όγκο των εκδόσεων, πράγμα που σημαίνει πως η υπερπαραγωγή δεν είναι καθόλου συμπτωματική και ίσως να σηματοδοτεί καθοριστικές εξελίξεις στη σχέση του κοινωνικού υποκειμένου με την αίσθηση ελευθερίας που προϋποθέτει η άσκηση της ποίησης. Θα πρέπει ωστόσο να επισημάνουμε πως είναι εμφανής η έλλειψη προϋποθέσεων σε μεγάλο μέρος εκείνων που δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στην ποίηση. Συχνά, άνθρωποι όχι μόνο εξαιρ...

Τα Ραδίκια Ανάποδα είναι μία κωμωδία επί 13, ένα one dead man show, ένας black total κωμικός μονόλογος με δεκατρείς ρόλους. Δεκατρείς κωμικούς επικήδειους που και νεκρούς ανασταίνουν! Δυστυχώς όμως, τους φίλους αναγνώστες, τους περιμένει και μία ακόμα πιο δυσάρεστη έκπληξη: Τα Ραδίκια Ανάποδα κυκλοφορούν διπλά! Δεκατρία συν δεκατρία! Ω, ναι! Σε τούτο δω το μαύρο κι άραχλο βιβλίο υπάρχουν μαζί (κι ανάποδα) τα Ανάποδα Ραδίκια Ανάποδα. Πρόκειται για ένα ανάποδο βιβλίο μπόνους (ή πόνους) με συν δεκατρείς επικήδειους που δεν είδαν το σκοτάδι της δημοσιότητας. Και τα ερωτήματ...

Τα Ραδίκια Ανάποδα είναι μία κωμωδία επί 13, ένα one dead man show, ένας black total κωμικός μονόλογος με δεκατρείς ρόλους. Δεκατρείς κωμικούς επικήδειους που και νεκρούς ανασταίνουν! Δυστυχώς όμως, τους φίλους αναγνώστες, τους περιμένει και μία ακόμα πιο δυσάρεστη έκπληξη: Τα Ραδίκια Ανάποδα κυκλοφορούν διπλά! Δεκατρία συν δεκατρία! Ω, ναι! Σε τούτο δω το μαύρο κι άραχλο βιβλίο υπάρχουν μαζί (κι ανάποδα) τα Ανάποδα Ραδίκια Ανάποδα. Πρόκειται για ένα ανάποδο βιβλίο μπόνους (ή πόνους) με συν δεκατρείς επικήδειους που δεν είδαν το σκοτάδι της δημοσιότητας. Και τα ερωτήματ...

Για "Τα σύρματα" (Τραμ, 1978) έγραψαν: "... Ένα απ' τα καλύτερα βιβλία του 1978, ενός ποιητή που αν δεν πέσουν οι κεραυνοί του Δία πάνω του, ή δεν εγκλωβιστεί απ' τις στυγνές απαιτήσεις τού καθ' ημέρα βίου, θα έχει, χωρίς καμιά αμφιβολία, ένα ποιητικό μέλλον βέβαιο και ευρύ. Γιατί με την πρώτη του κιόλας συλλογή κατορθώνει αυτό το τόσο δυσκολοαπάντητο (και πάντα με την ωριμότητα κατακτημένο): να ενώσει όλο το ακαθόριστο, ασαφές και ευκίνητο της σύγχρονης ποίησης με ουσιαστικότητες στέρεες, σαν ακρογωνιαίους λίθους ή σαν μικρά θαύματα καθαρότητας και συναισθηματικής πληρό...

Η διπλή συλλογή των 12 συνολικά διηγημάτων του συγγραφέα και ποιητή Σωτήρη Κακίση αποτελείται από πασχαλινές και χριστουγεννιατικές ιστορίες που γράφτηκαν στον περιοδικό Τύπο τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 στα περιοδικά Playboy, Βαβέλ και Ευ, με εικονογραφήσεις συνήθως του Νίκου Χουλιαρά, του Γιώργου Σταθόπουλου και του Αλέκου Φασιανού. Το εξώφυλλο του βιβλίου κοσμείται από έναν εξαιρετικό πίνακα του Γιώργου Σταθόπουλου. Η έκδοση Τέσσερις ώρες αγκαλιά κυκλοφορεί για πρώη φορά στα βιβλιοπωλεία, ενώ η συλλογή Μαρίας εγκώμιον επανεκδίδεται 26 χρόνια μετά την πρώτη έκδοσ...

Η διπλή συλλογή των 12 συνολικά διηγημάτων του συγγραφέα και ποιητή Σωτήρη Κακίση αποτελείται από πασχαλινές και χριστουγεννιατικές ιστορίες που γράφτηκαν στον περιοδικό Τύπο τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 στα περιοδικά Playboy, Βαβέλ και Ευ, με εικονογραφήσεις συνήθως του Νίκου Χουλιαρά, του Γιώργου Σταθόπουλου και του Αλέκου Φασιανού. Το εξώφυλλο του βιβλίου κοσμείται από έναν εξαιρετικό πίνακα του Γιώργου Σταθόπουλου. Η έκδοση Τέσσερις ώρες αγκαλιά κυκλοφορεί για πρώη φορά στα βιβλιοπωλεία, ενώ η συλλογή Μαρίας εγκώμιον επανεκδίδεται 26 χρόνια μετά την πρώτη έκδοσ...

"Οι τίγρεις" του Σωτήρη Κακίση είναι η τρυφερότητα η χαμένη και πάντοτε αναδυομένη. Το αιλουροειδές είναι η ψυχή με τις ραβδώσεις της, που θέλει να ξεσχίσει τον ελέφαντα εαυτό: "Έναν ελέφαντα γλυκό σαν κι εμένα τον φοβούνται". Πεζόμορφα ποιήματα παραληρηματικά, σαν σκιές που ζωή ζητούν για να κινηθούν αυτά τα φαντάσματα, οι σκέψεις. Τα λόγια δεν είναι αρκετά, είναι όμως υπεραρκετές οι εικόνες, όταν εννοούν τον κόσμο ως οντολογικά κοσμήματα στο νόημα της ζωής. Ο ποιητής καθηλώνει τη σκέψη όχι όταν παραμένει μια καθαρή αφαίρεση στον θόλο του εγκεφάλου, αλλά όταν γίνεται οπτι...