Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Ο Θουκυδίδης στο έκτο βιβλίο της Ιστορίας του αφηγείται τα πολεμικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν από την άνοιξη του 415 π.Χ. ως τις αρχές του καλοκαιριού του 414 π.Χ., δηλαδή κατά το 16ο και 17ο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου. Ο ιστορικός φροντίζει να μας εισάγει στο μείζον για την τελική έκβαση του πολέμου ζήτημα της Σικελικής Εκστρατείας, παρουσιάζοντας το μέγεθος της Σικελίας και το πλήθος των κατοίκων της. Παράλληλα κάνει μια ιστορική προσέγγιση του τρόπου με τον οποίο αποικήθηκε το νησί, κυρίως για να αναδείξει τη σημασία της όλης επιχείρησης, την οποία οι Αθη...

Το τέταρτο βιβλίο του Θουκυδίδη περιλαμβάνει γεγονότα δυόμισυ χρόνων, από το καλοκαίρι του 425 π.Χ. μέχρι το χειμώνα του 423/2 π.Χ. Τα γεγονότα αυτά διαδραματίζονται σε τέσσερις περιοχές: δύο στη νότια Ελλάδα, Πύλο και Βοιωτία, μία στη Σικελία και τέλος στη Μακεδονία και Χαλκιδική, τη λεγόμενη τότε Θράκη ή τα επί Θράκης. Υπάρχουν βέβαια και άλλα γεγονότα δευτερεύουσας σημασίας, στα οποία θα αναφερθούμε, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Στα γεγονότα των τριών πρώτων περιοχών διαφαίνονται οι επεκτατικές τάσεις της Αθήνας· στην τέταρτη περιοχή, Μακεδονία, Χαλκιδική, άρχισαν πια οι...

[...] Αυτή η έκδοση του Ιδρύματος για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία συνδυάζει το πρωτότυπο κείμενο με την εξαιρετική μετάφραση του Ελευθέριου Βενιζέλου, καθώς και την αγγλική και γαλλική μετάφραση επιφανών ελληνιστών, όπως ο C. F. Smith και η Jacqueline de Romilly. Είναι βέβαιο ότι η μελέτη, η μετάφραση και τα διδάγματα του Θουδυδίδη οδήγησαν τον Βενιζέλο να γράψει με την πολιτική του πράξη και παρουσία ένα μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής Ιστορίας του 20ού αιώνα. Το κλασικό αυτό έργο του Χρυσού Αιώνα παραμένει πάντα επίκαιρο ως προς την άντληση ιδεών και πρακτικών στι...

Το βιβλίο περιλαμβάνει τα γεγονότα από το καλοκαίρι του 422 π.Χ. ως το 416 π.Χ. Το 422 όλα έδειχναν τον ερχομό της ειρήνης. Σ' αυτό διευκόλυνε πολύ και ο θάνατος των δύο ηγετών, του Κλέωνα και του Βρασίδα στη μάχη της Αμφίπολης που ήταν αυτοί που περισσότερο από όλους εναντιώνονταν στην ειρήνη. Αλλά η Νικίειος Ειρήνη του 421 π.Χ. δεν έμελλε να κρατήσει πολλά χρόνια. Πριν καταλυθεί επισήμως το 414 π.Χ., είχε δεχτεί από την πρώτη στιγμή και επανειλημμένα πολλά πλήγματα. Όλη αυτή την περίοδο κεντρική μορφή υπήρξε ο Νικίας.

Το 6ο και το 7ο βιβλίο του Θουκυδίδη αποτελούν τα λεγόμενα "Σικελικά" και αναφέρονται στην εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία (415-413 π.Χ.). Είναι τα πιο καλοδουλεμένα τμήματα των Ιστοριών του Θουκυδίδη· συγκεκριμένα, η περιγραφή της αναχώρησης του στόλου από τον Πειραιά (Ζ. 30-32), της ναυμαχίας στο μεγάλο λιμάνι των Συρακουσών (Η. 70-72) και κυρίως της σφαγής των Αθηναίων στον Ασσίναρο ποταμό (Η. 84) θεωρούνται μέχρι και σήμερα μερικά από τα καλύτερα κομμάτια της παγκόσμιας λογοτεχνίας, πράγμα που δείχνει ότι ο ιστορικός δεν περιγράφει απλώς με τρόπο ωμό και ρεαλιστικό...

Με ιδιοφυή κριτική οξυδέρκεια και εκπλήσσουσα αντικειμενικότητα και ακρίβεια ο Αθηναίος ιστορικός, μας κληροδότησε ένα "κτήμα εσαεί ή αγώνισμα ες το παραχρήμα". Και ένα διαρκές μέγιστο μάθημα, εφόσον παρόμοια γεγονότα θα συμβαίνουν ή θα απειλούνται πάντοτε όσο η φύση του ανθρώπου θα μένει η ίδια. "Γιγνόμενα και αιεί εσόμενα έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων η" (111,82,2). Ο Θουκυδίδης δεν περιγράφει τον φλοιό των γεγονότων, διεισδύει και ανατέμνει την ένδον φυσιολογία τους, δηλαδή τα πάθη, τις αρετές και τις ενδημούσες κακίες των ανθρώπων. Φιλαλήθης, αμερόληπτος, ψύχραιμος...

"Τί αγαπάω στον Θουκυδίδη, τί είναι αυτό πού με κάνει να τον τιμώ περισσότερο aπό τον Πλάτωνα; O Θουκυδίδης αισθάνεται απέραντα μεγάλη και απροκάλυπτη χαρά για κάθε τυπικό γνώρισμα πού χαρακτηρίζει τον άνθρωπο και τα γεγονότα, και αναγνωρίζει μέσα σε κάθε τέτοιο γνώρισμα μια ποσότητα λογικής ικανότητας: αυτήν προσπαθεί να ανακαλύψει. Ουσιαστικά στην πράξη είναι πιο δίκαιος από τον Πλάτωνα· δεν διασύρει o Θουκυδίδης και δεν μειώνει τους ανθρώπους πού δεν τού αρέσουν ή πού τού έχουν κάνει κακό στη ζωή. Απεναντίας, βλέπει κάτι αξιολογικά μεγάλο σε όλα τα πράγματα και σε όλα τα...

Η Ιστορία του Θουκυδίδη είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα όλων των εποχών και προκαλεί διαχρονικά το έντονο ενδιαφέρον μελετητών και αναγνωστών. Ο Θουκυδίδης δεν υπήρξε μόνον ένας μεγάλος ιστορικός και στοχαστής αλλά και ένας τεχνίτης του λόγου. Το έργο του χαρακτηρίζεται από την πιο αυστηρή αντικειμενικότητα, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και μια μοναδική δημιουργία, στην οποία η μορφή ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο και το περιεχόμενο στη μορφή. Γι' αυτό το έργο του ασκεί πάντα μια πρωτόφαντη γοητεία. Στο πρώτο βιβλίο ο ιστορικός στήνει το σκηνικό για το δράμα του πολέμ...

Ο σύγχρονος άνθρωπος που θα θελήσει να διαβάσει ή να μελετήσει την Ιστορία του Θουκυδίδη θα διαπιστώσει ότι το έργο αυτό είναι η πνευματική κληρονομιά που άφησε ένας παρατηρητής με εκπληκτική οξυδέρκεια, ένας ερμηνευτής των γεγονότων με αυστηρή αντικειμενικότητα και εξαιρετική διορατικότητα και ταυτόχρονα ένας μεγάλος τεχνίτης του λόγου. Στο έργο του όλα είναι τέλεια διαρθρωμένα: κάθε λέξη, κάθε φράση, κάθε παρατήρηση, ακόμα και παράλειψη, συμβάλλει στην παρουσίαση μιας ερμηνείας που θέλησε να προβάλει. Το δεύτερο βιβλίο της Ιστορίας περιλαμβάνει τα γεγονότα των τριών πρ...

Η Ιστορία του Θουκυδίδη είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα όλων των εποχών και προκαλεί διαχρονικά το έντονο ενδιαφέρον μελετητών και αναγνωστών. Ο Θουκυδίδης δεν υπήρξε μόνον ένας μεγάλος ιστορικός και στοχαστής αλλά και ένας τεχνίτης του λόγου. Το έργο του χαρακτηρίζεται από την πιο αυστηρή αντικειμενικότητα, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και μια μοναδική δημιουργία, στην οποία η μορφή ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο και το περιεχόμενο στη μορφή. Γι' αυτό το έργο του ασκεί πάντα μια πρωτόφαντη γοητεία. Στο πρώτο βιβλίο ο ιστορικός στήνει το σκηνικό για το δράμα του πολέμ...

"Τι αγαπάω στον Θουκυδίδη, τι είναι αυτό που με κάνει να τον τιμώ περισσότερο από τον Πλάτωνα; Ο Θουκυδίδης αισθάνεται απέραντα μεγάλη και απροκάλυπτη χαρά για κάθε τυπικό γνώρισμα που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο και τα γεγονότα, και αναγνωρίζει μέσα σε κάθε τέτοιο γνώρισμα μια ποσότητα λογικής ικανότητας: αυτήν προσπαθεί να ανακαλύψει. Ουσιαστικά στην πράξη είναι πιο δίκαιος από τον Πλάτωνα· δεν διασύρει ο Θουκυδίδης και δεν μειώνει τους ανθρώπους που δεν του αρέσουν ή που του έχουν κάνει κακό στη ζωή. Απεναντίας, βλέπει κάτι αξιολογικά μεγάλο σε όλα τα πράγματα και σε όλα τα...

... Ο Θουκυδίδης είναι ένας μεγαλοφυής Αθηναίος. Ένας λεπταίσθητος Ίωνας. Ο πλέον λεπταίσθητος συγγραφέας του αρχαίου κόσμου. Η μεγαλο-φυϊα διατρέφει τη λεπταισθησία και η λεπταισθησία τη μεγαλοφυϊα του. Ασκούν και οι δύο άγρια πίεση προς διατύπωση. Τις έχει συνεπάρει η κλήση του υπάρχειν. Το Είναι έχει οσμισθεί το φως. Είναι ασυγκράτητο. Ο Θουκυδίδης αισθάνεται ως μία υψίκορμη στιβαρή δρυς. Θα αφήσει όλους τους ανέμους να σαλεύσουν τα φύλλα της. Η γλωσσική αμεροληψία είναι η αναγκαία καταφυγή. Ο λόγος του θα αποβεί σύχρονος και αρχαιοπρεπής. Ικανός να βαστάσει το βαρύ φορτ...

Κίνητρο της συγγραφής του Θουκυδίδη υπήρξε η διακρίβωση της ιστορικής αλήθειας και η παράδοση στις κατοπινές γενιές ιστορικών γεγονότων που συνέβησαν αλλά και θα συμβαίνουν όμοια ή παραπλήσια στο μέλλον, λόγω του αμετάβλητου της ανθρώπινης φύσης. Στην Ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου, ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας ιστορικός αφηγείται τα γεγονότα του Πελοποννησιακού πολέμου, ανάμεσα στην Αθηναϊκή και Πελοποννησιακή Συμμαχία υπό την ηγεμονία της Σπάρτης (431-404 π.Χ.). Ο Θουκυδίδης συμμετείχε στον πόλεμο και το 424 εκλέχθηκε στρατηγός με αποστολή την προστασία των αθηναϊκών...