Borges Jorge Luis 1899-1986
Borges Jorge Luis
Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986) γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Ήταν απόγονος αγωνιστών για τη χειραφέτηση της Αργεντινής, ενώ ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και καθηγητής ψυχολογίας σε ξενόγλωσση παιδαγωγική σχολή. Από παιδί ακόμα ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες ήταν δίγλωσσος, αφού παράλληλα με τα ισπανικά, η αγγλόφωνη γιαγιά του του μάθαινε να μιλά και να γράφει την αγγλική γλώσσα. Ο μικρός δήλωσε στον πατέρα του ότι ήθελε να γίνει συγγραφέας και σε ηλικά επτά χρόνων σύνταξε στα ελληνικά μια σύνοψη της ελληνικής μυθολογίας. Οκτώ χρονών γράφει το πρώτο διήγημά του, ενώ ένα χρόνο αργότερα μεταφράζει και δημοσιεύει τον "Ευτυχισμένο πρίγκιπα" του Όσκαρ Ουάιλντ. Εξαιτίας μιας πάθησης στα μάτια του, που θα τον οδηγήσει προοδευτικά σε πλήρη τύφλωση, η οικογένεια Μπόρχες εγκαθίσταται στη Γενεύη, όπου ο Χόρχε Λουίς εγκαινιάζει της λυκειακές σπουδές του και αποκτά μια υψηλού επιπέδου μόρφωση, καθώς τελειοποιεί τις γνώσεις στην αγγλική, γαλλική και γερμανική γλώσσα. Ανακαλύπτει την εξπρεσσιονιστική ποίηση, τη γερμανική φιλοσοφία, τελειοποιεί τα λατινικά του και το 1919 εγκατεστημένος στη Μαγιόρκα της Ισπανίας ολοκληρώνει την πρώτη ποιητική συλλογή του "Οι κόκκινοι ρυθμοί" όπου είναι φανερός ο θαυμασμός για την επανάσταση των μπολσεβίκων στη Ρωσία. Η οικογένεια των Μπόρχες, έπειτα από πολλές προσωρινές διαμονές και πολλά ταξίδια στην Ευρώπη, επιστρέφουν το 1921 στο Μπουένος Άιρες, όπου και θα παραμείνει. Τώρα ο Μπόρχες ανακαλύπτει τις φτωχογειτονιές της γενέτειράς του με τους compafritos ("μόρτες") γράφει ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια και "φαντασίες", ιδρύει διάφορα περιοδικά, παίρνει μέρος σε λογοτεχνικούς ομίλους και από το 1925, που θα δημοσιεύσει την ποιητική συλλογή "Η απέναντι Σελήνη" και τα δοκίμια "Έρευνες", θα δίνει το λογοτεχνικό παρόν με ένα έως δύο έργα το χρόνο, μέχρι το 1985 που θα δημοσιευθεί και η τελευταία ποιητική συλλογή του, "Οι συνωμότες". Ο Μπόρχες πέθανε στις 14 Ιουνίου του 1986 στη Γενεύη.
Οι τρεις ερημίτες
Συλλογικό έργο
Περισπωμένη (2017)
Μεταφράσεις ποιημάτων των Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ρόμπερτ Φρόστ, Μάσσιμο Μπεττελόνι, Άννα Αχμάτοβα, Ρίτσαρντ Μπερενγκάρτεν, Ντέηβιντ Ρίκς, Γουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς, Τζιάκομο Λεοπάρντι, Ιόσιφ Μπρόντσκι, Αμίρ Ορ.
Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς
Kipling Rudyard - Joseph 1865-1936
Άγρα (2005)
Σαράντα χρόνια μετά το θάνατό του, ο Kipling (1865-1936) εξακολουθεί να είναι ένας διάσημος άνδρας, αλλά επίσης και ένας απόκρυφος άνθρωπος. Η κριτική δεν προφέρει το όνομά του με τον ευλαβικό εκείνο τόνο που επιφυλάσσει στον Joyce ή στον Henry James. Σε τι οφείλεται ο συγκαταβατικός αυτός τόνος, αυτή η σχεδόν παραγνώριση; Το γεγονός αυτό, που δεν έπαψε ποτέ να με εκπλήσσει, μπορεί να εξηγηθεί ως εξής: κατά σύμπτωση, ο Kipling έγραψε για παιδιά, και όποιος γράφει για παιδιά υπόκειται στον κίνδυνο το περιστατικό αυτό να παραφθείρει την εικόνα του. Ας σκεφτούμε την περίπτωση...
Μυθοπλασίες
Borges Jorge Luis 1899-1986
Alter - Ego ΜΜΕ. Α.Ε. (2007)
Οι "Μυθοπλασίες" ("Ficciones") συγκαταλέγονται στα θεμελιώδη έργα της μεταμοντέρνας λογοτεχνίας και του μαγικού ρεαλισμού, που κορυφώθηκε με τα μυθιστορήματα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, της Ιζαμπέλ Αλιέντε και άλλων λατινοαμερικανών και μη συγγραφέων. Στα 17 κείμενα που συνθέτουν τούτο το βιβλίο συμπιέζονται πολλοί αιώνες γνώσης, φιλοσοφίας και ποίησης. Η ευρυμάθεια του Μπόρχες προσφέρει στον αναγνώστη διασκεδαστικές πνευματικές ασκήσεις: η άγνωστη χώρα που ανακαλύπτεται μέσα από μια κλεψίτυπη εγκυκλοπαίδεια, ο φανταστικός πλανήτης, ο "Δον Κιχώτης" που ξαναγράφεται από κ...
Μαρτίν Φιέρρο
Borges Jorge Luis 1899-1986
Libro (2007)
Ο Μαρτίν Φιέρρο ζει μέσα στην ανάσα των στίχων· μέσα στην αθωότητα που ανασύρει στη μνήμη τη σύντομη και για πάντα χαμένη ευτυχία· μέσα στο κουράγιο του ανθρώπου που αποδέχεται πως όλοι γεννιόμαστε για να υποφέρουμε. Η ποίηση των γκάουτσος αποτελεί μια από τις πλέον ξεχωριστές αφηγήσεις που καταγράφονται στην ιστορία της λογοτεχνίας. Δεν πρόκειται -όπως ίσως παραπέμπει το όνομά της- για ένα είδος ποίησης που δημιούργησαν οι γκάουτσος· μορφωμένα άτομα, αριστοκράτες από το Μπουένος Άιρες ή το Μοντεβιδέο, ήσαν αυτοί που την συνέθεσαν. Παρά την αριστοκρατική καταγωγή τ...
Κωμικές ιστορίες
Συλλογικό έργο
Εξάντας (2007)
Είκοσι εννέα ιστορίες που συνδυάζουν αριστοτεχνικά την κωμωδία με την πεζογραφία. Μια σειρά από απολαυστικά διηγήματα, γραμμένα στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, που αποτελούν την αφρόκρεμα του σύγχρονου χιούμορ, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα εθνικοτήτων, ύφους, περιεχομένου και μορφής: φάρσα από την Μπέριλ Μπέινμπριτζ, παρωδία από τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες, λαϊκό χιούμορ από τον Γκάρισον Κέιλορ, μαύρο χιούμορ από την Μάργκαρετ Άτγουντ, χαριτωμένες παρεξηγήσεις από τον Τζον Απντάικ, γραφειοκρατική παράνοια από τον Μίλαν Κούντερα, φανταστικά ταξίδια στο λογοτεχνικό χρόνο από το...
Η τέχνη του στίχου
Borges Jorge Luis 1899-1986
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης (2006)
Όταν ο Μπόρχες πήγε στο Χάρβαρντ το φθινόπωρο του 1967 για μια σειρά έξι ομιλιών στο πλαίσιο των "Διαλέξεων Νόρτον" εθεωρείτο κορυφαίος συγγραφέας ήδη από καιρό. Με τον γνωστό αυτοεπιτιμητικό του τρόπο, ισχυριζόταν πως είναι ένα είδος Αόρατου Ανθρώπου στην ίδια του τη χώρα, ενώ οι Βορειοαμερικανοί σύγχρονοί του έδειχναν βέβαιοι (και όχι από ευγένεια) ότι ήταν από τα ονόματα που προορίζονταν να επιβιώσουν και στο μακρινό μέλλον. Γνωρίζουμε ότι, έως τώρα, δεν έκαναν λάθος: ο Μπόρχες αντιστάθηκε στη συνήθη φθορά του χρόνου και η γοητεία και η δύναμη της γραφής του παρέμεινε αμ...
Η τέχνη της γραφής
Συλλογικό έργο
Τόπος (2010)
Πως τα καταφέρνουν οι μεγάλοι συγγραφείς; Επί μισό και πλέον αιώνα το Paris Review έχει εκμαιεύσει μερικές από τις πιο αποκαλυπτικές και τολμηρές σκέψεις που διατύπωσαν οι αυθεντίες της λογοτεχνίας του καιρού μας. Οι συντάκτες του περιοδικού έχουν μιλήσει με τους περισσότερους, κορυφαίους στον κόσμο, μυθιστοριογράφους, ποιητές, θεατρικούς συγγραφείς και κριτικούς και οι ίδιες οι συνεντεύξεις κέρδισαν την αναγνώριση ως κλασικά λογοτεχνικά έργα, ως μία ουσιαστική και εμπεριστατωμένη καταγραφή της συγγραφικής ζωής. Το Paris Review έχει προσφέρει γόνιμες συζητήσεις με του...
Έμπνευση και δημιουργία
Συλλογικό έργο
Printa (2004)
Τι μπορεί να συνδέει τον Μωπασσάν και τον Στήβενσον με τον Τσβάιχ και τον Μπόρχες, και πού συναντιούνται ο Μπωντλαίρ, ο Τσέχωφ και η Γουλφ με τον Φιτζέραλντ και τη Χάισμιθ; Όλοι αυτοί, και πολλοί άλλοι, βασανίζονται από τα αγωνιώδη ερωτήματα τού δημιουργού, ερωτήματα κοινά που παραλλάσσουν με το πέρασμα των χρόνων, που τίθενται σε κάθε λογοτεχνικό είδος και σε κάθε σχολή. Στα κείμενά τους εξομολογούνται, αναζητούν, απαντούν, κρίνουν, σατιρίζουν, πολεμούν και συμπνέουν. Τι είναι ταλέντο, τι τους εμπνέει, πώς αναμετριούνται με την άγραφη σελίδα και τους δαίμονες τής συγγραφή...