Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Μαρτίν Φιέρρο ζει μέσα στην ανάσα των στίχων· μέσα στην αθωότητα που ανασύρει στη μνήμη τη σύντομη και για πάντα χαμένη ευτυχία· μέσα στο κουράγιο του ανθρώπου που αποδέχεται πως όλοι γεννιόμαστε για να υποφέρουμε. Η ποίηση των γκάουτσος αποτελεί μια από τις πλέον ξεχωριστές αφηγήσεις που καταγράφονται στην ιστορία της λογοτεχνίας. Δεν πρόκειται -όπως ίσως παραπέμπει το όνομά της- για ένα είδος ποίησης που δημιούργησαν οι γκάουτσος· μορφωμένα άτομα, αριστοκράτες από το Μπουένος Άιρες ή το Μοντεβιδέο, ήσαν αυτοί που την συνέθεσαν. Παρά την αριστοκρατική καταγωγή τ...

Τα 24 κείμενα που περιλαμβάνονται σ' αυτήν την ανθολογία είναι συνάμα αντιπροσωπευτικά και εξαιρετικά όσον αφορά το σύνολο της κριτικής του αστυνομικού μυθιστορήματος. Από τις ρήσεις των δεξιοτεχνών του παραδόξου και της λογοτεχνικής ιεροσυλίας, δηλαδή του Chesterton που ανοίγει τη συλλογή και του Borges που την κλείνει· από τις τυπολογικές αναλύσεις του Todorov και του Auden, που διαβεβαιώνει ότι είναι εθισμένος στο είδος, και τον Maugham που το προτιμά έναντι του αποκαλούμενου "σοβαρού" μυθιστορήματος, ως τον McLuhan και τον Wilson που φαίνεται ότι το απεχθάνονται· από τ...

Πως τα καταφέρνουν οι μεγάλοι συγγραφείς; Επί μισό και πλέον αιώνα το Paris Review έχει εκμαιεύσει μερικές από τις πιο αποκαλυπτικές και τολμηρές σκέψεις που διατύπωσαν οι αυθεντίες της λογοτεχνίας του καιρού μας. Οι συντάκτες του περιοδικού έχουν μιλήσει με τους περισσότερους, κορυφαίους στον κόσμο, μυθιστοριογράφους, ποιητές, θεατρικούς συγγραφείς και κριτικούς και οι ίδιες οι συνεντεύξεις κέρδισαν την αναγνώριση ως κλασικά λογοτεχνικά έργα, ως μία ουσιαστική και εμπεριστατωμένη καταγραφή της συγγραφικής ζωής. Το Paris Review έχει προσφέρει γόνιμες συζητήσεις με του...

Λογοτεχνία (ευρωπαϊκή, λατινοαμερικάνικη και, βέβαια, αργεντίνικη), ποιητική και συγγραφική τέχνη, διακειμενικότητα και "λογοκλοπή", καλλιτεχνική ελευθερία, επιτυχία, φήμη, πραγματικότητα και φαντασία, φανταστικό, όνειρο, θεολογία, θάνατος, αυτοκτονία, τρέλα, φιλοσοφία, χρόνος, σύμπαν και δημιουργία, μαθηματικά, μουσική, γλώσσα, μετάφραση... Αυτά είναι μερικά μόνο από τα θέματα που πραγματεύονται (ή μάλλον κουβεντιάζουν) οι Μπόρχες και Σάμπατο, τα δύο αυτά ιερά τέρατα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, στις προφορικές (και, επομένως, αυθόρμητες, ενίοτε απροσδόκητες, γεμάτες απ...

Όταν οι άγγελοι περπατούν, τα πιο πεζά περιστατικά θυμίζουν θρύλους και παραμύθια. Οι πιο συνηθισμένοι άνθρωποι αποκαλύπτουν μια άλλη τους πλευρά, αλλόκοτη και μυστική. Ο καιρός είναι πάντα φθινόπωρο. Το καλοκαίρι ακόμα δεν έχει φύγει. Η άνοιξη στέλνει απ' την αντίπερα όχθη τις σκληρές της αντανακλάσεις. Το αγρίμι του χειμώνα λουφάζει κρυμμένο στα μελαγχολικά σύννεφα. Οι λακκούβες των δρόμων με το μαύρο νερό καθρεφτίζουν κοπάδια σπάνιων πουλιών. Όλα μετέωρα, ακολουθούν τους ρυθμούς ενός απλού κι απόκοσμου βηματισμού. Στα πάρκα κυκλοφορούν ολομόναχες οι σιλουέτες των ίσκιων....

Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές της σύγχρονης λογοτεχνίας, φημιζόταν τόσο για το εύρος των γνώσεων όσο και για την εμβρίθεια του πνεύματός του. Στα ενδιαφέροντά του, που περιελάμβαναν από την παγκόσμια λογοτεχνία και φιλοσοφία μέχρι τις θετικές επιστήμες και τις διάφορες θεολογίες, συγκαταλεγόταν και ο βουδισμός, με τη γραπτή παράδοση του οποίου ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένος. Στο δοκίμιο αυτό, απόσταγμα μιας σειράς διαλέξεων, ο Αργεντινός συγγραφέας εκθέτει διεξοδικά την προέλευση, την ιστορική διαδρομή και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μεγάλο...

Παρόλο που είναι ευρύτερα γνωστός για το πεζογραφικό του κυρίως έργο, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες ξεκίνησε τον λογοτεχνικό του βίο ως ποιητής και αποκαλούσε τον εαυτό του ποιητή. Είναι γεγονός ότι για ένα διάστημα αφοσιώθηκε στην πεζογραφία και τη δοκιμιογραφία, όσο προχωρούσε η τυφλότητα όμως επανερχόταν στην ποίηση, και μάλιστα στην έμμετρη παραδοσιακή: "Μια και δεν μπορούσα πια να κάνω προσχέδια, ήμουν αναγκασμένος να εργάζομαι με τη μνήμη. Και αφού, οπωσδήποτε, ευκολότερα θυμάται κανείς στίχους παρά πρόζα, προτιμά πολύ περισσότερο ένα παραδοσιακό ποιητικό ύφος παρά ένα ελεύθε...

Όταν διαβάζεις, μεταφράζεις, εκδίδεις τα "Άπαντα" του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, αυτού του μείζονος και, ασφαλώς, πιο οικουμενικού συγγραφέα του 20ού αιώνα, δεν επικοινωνείς απλώς με ένα έργο ζωής, αλλά με ένα έργο-ζωή· αισθάνεσαι ότι εισδύεις σ' έναν κόσμο που σου φαίνεται ανοίκεια οικείος, σ' έναν θαυμαστό λαβύρινθο που σε κάθε επίσκεψη σου δείχνει σαν να έχει ανανεώσει τις φενάκες του και που τον ενοικούν ιδέες και θέματα-Μινώταυροι: ο ψευδαισθητικός χαρακτήρας της ανθρώπινης ύπαρξης· το απατηλόν του φυσικού κόσμου· η σχεδόν αναπόφευκτη αυθαιρεσία κάθε ορθολογιστικής σκέψης· τ...

Όταν διαβάζεις, μεταφράζεις, εκδίδεις τα "Άπαντα" του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, αυτού του μείζονος και, ασφαλώς, πιο οικουμενικού συγγραφέα του 20ού αιώνα, δεν επικοινωνείς απλώς με ένα έργο ζωής, αλλά με ένα έργο-ζωή· αισθάνεσαι ότι εισδύεις σ' έναν κόσμο που σου φαίνεται ανοίκεια οικείος, σ' έναν θαυμαστό λαβύρινθο που σε κάθε επίσκεψη σου δείχνει σαν να έχει ανανεώσει τις φενάκες του και που τον ενοικούν ιδέες και θέματα-Μινώταυροι: ο ψευδαισθητικός χαρακτήρας της ανθρώπινης ύπαρξης· το απατηλόν του φυσικού κόσμου· η σχεδόν αναπόφευκτη αυθαιρεσία κάθε ορθολογιστικής σκέψης· τ...

Από την "Ιστορία του τάνγκο" στην "Ιστορία της αιωνιότητας", από τη "Διάρκεια της Κόλασης" στον Παράδεισο του Δάντη, από τις "Μετενσαρκώσεις της χελώνας" στην "Ιστορία των αγγέλων", κι από τη "Λατρεία των βιβλίων" στον "Καθρέφτη των αινιγµάτων", τα Δοκίµια του Χόρχε Λουίς Μπόρχες περιδιαβαίνουν στα οικουµενικά επιτεύγµατα της σκέψης και της τέχνης των ανθρώπων, µε αυτόν τον αιρετικό τρόπο του µεγάλου Αργεντινού να επιλέγει τα θέµατά του, να τα προσεγγίζει και να τα πραγµατεύεται χωρίς ίχνος διδακτισµού ή λογιοτατισµού, να αίρει παγιωµένες αντιλήψεις και να ενσπείρει γόνιµες...

Από την "Ιστορία του τάνγκο" στην "Ιστορία της αιωνιότητας", από τη "Διάρκεια της Κόλασης" στον Παράδεισο του Δάντη, από τις "Μετενσαρκώσεις της χελώνας" στην "Ιστορία των αγγέλων", κι από τη "Λατρεία των βιβλίων" στον "Καθρέφτη των αινιγµάτων", τα Δοκίµια του Χόρχε Λουίς Μπόρχες περιδιαβαίνουν στα οικουµενικά επιτεύγµατα της σκέψης και της τέχνης των ανθρώπων, µε αυτόν τον αιρετικό τρόπο του µεγάλου Αργεντινού να επιλέγει τα θέµατά του, να τα προσεγγίζει και να τα πραγµατεύεται χωρίς ίχνος διδακτισµού ή λογιοτατισµού, να αίρει παγιωµένες αντιλήψεις και να ενσπείρει γόνιµες...

"... Όσο αγνοούμε τη σημασία του δράκοντα, άλλο τόσο αγνοούμε και τη σημασία του Σύμπαντος, αν και στην εικόνα του δράκοντα υπάρχει κάτι που γοητεύει την ανθρώπινη φαντασία· αυτός είναι και ο λόγος που τον συναντάμε σε τελείως διαφορετικούς τόπους και χρόνους. Ο δράκοντας δηλαδή είναι ένα τέρας κατά κάποιο τρόπο αναγκαίο και όχι τυχαίο ή εφήμερο, όπως λ.χ. η τρικέφαλη χίμαιρα ή ο κατώβλεπας. Βέβαια έχουμε πλήρη συνείδηση ότι το βιβλίο αυτό, που ίσως να 'ναι και το πρώτο αυτής της κατηγορίας, δεν εξαντλεί το σύνολο των φανταστικών ζώων. Αναδιφώντας τις κλασικές και ανατολικέ...

Μεταφράσεις ποιημάτων των Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ρόμπερτ Φρόστ, Μάσσιμο Μπεττελόνι, Άννα Αχμάτοβα, Ρίτσαρντ Μπερενγκάρτεν, Ντέηβιντ Ρίκς, Γουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς, Τζιάκομο Λεοπάρντι, Ιόσιφ Μπρόντσκι, Αμίρ Ορ.