Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Να την η φωτογραφία της ζωής, χωρίς πολλά λόγια. Είναι περίεργο. Όλοι οι παππούδες επιμένουνε πως είδαν κι άλλους πολέμους. Μα σαν κι αυτόν, σου λένε, δεν ήταν κανένας. Σε κανέναν, λέει, οι άνθρωποι δεν πείνασαν και δεν τρόμαξαν τόσο. Έτσι λένε. Κι όλοι τους πιστεύουνε. Και πώς να μην πιστέψεις έναν άνθρωπο που -όταν σ' τα λέει όλα αυτά- βουρκώνουν και σκοτεινιάζουν τα μάτια του;" Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ο Φώτης Τριάρχης, αμούστακο παιδί, ζει στο χωριό με τη μητέρα του και τον παππού του που είναι μυλωνάς. Βιώνει την πείνα, ζει τον τρόμο που σπέρνουν οι...

Στην Αθήνα του μυθικού βασιλιά Αιγέα, ο Δαίδαλος κοσμεί την πόλη με μνημεία απαράμιλλου κάλλους, δίχως ωστόσο να υπολογίζει το φθόνο που προκαλεί στους ομοτέχνους του, οι οποίοι καταστρώνουν σχέδια για να τον εξοντώσουν· κάτι που τελικά πετυχαίνουν με τις συκοφαντίες τους, εξαναγκάζοντας το χαρισματικό αρχιτέκτονα και γλύπτη να καταφύγει στην Κρήτη του Μίνωα. Εκεί, ο Δαίδαλος κατασκευάζει, μεταξύ άλλων, και το Λαβύρινθο, χωρίς ο ίδιος να φαντάζεται πως το έργο του έμελλε να γίνει ο τάφος πολλών Αθηναίων εφήβων. Ο Δαίδαλος, μαζί με το γιο του Ίκαρο, θα βρεθεί εγκλωβισμένο...

"Χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι -από τότε που φάνηκε στη γη ο άνθρωπος- το βλέμμα τους το είχανε στραμμένο πάντα κατά τον ουρανό. Ας ζούσανε στη γη. Ας τρυγούσανε τα καλά της. Κείνοι ζηλεύανε τον ουρανό και τ' άμυαλα πουλιά του, λαχταρούσαν το πέταγμα. Μα γιατί τον ουρανό; Τι ζητούσαν απ' τον ουρανό; Δεν τους χωρούσε τάχα η γη; Η γη ήταν πλούσια, γεμάτη φρούτα, σιτάρια, λουλούδια. Έπειτα είχε τη θάλασσα γεμάτη από ψάρια κι όστρακα. Απέναντι σ' αυτά τι είχε ο ουρανός; Τίποτα. Ήταν άδειος. Το σωστό, σωστό. Όμως κάτι υποσχότανε στον άνθρωπο: Το πέταγμα. Τίποτ' άλλο....

Η ζωή του Ηρακλή. Οι περιπέτειες του ανθρώπου που τον νόμιζαν ημίθεο, λόγω της δύναμης, της αρετής και της σοφίας που είχε από μικρό παιδί. Μοίρα σκληρή τον κυνήγησε από τα παιδικά του ήδη χρόνια, καθώς και το μίσος των εχθρών του που φοβήθηκαν μην τους πάρει τη βασιλεία των Μυκηνών, η οποία ωστόσο δικαιωματικά του ανήκε. Τυφλωμένος από οργή, εγκληματεί, και για να εξιλεωθεί, το Μαντείο των Δελφών τον υποχρεώνει να εκτελέσει δώδεκα άθλους για λογαριασμό του εξαδέλφου του -και σφετεριστή του θρόνου του- Ευρυσθέα. Δώδεκα άθλοι, που έμελλε να κάνουν τη δόξα του αθάνατη...

1963. Η εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ κλιμακώνεται. Στο πεδίο της μάχης, ο στρατιώτης Μπίγκγουελ, αμφισβητίας και ιδεολογικά αντίθετος στον πόλεμο, γίνεται στόχος των συντρόφων του. Η αποστασιοποίησή του τον καθιστά αποδιοπομπαίο τράγο, και τον εγκαταλείπουν στη ζούγκλα. Η τύχη θα τον οδηγήσει, λαβωμένο, σε ένα χωριό Βιετναμέζων. Εκεί, η αρχική επιφυλακτικότητα και καχυποψία των ντόπιων θα μετατραπούν σε ειλικρινή συμπάθεια για τον Αμερικάνο. Ο αντάρτης Κουάν, η μητέρα Υ-Εν, οι μικροί της γιοι, ο νεαρός Λάι, όλο το χωριό, με ανυπόκριτη αγάπη, θα τον αγκαλιάσουν κα...

Ο Μέλιος, το παιδί που μετρούσε τ' άστρα και έζησε την αγέλαστη άνοιξη της ενηλικίωσης του στα χωριά του Βορρά, τώρα αναζητεί την τύχη του στη Θεσσαλονίκη. Χαμένος στην πολιτεία, περιπλανιέται νηστικός και γνωρίζει μικροκακοποιούς, κλέφτες και πόρνες. Παρά τις πρώτες δυσκολίες, θα καταφέρει να βρει δουλειά ως βιβλιοθηκάριος και θα αρχίσει να γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Θα συναντήσει και πάλι την πρώτη του αγάπη, την Αγράμπελη, και θα ανακαλύψει το φριχτό μυστικό της. Θα ερωτευθεί και θα πληγωθεί - ξανά. Θα έρθει σε επαφή με κυνηγημένους αριστερούς και, κάτω από τα κάστρα...

Ικαρία, Ασφάλεια, Βούρλα, Μακρόνησος... Η εμπειρία ζωής του Μενέλαου Λουντέμη στους χώρους εκτοπισμού και "αναμόρφωσης" αντιφρονούντων στο μετεμφυλιακό καθεστώς. Στα ασφυκτικά όρια της εξορίας και της φυλακής, ο συγγραφέας συνθέτει ένα μωσαϊκό χαρακτήρων -ο αγωνιστής, ο χωροφύλακας, ο χαφιές, ο περιθωριακός, ο προοδευτικός ιερέας- που συνυπάρχουν σε ένα χώρο-μικρογραφία της κοινωνίας των πρώτων χρόνων μετά τον Εμφύλιο, αλληλεπιδρούν και συνιστούν "καθρέφτη" μιας δύσκολης περιόδου της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Η πολιτική, η ιδεολογία, το καθήκον, η καχυποψία, η προ...

"Θα ήθελα πεθαίνοντας κάτι να ευχόμουν στους ανθρώπους -να ευχόμουν πολλή, αμέτρητη ζωή-, μα είναι περιττό. Εκείνοι που αγάπησαν, δε θα τη χρειαστούν..." Ένας άγνωστος άντρας συναντά ένα συγγραφέα. Μαζί, θα επιχειρήσουν να δώσουν απαντήσεις στα αμείλικτα και βασανιστικά ερωτήματα της ύπαρξης. Το "είναι", ο έρωτας, οι διαπροσωπικές σχέσεις, οι κοινωνικές συμβάσεις, η θέση μας στον κόσμο - όλα εξετάζονται, αναλύονται, ερμηνεύονται. Μια ενδοσκόπηση της ανθρώπινης φύσης, μακριά από επιστημολογικές προσεγγίσεις, με οδηγό το συναίσθημα και τη βιωματική εμπειρία...

Ένας άνθρωπος δίχως μέλλον τριγυρνά στους δρόμους της Χαλκίδας, της Αθήνας, του Αγίου Κωνσταντίνου. Ασκεί διάφορα επαγγέλματα και προσπαθεί να επιβιώσει, αρκείται σε ένα κομμάτι ψωμί και μια στέγη για να προφυλαχθεί από την αγριότητα της νύχτας. Θα γίνει λούστρος, λογιστής, ηθοποιός, πλανόδιος πωλητής βιβλίων. Στον αγώνα του βιοπορισμού θα γνωρίσει το συγγραφέα Γιάννη Σκαρίμπα, και μεταξύ τους θα αναπτυχθεί βαθιά φιλία. Κινητήριος δύναμη του, η αγάπη· η αγάπη για τα βιβλία, η αγάπη για την Αλίκη. Θα αναζητήσει τις αλήθειες που θα τον βγάλουν από το αδιέξοδο, θα περιπλανηθεί...

"Ναι, κύριοι... περάστε - προσοχή, μαντάμ, το τακουνάκι σας- περάστε ν' απολαύσετε τα δυνατά και τα υπέροχα. Μα τ' είν' ο κόσμος; Το θηριοτροφείο πέθανε, ζήτω το θηριοτροφείο! Άλλο τσίρκο εξεφύτρωσε με τέρατα και υπερτέρατα. Ορίστε, κύριοι, πλησιάστε. Πλησιάστε, δε δαγκάνει, απλώς σκοτώνει". Οι "Βουρκωμένες μέρες" -το βιβλίο για το οποίο ο Μενέλαος Λουντέμης δικάστηκε το 1958, με αποτέλεσμα να απαγορευθεί η κυκλοφορία όλων των έργων του- διηγούνται ιστορίες ανθρωπιάς στο πιο απάνθρωπο πλαίσιο, το πλαίσιο του πολέμου και του εθνικού αλληλοσπαραγμού. Ο συγγραφέας στρέφει τ...

Στη Μακρόνησο του Εμφυλίου Πολέμου κυριαρχεί η ωμή βία, ο τρόμος, η απελπισία. Στον αριθμό Μηδέν της οδού Αβύσσου δεν κατοικούν μόνο οι "δήμιοι" και τα θύματά τους· μέλη της παράλογης αυτής κοινωνίας είναι και ο ασυμβίβαστος ιδεολόγος, και ο απατεωνίσκος, και ο περιθωριακός που βρέθηκε εκεί για τις μικροαπάτες του και προσποιείται τον βασανιστή, και ο ψευτοδιανοούμενος "ανανήψας" αριστερός που απαγγέλλει φλογερά πατριωτικά ποιήματα στους πρώην συντρόφους του... Η "Οδός Αβύσσου Αριθμός Ο" του Μενέλαου Λουντέμη, ο οποίος εξορίστηκε και ο ίδιος στη Μακρόνησο, περιγράφει μια...

Λίγο μετά τη λήξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, ένα αεροπλάνο απογειώνεται από την Αμερική με προορισμό της Ευρώπη. Ο κάθε επιβάτης κουβαλά την ιστορία του που, χωρίς να το ξέρει, είναι συνυφασμένη με την ιστορία του διπλανού του. Πέντε διαφορετικές ζωές - το νήμα της καθεμιάς ξετυλίγεται: το γέρικο ζευγαράκι των Εβραίων που κυνηγήθηκαν κι έχασαν τα παιδιά τους στα γερμανικά στρατόπεδα εξόντωσης· ο Γερμανός ναζιστής που ανάλγητα σκόρπισε το θάνατο και τη φρίκη· η πανέμορφη Ιταλίδα που ερωτεύθηκε και προδόθηκε· ο αθώος Αμερικάνος στρατιώτης που έχασε τη μνήμη του και την ψυχή το...

Ο Μέλιος Καδράς δεν είναι πια παιδί ούτε μετράει τ' άστρα... Έχει πλέον αποβληθεί από όλα τα γυμνάσια της χώρας, επειδή πολύ αγάπησε ή, επισήμως, για "τας ερωτικάς επιστολάς" του. Περιπλανιέται, λοιπόν, για άλλη μια φορά στην επαρχία της Βόρειας Ελλάδας· γνωρίζει μικρασιάτες πρόσφυγες, ξεχασμένους σε ξερά και άνυδρα χωριά, γύφτους πονηρούς μα φιλοσοφημένους, αγρότες και κτηνοτρόφους φτωχούς κι αγράμματους. Συναντά και πάλι, την αδικία αλλά και την καλοσύνη. Θα καταφέρει ωστόσο να γίνει δάσκαλος σε ένα ορεινό χωριό και να βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις τους ανθρώπους π...

Στο βιβλίο "Τα πλοία δεν άραξαν", που του χάρισε το Μέγα Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1938, ο Λουντέμης περιπλανιέται στα πεζοδρόμια και στα καταγώγια της αστικής ζωής, τρυπώνει στις πολύβουες φλέβες της, ψάχνει στον πιο μολυσμένο βούρκο. Συναντά ανθρώπους περιθωριακούς, κολασμένους και, κάποτε, αυτοκαταστροφικούς. Καλοαναθρεμμένα κορίτσια που καταλήγουν σε φτηνά πορνεία, με το όνομα αλλαγμένο, μα με τις μνήμες ζωντανές· άντρες φτωχοί και λησμονημένοι απ' όλους· γυναίκες της υψηλής κοινωνίας με ανικανοποίητους πόθους. Άνθρωποι τυραννισμένοι, που ωστόσο μέσα τους σιγοκα...

"Άμα τον πόνο σου τον μοιράζεσαι μ' άλλους" -λένε- "λιγοστεύει". Μπορεί. Την πείνα σου όμως μ' όσους και να τη μοιραστείς, δε θα χορτάσεις. Τα πάρκα ήταν γιομάτα νηστικούς. [...] Μα τι έτρεξε και γέμισ' ο κόσμος νηστικούς; Η κρίσις, λένε. "Ένεκα η κρίσις, κύριε..." Μα τι ήταν η "κρίσις"; Αρρώστια; Κι αν ήταν έτσι, γιατί δεν κολλούσαν όλοι; Ο ήρωας εγκαταλείπει την Αθήνα, στην οποία ζει μέρες απόγνωσης και ανέχειας, και ταξιδεύει στην Αιδηψό, με την ελπίδα να βρει εκεί καλύτερη τύχη. Στη λουτρόπολη με την έντονη τουριστική ανάπτυξη, θα αντιμετωπίσει αρχικά την απελπι...

"Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι κλάμα. Αποκεί και πέρα οι άνθρωποι ή παραμένουν άνθρωποι και κλαίνε, ή γίνονται τέρατα και κάνουν τους άλλους να κλαίνε". Ο Ευγένης Βενετός και ο Άρης Βεργωλής, φίλοι αδερφικοί, συμπορεύονται στη φτώχεια, στην απελπισία, μα και στην αγανάκτησή τους για το άδικο του κόσμου, που προσπαθούν να το εξηγήσουν, ο καθένας με τον τρόπο του. Τυχαία -ίσως πάλι, όχι- θα συναντήσουν το γερο-Ραματά που, στον πολυκαιρισμένο του καφενέ, θα τους πάρει από το χέρι, θα γίνει ο πατέρας που δεν έχουν, και μαζί θα πορευτούν, αντιμέτωποι με τις επιλογές τους...

1923. Ένα ορφανό αγόρι, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, θα βρεθεί προσφυγόπουλο στο Βερτεκόπι, στη Δυτική Μακεδονία· εκεί, θα βρει απάγκιο στη φιλία του με τον μικρό Σουκρή, που ως μουσουλμάνος θα αναγκαστεί να ακολουθήσει την αντίστροφη διαδρομή -αν και η ζωή έχει άλλα, σκληρότερα σχέδια για τη μοίρα του. Η περιπλάνηση του μικρού ήρωα σε πόλεις και χωριά της Βόρειας Ελλάδας, στην προσπάθειά του να επιβιώσει, θα τον φέρουν αντιμέτωπο με τις αντοχές του, θα του δείξουν τη σκληρότητα της ζωής, χωρίς ωστόσο θα πλήξουν την αγνή του ευαισθησία που επίμονα αναζητά τον τόπο όπου...

Ο μικρός ήρωας του μυθιστορήματος "Συννεφιάζει", το ορφανό αγόρι, στο "Ένα παιδί μετράει τ' άστρα" αποκτάει όνομα, γίνεται ο Μέλιος, που "πιάνει φιλία με τα βιβλία" για να μάθει όσα του κρύβουν οι μεγάλοι. Με ακούραστο πείσμα, με πάθος και με ελπίδα, τραβάει ολομόναχος για τη μεγάλη πολιτεία, το μεγάλο σχολειό. Στα δύσκολα βήματά του, συναντά καλούς φίλους, αλλά και σκληρούς ανθρώπους. Και παλεύει να φτάσει ψηλά στ' άστρα. Γνωρίζει την προδοσία και τη φιλία, το μίσος και την τρυφερότητα, δοκιμάζεται και αδικείται, αγαπά και αγαπιέται, υποστηρίζει με πάθος την ειλικρίνεια...

Μια ανθολογία ελληνικού διηγήματος του εικοστού αιώνα είναι, εκ των πραγμάτων, ένα εγχείρημα συνολικού χαρακτήρα. Οφείλει να αποτυπώνει μέσα από κατασταλαγμένες μορφές τόσο τις περιπέτειες της γραφής όσο και της γλώσσας αλλά και της χώρας που ανέδειξε τους επιλεγμένους διηγηματογράφους. Όσο απαραίτητοι είναι σε μια ανθολογία οι δημιουργοί-αγκωνάρια, οι δημιουργοί που σ’ αυτούς αναφερόμαστε αυθόρμητα, σχεδόν χωρίς σκέψη, άλλο τόσο ενδυναμώνουν την ανθολογία αυτή οι δημιουργοί ήσσονος σημασίας. Οι συγγραφείς δηλαδή που αποτυπώνουν «στιγμές» και «εικόνες» ταπεινές και φαινομεν...

Στη Μακρόνησο του Εμφυλίου Πολέμου, κυριαρχεί η ωμή βία, ο τρόμος, η απελπισία. Στον αριθμό Μηδέν της οδού Αβύσσου δεν κατοικούν μόνον οι "δήμιοι" και τα θύματά τους· μέλη της παράλογης αυτής κοινωνίας είναι και ο ασυμβίβαστος ιδεολόγος, και ο απατεωνίσκος, και ο περιθωριακός που βρέθηκε εκεί για τις μικροαπάτες του και προσποιείται τον βασανιστή, και ο ψευτοδιανοούμενος "ανανήψας" αριστερός που απαγγέλλει φλογερά ποιήματα στους πρώην συντρόφους του... Η "Οδός Αβύσσου αριθμός 0" του Μενέλαου Λουντέμη, ο οποίος εξορίστηκε και ο ίδιος στη Μακρόνησο, κυκλοφόρησε το 1962· π...