Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δύο στενοί φίλοι, ο Ευγένης Βενετός και ο Άρης Βεργωλής, µοιράζονται τη φτώχεια και την απελπισία και φουντώνουν από αγανάκτηση για την αδικία που κυβερνάει αυτό τον κόσµο, προσπαθώντας να την εξηγήσουν ο καθένας απ’ τη µεριά του. Κάποτε θα συναντήσουν τυχαία -ή µήπως όχι;- τον γερο-Ραµατά. Αυτός, στον παλιό καφενέ του, θα γίνει ο πατέρας τους, συντροφεύοντάς τους καθώς θα έρχονται αντιµέτωποι µε τις επιλογές τους. Ώσπου µια µέρα θα πέσει στα χέρια τους το βιβλίο της Φούγιας, Για λίγο ουρανό, που χωρίς να το περιµένουν θ’ αλλάξει τελικά τη ζωή τους.

Λίγα χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ένα αεροπλάνο απογειώνεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες με προορισμό την Ευρώπη. Καθένας εκεί μέσα κουβαλά μαζί του την ιστορία του, συνυφασμένη -χωρίς να το ξέρει- με αυτήν του διπλανού του. Πέντε ζωές ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια μας όπως το νήμα απ’ το κουβάρι: ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Εβραίων που κυνηγήθηκαν και έχασαν τα παιδιά τους στα γερμανικά στρατόπεδα· ένας Γερμανός ναζιστής που σκόρπισε χωρίς τύψεις τον θάνατο και τον τρόμο· μια όμορφη Ιταλίδα που ερωτεύτηκε, αλλά τελικά βίωσε τη ματαίωση· ένας Αμερικανός στρατιώτης που γυρ...

"... Μυκήνες! Ξένε, κλάψε... Αν θέλεις να προσευχηθείς, δεν υπάρχει βωμός. Όλα είναι θρύψαλα, λιωμένα κάτω απ' το ασήκωτο πέλμα του καιρού. Κι όμως... τον παλιό κείνο και φευγάτο καιρό όλα ήταν ολόρθα. Οι σπασμένες υδρίες ήταν κάποτε ξεχειλισμένες νέκταρ. Τούτες οι κολόνες κρατούσαν στα κεφάλια τους τον ουρανό της σοφίας! .Ύστερα οι Έλληνες μπούχτισαν, μέθυσαν απ' τη γνώση και τη λάμψη και τα ' σπασαν όλα, τα 'καναν συντρίμματα! Ναι, απ' την πολλή λάμψη τυφλώθηκαν. Αν θέλεις να δεις Μυκήνες, φλογερέ προσκυνητή, σκύψε. Η πόλη είναι βουλιαγμένη. Η Μυκήνα είναι υπογειούπολη. Ε...

- Τι ’ναι, Νίκο; - Ξέρεις τι τρέχει; μου λέει κολλώντας τα χείλη του στ’ αυτί μου. - Δεν ξέρω..., του απαντώ. [...] - Σκοτώσανε έναν υπουργό! - Πώς;; Ο φίλος έψαξε με τα μάτια να δει αν τον άκουσαν. - Πότε; - Προχτές τη νύχτα. Της Δικαιοσύνης. Μου το σφύριξε ο γιος της σπιτονοικοκυράς μας, ο Στέφανος ο Παπαγιωργάκης, καθώς γέμιζε το λαγήνι του στη βρύση. Ανεβήκαμε τη σκάλα αμίλητοι. Κοντά στην πόρτα έσκυψα στ’ αυτί του. - Δεν είν’ ανάγκη να πεις τίποτα πουθενά, του λέω. Εγώ περιμένω κι άλλα. Ικαρία, Ασφάλεια, Βούρλα, Μακρόνησος... Η εμπειρία ζωής του Με...

Συμπληρωματικό της δημοφιλέστατης πεζογραφίας του, το -λιγότερο γνωστό- ποιητικό έργο του Μενέλαου Λουντέμη μάς συστήνει εκ νέου έναν γνήσια αριστερό συγγραφέα. Μακριά από κομματικές παρωπίδες, αυτός ο λυρικός της κοινωνικής στράτευσης εμφανίζεται και μέσα στην ποίησή του ως ένας βαθιά ανθρωπιστής λογοτέχνης. Υμνητής της απλής ζωής του λαού, αλλά και γενναία μαχόμενος κατά των πάσης φύσεως καταπιέσεων και διακρίσεων, ταυτίζει τον Έρωτα με την Ελευθερία και μας καλεί να αγωνιστούμε για έναν καλύτερο κόσμο. Περιλαμβάνει τις ποιητικές συλλογές: - Κραυγή στα πέρατα - Θ...

Ο Θησέας ήταν "γενναίος σαν τον Ηρακλή και όμορφος σαν τον Απόλλωνα". Έτσι μιλούσαν για τον Αθηναίο ήρωα στον καιρό του. Και, καθώς φαίνεται, έτσι θα ήταν. Γιατί, ολόκληρους αιώνες τώρα, οι ποιητές και οι ραψωδοί τον τραγουδούν κι ακόμη δεν κουράστηκαν. Ως και ναό τού χτίσανε εκεί κάτω στα πόδια της Ακρόπολης, ενώ δεν ήταν θεός. Και με στεφάνια τον στεφανώσανε, χωρίς να είναι ολυμπιονίκης. Γιόμισε με τ’ όνομά του όλη την Αθήνα, ύστερα όλη την Ελλάδα και, τέλος, όλο τον κόσμο.

Μετά την απογοήτευση του Μέλιου για τον γάμο της αγαπημένης του Αγράμπελης και κυνηγημένος από την αστυνομία επειδή υπερασπίστηκε, για μια ακόμα φορά, τους αδύναμους, το οδοιπορικό του συνεχίζεται, αυτή τη φορά σε μια μεγάλη πόλη, ερχόμενος αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα της Θεσσαλονίκης. Μετά την αρχική γνωριμία με μικροαπατεώνες και πόρνες, καταφέρνει να βρει δουλειά ως βιβλιοθηκάριος. Η επαφή του με τον λογοτεχνικό κύκλο της πόλης τον ωθεί στη συγγραφή των πρώτων του ποιημάτων. Στη βιβλιοθήκη φλερτάρει μια πελάτισσα και ερωτεύεται ξανά. Εκεί γίνεται και η ανα...

Ο Μέλιος Καδράς, ο ήρωας του βιβλίου, έπαψε να είναι παιδί και δε μετράει τ’ άστρα, μόνο τ’ αγκάθια που στρώνει στον δρόμο του η ζωή. Περιπλανιέται ακόμα μία φορά στην επαρχία της Βόρειας Ελλάδας, όπου συναντά πρόσφυγες πεταμένους σε ξεροχώρια, πονηρούς γύφτους να φιλοσοφούν, φτωχούς και αμόρφωτους κτηνοτρόφους και αγρότες. Εκεί γνωρίζει δυο ανθρώπους που, ο καθένας με τη λαϊκή του σοφία και τον τρόπο του, τον βοηθούν να βρει αποκούμπι στην περιοχή. Γίνεται δάσκαλος σ’ ένα χωριό και ορθώνει περήφανα το ανάστημά του μπρος στην ξιπασιά των "αφεντάδων". Βοηθά τους φτωχούς κ...

Η συλλογή διηγημάτων "Τα πλοία δεν άραξαν" χάρισε στον Μενέλαο Λουντέμη το Α΄ Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1938. Ο συγγραφέας πλάθει ιστορίες γύρω από θέματα που τον απασχολούν ιδιαιτέρως από το ξεκίνημα του συγγραφικού του βίου: ηθοποιούς που μέσα από φτωχικές παραστάσεις προσπαθούν να βγουν στην επιφάνεια, φιγούρες αυτοκαταστροφικές, άρρωστες και ξεχασμένες απ’ όλους, ανθρώπους του περιθωρίου, καλοβαλμένα κορίτσια που καταλήγουν σε φτηνά πορνεία και αλλάζοντας το όνομά τους προσπαθούν να ξεχάσουν το παρελθόν τους, γυναίκες της καλής κοινωνίας που προσπαθούν να ικανοπ...

Ο Μενέλαος Λουντέμης, με τα "Θυμωμένα στάχυα", προσέφερε στην ελληνική πεζογραφία ένα από τα ωραιότερα αντιπολεμικά μυθιστορήματα. Ο μικρός Φώτης Τριάρχης ζει στο χωριό μαζί με τη μητέρα του και τον παππού του. Ο πατέρας του βρίσκεται στη φυλακή - στο χωριό τον θεωρούν κλέφτη, μα ο Φώτης αδυνατεί να το πιστέψει. Βιώνει καθημερινά τον τρόμο που σπέρνουν στην επαρχία οι κατακτητές, συνεπικουρούμενοι από Έλληνες συνεργάτες. Η αδικία που κυριαρχεί τον στιγματίζει, δεν την αντέχει, και αδημονεί να μεγαλώσει για να μπορέσει να βγει κι αυτός στα βουνά, πλάι στους αντάρτες. Μαζί με...

Στο αυτοβιογραφικό βιβλίο "Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα", ο Μενέλαος Λουντέμης εξιστορεί τις μέρες του στην εξορία μετά τον Εμφύλιο. Ευρισκόμενος στην Ικαρία, σακατεμένος από το ξύλο και ταλαιπωρημένος από τις κακουχίες, μεταφέρεται, κάποια στιγμή, στη Μακρόνησο. Περιγράφει με γλαφυρό ύφος τον καθημερινό αγώνα του ίδιου και των συγκρατούμενών του να επιβιώσουν στο ξερονήσι, τις φιλίες που εξυψώνουν το φρόνημα, αλλά και τις παρεμβάσεις από κομματικά όργανα. Επιχειρώντας μια σύνδεση με το παρελθόν, αναφέρεται στην προσπάθειά του να απομακρύνει από κοντά του γνωστούς και φίλους...

Η αυτοβιογραφική τριλογία του Μενέλαου Λουντέμη "Σαρκοφάγοι" ολοκληρώνεται με το βιβλίο "Ο άγγελος με τα γύψινα φτερά". Στο τρίτο μέρος -το πιο σκληρό, ίσως, από τα προηγούμενα δύο- παρατίθενται με ρεαλιστικό τρόπο τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται οι πολιτικοί κρατούμενοι στη Μακρόνησο αλλά και στην Αθήνα, οι παρεμβάσεις των κομματικών οργάνων προς όσους αποφασίζουν να ακολουθήσουν "διαφορετική γραμμή", καθώς και οι λίγες στιγμές ελευθερίας που βιώνει ο συγγραφέας, από τη στιγμή που μεταφέρεται σε κλινική -"για να αποκατασταθεί πρώτα ο ψυχικός του τόνος", υπό το άγρυπ...

"Όσο υπάρχουν άνθρωποι που ονειροπολούν, που κρυώνουν, που πεινούν και ματώνονται, το βιβλιαράκι αυτό θα ’χει το δικαίωμα να κάθεται αντίκρυ τους σε μιαν άκρη και να λέει το πικρό παραμύθι του. Αυτό ακριβώς το παραμύθι θέλω σήμερα να ξαναπώ, στυφό σαν τότε και πικραμένο για πάντα. Τώρα που ένα σμήνος από χρόνια πέταξαν ξαφνικά από πάνω μου. Τόσο ξαφνικά, που σαν ξανάνοιξα τα μάτια, όλα ήταν θαμπά". Το "Καληνύχτα, ζωή..." είναι το δεύτερο βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη. Εδώ ο κεντρικός ήρωας -ο ίδιος ο συγγραφέας- εγκαταλείπει την Αθήνα και μεταβαίνει στην Εύβοια, ψάχνοντας...