Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αρχές φθινοπώρου του 1913 ο Ρίλκε θα επισκεφθεί μια έκθεση της ήδη γνωστής κουκλοποιού Λόττε Πρίτσελ στο ατελιέ της στο Μόναχο. Η εντύπωσή του θα είναι τέτοια που θα του εμπνεύσει ένα κείμενο για τις κούκλες ως έκφραση της συναισθηματικής αλληλεπίδρασης του παιδιού με τον κόσμο. Οι δυο τους θα συναντηθούν και πάλι λίγα χρόνια αργότερα στο βιβλιοφιλικό "Υπερίωνα" του Μονάχου. Αυτή τη φορά το δοκίμιο του Ρίλκε θα πλαισιώνουν σχέδια της ίδια της Πρίτσελ, σ' ένα βιβλίο όπου το πυκνά γραμμένο πλην όμως κρυστάλλινα γοητευτικό κείμενο του ποιητή συνοδεύουν χορεύτριες αιθέριας εμφά...

Κορυφαίο έργο του πρώιμου ευρωπαϊκού ρομαντισμού, οι "Ύμνοι στη νύχτα" (1799-1800) ξεκινούν ως υμνολόγηση του φωτός, γρήγορα όμως γίνονται λόγος εκστατικός για τη Νύχτα. Εγκαινιάζονται ως ερωτικό εγκώμιο, όμως τελειώνουν ως θρησκευτικός ψαλμός. Έχουν αφετηρία τους το επιτάφιο πένθος, ολοκληρώνονται όμως ως θεία δοξολογία. Στο ξετύλιγμά τους, η νεκρή Αγαπημένη ταυτίζεται με τον Εσταυρωμένο, ενώ η Νύχτα και οι κόσμοι της ευλογούνται ως μήτρα των πάντων, ως άλλη Πλατυτέρα που περιβάλλει τους Ουρανούς. Ο θάνατος αναγορεύεται σε πέρασμα σωτήριο προς την αιώνια ζωή. Το σύμπαν...

Aπό τα εκτενή ποιήματα του Ράινερ Μαρία Ρίλκε, η "Δευτέρα Παρουσία" έχει τη μορφή δραματικού μονολόγου. Πρωταγωνιστής του, ένας μοναχός που προσεύχεται. Ωστόσο, ο θεός στον οποίο απευθύνεται δεν έχει τίποτε κοινό με τον βλοσυρό και παντοδύναμο θεό των Γραφών. Ο θεός του μοναχού μας, ο θεός του ποιήματος, είναι γυμνός και περίτρομος. Τώρα πια βλέπει: η έγερση των νεκρών που επαγγέλθηκε δεν οδηγεί στην Ανάσταση, αλλά στη φρίκη. Σ' εκείνη τη φρίκη που γεννά η μάταιη ελπίδα. Δίπλα σ' αυτόν τον θεό, μόνος σύντροφος μπορεί να σταθεί όποιος τον πίστεψε. Γιατί μόνο εκείνος που κ...

Aπό τα εκτενή ποιήματα του Ράινερ Μαρία Ρίλκε, η "Δευτέρα Παρουσία" έχει τη μορφή δραματικού μονολόγου. Πρωταγωνιστής του, ένας μοναχός που προσεύχεται. Ωστόσο, ο θεός στον οποίο απευθύνεται δεν έχει τίποτε κοινό με τον βλοσυρό και παντοδύναμο θεό των Γραφών. Ο θεός του μοναχού μας, ο θεός του ποιήματος, είναι γυμνός και περίτρομος. Τώρα πια βλέπει: η έγερση των νεκρών που επαγγέλθηκε δεν οδηγεί στην Ανάσταση, αλλά στη φρίκη. Σ' εκείνη τη φρίκη που γεννά η μάταιη ελπίδα. Δίπλα σ' αυτόν τον θεό, μόνος σύντροφος μπορεί να σταθεί όποιος τον πίστεψε. Γιατί μόνο εκείνος που κ...

Φεβρουάριος 1848, Λονδίνο: Κυκλοφορεί στα γερμανικά το "Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος" από τον Καρλ Μαξ και τον Φρίντριχ Ένγκελς, έργο που θεμελιώνει τις βάσεις για τον Κομμουνισμό ως σοσιαλιστικό πολιτικό κίνημα. Το "Μανιφέστο", η συγγραφή του οποίου είχε ανατεθεί στους Μαρξ και Ένγκελς από τη Λίγκα των Κομμουνιστών, οργάνωσης στην οποία μετείχαν γερμανοί εξόριστοι, προτείνει ένα σχέδιο δράσης για την προλεταριακή επανάσταση που θα επιτευχθεί με την ανατροπή της αστικής τάξης και τη θεμελίωση μιας νέας κοινωνίας, απαλλαγμένης από την ατομική ιδιοκτησία και τις...

Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει δεκατέσσερις εισηγήσεις στο συνέδριο για τον Κώστα Παπαϊωάννου που διοργάνωσε η Σύγχρονη Δελφική Αμφικτυονία με τη συνδρομή του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από τις 7 ως τις 10 Δεκεμβρίου του 2006. Αντικείμενά τους τα στοιχεία που συνδέουν το έργο του Κώστα Παπαϊωάννου με τις νεωτερικές αναζητήσεις της δυτικής σκέψης, η αποτύπωση της πνευματικής του ιδιοσυστασίας και η διερεύνηση της συμβολής του στη συνάρτηση Χέγκελ - Μαρξ.

Η παρούσα ανθολογία περιλαμβάνει μεταφρασμένα ποιήματα του Χάινε, ενός από τους πιο αγαπημένους στο ελληνικό κοινό Γερμανούς ποιητές του 19ου αιώνα. Η σπουδαιότητα μάλιστα της συγκεκριμένης ανθολογίας έγκειται στο γεγονός ότι πολλά από τα πλέον αντιπροσωπευτικά ποιήματα του Χάινε βρίσκονται εδώ μεταφρασμένα από περισσότερους του ενός Έλληνες ποιητές. Για παράδειγμα η περίφημη "Λορελάη", το πλέον αγαπητό και πλέον μεταφρασμένο στην ελληνική γλώσσα ποίημα του Χάινε, του οποίου, στον παρόντα τόμο, υπάρχουν επτά διαφορετικές μεταφράσεις. Συνολικά, στον τόμο περιλαμβάνονται μ...

Για τον Χούλιο Κορτάσαρ η "Ηλιόπετρα" είναι το "ωραιότερο ερωτικό ποίημα της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας". Για τον Πέρε Ζιμφερρέρ, ένα έργο που "η ιστορική σημασία του για την ισπανική γλώσσα είναι συγκρίσιμη με εκείνη της Έρημης χώρας του Έλιοτ για την αγγλική". Για τους περισσότερους κριτικούς και αναγνώστες ανά τον κόσμο, η "Ηλιόπετρα" είναι το διασημότερο και σημαντικότερο ποίημα του Οκτάβιο Πας, εκείνο που του χάρισε το βραβείο Νομπέλ. Με αφορμή την συμπλήρωση μισής εκατονταετίας από την πρώτη δημοσίευση του έργου, το 1957 στην Πόλη του Μεξικού, ο Κώστας Κουτσουρ...

Η νέα περίοδος των "Καβαφείων" εγκαινιάστηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου τον Οκτώβριο του 2005 με τη διοργάνωσή τους από τη Σύγχρονη Δελφική Αμφικτυονία και άλλους οργανωτικούς φορείς και με γενικό θέμα "Κ.Π. Καβάφης και Νέοι Συγγραφείς της Mεσογείου". Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται οι ελληνικές εισηγήσεις της συνάντησης. Αντικείμενά τους η λειτουργία του καβαφικού έργου στον αιώνα που ανέτειλε, η μετάφραση και η διάδοσή του, η διαμόρφωση της ποιητικής του αρχής, ερμηνευτικές ιδέες και φιλοσοφικές προσεγγίσεις του, καθώς και συμβολές στον επιμέρους θεματικό κύκλο της συνά...

De arte amandi α' µε τα µάτια κλειστά µα κι ανύπνωτα την κλεψύδρα θα κλέψω του τίποτα για να δω των ωρών τη σποδό στ’ άδυτά σου να στάζει τα χείλη θα 'ναι νύχτα αλλά εγώ θ’ αγνοώ της φωνής σου αν θα βρω το νερό µέσα εκεί ή και άλλα πιο ανείπωτα µια λιτή ανοξείδωτη αφή ένα σώµα βαθύ του παλιού παραδείσου την ύλη [De arte amandi, σ. 41]

Καμμιά απαισιοδοξία δεν είναι νοητή χωρίς ρητή ή σιωπηρή αναφορά σε μια καλύτερη πραγματικότητα, που κάποτε υπήρξε ή θα έπρεπε να υπάρξει· και καμμιά αισιοδοξία δεν μπορεί να θεωρηθεί εύλογη, αν δεν αναφέρεται στην υπερνίκηση των υφιστάμενων κακώς κειμένων. Γιατί, αν αποδεχτούμε την ανθρώπινη πραγματικότητα όπως ήταν και εξακολουθεί να είναι, δίχως την παραμικρή επιθυμία για τούτη ή εκείνη την αλλαγή και δίχως να τρέφουμε κανέναν φόβο και καμμιά ελπίδα ως προς τις ενδεχόμενες μεταβολές της, τότε γίνεται περιττή κάθε απαισιόδοξη ή αισιόδοξη στάση. Κάτι τέτοιο όμως θα σήμαιν...

Η πίστη απευθύνεται κυρίως προς τον ασύλληπτο χαρακτήρα της αγάπης του Θεού, η οποία είναι υπέρτερη και προηγείται της δικής μας [...]. Άξια πίστεως είναι μόνο η αγάπη, όμως ισχύει και ότι δεν πρέπει και δεν επιτρέπεται να πιστεύεται κάτι άλλο πέρα από την αγάπη. [...] Πίστη ότι υπάρχει αγάπη, απόλυτη αγάπη - και αυτό ως έσχατη, τελεσίδικη παραδοχή που δεν υποκρύπτει τίποτε άλλο πίσω της. Ενάντια σε κάθε πιθανότητα της υπαρξιακής εμπειρίας (credere contra fidem όπως sperare contra spem), ενάντια σε κάθε "έλλογη" έννοια του Θεού, που το μόνο το οποίο μπορεί να φανταστεί είνα...

"Η υπεράσπιση της παιδικής ηλικίας" -"ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα", "ένα γερμανικό έπος", "ένα αριστούργημα", "ένα μυθιστόρημα εποχής", όπως έγραψε η κριτική- είναι συγχρόνως το μυθιστόρημα ενός μεγάλου έρωτα. Καθώς ο κόσμος δεν είναι δημιουργημένος, δεν είναι φτιαγμένος για τον μεγάλο έρωτα, ο έρωτας αυτός δεν φέρνει στους ερωτευμένους ό,τι αποκαλούμε ευτυχία. Ορθή κατά κόσμον συμπεριφορά και μεγάλος έρωτας -τα δύο αυτά δεν συμβιβάζονται. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον έρωτα ενός γιου προς την μητέρα του. Και αυτή η ερωτική ιστορία δεν σταματά ακόμα και μετά τον θάνατο...

"Ο Αστός" δεν αποτελεί απλώς έναν ανθρώπινο χαρακτήρα ανάμεσα σε άλλους. Συνιστά έναν ψυχολογικό και συνάμα κοινωνιολογικό και ιστορικό τύπο, ο οποίος ενσαρκώθηκε στην καπιταλιστική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, σφραγίζοντας έτσι τον νεώτερο δυτικό πολιτισμό. Ο Sombart εντοπίζει τα ιδιαίτερα γνωρίσματα της αστικής-καπιταλιστικής νοοτροπίας σε αντιπαράθεση με την προαστική οικονομική συμπεριφορά, εξηγεί το ρόλο του σταθμιστικού λογισμού στη γένεση της καπιταλιστικής επιχείρησης και συνάμα εκθέτει τα φιλοσοφικά, θρησκευτικά και πολιτισμικά ρεύματα, τα οποία συνέτ...

Το βιβλίο του Freyer, έργο της ωριμότητάς του και απόσταγμα μακράς περισυλλογής πάνω στη φύση της κοινωνίας γενικά και της νεώτερης ευρωπαϊκής κοινωνίας ειδικότερα, έχει λιγότερο ιστορικό και περισσότερο κοινωνιολογικό και φιλοσοφικό χαρακτήρα. Ξεκινά από τη θεμελιώδη διαπίστωση ότι η ραγδαία άνοδος της βιομηχανίας και της τεχνικής κατά τον 19ο και τον 20ό αι. αποτελεί μια τομή στην παγκόσμια ιστορία, ενοποιώντας για πρώτη φορά ουσιαστικά τον πλανήτη και θέτοντας έτσι πιεστικά το ερώτημα για το κοινό πεπρωμένο του. Ο Freyer αναζητά τα έσχατα θεμέλια του βιομηχανικού πολιτισ...

Δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο να καταπιάνεται ένας εθνολόγος με αναλύσεις λογοτεχνικών έργων, και μάλιστα με συνθετική πρόθεση. Όμως ο Muhlmann το κάνει με επιτυχία, ερευνώντας τη λογοτεχνία ως συμπύκνωση στάσεων και αξιολογήσεων, οι οποίες εμπνέονται από το πολιτισμικό περιβάλλον και από τη συνεχή τριβή αυτού του περιβάλλοντος με άλλα. Οι εθνικές λογοτεχνίες γεννήθηκαν από την Αναγέννηση και μετά στην Ευρώπη ανταποκρινόμενες στη διαμόρφωση εθνικών χώρων με λίγο-πολύ ενιαία χαρακτηριστικά· αλλά οι χώροι αυτοί επικοινωνούσαν θετικά ή αρνητικά μεταξύ τους και έτσι διαμορφώθ...