Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δεν είδα ποτέ ανθρώπους τόσο ξαφνιασμένους, όσο τους περαστικούς που είχαν σταματήσει εκείνο το πρωινό της 6ης Μαΐου στο μεγάλο δρόμο που συνδέει την Καλκούτα με το Σαντερναγκάρ: άντρες, γυναίκες, παιδιά, τόσο Ινδοί όσο και Άγγλοι, φανέρωναν τα αδιάψευστα σημάδια της έκπληξής τους. Και, μα την πίστη μου, ένα τόσο βαθύ συναίσθημα έκπληξης ήταν ολωσδιόλου φυσικό. Με την ανατολή του ήλιου, σ' ένα από τα τελευταία προάστια της πρωτεύουσας των Ινδιών και ανάμεσα σε δύο πυκνές σειρές περίεργων, ξεπρόβαλε ένα παράξενο σύνολο - αν βέβαια μπορεί κανείς να δώσει αυτό το όνομα στην ε...

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αττική με την πόλη της Αθήνας να δεσπόζει στο βάθος της. Ήταν η εποχή που τα έργα τού Αισχύλου ήταν ακόμα φρέσκα στη μνήμη των ανθρώπων, ο Σοφοκλής ήταν στο απόγειο της δημιουργικότητάς του και ένας νεαρός ονόματι Ευριπίδης είχε αρχίσει να δημιουργεί εντυπώσεις. Ήταν τότε που ο Περικλής θεμελίωνε τον Παρθενώνα και οι εισφορές από τη μεγάλη Αθηναϊκή αυτοκρατορία κυλούσαν σαν πλημμυρισμένος ποταμός. Το μόνο που μπορώ να σας υποσχεθώ, ως Αθηναίος και θεράπων των Μουσών, είναι πως το βιβλίο μου ετούτο θα είναι απίθανα διασκεδαστικό, συγκινητικό και ε...

Εκείνος ζει τον πρώτο του έρωτα. Εκείνη έχει ζήσει έντονα τη ζωή της. Εκείνος ζει το παρόν, άπληστος να γνωρίσει τη ζωή του, από όλα όσα μαθαίνει από εκείνη τη γυναίκα που έχει σχεδόν τα διπλά του χρόνια, που έχει διαβάσει πολύ, κατέχει την τέχνη της ζωής και μπορεί να του δώσει τα κλειδιά της. Αυτή τη γυναίκα που ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει νιώσει και εκτιμήσει την αξία του παρόντος, αλλά ζει διχασμένη ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον. Με περίγυρο την ονειρική Βενετία, την πόλη των ερωτευμένων, μέσα στον πλούτο των μουσείων της και στη διάχυτη μαγεία της μοναδικής της ατμό...

Ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά των Παραμυθιών του Βίλχελμ Χάουφ είναι η ανάμιξη φανταστικών στοιχείων και στοιχείων από την καθημερινή ζωή. Στους κύκλους του βιβλίου του, ο συγγραφέας αναμιγνύει τα παραμύθια που διηγούνται τα συγκεκριμένα πρόσωπα με τις πραγματικές ιστορίες, που χρησιμεύουν ως φόντο και αφορμή για τη διήγησή τους. Υπάρχει για παράδειγμα μια πραγματική ιστορία, που βρίσκει τη λύση και τη δικαίωσή της μέσ' από το ίδιο το παραμύθι. Εκεί ακριβώς έγκειται και η μαγεία τους. Κοντολογίς, ο Βίλχελμ Χάουφ μας μεταφέρει στη μαγική εκείνη Ανατολή, όπου η ονειροφ...

Είναι κάτι νύχτες, που τ' αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου. Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα κι οι πέτρες. Και τα ξερά κλαδιά. Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου. Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρτα, να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις. Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη, ούτ' ένα λουλουδάκι. Ούτ' ένα γλυκό, μπας και σε ξεγελάσει. Θρονιάζεται στην ψυχή σου κι ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της. «Αυτάααα! Πού είχαμε μείνει;» Σου λέει μ' όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα....

"... Είδατε με τα ίδια σας τα μάτια πως δεν ήρθα ως κατακτητής αλλά ως ελευθερωτής, γιατί θα ελευθερώσω τον ελληνικό λαό της Κωνσταντινούπολης από τη χιλιόχρονη σκλαβιά των αυτοκρατόρων και των ευγενών. Εσείς φταίτε για τα βάσανα της πόλης σας, που δεν πετάξατε από πάνω σας το ζυγό και δεν με καλέσατε να σας ελευθερώσω. Σε λίγο όμως τα βάσανα θα τελειώσουν..." Ο "Ιωάννης Άγγελος" είναι οι ημερολογιακές σημειώσεις ενός μυστηριώδους ξένου κατά τη διάρκεια της πολιορκίας και της άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους. Μέσα από τις σελίδες του μια φλογερή ιστορία αγάπη...

"Σ' αγαπώ...", της φώναξε κι εκείνος δυνατότερα, να σκορπιστεί παντού, να τ' ακούσουν τα πελάγη, οι οριζογραμμές, τα γλαροπούλια. Κι εκείνη έτρεξε να το μαζέψει στ' αυτιά της, τούτο το σ' αγαπώ, να το προστατέψει, να το σφίξει όπως το δίχτυ την πολύτιμη ψαριά του, να το κρύψει ακριβά στην καρδιά της, να γεμίσει ασφυκτικά την ψυχή της, να το καταχωνιάσει σαν θησαυρό. Τόσα χρόνια το λαχταρούσε κι οι ζαβολιές της ζωής της της το 'χαν απαγορεύσει... "Πού πάμε, καπετάνιε;" "Προς νοτιά μεριά. Όρτσα τα πανιά... Η τραμουντάνα θα μας ακολουθεί..." Καινούριο ταξίδι, άλλη ρότα... Φ...

Ένα παράξενο και σπάνιο βιβλίο που το διαβάζεις ξανά και ξανά και κάθε φορά σου λέει μια άλλη ιστορία. Στο βιβλίο αυτό, εσύ αποφασίζεις τι θα γίνει σ' όλα τα κρίσιμα σημεία! Εσύ αποφασίζεις πώς συνεχίζεται και πώς τελειώνει η ιστορία! Εσύ αποφασίζεις, δηλαδή, αν ο ιππότης θα συναντήσει τον ρινόκερο που κατάπιε το ουράνιο τόξο, αν θα κόψει τη μαργαρίτα που λέει πάντα "σ' αγαπώ"! ή αν θα βάλει το χέρι του στο κοφίνι με τα φαρμακερά φίδια. Εσύ αποφασίζεις αν ο βασανιστής θα τον βασανίσει με το μαρτύριο της καυτής πιπεριάς ή με το βασανιστήριο της αποτρόπαιας γαργάρας, αν θα ξυ...

Σκέφτομαι καμιά φορά να αφήσω το χρόνο να με παρασύρει, να ορίσει τη ζωή μου η τύχη, όπως κάνουν τόσοι άνθρωποι, αλλά δεν τα καταφέρνω. Πάντα ο νους μου προλαβαίνει όσα πρόκειται να συμβούν. Δεν ξαποσταίνω. Λες και τα ηνία της άμαξας έχουν αφεθεί μόνον στα χέρια τα δικά μου, κι αν δεν την οδηγήσω εγώ, θα γκρεμιστεί στην πρώτη απόκρημνη στροφή του δρόμου. Δεν ξαποσταίνω. Κι όταν ο ύπνος με παρασέρνει κι η κόπωση χαλαρώνει τη δύναμη των χεριών μου, γλιστρούν τα γκέμια μέσα απ' τις ματωμένες μου παλάμες, νιώθω την άμαξα να χάνεται από μπροστά μου, δεν ορίζω πια τίποτα... Έξα...

"Σαν δεν έβγαλαν τίποτα από το στόμα του, τον πήραν στο ανακριτήριο. Τον πέρασαν από ηλεκτροσόκ, από τη φάλαγγα, από το χοροπήδημα στο στομάχι. Δε λύγισε. Άντεξε, δε μίλησε. Του ξερίζωσαν τα μισά νύχια. Έχασε τις αισθήσεις του, μα πάλι δε λύγισε. Στο τέλος τον έβαλαν στον πνιγμό. Τον κρατούσε ο βασανιστής από τα μαλλιά, βουτούσε το πρόσωπό του σε μια μεγάλη βαρέλα γεμάτη νερό. Τον κρατούσε βουτηγμένο μέχρι που κόντευε να κοπεί η αναπνοή του. Τον έβγαζε ν' ανασάνει.Τον βούτηξε και τον ξαναβούτηξε. Την τέταρτη φορά λύγισε. Κόντεψαν να σπάσουν τα πνευμόνια του. Είχε και τη δύ...

Μέσα από την πλούσια ηρωική συλλογή της Επανάστασης του '21, καμία ίσως φιγούρα δεν είναι τόσο άμεσα και απόλυτα συνυφασμένη με την έννοια του Αγώνα και του Ελληνισμού -στη μνήμη και τη συνείδηση καθενός από μας- όσο του Κολοκοτρώνη. Η λεβεντιά και η γενναιότητα του Γέρου του Μοριά με τις απαράμιλλες στρατηγικές του ικανότητες, παντρεμένα με μια αγνή ανθρωπιά κι έναν υστερόβουλο πατριωτισμό -και κοντά σ' αυτά, τα θλιβερά γεγονότα της δίκης και καταδίκης του και το γενικό ιστορικό πλαίσιο της εποχής- σμιλεύονται με τρόπο γλαφυρό, ζεστό κι ανθρώπινο από τη λαϊκή πένα του συγ...

Το "Τετράδιο της Αλκυόνης" είναι αφιερωμένο "σ' αυτούς που ξέρουν να ζουν, ν' αγαπούν, να ελπίζουν, να χαίρονται..." Και ξεκινά στέλνοντας "ένα γλυκό φιλί στη νέα μέρα που ξεπροβάλλει". Δεν έχει σημασία αν αυτή η μέρα είναι η 1η Ιανουαρίου του 2004, ούτε αν είναι η περσινή, ούτε αν είναι μια απ' αυτές που μελλοντικά θα ξημερώσουν μαζί με το φως του ήλιου. Γιατί αυτό το βιβλίο δεν είναι άλλο ένα ημερολόγιο του 2004. Είναι ένα ξεχωριστό "αντι-ημερολόγιο" διαχρονικό, που γαληνεύει την ψυχή και την οδηγεί σε ονειρικά μονοπάτια.

Δυο εικονογραφημένα παραμυθοτράγουδα που απευθύνονται σε κάθε ηλικία, δηλαδή σε παιδιά που θέλουν να μαθαίνουν και σε μεγάλους που δε θέλουν να ξεχνούν. Μια μικρή εικαστική περιπλάνηση στη λαϊκή παράδοση, που θα σας μαγέψει...

Δύο κοπέλες, δυο φίλες κάθε μία με το χαρακτήρα της, κάθε μία με τη λόξα της προσπαθούν από διαφορετικούς δρόμους να φτάσουν στην αυτογνωσία και στην ωριμότητα. Η μία με τη σοφία των βιβλίων, η άλλη με τη σοφία της ζωής. Θα τη βρουν εκεί που δεν την έχουν αναζητήσει: "μέσα τους".

Τι φταις αλήθεια. Κανείς δε σου 'μαθε το δρόμο για το "εμείς". Και το χειρότερο, κανένας δε σε εκπαίδευσε να επενδύεις στο "εγώ". Σαν επαίτης εκλιπαρείς μπροστά στην πόρτα του "εσείς". Έσπασες αμέτρητες φορές τα μούτρα σου, προσπαθώντας ανάμεσα σε σκοτάδια ν' ανακαλύψεις το "εσύ". Σ' έπιασε πάντα πανικός στη θέα και στη σκέψη του "αυτοί". Και στην απελπισία, στο χαμό σου, φώναζε "Αυτός! Αυτός!" Κι έπιασες ένα πιστόλι, να πολεμάς. Τι φταις!

Άγγελος. Αν δεις αγγέλους όμορφους να παίζουνε μαζί σου, πολλές χαρές κι αμέτρητες θα νιώσεις στη ζωή σου. Βρύση. Το καθαρό της το νερό τύχη και πλούτη τάζει, μα το θολό της στην ψυχή πάντα φαρμάκι στάζει. Γεωργός. Ο γεωργός είναι όνειρο που φέρνει ευτυχία, μεγάλη δόξα και τιμή, χαρά και ευλογία. Αν δεις πως είσαι γεωργός, τότε τα όνειρά σου, θα βγούνε όλα αληθινά και θα χαρεί η καρδιά σου. [...]

[...] Η προικισμένη στιχουργός Αντωνία Μηλογιαννάκη αυτή τη φορά, ακόμα πιο ώριμα, μας παρουσιάζει μαντινάδες, ρίμες, ριζίτικα και πεζά κείμενα, που ξεχειλίζουν από τον ψυχικό της πλούτο και μιλούν τη γλώσσα της Κρήτης. Με το βιβλίο της αυτό η Αντωνία Μηλογιαννάκη άλλοτε με σατιρική διάθεση, άλλοτε με μεταφυσική, άλλοτε με παράπονο ή μ' αισιοδοξία, μας δίνει ένα ακόμα μήνυμα ελπίδας για την εποχή μας, που ισοπεδώνει τα πάντα. Ότι ο χαρακτήρας και ο πλούτος του πολιτισμού μας θα ζει και θα υπάρχει όσο υπάρχει η Κρήτη. Μανώλης Μπαλωμενάκης Μουσικός- Παραγωγός Επιμελητής Κ...

"Μπορώ να σας πως μονάχα όσα ξέρω από διαδόσεις", αποκρίθηκε ο γερο-θαλασσόλυκος. "Λένε πως πειρατές κούρσεψαν το καράβι, πως έκοψαν το λαρύγγι του καπετάνιου και πως καταδικάστηκαν να πλέουν δίχως αναπαμό ως τη συντέλεια του κόσμου". "Λάθος!" φώναξε ο Σρίφτεν. "Ο καπετάνιος είναι ακόμα πάνω στο καράβι· αυτός προκάλεσε όλο το κακό! Λένε μάλιστα ότι, όπως και κάποιος άλλος βρίσκεται τώρα ανάμεσά μας, εγκατέλειψε μιαν όμορφη γυναίκα που λάτρευε." "Και πώς μπορεί να το ξέρει κανείς αυτό, πλοηγέ;" "Γιατί διαρκώς επιθυμεί να της στείλει ένα γράμμα με κάθε σκάφος που συν...

Το πιάνο / ακουμπισμένο στο βυθό / πλανιέται δίχως τις χορδές του. / Τα πλήκτρα ακουμπούν/ στα σπλάχνα σου / και σε πονάνε. Όλα έχουν το ίδιο χρώμα. / Τα μάτια σου ορθάνοιχτα / καταγράφουν τοπία. / Διάφανα κι ανυπεράσπιστα / όπως τα ποιήματά σου.