Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ το πιο περίεργο, το πιο χαριτωμένο, το πιο απίθανο ζωάκι του κόσμου ζητάει καταφύγιο στο δωμάτιο της Χαράς. Η Χαρά το σώζει από το θανάσιμο εχθρό του και το ζωάκι αποφασίζει να μείνει παντοτινά κοντά της. Έτσι γνωρίζει η Χαρά το Γκουντούν και το Γκουντούν τη Χαρά. Έτσι αρχίζουν οι θαυμαστές, οι μυστικές τους περιπέτειες, σε λιβάδια με τετράφυλλα τριφύλλια, σε φάρους με γαλάζιους γλάρους, σε δάση με μαγεμένες πασχαλιές, σε βουνά από κανέλα και θαλασσινές σπηλιές... Ενώ τρεις νάνοι πειρατές μαγειρεύουν κουκιά με φεγγαροπολτό και μοιράζουν γυαλόπετρες...

Όταν δυο αδίστακτοι λωποδύτες κλέβουν το μπιμπερό ενός αθώου μωρού, είναι σίγουροι ότι ποτέ δε θα λογοδοτήσουν για την αποτρόπαια αυτή πράξη τους. Λογαριάζουν όμως χωρίς το μωρό, που είναι αποφασισμένο να βρει το κλεμμένο μπιμπερό και να τιμωρήσει τους δράστες. Ναι. Το μωρό δε φοβάται! Το μωρό δε διστάζει! Το μωρό αψηφά τον άνεμο που λυσσομανά! Αψηφά και το πυκνό χαλάζι! Αγνοώντας τα παρακάλια της μαμάς του βγαίνει μπουσουλώντας απ’ το σπίτι και παίρνει τον κατηφορικό δρόμο για το κακόφημο λιμάνι, εκεί που συχνάζουν πειρατές και δραπέτες φυλακών, εκεί που καιροφυλακτούν ύπο...

Τα βράδια στην ονειρεμένη Χώρα των Φακίρηδων είναι αλλιώτικα απ’ όλα τα άλλα βράδια. Εμπριμέ κόμπρες βγαίνουν από χρωματιστά πιθάρια και λικνίζονται νωχελικά στο φεγγαρόφωτο, αντίλαλοι από μαγευτικές φλογέρες ταξιδεύουν στους αιθέρες, σκαντζόχοιροι στήνουν χορό στους κήπους με τους κάκτους και στο νυχτερινό παζάρι υπνοβάτες αγοράζουν μοσχοκάρφια, φιδέ από συρματόσχοινα, μαξιλάρια παραγεμισμένα με αχινούς και ζελέ από τσούχτρες. Ένα τέτοιο ονειρεμένο βράδυ μια στοργική γιαγιά νανουρίζει έναν μικρό φακίρη με καμάρι και λογάκια τρυφερά. Ένα ασυνήθιστο νανούρισμα, όχι μόνο...

Νάτο βγαίνει το φεγγάρι κι ασημένιο σουλατσάρει σ' άλλους κόσμους μακριά, πάνω από των φακίρηδων την ονειρεμένη γειτονιά!

Ο Ευγένιος Τριβιζάς ζει την εποχή που τον γέννησε. Την κατέχει, την αισθάνεται και την εκφράζει. Στα γραφτά του ότι κι αν είναι -στίχος ή πεζά, παραµύθια για µικρά παιδιά ή θέατρο, κινείται σαν άνθρωπος που έχει γευθεί όλες τις αντινοµίες, τις παραξενιές, και τις εξάρσεις του καιρού του. Σ' αυτά που προσδέχεται προσθέτει τη φαντασία, την ποίηση, την εφευρετικότητα της δικής του ιδιοσυγκρασίας. Στο θεατρικό του: "Το όνειρο του σκιάχτρου" συγκεντρώνει τα µηνύµατα της εποχής αυτής, που κυκλοφορούν και φορτίζουν τον αέρα που ανασαίνουµε όλοι µας. Συλλαµβάνει τα συνθήµατα της...

Όλα τα παπάκια της λίμνης είναι ευχαριστημένα με τα ποδαράκια τους εκτός από ένα που δεν του αρέσει καθόλου μα καθόλου το κίτρινό τους χρώμα. Άδικα η μαμά του, η κα Παπιαπίδου, προσπαθεί να το πείσει ότι όλα τα παπάκια έχουν και πρέπει να έχουν κίτρινα πόδια. Το γκρινιάρικο παπί παίρνει τη μεγάλη απόφαση: Να φύγει από τη λίμνη και να μην επιστρέψει αν δε βρει τρόπο να αλλάξουν χρώμα τα ποδαράκια του. Ρίχνει λοιπόν κίτρινη πέτρα πίσω του και ξεκινάει για μια ξεκαρδιστική περιπέτεια στη μεγάλη πολιτεία. Όταν προσπαθεί να πιάσει δουλειά, διαπιστώνει ότι δεν κάνει για μικρός το...

Πόσες αταξίες κάνει κάθε μέρα ο Βλαδίμηρος, το σκανταλιάρικο ελεφαντάκι; Με ποιο τρόπο το τιμωρεί η μαμά του; Γιατί μάκρυνε τόσο πολύ η προβοσκίδα του; Γιατί το κυνηγάνε οι νάνοι με τις κίτρινες τιράντες; Και ποιον θα συναντήσει πέρα από το δάσος με τις χρυσές βερικοκιές; Οι αναγνώστες θα τα μάθουν όλα αυτά κι άλλα πολλά, διαβάζοντας το κεφάτο αυτό βιβλιαράκι, που είναι γεμάτο με μουστοκούλουρα, ζαχαρωμένα μήλα και φτερωτά ξυπνητήρια και έχει μακρουλό σχήμα για να χωράει όλη την ανοικονόμητη προβοσκίδα του Βλαδίμηρου.

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ το πιο περίεργο, το πιο χαριτωμένο, το πιο απίθανο ζωάκι του κόσμου ζητάει καταφύγιο στο δωμάτιο της Χαράς. Η Χαρά το σώζει από το θανάσιμο εχθρό του και το ζωάκι αποφασίζει να μείνει παντοτινά κοντά της. Έτσι γνωρίζει η Χαρά το Γκουντούν και το Γκουντούν τη Χαρά. Έτσι αρχίζουν οι θαυμαστές, μυστικές τους περιπέτειες, σε λιβάδια με τετράφυλλα τριφύλια, σε φάρους με γαλάζιους γλάρους, σε δάση με μαγεμένες πασχαλιές, σε βουνά από κανέλα και θαλασσινές σπηλιές... Ενώ τρεις νάνοι πειρατές μαγειρεύουν κουκιά με φεγγαροπολτό και μοιράζουν γυαλόπετρες κάτω...

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ το πιο περίεργο, το πιο χαριτωμένο, το πιο απίθανο ζωάκι του κόσμου ζητάει καταφύγιο στο δωμάτιο της Χαράς. Η Χαρά το σώζει από το θανάσιμο εχθρό του και το ζωάκι αποφασίζει να μείνει παντοτινά κοντά της. Έτσι γνωρίζει η Χαρά το Γκουντούν και το Γκουντούν τη Χαρά. Έτσι αρχίζουν οι θαυμαστές, οι μυστικές τους περιπέτειες, σε λιβάδια με τετράφυλλα τριφύλλια, σε φάρους με γαλάζιους γλάρους, σε δάση με μαγεμένες πασχαλιές, σε βουνά από κανέλα και θαλασσινές σπηλιές... Ενώ τρεις νάνοι πειρατές μαγειρεύουν κουκιά με φεγγαροπολτό και μοιράζουν γυαλόπετρες κ...

Κάθε χρόνο το φλουρί της βασιλόπιτας πέφτει σε κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας. Για να βοηθήσει λίγο την τύχη του ώστε να τύχει σ’ αυτόν το περιπόθητο φλουρί και σε κανέναν άλλο, ο Χαράλαμπος Χλαπατσούλης ξενυχτάει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και βάζει σε εφαρμογή ένα ιδιοφυές και παράτολμο σχέδιο. Το σχέδιο όμως δεν εξελίσσεται σύμφωνα με τις προβλέψεις του και οδηγεί τον Χαράλαμπο Χλαπατσούλη στις πιο απίθανες και σπαρταριστές περιπέτειες στα πέρατα του κόσμου όταν, ακολουθώντας έναν Κινέζο με κρεμεζί κιμονό κεντημένο με μπλε δράκους, επιβιβάζεται κατά λάθος σε ένα αε...

Εφτά κυκνάκια σε μια λίμνη περιμένουν πώς και πώς την επίσκεψη του βασιλιά της χώρας, που θα έρθει με την εβένινή του γόνδολα για να διαλέξει το πιο όμορφο και να το πάρει μαζί του στο παλάτι. Ποιο όμως είναι το πιο όμορφο απ' όλα τα κυκνάκια; Ποιο θα διαλέξει ο βασιλιάς; Ποιο θα περάσει ζωή χαρισάμενη στη μυθική λιμνούλα της βασιλικής αυλής με το αλαβάστρινο σιντριβάνι; Ποια είναι η απατηλή και ποια είναι η αληθινή ομορφιά;

"Ήταν κάποτε ένας ποντικούλης που τον λέγαν Τρωκτικούλη. Ο Τρωκτικούλης ο ποντικούλης κάθε φορά που έβλεπε τα αστεράκια στον ουρανό ήθελε να τ' αγγίξει. - Παππού, έλεγε στον παππού του, σήκωσέ με, σε παρακαλώ, στα χέρια σου για να αγγίξω ένα αστεράκι. - Δε γίνεται αυτό που ζητάς, εγγονάκι μου, απαντούσε ο παππούς του. Τα αστεράκια είναι πάρα πολύ ψηλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τ' αγγίξει κανείς..."

Ήταν κάποτε ένας ποντικούλης που τον έλεγαν Τρωκτικούλη. Ο Τρωκτικούλης ο ποντικούλης κάθε φορά που έβλεπε τα αστεράκια στον ουρανό ήθελε να τ' αγγίξει. - Παππού, έλεγε στον παππού του, σήκωσέ με, σε παρακαλώ, στα χέρια σου για να αγγίξω ένα αστεράκι. - Δε γίνεται αυτό που ζητάς, εγγονάκι μου απαντούσε ο παππούς του. Τα αστεράκια είναι πάρα πολύ ψηλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τ' αγγίξει κανείς... "Η ιστορία που σκάρωσε η εύστροφη πένα του Ευγένιου Τριβιζά μπορεί να διαβαστεί ανά πάσα στιγμή, σε κάθε εποχή του χρόνου. Η υπογραφή του εγγυάται ότι οι αναγνώστες δε θα...