Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το μοναδικό μυθιστόρημα του Στέφαν Τσβάιχ περιγράφει σπαρακτικά τη βασανιστική προδοσία της τιμής και του έρωτα, με φόντο τη διάλυση της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Το μυθιστόρημα, γραμμένο τις παραμονές και υπό τη σκιά του επερχόμενου Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, τοποθετείται στις παραμονές του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου και τελειώνει με τη σφαίρα που σκότωσε τον αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο της Αυστρίας στο Σαράγεβο. Οι ήρωες είναι οι αποσβολωμένοι θεατές της τραγωδίας τους, σύμβολα ενός παρακμιακού πολιτισμού που δεν μπορεί όμως να αντισταθεί στη διεγερτική χαρά...

[...] Είναι γνωστή η ιστορία αυτής της "ανεπιθύμητης δημοκρατίας" που αναδύθηκε μέσ' από τις φλόγες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου κι εγκαθιδρύθηκε πάνω στις στάχτες των οικουμενικών οραμάτων και των προσδοκιών μιας επανάστασης που πνίγηκε στο αίμα. Ο αναγνώστης που θα ενδιαφερόταν όχι μόνο για μιαν έκθεση των ιστορικών συμβάντων αλλά για μια ενδελεχέστερη διερεύνηση του πνευματικού κλίματος εκείνης της περιόδου, θα βρει σίγουρα πολύ ενδιαφέρον το σχετικό έργο του Πήτερ Γκαίυ που έχει κυκλοφορήσει και στη χώρα μας. Στα ίδια αναγνωστικά ενδιαφέροντα απευθύνεται και το ανά...

Δύο εκπληκτικές νουβέλες του Στέφαν Τσβάιχ με κεντρικό άξονα τη βιβλιοφιλία, τη συλλογή και τη μνήμη, κατά την εποχή του πολέμου στη Βιέννη και του υπερπληθωρισμού στη Γερμανία του 1920. "Τότε μόνο κατάλαβα τι θαύμα του μνημονικού είχα συναντήσει στο πρόσωπο του Γιάκομπ Μέντελ, μιαν αληθινή εγκυκλοπαίδεια, έναν δίποδο κατάλογο βιβλιοθήκης. Απόμεινα ν' αντικρίζω ενεός το βιβλιογραφικό αυτό φαινόμενο, το τυλιγμένο στο άσημο, και μάλιστα κάπως ρυπαρό κουκούλι ενός μικροκαμωμένου παλαιοβιβλιοπώλη από τη Γαλικία, που έχοντάς μου αραδιάσει περί τα ογδόντα ονόματα, αδιάφορα δή...

Η "Σκακιστική νουβέλα", το τελευταίο αριστούργημα του Στέφαν Τσβάιχ, δημοσιεύτηκε το 1943 στη Στοκχόλμη. Μεταθανάτια έκδοση, αφού ο συγγραφέας αυτοκτόνησε τον προηγούμενο χρόνο μαζί με τη δεύτερη γυναίκα του στη Βραζιλία, τον τόπο όπου πήγε το 1940 αυτοεξόριστος. Θεωρούσε την καταστροφή της Ευρώπης στη δεκαετία του '40 ως την καταβαράθρωση όλου του του έργου. Η "Σκακιστική νουβέλα" αποτελεί μια μόλις καλυμμένη εξομολόγηση. Στο πλοίο, με δρομολόγιο από τη Νέα Υόρκη στο Ρίο και το Μπουένος Άιρες, όπου αρκετοί Ευρωπαίοι επιβάτες, φεύγοντας μακριά από τη βία και τη σύγχυση του...

"Αναμνήσεις από τον κόσμο του xθες" - η αυτοβιογραφία του Στέφαν Τσβάιχ, του πιο πολυδιαβασμένου συγγραφέα του μεσοπολέμου, ζωντανεύει μια πόλη και μια εποχή για πάντα χαμένη: τη Βιέννη της μπελ επόκ, τη χρυσή εποχή της πολυεθνικής πρωτεύουσας της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων, που συγκέντρωσε στο γύρισμα του εικοστού αιώνα τις εκλεκτότερες δυνάμεις στις τέχνες και τις επιστήμες, έναν ονειρικό κόσμο, που κατέρρευσε μεμιάς μ' έναν μοιραίο πυροβολισμό στο Σεράγεβο. Κι αργότερα, τη μεταπολεμική εποχή του πληθωρισμού και της ένδειας, το Βερολίνο την εποχή της Βαϊμάρης, το χαρούμε...

Τι μπορεί να συνδέει τον Μωπασσάν και τον Στήβενσον με τον Τσβάιχ και τον Μπόρχες, και πού συναντιούνται ο Μπωντλαίρ, ο Τσέχωφ και η Γουλφ με τον Φιτζέραλντ και τη Χάισμιθ; Όλοι αυτοί, και πολλοί άλλοι, βασανίζονται από τα αγωνιώδη ερωτήματα τού δημιουργού, ερωτήματα κοινά που παραλλάσσουν με το πέρασμα των χρόνων, που τίθενται σε κάθε λογοτεχνικό είδος και σε κάθε σχολή. Στα κείμενά τους εξομολογούνται, αναζητούν, απαντούν, κρίνουν, σατιρίζουν, πολεμούν και συμπνέουν. Τι είναι ταλέντο, τι τους εμπνέει, πώς αναμετριούνται με την άγραφη σελίδα και τους δαίμονες τής συγγραφή...

Η νύχτα που πέρασε στον ιππόδρομο του Πράτερ ένας Βιενέζος αριστοκράτης δεν είναι μόνο "φανταστική", μαγική, είναι και θαυματουργή· κι αυτό γιατί η νύχτα εκείνη προκάλεσε μια συνταρακτική αφύπνιση μέσα του. Ο ήρωας περιγράφει τον εαυτό του όπως ήταν πριν απ' αυτή τη νύχτα, σε σημειώσεις που βρέθηκαν μετά το θάνατό του: ένας αριστοκράτης της καλής κοινωνίας της Βιέννης που περνούσε τον καιρό του μέσα σε μια ανέμελη απραξία. Ώσπου, μια μέρα, ζει στον ιππόδρομο του Πράτερ μια εμπειρία που τον αλλάζει ολοκληρωτικά: κυριεύεται από το πάθος. Η μεταστροφή αυτή είναι ψυχολογική όσ...

Μια σαρανταδυάχρονη αριστοκράτισσα χήρα φτάνει στο Μόντε Κάρλο και επισκέπτεται το καζίνο, όπου παρακολουθεί με ενδιαφέρον την υψηλή κοινωνία να ποντάρει. Την προσοχή της τραβάει ένας όμορφος νέος, που χάνει όλα του τα χρήματα και αποχωρεί απελπισμένος. Φοβούμενη ότι θα κάνει κάποια τρέλα, η γυναίκα τον ακολουθεί και τελικά του σώζει τη ζωή περνώντας μια νύχτα μαζί του. Αυτή η νύχτα όμως αλλάζει και τη δική της ζωή για πάντα και η επόμενη μέρα που ξημερώνει της επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις... Στις "Εικοσιτέσσερις ώρες από τη ζωή μιας γυναίκας", ο Τσβάιχ, ευαίσθητος ανα...

"Σε κοιτούσα σταθερά. "Αναγνώρισέ με, αναγνώρισέ με επιτέλους!" φώναζε το βλέμμα μου. Αλλά τα μάτια σου χαμογελούσαν φιλικά και ανήξερα. Με φίλησες ακόμα μια φορά. Αλλά δε με αναγνώρισες. Προχώρησα βιαστικά, γιατί ένιωθα ότι είχαν ανέβει δάκρυα στα μάτια μου και δεν έπρεπε να τα δεις. Στον προθάλαμο έπεσα σχεδόν πάνω στον υπηρέτη σου, και τότε -σ' αυτό το ένα, ακούς; σ' αυτό το ένα δευτερόλεπτο, που τον κοίταξα με δάκρυα στα μάτια, ένα φως έλαμψε μέσα του. Σ' αυτό το ένα δευτερόλεπτο, μ' αναγνώρισε ο γέρος άντρας που είχε να με δει από παιδί. Αυτό το δευτερόλεπτο κατάλαβε ί...

"Για τα βαθύτερα αίτια της πνευματικής μου πορείας δεν αναφέρεται λέξη στο λεύκωμα εκείνο: αυτό με έκανε να χαμογελάσω. Όλα μέσα εκεί είναι πέρα για πέρα αληθινά, μόνο τα ουσιώδη απουσιάζουν. Με περιγράφει απλώς, όμως δε ρίχνει φως μέσα μου. Διακόσια ονόματα περιλαμβάνει το διεξοδικότατο αλφαβητικό ευρετήριο - ένα όνομα όμως λείπει, εκείνο από το οποίο πήγασε όλη η δημιουργική ώθηση, το όνομα του ανθρώπου που σφράγισε τη μοίρα μου και που με ξαναγυρίζει και τώρα με ακατανίκητη επιμονή στη νιότη μου". Ένας σεβάσμιος καθηγητής πανεπιστημίου δέχεται έναν τιμητικό τόμο που περ...

"Ο γηραιός άνδρας πίεσε τον εαυτό του για να μην ξεσπάσει. Κατέβασε το κεφάλι, μην έχοντας το κουράγιο να την κοιτάξει, και έμεινε σιωπηλός. Μόνο τα χέρια της έβλεπε πάνω στο τραπέζι, τα αγαπημένα χεράκια: ανέμελα, μανικιουρισμένα, έπαιζαν σαν δυο κακομαθημένα λαγωνικά πάνω στο λευκό γρασίδι του τραπεζομάντιλου. Ένιωσε το σώμα του να τρέμει. Ντροπαλά σκαρφάλωσε το βλέμμα του στα τρυφερά νεανικά μπράτσα, τα παιδικά, που τυλίγονταν παλιότερα... πριν πόσο καιρό αλήθεια;... τόσο συχνά γύρω από το λαιμό του πριν τον ύπνο... Κοίταξε τις φίνες καμπύλες του στήθους, που ανάσαιναν τ...

Διαβάζοντας τα γράμματα που αντάλλασαν οι δύο άνδρες για περισσότερο από τριάντα χρόνια, θα 'λεγε κανείς ότι ο Τσβάιχ είναι πραγματικά ο γιός που ο Φρόυντ θα ήθελε να έχει. Εκτιμά σ' αυτόν τη «βαθιά σεμνότητά» του και είναι ταυτόχρονα γοητευμένος από το συγγραφέα αυτόν που έχει τόσα κοινά με τον Άρθουρ Σνίτσλερ, τον οποίο θεωρούσε «δίδυμο αδελφό» του. Πρόκειται για την ίδια πνευματική οικογένεια που βρίσκεται εξίσου μακριά από τον Ντοστογιέφσκι (ο Φρόυντ ποτέ δεν θα τον εκτιμήσει πραγματικά) και από τον Κάρλ Κράους, αυτόν το δηλωμένο ανατροπέα, αυτόν τον ιδεοληπτικό της γλώ...

Το τρίτο περιστέρι που στέλνει ο Νώε από την Κιβωτό, για να του μηνύσει αν αποτραβηχτήκαν τα νερά και φανερώθηκε η γη, αποξεχνιέται στην πανέμορφη φύση, ώσπου φτάνουν και στο καταπράσινο δάσος που έχει κουρνιάσει οι ήχοι του πολέμου. Όταν ο Θεός αποφασίζει να τιμωρήσει το λαό του Ισραήλ καταστρέφοντάς τον, η Ραχήλ σηκώνεται από τον τάφο της για να του θυμήσει την θυσία που έκανε αυτή κάποτε στο όνομά του, αφήνοντας την αδελφή της να παντρευτεί τον άντρα που αγαπούσε. Ο ευγενής Βιράτα, ξεκινάει από αρχηγός του στρατεύματος του βασιλιά, γίνεται ο Ανώτατος Δικαστής του βασιλ...

Ο άνθρωπος δεν δείχνει τον πραγματικό του εαυτό παρά μόνο σε ό,τι κάνει. Εκεί, και μόνο εκεί, προσφέρει την αληθινή διάσταση του εαυτού του. Ο Γκαίτε, ένας από τους σοφώτερους ανθρώπους όλων των εποχών, βρήκε τα πιο σωστά λόγια: "Δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τα έργα τέχνης όταν τα βλέπουμε μόνο ολοκληρωμένα, πρέπει να τα έχουμε γνωρίσει και εν τω γεννάσθαι. Πρέπει να εισχωρήσουμε στο μυστικό του δημιουργείν ενός καλλιτέχνη, για να καταλάβουμε το δημιούργημά του". S. Sweig

Ο φόβος, ως αποτέλεσμα πράξης συζυγικής απιστίας. Οι διαβαθμίσεις της έντασής του, από την ανατριχίλα μέχρι τον πανικό. Το φάσμα των συναισθημάτων που τον συνοδεύουν, από την ηδονή μέχρι την επιθυμία του θανάτου. Η ακτινογραφία του κοινωνικού σώματος που τον εκτρέφει, της μεγαλοαστικής τάξης. Με ρεαλιστική ψυχολογική περιγραφή, με διεισδυτική κοινωνική ανάλυση και αμείωτη δραματική ένταση ο Stefan Zweig παρατηρεί και ανατέμνει το φόβο: το ατομικό βίωμα και τις κοινωνικές συνιστώσες του.

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα θέρετρο στις αυστριακές Ά λπεις. Ένα δωδεκάχρονο αγόρι βιώνει με οδυνηρό τρόπο τη μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβεία, καθώς γίνεται μάρτυρας της ερωτικής περιπέτειας της μητέρας του με έναν νεαρό βαρόνο. Η εμπιστοσύνη του προς τους μεγάλους κλονίζεται. Γεμάτος μίσος, πικρία και αγανάκτηση προσπαθεί να ανακαλύψει ποιο είναι αυτό το Καυτό μυστικό που οι μεγάλοι κρύβουν επιμελώς, και που δεν είναι άλλο από το μυστικό της σεξουαλικότητας. Η περιπέτειά του θα του ανοίξει τους ορίζοντες του κόσμου, θα του δείξει τον πλούτο και την ποικιλομο...

Ένα καλοκαίρι καυτό, στα υψίπεδα του Τιρόλου. Ένας αφηγητής, μια νέα γυναίκα, ένας Αύγουστος άνυδρος και στεγνός. Η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία εκτυλίσσεται το έργο του Στέφαν Τσβάιχ είναι βαριά, αποπνικτική, καλοκαιρινή. Ο συγγραφέας αντιστοιχεί τις πράξεις, τις αισθήσεις, τις αντιδράσεις, τις διαθέσεις και τις ψυχικές μεταπτώσεις των διαφόρων χαρακτήρων με τις εναλλαγές των καιρικών συνθηκών, μια ιδέα που απαντά κανείς τόσο σε τούτη τη νουβέλα όσο και σε άλλα έργα του Τσβάιχ.. Έτσι, στη Γυναίκα και το τοπίο, οι ήρωες, και κυρίως η νεαρή κοπέλα την οποία συναντά ο συγγραφέα...

Γιατί το κομμάτι αυτό της Γης βαφτίστηκε τελικά με το μικρό όνομα του Αμέρικο Βεσπούτσι; Πρόκειται για ένα παιχνίδι της σκέψης, όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να πάρει μέρος. Γι΄ αυτό ακριβώς φάνηκε και σ΄ εμένα επιτρεπτό να ξαναστήσω τις φιγούρες και να παίξω για μια ακόμα φορά τη μεγαλειώδη αυτή παρτίδα της Ιστορίας, με όλες τις εκπληκτικές και μ΄ όλες τις λανθασμένες κινήσεις της, κίνηση την κίνηση, μέχρι τέλους. Μ΄ αυτόν τον τρόπο ο Στέφαν Τσβάιχ βυθίζεται σε μια από τις μεγάλες αυτές περιπέτειες που οδήγησαν τον κόσμο στη σύγχρονη εποχή, την περιπέτεια της ανακάλυψ...

Η ανακάλυψη του Ειρηνικού ωκεανού 25 Σεπτεμβρίου 1513 Ο τυχοδιώκτης Νιούνιεθ δε Μπαλμπόα βεβαιώνεται από τις πληροφορίες των ιθαγενών του ισθμού του Παναμά για την ύπαρξη του άλλου ωκεανού, που μάταια έψαχνε ο Κολόμβος, ο Κάμποτ, ο Κορερεάλ και τόσοι άλλοι μεγάλοι και διάσημοι θαλασσοπόροι· κι ανακαλύφθηκε ο δρόμος για να ολοκληρωθεί ο γύρος της Γης. Όποιος αντικρίσει πρώτος αυτή τη θάλασσα και την κατακτήσει για λογαριασμό της πατρίδας του θα κάνει το όνομά του αθάνατο. Ο Μπαλμπόα καταλαβαίνει αμέσως τι πρέπει να κάνει, αν θέλει να πάρει χάρη για όλα του τα κρίματα και...