Woolf Virginia 1882-1941
Woolf Virginia
H Virginia Woolf γεννήθηκε το 1882 στο Λονδίνο. Ο πατέρας της, Sir Leslie Stephen, ήταν κριτικός λογοτεχνίας, και η μητέρα της Julia Jackson Duckworth, μέλος της οικογένειας του ομώνυμου εκδοτικού οίκου. Ο θάνατος της μητέρας της και της ετεροθαλούς αδελφής της κατά τη διάρκεια της εφηβείας της, τη σημάδεψαν, προκαλώντας της περιοδικές κρίσεις κατάθλιψης. Το 1912 παντρεύτηκε τον Leonard Woolf και ίδρυσε μαζί του το 1917 τις εκδόσεις Hogart, όπου δημοσιεύτηκαν τα έργα των Τ.Σ. Έλιοτ, Ε.Μ. Φόρστερ και Κάθριν Μάνσφιλντ, καθώς και οι πρώτες μεταφράσεις του Φρόιντ. Έζησε ανάμεσα στο Λονδίνο και στο Rodmell του Sussex, παραμένοντας πάντα στο κέντρο της λογοτεχνικής σκηνής. Ανέπτυξε δημιουργική δραστηριότητα στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής ομάδας του Bloomsbury, με πολλούς από τους καλλιτέχνες, συγγραφείς και διανοούμενους της εποχής της, και το συγγραφικό της έργο την καθιέρωσε ως κεντρική μορφή του φεμινισμού και του μοντερνισμού. Ο φόβος μιας υποτροπής της ψυχασθένειας την οδήγησε το 1941 στην αυτοκτονία. Η Virginia Woolf υπήρξε λαμπρή μυθιστοριογράφος, κριτικός και δοκιμιογράφος. Τα λογοτεχνικά και κοινωνικά δοκίμιά της αναδεικνύουν ένα διεισδυτικό κριτικό πνεύμα. Στα μυθιστορήματά της περιλαμβάνονται: "Το ταξίδι" (1915), "Μέρα και νύχτα" (1919), "Το δωμάτιο του Ιάκωβου" (1922), "Η κυρία Ντάλογουεη" (1925), "Στο φάρο" (1927), "Ορλάντο" (1928), "Τα κύματα" (1931), "Τα χρόνια" (1937). Ως δοκιμιογράφος και λογοτεχνική κριτικός έφερε στο φως ελάσσονες συγγραφείς των περασμένων αιώνων, αλλά και κλασικούς. Τα κυριότερα έργα λογοτεχνικής κριτικής συγκεντρώθηκαν σε δύο τόμους με τίτλο "Common Reader" (1925-1932). Από τα φεμινιστικά και άλλα δοκίμιά της ξεχωρίζουν τα "A Room of One's Own" (1929), "Three Guineas" (1938), "Between the Acts" (1941), και "The Death of the Moth" (1942). Όλα τα -περισσότερα από 500- δοκίμια της Virginia Woolf συγκεντρώθηκαν στο έργο: "Collected Essays" (α' έκδοση: 1967, σε επιμέλεια Leonard Woolf). Ο μεταφραστής και κριτικός λογοτεχνίας Άρης Μπερλής σημειώνει: "Η Βιρτζίνια Γουλφ βρίσκεται μέσα στη μεγάλη παράδοση της δυτικής λογοτεχνίας και συναριθμείται με τον Προυστ και τον Τζόυς στην τριάδα των μεγάλων καινοτόμων πεζογράφων που άνοιξαν νέους δρόμους στο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα τις τρεις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα. Από τους κύριους και πιο μαχητικούς πρωταγωνιστές του "μοντερνισμού" (της σημαντικότερης μεταστροφής που έγινε, μετά το ρομαντισμό, στο ύφος και την ευαισθησία), είχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος πως η επανάσταση στο ύφος ήταν αναγκαία συνέπεια μιας αλλαγής στάσης και προοπτικής. Ωστόσο, δεν της διέφευγε πως τελικά "ο ιστορικός της λογοτεχνίας θ' αποφασίσει· αυτός θα πει αν αρχίζουμε τώρα, αν τελειώνουμε, ή αν βρισκόμαστε στο μέσον μιας μεγάλης περιόδου της πεζογραφίας". [...] Η Γουλφ άνοιξε και πορεύτηκε το δρόμο της, αδιάφορη για τα δικαιώματα του θεσμοθετημένου γούστου, παίζοντας τα επικίνδυνα παιχνίδια της, ακολουθώντας με πείσμα και άκρα συνέπεια το όραμά της. Το ιερό πάθος της για τη μορφή και την τεχνική - ένα πάθος που εκδηλώθηκε με συνεχείς (και ολέθριους για την ψυχική της υγεία) πειραματισμούς, από μυθιστόρημα σε μυθιστόρημα - δεν ήταν συγκάλυψη ανεπαρκειών του συγγραφικού της τάλαντου, ούτε εμμονή και ιδεοληπτική επιδίωξη του "καινοφανούς". Το κυνήγι της μορφής ήταν κυνήγι της πραγματικότητας - μιας νέας πραγματικότητας που οι παλαιοί τύποι του μυθιστορήματος δεν μπορούσαν να παραστήσουν και να παραδώσουν. Το μυθιστόρημα για τη Γουλφ δεν είναι κριτική της ζωής, ούτε διασκευή και συμμάζεμα των δεδομένων της, αλλά αναπαραγωγή της πολλαπλότητας της εμπειρίας. Η ζωή είναι πρωτεϊκή και ρευστή, πολυσύνθετη και αλλοιότροπη. Δουλειά του μυθιστοριογράφου είναι να δώσει, να αναπαραγάγει τις μυριάδες παραλλαγές και φωτοσκιάσεις, τις αναρίθμητες αποχρώσεις της εμπειρίας, στη μόνη έγκυρη πραγματικότητά τους: στη συνειδησιακή ροή τους." (απόσπασμα από το δοκίμιο: "Η Βιρτζίνια Γουλφ και το μυθιστόρημα", από το επίμετρο του βιβλίου "Στο φάρο" των εκδόσεων Ύψιλον).
Περί τρέλας
Συλλογικό έργο
Κοβάλτιο (2016)
Πέντε από τις σημαντικότερες διάνοιες της παγκόσμιας λογοτεχνίας και φιλοσοφίας αποκαλύπτουν, αποτυπώνουν, εμβαθύνουν ή βυθίζονται στην ψυχική τους κατάρρευση με εξομολογητικό τόνο. Ο Αρτώ γράφει από την ψυχιατρική κλινική του Ροντέζ, όπου νοσηλεύεται, στους γιατρούς και στη μητέρα του (1943-1945). Η Γουλφ αποτυπώνει την εμπειρία της ψυχικής διαταραχής στη φίλη της Έθελ Σμάιθ (1930), ενώ με τα σημειώματά της στον Λέοναρντ Γουλφ και στην αδελφή της Βανέσσα Μπελ, λίγες μέρες πριν αυτοκτονήσει, δηλώνει αποφασισμένη "να βάλει τέλος σε αυτή την τρέλα". Ο Νίτσε συντάσσει τα περίφ...
Πώς είναι να είσαι άρρωστος
Woolf Virginia 1882-1941
Κοινός Τόπος Ψυχιατρικής Νευροεπιστημών & Επιστημών του Ανθρώπου (2008)
Σε μια σειρά όπως οι "Συνάψεις" που επιδιώκει να διερευνήσει πολύπλευρα και στοχαστικά την υγεία και την παθολογία, τη φροντίδα προς τον πάσχοντα και τους προβληματισμούς αυτών που έχουν αναλάβει την ανακούφιση των υπολοίπων, ξεχωριστή θέση κατέχει η μαρτυρία που έρχεται από την αντίπερα όχθη -όχι ακριβώς από το υποκείμενο της μελέτης ή της θεραπείας, αλλά απλά από τον άνθρωπο που βάζει σε λόγια την αρρώστια ή την ανημπόρια του: στο "Πώς είναι να είσαι άρρωστος" η Βιρτζίνια Γουλφ δεν εξετάζει αιτίες και συμπτώματα κάποιας παροδικής ή χρόνιας ασθένειας αλλά ανιχνεύει την κατ...
Στο φάρο
Woolf Virginia 1882-1941
Ύψιλον (1995)
Η Βιρτζίνια Γουλφ βρίσκεται μέσα στη μεγάλη παράδοση της δυτικής λογοτεχνίας και συναριθμείται με τον Προυστ και τον Τζόυς στην τριάδα των μεγάλων καινοτόμων πεζογράφων που άνοιξαν νέους δρόμους στο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα τις τρεις πρώτες δεκαετίες του αιώνα. Από τους κύριους και πιο μαχητικούς πρωταγωνιστές του "μοντερνισμού" (της σημαντικότερης μεταστροφής που έγινε, μετά το ρομαντισμό, στο ύφος και την ευαισθησία), είχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος πως η επανάσταση στο ύφος ήταν αναγκαία συνέπεια μιας αλλαγής στάσης και προοπτικής. Ωστόσο, δεν της διέφευγε πως τελικά "ο...
Το δωμάτιο του Ιάκωβου
Woolf Virginia 1882-1941
Γράμματα (1988)
"Δεν έχει νόημα να συνοψίζεις τους ανθρώπους" λέει η Βιρτζίνια Γούλφ. Βλέπουμε τον Ιάκωβο Φλάντερς όπως τον βλέπουν οι άλλοι. Βλέπουμε τους άλλους όπως τους βλέπει ο Ιάκωβος. Ο Ιάκωβος, μικρός, βρίσκει ένα κρανίο αρνιού στην παραλία. Ο Ιάκωβος στο Καίημπριτζ κουβεντιάζει με τους φίλους του για τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία. Ο Ιάκωβος στη γιορτή. Ο Ιάκωβος στο Βρετανικό Μουσείο διαβάζει Μάρλοου. Τον βλέπουμε φευγαλέα καθώς βλέπει φευγαλέα τη Φλορίντα αγκαζέ μ' έναν άλλο. Ο Ιάκωβος στο δωμάτιό του διαβάζει την εφημερίδα: "Μια απεργία, ένας φόνος, ποδόσφαιρο, τα πτώματα που α...
Το δωμάτιο του Τζάκομπ
Woolf Virginia 1882-1941
Οδυσσέας (2006)
Γνωρίζουμε τον Τζάκομπ μέσα από τα μάτια των άλλων και όλους τους άλλους από τη γνώμη που έχει ο Τζάκομπ για αυτούς. Τον συναντάμε μικρό παιδί ακόμα να βρίσκει το κρανίο ενός ζώου στην παραλία. Μετά στο Καίμπριτζ να συζητά για λογοτεχνία και φιλοσοφία με τους φίλους του. Σε ένα πάρτι τη βραδιά των πυροτεχνημάτων ή μέσα στο Βρετανικό Μουσείο να διαβάζει Μάρλοου. Σχηματίζουμε άποψη για αυτόν όπως αυτός σχηματίζει άποψη για τη Φλορίντα στην οδό Γκρηκ, περπατώντας στο μπράτσο ενός άλλου άνδρα. Ο Τζάκομπ κάθεται στο δωμάτιό του και διαβάζει στην εφημερίδα: μία απεργία, ένας φό...
Τρεις γκινέες
Woolf Virginia 1882-1941
Μπαρμπουνάκης Χ. (2017)
Όσοι πίστευαν ότι η Βιρτζίνια Γούλφ ήταν πολύ απορροφημένη από την τέχνη της για να ασχοληθεί με ότι συνέβαινε γύρω της θα εκπλαγούν απ’ αυτή την πνευματώδη, διαυγή και εκλεπτυσμένη πολεμική που τόσο έξοχα πραγματεύεται την υπόθεση της ισότητας και της απελευθέρωσης των γυναικών. Οι "Τρεις γκινέες" είναι μια εξαιρετικά εύστοχη εναρκτήρια βολή στη μάχη που μαίνεται ως τις μέρες μας. Με τις "Τρεις γκινέες" η Βιρτζίνια Γουλφ προσπαθεί ν’ απαντήσει στο ερώτημα "πως κατά τη γνώμη σας μπορούμε ν’ αποφύγουμε τον πόλεμο" που την απευθύνει με μία επιστολή μια γνωστή προσωπικότη...