Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο παρών τόμος αποτελεί μια απόπειρα σκιαγράφησης της άποψης που επικρατεί στην ακαδημαϊκή κοινότητα σχετικά με τη σύνδεση εκπαιδευτικής έρευνας και πράξης, ιδιαίτερα όταν απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς. Αφορμή για την έκδοση στάθηκε η διενέργεια επιμορφωτικών σεμιναρίων σε θέματα εκπαιδευτικής έρευνας από το Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας (Κ.Ε.Ε.), αρχικά για νέους ερευνητές, και αργότερα για εκπαιδευτικούς της πράξης όλων των βαθμίδων και ειδικοτήτων. Τα σεμινάρια αυτά συγχρηματοδοτήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση την περίοδο 1999-2000 και οι προβληματισμοί που οδήγησαν τότε το...

Ο τίτλος του βιβλίου υπονοεί την ύπαρξη μιας διπλής σύνδεσης. Από τη μια έχουμε το ρόλο της τέχνης στην εκπαίδευση και στη ζωή των παιδιών και από την άλλη, την εκπαίδευση των ειδικών. Από τη μια βρίσκεται η τέχνη ως μέσο προσωπικής και αυθόρμητης έκφρασης και από την άλλη, η τέχνη ως ιδιαίτερο κοινωνικοπολιτισμικό πεδίο. Ο τόμος πραγματεύεται την καλλιτεχνική πράξη ως μια δυναμική και διαρκώς εξελισσόμενη διαδικασία προσωπικής δημιουργίας. Η διαδικασία αυτή εμφορείται από τη διάθεση ανάπτυξης μιας προσωπικής ματιάς με βάση υλικά, εργαλεία, μεθόδους, στάσεις και σκέψεις,...

Ο παρών τόμος φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν σύγχρονο και ενημερωμένο Οδηγό για τη διεπιστημονική μελέτη του παραμυθιού, για όσους το "ζουν" ως ερευνητές του (εκπαιδευτικοί, φοιτητές) αλλά και για το ευρύ αναγνωστικό κοινό. Με αφετηρία τη θεωρητική διατύπωση ότι κάθε είδος της λαϊκής αφήγησης αποτελεί μια ξεχωριστή οντολογική κατηγορία που μεσολαβεί μεταξύ της γλώσσας, των συμβόλων και της πραγματικότητας (κατά την έκφραση του Αμερικανού λαογράφου Dan Ben-Amos), το παραμύθι γίνεται αντικείμενο μελέτης ως προς τον πλούτο των μορφών, των επεξεργασιών και των σημασιών του στην ι...

Οι θαλάσσιοι τόποι με την πολυσημία τους μας ταξιδεύουν αλλού μέσα από τη λογοτεχνία που απευθύνεται σε παιδιά και νέους. Συγγραφείς και φιλόλογοι αναλύουν κείμενα στα οποία το υδάτινο στοιχείο κυριαρχεί, προσφέροντας νοηματικές και γεωγραφικές μετατοπίσεις.

Ο πολιτισμός, λοιπόν, συμφώνα με τη φεμινιστική προσέγγιση της Ιστορίας, της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και των άλλων ανθρωπιστικών επιστημών, ήταν κι εξακολουθεί ως ένα βαθμό να είναι ένας ανδρικός πολιτισμός, βασισμένος στην ανδρική εμπειρία και σ' ένα γεγονός σχεδόν οικουμενικό που, εντούτοις, αδυνατούμε να εξηγήσουμε: Το πώς δηλαδή και γιατί, σχεδόν παντού, οι ανδρικές ενέργειες υπεραξιολογήθηκαν σε σχέση με αυτές των γυναικών. «Τι έχει αυτή η ανδρική εμπειρία που έσπρωξε την ανδρική σκέψη σε θεωρητικές αναζητήσεις; Γιατί δεν έκαναν το ίδιο και οι γυναίκες;» αναρωτιέται η...