Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... Έτσι, αντί να δημιουργήσουμε, όπως πασχίζουμε, μία διαπρεπή μηχανορράφο, δημιουργούμε μια εύκολη γυναίκα. Και δεν γνωρίζω ανιαρότερο πράγμα από την ανόητη ευκολία των γυναικών να παραδίδονται δίχως να γνωρίζουν πώς και γιατί, μόνο και μόνο επειδή είναι ανίκανες να αντισταθούν στην πρώτη τυχούσα επίθεση. Οι γυναίκες αυτές είναι αποκλειστικά και μόνο μηχανές ηδονής. ... Όχι, δεν θα χαρεί τις απολαύσεις της αμαρτίας και τις τιμές της αρετής. Δεν μου αρκεί να την κατέχω· επιθυμώ να μου παραδοθεί με τη θέλησή της. Δεν με ενδιαφέρει να την πλησιάσω αλλά να επιτύχω την ομολογ...

Ο Ζώρζ Νταντέν είναι το έργο το πιο βαθύ, το πιο μαύρο που αφορά στην αταίριαστη κοινωνική συνύπαρξη. Ο Νταντέν είναι ο ήρωας που βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σατανική κοινωνική μηχανή που του επιβάλλει τις πιο άδικες ταπεινώσεις και στο τέλος τη συνθηκολόγηση (...). Μία από τις πιο σπαρακτικές στιγμές αυτού του έργου είναι η στιγμή που ο Νταντέν νομίζει ότι έχει τη δυνατότητα να σπάσει τα όρια του κύκλου του και να κερδίσει την καρδιά της Ανζελίκ. Είναι μια στιγμή τέλειου θεάτρου. Η Αντζελίκ είναι έξω από το σπίτι. Ζητά συγνώμη με όλη την καρδιά της και, για να αποφύγει...

Ο Ζώρζ Νταντέν είναι το έργο το πιο βαθύ, το πιο μαύρο που αφορά στην αταίριαστη κοινωνική συνύπαρξη. Ο Νταντέν είναι ο ήρωας που βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σατανική κοινωνική μηχανή που του επιβάλλει τις πιο άδικες ταπεινώσεις και στο τέλος τη συνθηκολόγηση (...). Μία από τις πιο σπαρακτικές στιγμές αυτού του έργου είναι η στιγμή που ο Νταντέν νομίζει ότι έχει τη δυνατότητα να σπάσει τα όρια του κύκλου του και να κερδίσει την καρδιά της Ανζελίκ. Είναι μια στιγμή τέλειου θεάτρου. Η Αντζελίκ είναι έξω από το σπίτι. Ζητά συγνώμη με όλη την καρδιά της και, για να αποφύγει...

[...] Το πρώτο, θεμελιακό στοιχείο των προσώπων στα έργα του Μαριβώ είναι ο ηθοποιός. Δεν είναι ο παραδοσιακός ηθοποιός που καλείται να παίξει ένα ρόλο, αλλά ο ηθοποιός που καλείται να παίξει τον ίδιο τον εαυτό του, ή καλύτερα ακόμα τον επιθυμητό απ' τους άλλους εαυτό του, να παίξει τις ίδιες του τις βαθύτερες επιθυμίες. Η γλώσσα του δεν αποκαλύπτει, αλλά αποκρύπτει για να αποκαλύψει. Ο Μαριβώ μετέφερε στη γλώσσα του αιώνα του τα κεκτημένα, όσα ο ίδιος και η εποχή του αποδέχονταν, από το Μολιέρο το Ρακίνα και την Commedia dell' Arte. Και πέραν τούτου μεταφράζει τη γλώσσα αυ...

Στο Ναύπλιο του 1835. Με την ενηλικίωσή του, ο νεαρός Όθων αναλαμβάνει την εξουσία του νέου ελληνικού βασιλείου. Οι Έλληνες υπήκοοί του, προκειμένου να τιμήσουν «αυθόρμητα» τον βασιλιά τους, μυούνται στον χορό βάλς, ώστε ο βασιλιάς να αισθανθεί σαν το σπίτι του και να ευφρανθούν τα ώτα του από οικείες μελωδίες. Ξένοι χοροδιδάσκαλοι διδάσκουν το βάλς και ντόπιοι χωροφύλακες εποπτεύουν τη διεξαγωγή των μαθημάτων. Η χώρα ολόκληρη μεταβάλλεται σε ένα αχανές χοροδιδασκαλείο. Μετά τον ζυγό της τούρκικης δουλείας οι Έλληνες ετοιμάζονται να παραδοθούν στη νέα δουλεία του εξευρωπαϊ...

Ο Αριστοφάνης έγραψε την κωμωδία "Λυσιστράτη" ενώ μενόταν ο Πελοποννησιακός Πόλεμος (411 π.Χ.). Η Αθηναία Λυσιστράτη ξεσηκώνει τις γυναίκες να απέχουν από την συζυγική κλίνη και να κλειστούν στην Ακρόπολη, αν δε σταματήσουν οι εχθροπραξίες. Έτσι την έπαθε και ο Κινησίας με την γυναίκα του την Μυρίνη... που την ποθεί κι αυτή τον βασανίζει... Πρόκειται για ένα λεύκωμα με 24 ερωτικά σχέδια εμπνευσμένα από έναν ερωτικό διάλογο από τη "Λυσιστράτη" του Αριστοφάνη.

Το θεατρικό αναλόγιο, ένας θεσμός αφιερωμένος στο νεοελληνικό θέατρο, λειτουργεί ως βήμα για την παρουσίαση και εφαλτήριο για την ανάδειξη νέων έργων. Τα εννέα θεατρικά κείμενα που συμπεριλαμβάνονται σε αυτή την έκδοση, παρουσιάσθηκαν για πρώτη φορά στο 2ο θεατρικό αναλόγιο 2007. Τα έργα απηχούν νέες τάσεις και μορφές στο χώρο της θεατρικής και σκηνικής γραφής και σκιαγραφούν αποσπασματικά, πλην ευδιάκριτα, το τοπίο της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας. Είναι γραμμένα από γνωστούς καταξιωμένους αλλά και νεότερους, ιδιαίτερα υποσχόμενους έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, τους:...

Ο "Καπνοκράτωρ" είναι μια κωμωδία μυστηρίου με δραματικές στιγμές, φιλοσοφικές αιχμές για το εφήμερο, το τυχαίο και τη ματαιότητα των πραγμάτων, μεταμοντέρνα διάθεση και στοιχεία παραλόγου. Στον "Καπνοκράτορα" παρατηρούμε μια ηθελημένη αυτοαναφορικότητα. Ο Ανδρέας Στάικος αντιγράφει τον εαυτό του χρησιμοποιώντας τα αγαπημένα του υλικά: κόκκινα νύχια, κόκκινα χείλη, κόκκινα τακούνια, μυθικές πόρνες, νεκροζώντανους ήρωες, ανάγνωση επιστολών, ανταλλαγή ρόλων, συνταγές μαγειρικής, και ένα τέλος ανοιχτό σε κάθε ενδεχόμενο. Το τσιγάρο εδώ έχει την αδιαμφισβήτητη αξία του δώρου...

Στις "Ακόλαστες Εσπερίδες" μία γυναίκα θεατροποιεί τη ζωή της. Κύριο θέμα του μονολόγου είναι η ίδια η γλώσσα, το ίδιο το θέατρο. Υπό την επήρρεια του θεάτρου, η γυναίκα αυτή, ανακαλύπτει μία ζωή που δεν έζησε ή ανακαλεί στο παρόν μία ζωή που έχει ξεχασθεί. Ούτως ή άλλως το θέατρο τής αποκαλύπτει τη μόνη δυνατή πραγματικότητά της: Τη θεατρική πραγματικότητα. Ο μονόλογος αυτός φιλοδοξεί να δώσει την ευκαιρία σε μια ηθοποιό να εκτεθεί. Να εκτεθεί μέχρι τα όριά της. Εναλλάσσοντας μία σειρά προσωπείων, δείχνει τη ματαιότητα τη ζωής και την αναγκαιότητα του θεάτρου. Η ζωή της α...

[...] Η Γκαμιανί αποτελεί το πιο διάσημο και πολυδιαβασμένο ερωτικό γαλλικό κείμενο καθ' όλο τον 19ο αιώνα. Συνιστά ένα μικρό αριστούργημα της ερωτικής πεζογραφίας. Ο έκλυτος ερωτικός βίος του Αλφρέ ντε Μυσσέ (1810-1857), η ακόλαστη ζωή του, ο δονζουανικός του χαρακτήρας, το αριστοκρατικό του πνεύμα ο σαπφισμός της Γεωργίας Σάνδη, του ενέπνευσαν την πορνογραφική και θανάσιμη ιστορία της κόμισσας Γκαμιανί. Κατέχει τα μεγαλύτερα ποσοστά στις παράνομες εκδόσεις από την εποχή της δημοσίευσής της, το 1833, έως και τα χρόνια του 1930. Αυτό το επιβλητικό φρενήρες μυθιστόρημα, απίσ...

Μια ατελείωτη σειρά δοκιμών και αναπαραστάσεων, όπου παίζεται το παιχνίδι του έρωτα, το παιχνίδι της αρχής και του τέλους, το παιχνίδι του χωρισμού, το παιχνίδι του αποχωρισμού και του αποχαιρετισμού και κυρίως παίζεται το παιχνίδι του παιχνιδιού. Κάθε στιγμή της ζωής ένας αιώνας θεάτρου. Κάθε στιγμή θεάτρου ένας αιώνας ζωής.

Ο Ανδρέας Στάικος, με τις "Επικίνδυνες μαγειρικές" του, μέσα από τον κόσμο των γεύσεων μας παρασύρει σε μαιάνδρους από ερωτικές ίντριγκες, διαποτισμένες από την ελευθεριότητα και τη λεπτολογία του 18ου αι. Μέσα σε δεκαεφτά γεύματα χτίζει μία σύγχρονη αθηναϊκή ιστορία, οικεία, ελαφριά, θεατρική, αστεία και παιγνιώδη που αφηγείται τα ερωτοπαίγνια της Νανάς με τους δύο εραστές της, τον Δημήτρη και τον Δαμοκλή. Μέσα σε δεκαεφτά κεφάλαια μας καλεί να αντιμετωπίσουμε τη γαστρονομία όχι μόνον ως μία τέχνη και μία απόλαυση καθ' εαυτές αλλά ως τον προθάλαμο, τον προϊδέαση ή τη μεταφ...

Το θεατρικό έργο του Ανδρέα Στάικου είναι συνυφασμένο με τις πλέον σύγχρονες αναζητήσεις της Ελληνικής Σκηνής. Πολλοί από τους νέους σκηνοθέτες έχουν θελήσει να αναμετρηθούν με ένα έργο που πρώτιστα "σκηνοθετεί το λόγο", ένα έργο που προβάλλει τη "θεατρικότητα". Και οι περισσότεροι από τους ηθοποιούς μας της νεότερης γενιάς έχουν δοκιμαστεί στους προκλητικούς ερμηνευτικά ρόλους αυτών των έργων που "κάνουν την αλήθεια ψέμα και το ψέμα αλήθεια". Το θέατρο του Ανδρέα Στάικου είναι το θέατρο της συνεχούς γλωσσικής ανατροπής, του αέναου γλωσσικού και σκηνικού παιγνίου, της παρ...

Oui, theatre et hospitalite, Car si j'avais l' audace de deux mots d' ordre, deux mots d' ordre seulement, je dirais: lisez ce livre, lisez ces deux livres relies en un, allez-y voir et entendre, c'est du theatre. C' est du theatre, d' abord parce qu' il y va de l' espace, un espace-ment qui ne se laisse jamais reduire a la parole, et il y va aussi de singuliers corps-a-corps parlants, des corps-a-corps perdus, a la fois irremplacables et allegoriques. Lisez vite et relisez lentement, car il y va aussi, d' un seul et meme coup, d' un seul et meme coup de theatre, mais d...

"Η Αυτοκράτειρα της Αυστρίας Ελισάβετ ΙΙ, αποποιούμενη το ρόλο της Αυτοκράτειρας, μεταβάλλεται σε ηρωίδα του θεάτρου. Δεν είναι η Αυτοκράτειρα της Αυστρίας αλλά η αυτοκράτειρα του θεάτρου. [...] Από τα ίδια κίνητρα ωθούμενος και ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, θεατροποιεί τη ζωή του. Μαζί με την αυτοκράτειρα, πλημμυρισμένοι από ανεκπλήρωτους πόθους ταξιδεύουν στη χώρα του Τίποτα. Όμως το τίποτα για να είναι ένα μεγάλο τίποτα, ένα μέγιστο τίποτα, πρέπει να κατοικηθεί. Το μέγιστο τίποτα, το τραγικό τίποτα είναι εξουθενωτικώς άπληστο και απαιτητικό. Το κενό του πρέπει να γεμίσει α...

Ο Edmund Kean (1787-1833), Άγγλος ηθοποιός του 19ου αιώνα και ήρωας αυτού του θεατρικού έργου του Αλεξάνδρου Δουμά, υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς ερμηνευτές σαιξπηρικών ρόλων. Συγκεκριμένα, ειδικευόταν σε ρόλους "προδότη" όπως ο Ιάγος και ο Ριχάρδος ο Γ΄, σε ρόλους που απαιτούσαν τραχύτητα και βιαιότητα. Σε αντίθεση με τον ήρωα του Δουμά, ό Ε. Kean δεν διέθετε ταλέντο κωμικού ούτε μπορούσε να ανταποκριθεί σε ρόλους που απαιτούσαν ιδιαίτερη δεξιοτεχνία όπως ο Άμλετ ή ο Ρωμαίος. Πραγματοποίησε περιοδείες στις Η.Π.Α., την Ιταλία και τη Γαλλία, όπου εξέπληξε το κοινό με...

Ο Edmund Kean (1787-1833), Άγγλος ηθοποιός του 19ου αιώνα και ήρωας αυτού του θεατρικού έργου του Αλεξάνδρου Δουμά, υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς ερμηνευτές σαιξπηρικών ρόλων. Συγκεκριμένα, ειδικευόταν σε ρόλους "προδότη" όπως ο Ιάγος και ο Ριχάρδος ο Γ΄, σε ρόλους που απαιτούσαν τραχύτητα και βιαιότητα. Σε αντίθεση με τον ήρωα του Δουμά, ό Ε. Kean δεν διέθετε ταλέντο κωμικού ούτε μπορούσε να ανταποκριθεί σε ρόλους που απαιτούσαν ιδιαίτερη δεξιοτεχνία όπως ο Άμλετ ή ο Ρωμαίος. Πραγματοποίησε περιοδείες στις Η.Π.Α., την Ιταλία και τη Γαλλία, όπου εξέπληξε το κοινό με...

Το "Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει" ("La Commere") το οφείλουμε στην περίεργη ιδιοτροπία ενός συλλέκτη θεατρικών έργων. Ο Πον ντε Βελ, ανιψιός της κυρίας ντε Τανσέν, στο φιλολογικό σαλόνι της οποίας σύχναζε ο Μαριβώ, είχε τη μανία να αγοράζει χειρόγραφα θεατρικών έργων, για τα οποία μερικές φορές πλήρωνε σημαντικά ποσά, έργα τα οποία για διάφορους λόγους δεν έβλεπαν το φως της σκηνής. Ο θάνατος τον βρήκε με μια συλλογή πολυάριθμων έργων. Ανάμεσά τους βρέθηκε και το χειρόγραφο "Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει", έργο του 1741, που ο Μαριβώ το προόριζε για τους Ιταλούς Κωμωδούς κ...

Το "Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει" ("La Commere") το οφείλουμε στην περίεργη ιδιοτροπία ενός συλλέκτη θεατρικών έργων. Ο Πον ντε Βελ, ανιψιός της κυρίας ντε Τανσέν, στο φιλολογικό σαλόνι της οποίας σύχναζε ο Μαριβώ, είχε τη μανία να αγοράζει χειρόγραφα θεατρικών έργων, για τα οποία μερικές φορές πλήρωνε σημαντικά ποσά, έργα τα οποία για διάφορους λόγους δεν έβλεπαν το φως της σκηνής. Ο θάνατος τον βρήκε με μια συλλογή πολυάριθμων έργων. Ανάμεσά τους βρέθηκε και το χειρόγραφο "Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει", έργο του 1741, που ο Μαριβώ το προόριζε για τους Ιταλούς Κωμωδούς κ...

Το έργο του Marivaux "Το παιχνίδι του έρωτα και της τύχης", κωμωδία σε τρεις πράξεις και σε πεζό λόγο, πρωτοπαρουσιάστηκε από τους Ιταλούς Κωμωδούς τους Βασιλέως, τη Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 1730.