Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Διαβάζοντας την επιστολή θα έχεις την ψυχολογική εξήγηση μιας συμπεριφοράς που για τον εξωτερικό παρατηρητή φαίνεται να συνδυάζει την απόλυτη ηλιθιότητα με τη φτηνή ψευτοπαλικαριά. Κάποια μέρα θα πρέπει να γίνει γνωστή η αλήθεια - όχι απαραιτήτως όσο ζω. [...] Δεν είμαι διατεθειμένος, πάντως, να μείνω επ' άπειρον στην γκροτέσκα αυτή πινακοθήκη όπου με έχουν τοποθετήσει. [...] Δεν υπερασπίζομαι τη συμπεριφορά μου· την εξηγώ". Αυτά τόνιζε, μεταξύ άλλων, ο Όσκαρ Ουάιλντ σε επιστολή προς τον φίλο του Ρόμπερτ Ρος, η οποία συνόδευε το γραμμένο στη φυλακή χειρόγραφο που θα γ...

Η συγκλονιστική ιστορία του Ντόριαν, ο οποίος ανταλλάσσει την ψυχή του με την αιώνια νεότητα. Το βιβλίο που σκανδάλισε τα βικτωριανά ήθη, συνέβαλε στην καταδίκη του Γουάιλντ για προσβολή της δημοσίας αιδούς και εντέλει κατέκτησε την αθανασία του αριστουργήματος. "Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι" πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό "Lippincottl' s" το 1890, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων για την ακολασία του κεντρικού ήρωα: "Η ιστορία -που σχετίζεται μόνο με θέματα κατάλληλα για το Τμήμα Εγκληματολογικής Έρευνας ή για μια δίκη κεκλεισμένων των θυρών- είναι πρό...

" Αχ, και να γινόταν να μείνω για πάντα νέος Εγώ, και να γεράσει το πορτρέτο μου και τι δε θά΄δινα γι΄αυτό...θά΄δινα τα πάντα στον κόσμο...ακόμα και την Ψυχή μου! "

"Ψηλά πάνω από την πόλη, σε μια μεγάλη κολόνα, έστεκε το άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα. Ήταν σκεπασμένο με λεπτά φύλλα από καθαρό χρυσάφι. Στη θέση των ματιών είχε δύο λαμπερά ζαφείρια και ένα κατακόκκινο ρουμπίνι γυάλιζε στη λαβή του ξίφους του." Η τρυφερή ιστορία του Όσκαρ Ουάιλντ για την σχέση ανάμεσα σε ένα υπέροχο άγαλμα και ένα μικρό χελιδόνι αποκτά ζωντάνια με την εκπληκτική εικονογράφηση της Τζέην Ρέυ. Το παραμύθι δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά πριν από 100 χρόνια και έχει αναγνωριστεί ως ένα μαγευτικό αριστούργημα. Παιδιά και ενήλικες μαζί θα απολαμβάνουν...

Τον Ουάιλντ τον γνώριζα, όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι, ως εστέτ, ως τον μεγάλο Ιρλανδό αισθητικό, κατά την κομψή διατύπωση του Λαπαθιώτη. Δεν φανταζόμουν λοιπόν ότι το δοκίμιό του για τον σοσιαλισμό διαβάστηκε και μεταφράστηκε στην εποχή του τόσο, ώστε υπήρξαν άνθρωποι στη Ρωσία, την Πολωνία, τη Γερμανία και την Αυστρία που τον γνώρισαν ως πολιτικό στοχαστή, μάλιστα προφήτη της επανάστασης, ούτε ότι δεν έπαψε σε όλη τη ζωή του να συνδέεται με στενούς φιλικούς δεσμούς με αναρχικούς, από θεωρητικούς της αναρχίας μέχρι βομβιστές, υπερασπίζοντάς τους δημόσια. Η Βέρα Ζασού...

"Ηλίθιο", "αδέξιο", "ανιαρό", "σαχλό", "αηδιαστικό", "βρομερό", "γέννημα της λεπρώδους λογοτεχνίας των Γάλλων Decadents", "μπουρδολογία": με τέτοια αβρά λόγια υποδέχτηκε η αγγλική κριτική το "Πορτραίτο του Ντόριαν Γκραίυ". "Αφήστε το βιβλίο μου, σας παρακαλώ, στην αθανασία που του αξίζει", απαντούσε χωρίς ίχνος συστολής ο 'Οσκαρ Ουάιλντ. Και είχε δίκιο: ο Ντόριαν Γκραίυ είναι πια εκατόν δέκα ετών και εξακολουθεί να τέρπει, να γοητεύει και να βάζει τους αναγνώστες σε σκέψεις. Έμεινε να συμβολίζει τον πόθο της αιώνιας νιότης και τη χίμαιρα των απολαύσεων χωρίς φραγμούς και συ...

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένας όμορφος κήπος, με απαλό χορτάρι, μεγάλα λουλούδια και δώδεκα ροδακινιές που την άνοιξη γέμιζαν μπουμπούκια και το καλοκαίρι γλυκά ροδάκινα. Ο κήπος ανήκε σ' έναν γίγαντα, που έλειπε για πολύ καιρό, γιατί είχε πάει επίσκεψη σε έναν φίλο του, τον βασιλιά της Κορνουάλης. Γνωστές κι αγαπημένες ιστορίες, κλασικά έργα που μεγάλωσαν γενιές και γενιές. Ιστορίες που τις ξέρουμε όλοι απέξω κι ανακατωτά, αλλά τρελαινόμαστε να τις διαβάζουμε στα παιδιά.

Ένα από τα πιο ανορθόδοξα μυθιστορήματα της νεότερης εποχής, "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι" αφηγείται τη συγκλονιστική ιστορία του ηδονοθήρα Ντόριαν ο οποίος, συνεπαρμένος από το εξαιρετικά όμορφο πορτρέτο που του φιλοτεχνεί ο ζωγράφος Μπάζιλ Χόλγουορντ, πουλάει την ψυχή του με αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα και το αιώνιο κάλλος. Υπό την επιρροή του φίλου του, του λόρδου Χένρι Γουότον, ο Ντόριαν θα παραδοθεί σε έναν ακόλαστο τρόπο ζωής τον οποίο κρατά κρυφό από την υψηλή κοινωνία στα μάτια της οποίας παραμένει ένας τζέντλεμαν. Το πορτρέτο, σε αντίθεση με το άψογο παρουσιαστ...

Η πεμπτουσία του "δανδισμού" προβάλλεται στην εικόνα ενός Όσκαρ Ουάιλντ ολότελα αδιάφορου για τις γήινες έριδες και αφιερωμένου εξ ολοκλήρου στην "τέχνη για την τέχνη". Τούτος ο τόμος έρχεται να διαψεύσει αυτό το στερεότυπο. Ο Ιρλανδός συγγραφέας αποκαλύπτεται εδώ ως στρατευμένος διανοούμενος με ιδιαίτερα κριτική ματιά απέναντι στις αδικίες αυτού του κόσμου. Ο Ουάλιντ συνηγορεί υπέρ της ανοικοδόμησης της κοινωνίας επάνω σε νέα θεμέλια, "όπου η φτώχεια θα είναι αδύνατη".

Αγαπημένες ιστορίες γραμμένες από την απαράμιλλη πένα του Όσκαρ Ουάιλντ, μιας από τις μεγαλύτερες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας, θα ταξιδέψουν τους μικρούς μας φίλους σε κόσμους μαγικούς και ονειρεμένους και θα τους περάσουν μηνύματα θάρρους, αγάπης και φιλίας, καθώς πολλές ακόμη διαχρονικές αξίες. "Ο ευτυχισμένος πρίγκηπας", "Ο εγωιστής γίγαντας", "Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο" και άλλες εκλεκτές ιστορίες, διασκευασμένες για παιδιά, ζωντανεύουν μέσα από την ατμοσφαιρική εικονογράφηση του Π. Τζ. Λιντς.

Όταν ζούσε ο ευτυχισμένος πρίγκιπας στο παλάτι του, πίσω από ψηλά τείχη, τίποτα δεν τάραζε την ευχάριστη κι ανέμελη ζωή του. Κάποτε όμως ο πρίγκιπας σταμάτησε να ζει. Τότε οι άρχοντες της πολιτείας τον έφτιαξαν ένα πανέμορφο άγαλμα από χρυσό και πολύτιμους λίθους και το έστησαν στο ψηλότερο σημείο της πόλης. Έτσι ο πρίγκιπας άρχισε να βλέπει από ψηλά όλη τη δυστυχία και τον πόνο των ανθρώπων του. Όταν κάποια στιγμή στάθηκε στα πόδια του ένα χελιδόνι για να ξαποστάσει, πριν φύγει για τις ζεστές χώρες το παρακάλεσε να μείνει κοντά του όσο χρειαζόταν για να βοηθήσει τους ανθρώ...

Ο εγωιστής γίγαντας θέλει να χαίρεται μόνος του τον πανέμορφο κήπο του. Τη μέρα που επιστρέφει στο κάστρο του -ύστερα από πολύχρονο ταξίδι- διώχνει οργισμένος τα παιδιά που βρίσκει να παίξουν σ' αυτόν. Από κείνη τη στιγμή, όμως, ο χειμώνας παγώνει όλα τα δέντρα και τα λουλούδια. Τίποτα πια δεν τολμά ν' ανθίσει και η άνοιξη δείχνει να έχει ξεχάσει τον κήπο του εγωιστή γίγαντα μέχρι τη μέρα που εκείνος δέχεται το αναπάντεχο φιλί ενός μικρού αγοριού. Τότε όλα αλλάξουν. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αλλάζει η καρδιά του γίγαντα. Ένα πανέμορφο παραμύθι που μας δείχνει ότι όλα...

Ο παρών τόμος δεν απευθύνεται στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, που επιλέγει ένα βιβλίο για να το απολαύσει στις ώρες της ραστώνης του. Είναι ένα πρακτικό βοήθημα για σπουδαστές και δασκάλους που ασχολούνται με τη σπουδή της υποκριτικής τέχνης, στο οποίο εντοπίζονται οι κορυφώσεις των ρόλων/χαρακτήρων σε κάθε θεατρικό έργο. Τα κείμενα είναι αποτμήσεις από το σύνολο στο οποίο ανήκουν και αποτελούν το έναυσμα για τη μελέτη του κάθε ρόλου. Και, αφού τα περισσότερα κείμενα είναι τυπωμένα σε βιβλία, το επόμενο βήμα κάθε ενδιαφερόμενου πρέπει να είναι η προσεκτική ανάγνωση όλου...

Η Βεντάλια της λαίδης Γουίντερμηρ είναι χαρακτηριστική περίπτωση αισθηματικής κωμωδίας που, αν της έλειπε το βιτριολικό χιούμορ, θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως μπουλβάρ, δηλαδή ένα είδος θεάτρου που μέσα από πνευματώδη επίκαιρη σάτιρα σχολιάζει ανάλαφρα τα ερωτικά και σεξουαλικά ήθη. Το μέγα προσόν του είναι ότι, με αφορμή τη συζυγική πίστη και την πουριτανική ηθική του δέκατου ένατου αιώνα, ο Ουάιλντ τεχνουργεί ένα καμβά της καλής κοινωνίας, όπου διάφοροι τιτλούχοι κυκλοφορούν σε σαλόνια ανταλλάσοντας αφειδώς ευφυολογήματα.

Ο παρών τόμος δεν απευθύνεται στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, που επιλέγει ένα βιβλίο για να το απολαύσει στις ώρες της ραστώνης του. Είναι ένα πρακτικό βοήθημα για σπουδαστές και δασκάλους που ασχολούνται με τη σπουδή της υποκριτικής τέχνης, στο οποίο εντοπίζονται οι κορυφώσεις των ρόλων/χαρακτήρων σε κάθε θεατρικό έργο. Τα κείμενα είναι αποτμήσεις από το σύνολο στο οποίο ανήκουν και αποτελούν το έναυσμα για τη μελέτη του κάθε ρόλου. Και, αφού τα περισσότερα κείμενα είναι τυπωμένα σε βιβλία, το επόμενο βήμα κάθε ενδιαφερόμενου πρέπει να είναι η προσεκτική ανάγνωση όλου...

Μία από τις τέσσερις κλασικές κωμωδίες του Ουάιλντ, γραμμένη το 1893, όπου ο Ιρλανδός συγγραφέας σατιρίζει τα δακρύδρεκτα κοινωνικά δράματα του 19ου αιώνα, ενώ παράλληλα καταγγέλλει τον δικτοριανό πουριτανισμό. Οι ήρωες του έργου, με όπλα τους το επιγραμματικό χιούμορ και την παραδοξολογία, αποτελούν ένα μωσαϊκό που διακωμωδεί την κοσμική κοινωνία του Λονδίνου με όλες τις μικρότητές της.

Άκρως εκκεντρικός και προκλητικός, ο Ουάιλντ ανήγαγε το ευφυολόγημα σε καλλιτεχνική άποψη. Μέσα σε όλα του τα έργα (θεατρικά, πεζογραφήματα, δοκίμια) το σπινθηροβόλο πνεύμα του αντιμάχεται τη μεσοαστική λογική και ηθικολογία, ταυτόχρονα κηρύσσοντας πόλεμο στους σοβαροφανείς καλλιτεχνίζοντες του 19ου αιώνα. Το θαυμαστό με τον Ουάιλντ είναι ότι απορρίπτει κάτι με την ίδια ευκολία που θα το εξυμνήσει αργότερα και επαινεί κάτι που έχει κατακεραυνώσει προγενέστερα.