Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η νουβέλα "Φένιτσκα" (1898), που μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά, ανήκει στα πιο γνωστά και πολυσυζητημένα έργα της Λου Αντρέας-Σαλομέ. Με φόντο το Παρίσι και την Αγία Πετρούπολη στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν οι γυναίκες άρχισαν να γίνονται δεκτές για σπουδές στα πανεπιστήμια, η νουβέλα αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής Ρωσίδας που πηγαίνει στην Ευρώπη για σπουδές διεκδικώντας μια αυτόνομη ύπαρξη με όπλο τη γνώση. Η νουβέλα αποτελεί μια από τις πρώτες θεματοποιήσεις της γυναίκας ως φοιτήτριας στη λογοτεχνία και συνάμα ένα ντοκουμέντο για τη θεωρητική συζήτηση που δ...

Το βιβλίο της Λου Αντρέας - Σαλόμε για τον Ρίλκε είναι ένα μοναδικό στο είδος του τεκμήριο. Η ίσως πλέον μεγαλοφυής γυναίκα της ιστορίας του γερμανικού πνεύματος προσωπογραφεί τον στενό της φίλο και αγαπημένο, έναν από τους σημαντικότερους λυρικούς του 20ού αιώνα. "Θα μπορούσε να σκεφθεί κανείς, ότι το έργο και η ζωή του Ράινερ Μαρία Ρίλκε θα ήταν δυνατόν να αποδοθεί με τρεις τρόπους: Με την προσπάθεια αποτίμησης της τέχνης του, με την προσπάθεια ψυχολογικής ερευνητικής εργασίας, και τελικά με την προσπάθεια συγκέντρωσης αναμνήσεων συνδεδεμένων με αυτόν." Η Λου Αντρέα...

Για τη Σαλόμε παρέμεινε η μορφή του Φρόυντ έως το τέλος της ζωής της - όπως του έγραφε το 1935 - "ένα πρόσωπο πατέρα ως σκέπη". Την ευγνωμοσύνη, που ένιωθε ότι χρωστούσε σ' αυτόν ως δάσκαλό της, την εκφράζει και ο τίτλος του παρόντος βιβλίου. "Το ευχαριστώ μου στον Φρόυντ" (1931), γραμμένο σε μορφή επιστολής, αποτελεί απότιση φόρου τιμής στο πρόσωπό του ως κύριου εκπροσώπου της Ψυχανάλυσης. Το "Ευχαριστώ μου στον Φρόυντ" εκτός από μια επιστολιμαία ανασκόπηση των γνώσεων, που προσέφερε στη συγγραφέα η ψυχανάληση διά του προσώπου του Φρόυντ, εκφράζει και υπεράσπιση της ορθ...

Προικισμένη μαθήτρια και αγαπημένη του Nietzsche, έχοντας το σπάνιο προνόμιο να έχει μαζί του πολύωρες συζητήσεις για το φιλοσοφικό του έργο το καλοκαίρι του 1882, η Lou Salome στην παρούσα μελέτη της προσφέρει αφενός μία πολύ ενδιαφέρουσα Εισαγωγή στο έργο του Nietzsche και αφετέρου καταθέτει ορισμένες της θέσεις οι οποίες απαρτίζουν μία περιεκτική ερμηνεία του στοχασμού του. Η κύρια θέση της είναι ότι το φαινόμενο Nietzsche αποτελεί ουσιαστικά ένα θρησκευτικοψυχολογικό πρόβλημα. Ως εκ τούτου, στο κέντρο της ανάλυσής της τοποθετεί το βιβλίο του "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα"...

Τι ’ναι αυτό που το λένε αγάπη; Στο κλασικό τούτο ερώτημα, η Λου Σαλομέ δίνει από το μακρινό 1900 μια απάντηση ιδιόρρυθμης διαλεκτικής. Έρωτας είναι η ολοκληρωτική ένωση δύο υπάρξεων καταδικασμένων να είναι αιωνίως ξένες! Γι’ αυτό και ενέχει πάντοτε ένα τραγικό τίμημα -"αποτελεί στην ουσία του μια τραγωδία". Το πυκνό αυτό δοκίμιο γράφτηκε την εποχή που ο μεγάλος έρωτας της ζωής της, με τον νεαρό Ρίλκε, είχε μόλις τελειώσει- εξ ορισμού άδοξα. Αποτελεί λοιπόν τη θεωρητικοποίηση μιας προσωπικής ιστορίας ερωτικού πάθους -αλλά και μιαν ελεγεία στον Έρωτα. Στον Έρωτα που, για τη...

Η Λου Σαλομέ (1861-1937), μέσα απ' τα κείμενά της και την ίδια τη ζωή της, διακήρυξε ότι η γυναίκα πρέπει και μπορεί να διεκδικήσει τη θέση της, την ελευθερία της, το δικό της πεδίο δράσης, όπου θα ενσωματωθούν όλες οι μορφές του έρωτα, ακόμα κι αυτές τις οποίες απέρριπτε στην εποχή της ένας "σεξουαλικός ρατσισμός" που και σήμερα δεν έχει εξαλειφθεί εντελώς. Η περιεκτική αυτή μονογραφία διατρέχει συστηματικά όλο το φάσμα των σεξουαλικών σχέσεων, τόσο από τη φυσική όσο και από την κοινωνική άποψη. Έχει λοιπόν το χαρακτήρα μιας ολοκληρωμένης όσο και τολμηρής προσέγγισης. Συνι...

Η Λου Σαλομέ δημοσίευσε το περιεκτικό αυτό κείμενο το 1917 -ενόσω ακόμη η φροϋδική αυτοψία της σεξουαλικότητας ήταν "κόκκινο πανί" για την αστική ηθική, αλλά και για το επιστημονικό κατεστημένο. Θέματα-ταμπού όπως η ομοφυλοφιλία, η αιμομιξία, ο σαδομαζοχισμός, η ηδονοβλεψία, ο παιδικός ερωτισμός, δίνουν στη μαθήτρια του Φρόυντ την ευκαιρία να προκαλέσει ανοιχτά την εποχή της. Αλλά μήπως αυτή η "σφηκοφωλιά των προκαταλήψεων", την οποίαν αντιμάχεται, δεν κάνει αισθητή την παρουσία της και στη δική μας εποχή;

Το βιβλίο της Λου Αντρέας-Σαλομέ για τον Ρίλκε είναι ένα μοναδικό στο είδος του τεκμήριο. Η ίσως πλέον μεγαλοφυής γυναίκα του γερμανικού πνεύματος προσωπογραφεί τον στενό της φίλο και αγαπημένο, έναν από τους σημαντικότερους λυρικούς του 20όυ αιώνα. "Θα μπορούσε να σκεφθεί κανείς ότι το έργο και η ζωή του Ράινερ Μαρία Ρίλκε θα ήταν δυνατόν να αποδοθεί με τρεις τρόπους: - Με την προσπάθεια αποτίμησης της τέχνης του, - με την προσπάθεια ψυχολογικής ερευνητικής εργασίας και - τελικά με την προσπάθεια συγκέντρωσης αναμνήσεων συνδεδεμένων με αυτόν". Η Λου Αντρέας-Σαλομέ...

Το βιβλίο "Θρησκεία και πολιτισμός" αποτελεί μετάφραση τεσσάρων θρησκειολογικών δοκιμίων της Λου Αντρέας-Σαλομέ (1861-1937). Η γαλλογερμανικής καταγωγής συγγραφέας γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη και πέθανε στη Γοττίγγη. Στα τέσσερα θρησκειολογικά δοκίμια του βιβλίου "Δημιουργία του Θεού", "Θρησκεία και πολιτισμός", "Περί του θρησκευτικού πάθους" και "Ο εγωισμός στη θρησκεία" μελετάται το γεγονός ότι από τα αρχέγονα χρόνια σε όλες τις κοινωνίες ο άνθρωπος κατέφευγε ζητώντας στήριξη στη δύναμη του Θείου, δημιουργώντας έτσι τους Θεούς ή τον Θεό του.

Ο Νίτσε έβλεπε πλέον την Λου Αντρέας - Σαλομέ ως παντοτινή του συνομιλήτρια και σύντροφό του. "...αγαπώ και σε σας τις ελπίδες μου", της έγραφε στην επιστολή, που δημοσιεύουμε στον παρόντα τόμο. Μετά την εκ μέρους της Λου απόρριψη των προτάσεων γάμου που της είχε κάνει, ο Νίτσε περιέπεσε σε κατάθλιψη και απόγνωση, όπως τα εκφράζει σε επιστολή του στον Φραντς Όβερμπεκ. Η ίδια, βέβαια, έβλεπε τον εαυτό της μόνον ως μαθήτρια του. Εξ άλλου η εικοσάχρονη τότε Λου φον Σαλομέ ζούσε ακόμη γενικώς σε μια σφαίρα εξιδανικευμένης αγάπης, όπως φαίνεται και από τις ακόλουθες σκέψεις της,...

Μεγάλος έρωτας του Νίτσε, ερωμένη του Ράινερ Μαρία Ρίλκε, μαθήτρια του Φρόυντ, η Λου Αντρέας - Σαλομέ (1861-1937) υπήρξε μια πραγματική γυναίκα... του καιρού μας. Η ευαισθησία, η εξυπνάδα, η αμεσότητα, το πάθος της, την καθιστούσαν ακαταμάχητη όσο ζούσε, και διαποτίζουν όλα τα κείμενά της. "Η ανθρώπινη φύση της γυναίκας" (1899) αποτελεί μια παθιασμένη εξομολόγηση και ταυτόχρονα μια θερμή συνηγορία υπέρ του έρωτα, ιδωμένου από τη σκοπιά της γυναίκας.