Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο δόκτωρ Σιζιέ επρόκειτο να συνοψίσει, σε έναν τελευταίο λόγο, τις θεωρίες που είχε παρουσιάσει σχετικά με την ανάσταση, τον ουρανό και την κόλαση, στα προηγούμενα μαθήματά του. Η περίεργη θεωρία του ανταποκρινόταν στα ενδιαφέροντα της εποχής και ικανοποιούσε τις άμετρες επιθυμίες για το θαυμαστό που βασανίζουν τους ανθρώπους κάθε ηλικίας σε όλο τον κόσμο. Αυτή η προσπάθεια του ανθρώπου να αρπάξει το άπειρο που αδιάκοπα ξεφεύγει από τα αδύναμα χέρια του, αυτή η τελευταία επίθεση της σκέψης στον εαυτό της, ήταν ένα έργο αντάξιο μιας συγκέντρωσης όπου έλαμπαν τότε όλα τα φώτ...

Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχουν όνειρα και ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Κάποιοι "Εξόριστοι" θα αναζητούν και θα φαντάζονται πως βλέπουν, μακριά στον θαμπό ορίζοντα, την επίγεια πατρίδα που έχασαν και δεν θα ξαναδούν ποτέ, ενώ κάποιοι άλλοι θα αναζητούν την "αιώνια πατρίδα" ψηλά στους ουρανούς. Μερικοί, με σύμμαχο την ακλόνητη πίστη, βαδίζουν ακόμα και πάνω στη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Κάποιοι τρίτοι επιθυμούν την αιώνια ζωή, επιδιώκουν με κάθε θεμιτό κι αθέμιτο μέσο να μείνουν για πάντα νέοι, καθώς θεωρούν πως τα γηρατειά αποτελούν προνόμιο των ανόητων. Καταφεύγουν σε δόλια μέ...

Η δολοπλοκία και η ίντριγκα είναι το κέλυφος γύρω από το οποίο πλέκονται τα υπέροχα μυθιστορήματα του Μπαλζάκ. Εδώ η πένα του συναντά τον κορυφαίο των ευρωπαίων ποιητών που ζει εξόριστος σε ένα ταπεινό σπιτάκι στις όχθες του Σηκουάνα. Τα πιο υψηλά νοήματα της ανθρώπινης ζωής συναντιούνται με τα πιο ταπεινά ελατήρια ανόητων και επηρμένων αστυνομικών. Σε κλασικά μπαλζακική ατμόσφαιρα εκτυλίσσεται η πλοκή. Συζητήσεις υψηλού δοκιμιακού ύφους προσδίδουν έναν ιδιαίτερο τόνο καθώς παρεμβάλλονται στην αφήγηση. Μια αίσθηση νοσταλγίας πλανιέται στη νεφελώδη ατμόσφαιρα. Σπάνια ιδιο...

Ο τόμος περιέχει ανθολογία λογοτεχνικών κειμένων και ανθολογία συνταγών (σούπες, ορεκτικά και πρώτα πιάτα, ψάρια και θαλασσινά, κρέας και πουλερικά, γαρνιτούρες-λαχανικά-σαλάτες, γλυκά).

Δυο νουβέλες αντιπροσωπευτικές του λογοτεχνικού ταλέντου και της ευαισθησίας του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα. Όλα υπολογισμένα με ακρίβεια, χτισμένα πάνω σε εμπειρίες, παρατηρήσεις του από την πραγματικότητα· όλα κυβερνημένα από τη μουσική σκέψη και τη στοχαστική ευαισθησία του. Η μορφή και η έκταση αυτών των δύο έργων, η συνοχή, η λιτότητα, ο τόνος της συγκίνησης, η σταθερή αναφορά στα πράγματα, η προσεχτική επιλογή και τοποθέτηση των λέξεων, μας κάνουν να ζητήσουμε την υποφώσκουσα, την ηθική ουσία ή το συμβολισμό των γεγονότων που διηγείται.

Η νουβέλα με τίτλο "Ο συνταγματάρχης Σαμπέρ" ολοκληρώθηκε ένα ή δύο χρόνια πριν ο Μπαλζάκ γράψει τα καλύτερά του μυθιστορήματα -την "Ευγενία Γκραντέ" και τον "Μπαρμπα-Γκοριό". Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1832, όταν ο συγγραφέας ήταν τριάντα τριών ετών. Όμως, ακόμη κι απ' αυτό το μικρό αριστούργημα γίνονται εμφανέστατες οι εξαιρετικές ικανότητες του Ονορέ ντε Μπαλζάκ, που αργότερα θα τον καθιερώσουν και θα τον καταστήσουν κλασικό. Η ιστορία του "Συνταγματάρχη Σαμπέρ" αφορά την παράξενη περιπέτεια ενός ήρωα των Ναπολεόντειων πολέμων, που από λάθος, βαριά τραυματισμένος, θάβεται μ...

Η ιστορία του "Συνταγματάρχη Σαμπέρ" αφορά στην παράξενη περιπέτεια ενός ήρωα των ναπολεόντειων πολέμων, που από λάθος θάβεται βαριά τραυματισμένος μαζί με τους πεσόντες της μάχης του Εϊλό. Μιας μάχης που δόξασε μεν τις γαλλικές στρατιές, καταδίκασε όμως τον Σαμπέρ στην ανυπαρξία, αφού, καταφέρνοντας μ' έναν θαυματουργό όσο και περιπετειώδη τρόπο να αναδυθεί απ' τα βάθη του κοινού τάφου, προσπαθεί να επανέλθει στις τάξεις των ζωντανών. Η προσπάθειά του θα είναι τιτάνια, γιατί ο θάνατός του έχει καταχωριστεί με τον πλέον επίσημο τρόπο, η χήρα του τον έχει κληρονομήσει κι έχε...

Τα δύο διηγήματα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό είναι από τα πιο διαβασμένα και σχολιασμένα διηγήματα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Ο Μπαλζάκ βάζει στο μικροσκόπιό του την τέχνη, σκιαγραφώντας με μαεστρία την ψυχή του καλλιτέχνη και διερευνώντας με οξυδέρκεια τα πάθη της και τα διλήμματά της. Η τέχνη, ο έρωτας η πλάνη και η πορεία προς την τρέλα και το θάνατο ορίζουν αυτά τα πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης.

Σ' αυτό το διήγημα υπάρχουν τρία κύρια πρόσωπα: μια γεροντοκόρη, η δεσποινίς Γκαμάρ, ιδιοκτήτρια πανσιόν, και δυο κληρικοί, ο αβάς Τρουμπέρ και ο αβάς Μπιροττώ, οικότροφοί της. Όπως τα 'φεραν οι συνθήκες, ο αβάς Τρουμπέρ, φιλόδοξος, ισχυρός και ύπουλος, και η δεσποινίς Γκαμάρ, ευερέθιστη και εκδικητική, συνασπίζονται ενάντια στον παπα-Μπιροττώ, έναν ανθρωπάκο χωρίς κρυψίνοιες και κακία, αδέξιο, αφηρημένο, αγαθούλη. Το δράμα βρίσκεται στις προσπάθειες του Τρουμπέρ και της Γκαμάρ να δημιουργήσουν μια τόσο κακοήθη ιστορία σ' έναν τόσο αδύναμο αντίπαλο...

Ο Μπαρμπα-Γκοριό αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα κλασικά αριστουργήματα της συγγραφικής ιδιοφυίας του Μπαλ-ζάκ. Στο μυθιστόρημα αυτό, που εντάσσεται στο πλαίσιο της "Ανθρώπινης Κωμωδίας", παρακολουθούμε τη θλιβερή πορεία και το τραγικό τέλος ενός πατέρα που τον έχουν απαρνηθεί οι δυο του κόρες, τη γεμάτη αχαριστία εγκατάλειψη ενός ανθρώπου που είχε δώσει τα πάντα στα παιδιά του, κι όμως αυτά τον άφησαν να πεθάνει μόνος και πάμφτωχος. Ο μπαρμπα-Γκοριό μέσα στην αθλιότητα και την απόγνωση του είναι εντούτοις μια μορφή μεγαλειώδης γιατί εκφράζει την πατρότητα κατά τον πιο απόλυ...

Στο Παρίσι του 1819, το πανδοχείο της κυρα-Βωκέ παρέχει στέγη και τροφή σε αρκετούς ενοίκους. Κάποιοι απ' αυτούς εµφανίζουν µια ιδιαίτερα µυστηριώδη συµπεριφορά. Ένα δράµα µε πολυάριθµους ήρωες, ο καθένας µε τη δική του µοναδική ιστορία, προικισµένος µε το δικό του χαρακτήρα και τη δική του φιλοδοξία, παρασυρόµενος από τη λογική και το συµφέρον, αντιµέτωπος µε το δικό του πάθος, συχνά ωθούµενος στην καταστροφή. Σ' ένα µυθιστόρηµα ο Balzac παρουσιάζει το ζήτηµα των γηρατειών, της µοναξιάς, της αγάπης, του χρήµατος, της νιότης, του πάθους, αλλά και του ατόµου, της κοιν...

Ο "Μπαρμπά Γκοριό" αναγνωρίζεται ομόφωνα σαν ένα από τα μεγαλύτερα έργα του Μπαλζάκ. Δεν παραλληλίζεται και δε συγκρίνεται παρά μόνο με την "Εξαδέρφη Μπέτη" και την "Ευγενία Γκραντέ". Το πράγμα, ωστόσο, φαίνεται αρκετά περίεργο, γιατί την επιτυχία σ' ένα μυθιστόρημα την εξασφαλίζει η ομοιότητά του με τη ζωή, ενώ ο "Μπαρμπά Γκοριό" είναι προπαντός μια περιγραφή για έναν χαρακτήρα εξαιρετικά ασυνήθιστο. Ο Ανρί Ντυβερνουά γράφει: "Ολόκληρο το έργο του Μπαλζάκ, θα μείνει, όχι σαν ντοκουμέντο, μα σαν θαυμαστό λογοτεχνικό επίτευγμα, σαν ένας όγκος, όπου το μάρμαρο, λείο σε μερικά...