Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Πολύπαθη, πολύβουη, πολύμορφη, πανέμορφη, ελκυστικής ασχήμιας, αξεπέραστη, βασιλεύουσα, "Aziz Istanbul", τελικά μία απ' τις πέντε συγκλονιστικές πολιτείες που έστησαν οι άνθρωποι για να εμπαίξουν αναιδώς το Θείον δέος... και τα κατάφεραν. [...] Αυτήν ακριβώς την αίσθηση άπειροι σημαντικοί και μικρόνοες ποιητές και συγγραφείς προσπάθησαν να αποτυπώσουν σε κείμενα αληθινής όσο και εσφαλμένης κατάθεσης. Γιατί η Πόλη αυτή διαρκώς αναγεννάται και μεταλλάσσεται επιβλητικά απρόσιτη ξεγελώντας την κοινή λογική και την περιχαρακωμένη σοφία των λογίων". Γιάννης Ξανθούλης Ο Γιάνν...

"Πολύπαθη, πολύβουη, πολύμορφη, πανέμορφη, ελκυστικής ασχήμιας, αξεπέραστη, βασιλεύουσα, "Aziz Istanbul", τελικά μία απ' τις πέντε συγκλονιστικές πολιτείες που έστησαν οι άνθρωποι για να εμπαίξουν αναιδώς το Θείον δέος... και τα κατάφεραν. [...] Αυτήν ακριβώς την αίσθηση άπειροι σημαντικοί και μικρόνοες ποιητές και συγγραφείς προσπάθησαν να αποτυπώσουν σε κείμενα αληθινής όσο και εσφαλμένης κατάθεσης. Γιατί η Πόλη αυτή διαρκώς αναγεννάται και μεταλλάσσεται επιβλητικά απρόσιτη ξεγελώντας την κοινή λογική και την περιχαρακωμένη σοφία των λογίων". Γιάννης Ξανθούλης Ο Γιάνν...

"Η Πόλη "αλλιώς". Όπως την ένιωσα περπατώντας επίμονα στα σοκάκια, στις καινούργιες λεωφόρους, στους μπαχτσέδες και τις όχθες του Κεράτιου και του Βόσπορου. Ψελλίζοντας τα τούρκικα με λάθη, που με παρασέρνουν σε περιπέτειες φανερώνοντας την ασέβεια της ευσεβούς φήμης της, την ανάγκη της σιωπής μεσ' το πολύχρωμο πολύβουο παρόν της, τη νοσταλγία των αληθινών της φόβων που οργάνωσαν το μεγαλείο της. Πολλές φορές ταξίδεψα στην Κωνσταντινούπολη. Πόλη - Ιστανμπούλ. Όμως εκείνη τη φορά, που αφέθηκα στη φιλόξενη αμετροέπεια ενός θεότρελου φίλου Τούρκου, έμαθα κι άλλα. Και για...

Το νέο μπεστ σέλερ του Γιάννη Ξανθούλη που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς μόλις κυκλοφόρησε και σε audio book. Το audio book (mp3) συνοδεύει το ομότιτλο βιβλίο. Ο συγγραφέας διαβάζει ολόκληρο το βιβλίο του με τη χαρακτηριστική φωνή του. Ένα λοξό περπάτημα στην Κωνσταντινούπολη του σήμερα. Το καθημερινό θρίλερ μιας πόλης που κρατά μέσα της θυμό, φόβο και ισόβιο έρωτα για εκείνους που ξέρουν τους κώδικες. Μια ματιά προσωπική και βαθιά συναισθηματική με τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής του Γιάννη Ξανθούλη.

"Η Πόλη "αλλιώς". Όπως την ένιωσα περπατώντας επίμονα στα σοκάκια, στις καινούργιες λεωφόρους, στους μπαχτσέδες και τις όχθες του Κεράτιου και του Βόσπορου. Ψελλίζοντας τα τούρκικα με λάθη, που με παρασέρνουν σε περιπέτειες φανερώνοντας την ασέβεια της ευσεβούς φήμης της, την ανάγκη της σιωπής μεσ' το πολύχρωμο πολύβουο παρόν της, τη νοσταλγία των αληθινών της φόβων που οργάνωσαν το μεγαλείο της. Πολλές φορές ταξίδεψα στην Κωνσταντινούπολη. Πόλη - Ιστανμπούλ. Όμως εκείνη τη φορά, που αφέθηκα στη φιλόξενη αμετροέπεια ενός θεότρελου φίλου Τούρκου, έμαθα κι άλλα. Και για...

Η Πόλη ''αλλιώς''. Όπως την ένιωσα περπατώντας επίμονα στα σοκάκια της, στις καινούργιες λεωφόρους, στους μπαχτσέδες και στις όχθες του Κεράτιου και του Βοσπόρου. Ψελλίζοντας τα τούρκικα με λάθη, που με παρασέρνουν σε περιπέτειες, φανερώνοντας την ασέβεια της ευσεβούς φήμης της, την ανάγκη της σιωπής μες στο πολύχρωμο και πολύβουο παρόν της, τη νοσταλγία των αληθινών της φόβων που οργάνωσαν το μεγαλείο της. Σε αυτή τη νέα έκδοση-εκδοχή περιλαμβάνεται το αρχικό κείμενο της Κωνσταντινούπολης - Των ασεβών μου φόβων, αλλά και η συνέχειά του. Δηλαδή οι περιπλανήσεις και οι εμ...

Η σειρά "Συναντήσεις" συσπειρώνει γύρω από ένα θέμα δέκα ανθρώπους της γραφής. Εν προκειμένω δέκα πεζογράφοι γράφουν μια ιστορία με θέμα την τρομοκρατία. Διεθνής ή εγχώριος τρόμος, τρομολαγνεία ή άλλοθι καταστολής, οι συγγραφείς φωτίζουν αυτό το παμπάλαιο και διαρκώς επίκαιρο ζήτημα, αξιοποιώντας όλα τα στοιχεία της λογοτεχνικής μεσίτευσης: το σαρκασμό, την ταύτιση, την καταδίκη, τη μεταφορά. Στο "Θρυμματισμένο πλανήτη" εντέλει ο τρόμος γίνεται το πρόσχημα για να αποτυπώσουν οι συγγραφείς τη θρυμματισμένη εικόνα ενός κόσμου παραδομένου όχι μόνο στην τυφλή βία αλλά και στην...

Η Λήδα η ακρίδα είναι μία μαέστρος που θέλει να φέρει τα παιδιά σε επαφή με κλασικά και παραδοσιακά όργανα. Έτσι λοιπόν, αποφασίζει να φτιάξει μία ορχήστρα και διοργανώνει ακρόαση για να επιλέξει τους καλύτερους μουσικούς. Ποιοι είναι τελικά αυτοί που θα μπουν στην ορχήστρα της;

Δε γνώριζα γι' αυτή την εποχή κι ούτε είχα ακουστά πως υπήρχε. Δεν ήξερα να αναγνωρίζω τα ίχνη και τις επιπτώσεις της. Μόνο όταν την άγγιξα, τον περασμένο Ιούλιο, ένιωσα φόβο για την ανάπλαση όσων ευαισθησιών ήμουν αναγκασμένος να ανασύρω από μια σκοτεινή ανάμνηση. Ανάμνηση εφιάλτης κι αγάπη μαζί. Κάτι είχε απωθήσει απ' τη μνήμη τον παλιό μου φίλο Ερμή κι άλλα πρόσωπα κι άλλες πτυχές δικές μου, επικίνδυνες. Κι αυτό το "κάτι" ξαναγύρισε έντονα και καταλυτικά τον Ιούλιο των διακοπών. Αυτό το κάτι ήταν που με παρέσυρε στην "Εποχή των Καφέδων", μέσα στη βελουδένια βραδινή υφή ε...

Δε γνώριζα γι’ αυτή την εποχή κι ούτε είχα ακουστά πως υπήρχε. Δεν ήξερα να αναγνωρίζω τα ίχνη και τις επιπτώσεις της. Μόνο όταν την άγγιξα, τον περασμένο Ιούλιο, ένιωσα φόβο για την ανάπλαση, όσων ευαισθησιών ήμουν αναγκασμένος να ανασύρω από μια σκοτεινή ανάμνηση. Ανάμνηση εφιάλτης κι αγάπη μαζί. Κάτι είχε απωθήσει απ’ τη μνήμη τον παλιό μου φίλο Ερμή κι άλλα πρόσωπα κι άλλες πτυχές δικές μου, επικίνδυνες. Κι αυτό το "κάτι" ξαναγύρισε έντονα και καταλυτικά τον Ιούλιο των διακοπών. Αυτό το κάτι ήταν που με παρέσυρε στην Εποχή των Καφέδων, μέσα στη βελουδένια βραδινή υφή...

Η ερωτική σχέση του συγγραφέα με τη Σιλάνα Σαλιάγκου. Η ζωή και το έργο της ποιήτριας, σύμφωνα με τον Γιάννη Ξανθούλη, o οποίος εξομολογείται εδώ πώς προέκυψε η ευτυχής συνάντησή τους: "Η κυρία Σιλάνα Σαλιάγκου για μένα υπήρξε άλλοθι. Έτσι κι αλλιώς, πάντα ήθελα να γεννήσω - και τη γέννησα ακριβώς όταν είχα καβατζάρει τον μισό αιώνα και λίγο πιο πάνω. Τη γέννησα ώριμη, στοχαστική, με μια δυνατή νοσταλγία και με θαυμασμό στην αξεπέραστη ποιητική ανορθογραφία του Μποστ (του Μέντη Μποσταντζόγλου), αλλά και φίλων γελοιογράφων. Η γέννα προέκυψε μέσω ερτζιανών, μέσω του ρα...

Η ερωτική σχέση του συγγραφέα με τη Σιλάνα Σαλιάγκου. Η ζωή και το έργο της ποιήτριας, σύμφωνα με τον Γιάννη Ξανθούλη, o οποίος εξομολογείται εδώ πώς προέκυψε η ευτυχής συνάντησή τους: "Η κυρία Σιλάνα Σαλιάγκου για μένα υπήρξε άλλοθι. Έτσι κι αλλιώς, πάντα ήθελα να γεννήσω - και τη γέννησα ακριβώς όταν είχα καβατζάρει τον μισό αιώνα και λίγο πιο πάνω. Τη γέννησα ώριμη, στοχαστική, με μια δυνατή νοσταλγία και με θαυμασμό στην αξεπέραστη ποιητική ανορθογραφία του Μποστ (του Μέντη Μποσταντζόγλου), αλλά και φίλων γελοιογράφων. Η γέννα προέκυψε μέσω ερτζιανών, μέσω του ρα...

... Εμείς οι ένοχοι, εμείς οι αθώοι. Πιστεύαμε κάποτε στην εχοχή και στην αθωότητα της Δευτέρας, μαθημένοι από ημερολόγια τύψεων. Ύστερα, ένα βροχερό Σαββατόβραδο, παραμονή της γιορτής των Ταξιαρχών, άρχισε η περιπέτεια που με ταξίδεψε στον ταραγμένο Ατλαντικό των εκκρεμοτήτων. Θα 'πρεπε ίσως να σημειώσω πως ο πατέρας μου, σκοτεινός θαυμαστής κι αυτός της Δευτέρας, είχε εμπιστοσύνη στο ζωικό λίπος απ' τον καιρό που έχανε την αγάπη· αλλά ήταν και πολλά άλλα που οδήγησαν το υπερωκεάνιο "Τιτανικός" στο διάσημο ναυάγιο, κι εμένα στο γρίφο της αθωότητας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγμ...

"Ταυτότητα" Χωρίς όνομα/ χωρίς γονείς/ χωρίς επίθετο/ χωρίς θρησκεία/ χωρίς πατρίδα/ -όλα ίδια. Μια ευθεία από μελάνι./ Μια λέξη. Μετανάστης.../ Πρόσθεσα κι εγώ από κάτω:/ "Που γράφει ποιήματα ασταμάτητα.../ και ασβεστώνει υπόγεια στα Πατήσια". (από τη σελ. 33 του βιβλίου)

Ο Σίμος Σιμεών -έτσι, με το Σι με γιώτα-, αν και θα μπορούσε, δεν ήρθε ουρανοκατέβατος στη Χαλκόπολη, μια ασήμαντη κωμόπολη στην Ανατολική Μακεδονία, με όλα τα στερεότυπα της ελληνικής επαρχίας στη δεκαετία του ’60. Είχε όμως τα δικά του φτερά και ήταν έτοιμος να τα δοκιμάσει σε επικίνδυνα πετάγματα. Ο Σίμος είναι το παιδί που μπορεί να αριστεύει, να διακρίνεται και να ελπίζει. Το περιβάλλον του βέβαια παραμένει τόσο εχθρικό και στενόμυαλο, που ο μοναχικός μας ήρωας κινεί το ενδιαφέρον κάποιων πέραν της κοινής φαντασίας ατόμων. Αυτά θα του υποβάλουν τους όρους μιας περιπέτ...

Τα παράτησε όλα η Πελαγία από ανάγκη. Μαθηματικά, έρωτες, κοριτσίστικες απλές φαντασιώσεις, την πολυτέλεια να ονειρεύεται... Όλα. Έπρεπε να δουλέψει, για να βοηθήσει την οικογένεια να μεγαλώσει τα δύο αδέρφια της, που ήρθαν με καθυστέρηση δέκα χρόνων. Όμορφα και αρτιμελή. Ακριβώς το αντίθετο από κείνη. Η Πελαγία ξέχασε πως ήταν αδερφή τους κι έπαιξε ρόλο «ετεροθαλούς» μάνας, κι ας είχαν μάνα καθ' όλα άξια. Ο δικός της ρόλος καθορίστηκε από πολύ νωρίς. Δουλειά και μικρές ανάσες. Δουλειά και προσήλωση στην ασήμαντη καθημερινότητα. Και μια φαντασία που σκλήραινε με τον καιρ...

Τα παράτησε όλα η Πελαγία από ανάγκη. Μαθηματικά, έρωτες, κοριτσίστικες απλές φαντασιώσεις, την πολυτέλεια να ονειρεύεται... Όλα. Έπρεπε να δουλέψει, για να βοηθήσει την οικογένεια να μεγαλώσει τα δύο αδέρφια της, που ήρθαν με καθυστέρηση δέκα χρόνων. Όμορφα και αρτιμελή. Ακριβώς το αντίθετο από κείνη. Η Πελαγία ξέχασε πως ήταν αδερφή τους κι έπαιξε ρόλο «ετεροθαλούς» μάνας, κι ας είχαν μάνα καθ’ όλα άξια. Ο δικός της ρόλος καθορίστηκε από πολύ νωρίς. Δουλειά και μικρές ανάσες. Δουλειά και προσήλωση στην ασήμαντη καθημερινότητα. Και μια φαντασία που σκλήραινε με τον καιρό....

Αυτή τη φορά, στην ποιητική του δραστηριότητα, ο Λουάν Τζούλις προτιμά να είναι "Γυμνός". Γυμνός με τις αλήθειες του, που υπερασπίζει προσκολλημένος στις εμμονές του με ερωτικό και θρησκευτικό ζήλο. Θέματά του ο οικείος χώρος των παθών, η αδιαπραγμάτευτα καθοριστική σκιά της καταγωγής του, η περιπέτεια της καθημερινότητας όπως την επισημαίνει ο μοναχικά στοχαζόμενος ποιητής. Γυμνός, απαλλαγμένος από κάθε ναρκισσισμό της βιοπάλης -που συνήθως ανακυκλώνει τα κλισέ της ήττας της- ξεδιπλώνει συχνά με γλαφυρές περιφράσεις των ελληνικών του (επιμένει πεισματικά να γραφεί ελλην...

Τον Θανάση Δήµου, απ’ όσο θυµάµαι, τον συνάντησα µάλλον ως παιδί-θαύµα σε κάποιο βιβλικό επεισόδιο να υποδύεται τον ανιψιό του εξαρτώµενου από την ιδιότυπη περµανάντ του Σαµψών ζωγραφίζοντας την κυρία Δαλιδά πριν του κόψει τα µαλλιά αλά γκαρσόν. Αυτό συνέβη προτού ο Άσωτος Γιος αποκτήσει ιδιόκτητη Κυριακή κάνοντας πρώτα βούκινο την περίφηµη µετάνοιά του. Τότε ακόµη η µετάνοια και η συγχώρεση (που θεωρούνταν παρενέργειες συναισθηµατικές) δεν ήταν και τόσο της µόδας. Ενήλικος πλέον ο Θανάσης ήπιε µαζί µου αρκετούς καφέδες ώσπου να συµφωνήσουµε ότι και οι δυο µας, παρά τη δ...