Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εν αρχή ήσαν... ασκήσεις επί χάρτου. Αφορμές και δικαιολογίες που έγιναν τα σχέδια αυτά ήταν κάποιες σκέψεις, κάποιοι συνειρμοί που αυτόματα έκανα μιλώντας στο τηλέφωνο, ακούγοντας μουσική, κοιτώντας αντικείμενα που υπάρχουν γύρω μου, περπατώντας στους δρόμους. Πορτραίτα ανθρώπων που δεν γνώρισα, τοπία από μέρη που δεν πήγα, εικόνες και σχήματα παράδοξα, παραστάσεις, αναμνήσεις που έρχονται και φεύγουν "ερήμην του λόγου και της λογικής"... Μικρές ζωγραφικές σημειώσεις μνήμης του χρόνου που ζω και φεύγει. Αυτή ήταν η αρχή. Ύστερα τα πήραν οι φίλοι χωρίς τίτλους για να μη...

"Ταυτότητα" Χωρίς όνομα/ χωρίς γονείς/ χωρίς επίθετο/ χωρίς θρησκεία/ χωρίς πατρίδα/ -όλα ίδια. Μια ευθεία από μελάνι./ Μια λέξη. Μετανάστης.../ Πρόσθεσα κι εγώ από κάτω:/ "Που γράφει ποιήματα ασταμάτητα.../ και ασβεστώνει υπόγεια στα Πατήσια". (από τη σελ. 33 του βιβλίου)

Μια καλύτερη ζωή ονειρευόταν ο Φριχτούλης. Πιο χορτάτη και γεμάτη περιπέτεια. Γιατί ο Φριχτούλης, σαν ποντικός που ήταν, ζούσε με την οικογένειά του ποντικίσια. Όμως δεν του έφτανε αυτό και ήθελε κάτι παραπάνω. Κι έτσι ξεκίνησε το ποντικοταξίδι του γεμάτος απορίες και όνειρα. Πόση αξία όμως έχει το ταξίδι και η περιπέτεια χωρίς αγάπη;

Πρόκειται για την περιπέτεια ενός σύγχρονου, γκρινιάρη Σκρουτζ, ο οποίος κλειδωμένος καταλάθος σ' ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο έρχεται αντιμέτωπος με διάφορους ήρωες της λογοτεχνίας. Για τον Χρήστο Κοντοχρήστο τα Χριστούγεννα ήταν η αγαπημένη του μέρα. Έκλεινε να τηλέφωνα αρνιόταν να απαντήσει ακόμα και στις κλήσεις της αδερφής του και, κατά το μεσημέρι, μόνος, ολομόναχος πήγαινε να φάει το κομψό χριστουγεννιάτικο μενού του ξενοδοχείου "Ιντεροκοντινένταλ"... Πώς να φανταστεί όμως, πως όλα θα άλλαζαν εκείνη την παραμονή, εξαιτίας της γραμματικής του κυρίου Μπαμπινιώτη...

Ο Τάκης, προτού γίνει "θείος", ήταν ένα αγόρι ελαφρώς κλειστό, απόφοιτος Νομικής και απίθανος σφυριχτής μπλουζ και αυτοσχέδιων κομματιών. Ξαφνικά, το 1951, αλλάζουν όλα στη ζωή του. Μια σκοτεινή υπόθεση παιδεραστίας βαρύνει τον πατέρα του, μια παλιότερη ερωτική ίντριγκα ρίχνει άγριες σκιές στην οικογένεια, ενώ ο πόλεμος της Κορέας του υπόσχεται μια ελκυστική κάθαρση απ' όλα όσα τον βασανίζουν. Κι έτσι ξεκινά να γίνει εθελοντής πολεμιστής, αφήνοντας πίσω του τα οικογενειακά στίγματα και τις δύο αδερφές του, που, μέσα απ' την απουσία του, θα αναδείξουν μια απέραντη αγάπη και...

Ο Γιάννης Ξανθούλης δημιουργεί έναν μοναδικό τόμο με κείμενα ελλήνων αλλά και ξένων συγγραφέων ανασυνθέτοντας τη ζωή στην Πόλη (από την κουζίνα της, τα χαμάμ της ως την αγάπη των κατοίκων της για την Αλίκη Βουγιουκλάκη). Στο βιβλίο περιλαμβάνονται φωτογραφίες ενός από τους μεγαλύτερους σύγχρονους φωτογράφους, του Ara Guler. Ανθολογούνται κείμενα των Θεόφιλου Γκωτιέ, Τζον Φρίλι, Φράνσες Καζάν, Ουμπέρτο Έκο, Marc-Edouard Nabe, Χαλιντέ Εντίπ Αντιβάρ, Αζίζ Νεσίν, Νεντίμ Γκιουρσέλ, Ζουλφί Λιβανελί, Ορχάν Τουρκέρ, Ορχάν Παμούκ, Μισέλ ντε Γκρες, Τυμφρηστού, Γεωργίου Α. Ζαρίφη,...

Τίποτα δεν είναι τυχαίο και τίποτα δεν μπορεί να υπερβεί το τυχαίο. Στο κείμενο τούτου του πονήματος δεν χρειάστηκε να πω απλά "Μίλησε, μνήμη", όπως ο λατρεμένος Ναμπόκοφ. Όταν πήρα απόφαση να μπω στη διαδικασία αυτή και κατάλαβα πως αδυνατούσα να ξεφύγω απ' τον ιλαρό πειρασμό της αυτοβιογραφίας, παράλλαξα τη "ναμποκοφική" προστακτική σε "Μίλησε, μνήμη, γι' αυτά που δεν ξαναμίλησες". Και το έκανα, όσο μ' έπαιρνε, εντός των ορίων μιας "σειράς" με αντικείμενο τα υλικά ή και την τεχνική του μαγειρέματος ενός βιβλίου... Τι σόι υλικά; Άνθρωποι, ακούσματα, εποχές, θάνατοι, αισθ...

Η σειρά "Συναντήσεις" συσπειρώνει γύρω από ένα θέμα δέκα ανθρώπους της γραφής. Εν προκειμένω δέκα πεζογράφοι γράφουν μια ιστορία με θέμα την τρομοκρατία. Διεθνής ή εγχώριος τρόμος, τρομολαγνεία ή άλλοθι καταστολής, οι συγγραφείς φωτίζουν αυτό το παμπάλαιο και διαρκώς επίκαιρο ζήτημα, αξιοποιώντας όλα τα στοιχεία της λογοτεχνικής μεσίτευσης: το σαρκασμό, την ταύτιση, την καταδίκη, τη μεταφορά. Στο "Θρυμματισμένο πλανήτη" εντέλει ο τρόμος γίνεται το πρόσχημα για να αποτυπώσουν οι συγγραφείς τη θρυμματισμένη εικόνα ενός κόσμου παραδομένου όχι μόνο στην τυφλή βία αλλά και στην...

Ένα τανγκό για τα Χριστούγεννα γίνεται αφορμή να ανατραπεί ο "αμφίσημος" -έτσι κι αλλιώς- αισθηματικός κόσμος του Στρατοπέδου Βάτη στον Έβρο. Ένα τανγκό που ξεδιπλώνει ρυθμικά σχέσεις και απελπισίες μέσα από ξεκαρδιστικά δραματικές συγκυρίες. Καταγραφέας όλων αυτών ο Λάζαρος Λαζάρου, που γίνεται μάρτυρας ερώτων, θανάτων και εορταστικών πανικών. Έτσι τα Χριστούγεννα του 1970 θα καταχωρηθούν στη μνήμη του σαν σκοτεινός αισθησιακός εφιάλτης, που θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή με ένα αθεράπευτα ρυθμικό τανγκό.

Εγώ είμαι από την Κορυτσά, αδέρφια. Γι' αυτό το κορμί μου μυρίζει μήλο. Γι' αυτό, παιδιά, η φωνή μου είναι γλυκιά σαν μελωδία κιθάρας. Θέλησα να καθαρογράψω τα ποιήματα με τις φράσεις του Λουάν Τζούλις γιατί ήταν τόσο αθώα όσο και η "περίτεχνη" άσκηση επιβίωσης κάθε μετανάστη που αφομοιώνει γρήγορα τη γλώσσα, τους χρόνους και τα πολυτελή ελαττώματα της χώρας που τον υποδέχτηκε (ή τον ανέχεται). Ως Αλβανός ειλικρινής, χωρίς δηλαδή να καθαγιάζει τίποτα με το εύσημο του "Βορειοηπειρώτη", απέριττος και σημαντικός στα αισθήματά του, μου έδειξε τα ποιήματα αυτής της ιδιότυπη...

Ιούλιος το 1958 -Νοέμβριος του 1998. Μεσολάβησαν σαράντα ακριβώς χρόνια ανάμεσα σ' αυτά τα δύο κρίσιμα «οκτάρια» του πρόσφατα τελειωμένου αγώνα. Θα μπορούσαν ΟΛΑ να συμβούν και γρηγορότερα, όμως τα μοιραία χρονοδιαγράμματα καθορίζουν ερήμην των ηρώων μιας ιστορίας τα παιχνίδια τους. Κι αυτό ακριβώς συνέβη στον κήπο του παλιού αρχοντικού του μακαρίτη Ζάννου Ριζούδη εκ Ρουμανίας, που μύριζε ντομάτα και κάρβουνο. Φαίνεται -μια υπόθεση κάνω- πως όλα ήταν έτοιμα από καιρό και περίμεναν το κατάλληλο πρόσωπο για να ξεκινήσει ο μηχανισμός του δράματος. Έτσι, τον Ιούλιο του 1958, πα...

... Εκείνοι που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του Θεού πριμοδότησαν και τους θανάτους -τιμωρία των αναμνήσεών τους. Θάνατος προσώπων από ένα υγρό, αμύθητο παρελθόν, ευτράπελο όσο και τρομακτικό, προσκολλημένο στα τέλη της δεκαετίας του '40. Τότε που ο θίασος της Μαρίκας Σουέζ περιόδευε με τρέλα και αυταπάρνηση στις ιαματικές λουτροπηγές μιας εξαθλιωμένης από τους πολέμους Ελλάδας. Για τον Στάθη, που κόντευε τα εξήντα, με παράστημα αλά Κλιντ Ίστγουντ, όπως αρμόζει σε διασωθέντα ήρωα, όλα αυτά ήταν γρίφος. Όμως όσο κι αν το πήρε αψήφιστα, ασφαλισμένος στο χλιαρό παρόν του, σ...

Η σειρά "Κείμενα και εικόνες", αναζητώντας το άρωμα των παλιών συναναστροφών, συγκεντρώνει γύρω από ένα θέμα ανθρώπους της γραφής και της εικόνας. Ένα παιχνίδι εκφραστικής ανταλλαγής που φιλοδοξεί να φέρει πιο κοντά τον βιβλιόφιλο με τον φιλότεχνο -με δυό λόγια: να πλατύνει και να βαθύνει την καλλιέργειά μας.

Όλα άλλαξαν ριζικά στη ζωή μου τότε που το αυτοκίνητο της Αρχιεπισκοπής με σακάτεψε. Τότε αναδύθηκαν από μέσα μου εντάσεις και δυνατότητες πέραν της μεταφυσικής, που με απογείωσαν οριστικά στη σφαίρα του απόλυτα τραγικού. Τότε κατάλαβα πως έπρεπε να υπερασπιστώ την ηθική του κακού και να παίξω το ρόλο ενός δραματικού απόστολου πέρα απ' τη λογική των τετριμμένων. Εξάλλου δεν είχα κι άλλες επιλογές στην κατάσταση που βρισκόμουν από το να παίζω με συνειδήσεις και συγκυρίες.

Ένα θεατρικό έργο για παιδιά παρουσιάζει, στο βιβλίο του αυτό, ο Γιάννης Ξανθούλης. Μέσα από τους ήρωές του, που είναι άλλοτε λαδομπογιές και άλλοτε κονσερβοκούτια, ο συγγραφέας αναπαριστά τη ζωή στις σύγχρονες πόλεις.

... Εμείς οι ένοχοι, εμείς οι αθώοι. Πιστεύαμε κάποτε στην εχοχή και στην αθωότητα της Δευτέρας, μαθημένοι από ημερολόγια τύψεων. Ύστερα, ένα βροχερό Σαββατόβραδο, παραμονή της γιορτής των Ταξιαρχών, άρχισε η περιπέτεια που με ταξίδεψε στον ταραγμένο Ατλαντικό των εκκρεμοτήτων. Θα 'πρεπε ίσως να σημειώσω πως ο πατέρας μου, σκοτεινός θαυμαστής κι αυτός της Δευτέρας, είχε εμπιστοσύνη στο ζωικό λίπος απ' τον καιρό που έχανε την αγάπη· αλλά ήταν και πολλά άλλα που οδήγησαν το υπερωκεάνιο "Τιτανικός" στο διάσημο ναυάγιο, κι εμένα στο γρίφο της αθωότητας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγμ...

... Το ταραγμένο καλοκαίρι του 1974, η μεταπολίτευση κι εμείς. Εμείς ολομόναχοι στον έρωτα, στη ζωή, στο θάνατο και στους μεγάλους αποχαιρετισμούς. Τότε που ήμασταν ακόμα νέοι, αλλά έπρεπε να αποκτήσουμε γρήγορα τη σοφία των δοκιμασμένων -και περισσότερο εγώ που, όπως έλεγε και η Φανή, κυνηγούσα τα φαντάσματα της αγάπης μέσα στα παραμύθια μιας ένοχης αθωότητας... Μα δε γινόταν ν' απαρνηθώ τη ζωή μου στο άψε σβήσε, τόσο γρήγορα, με το πρόσχημα της ενηλικίωσης. Κι εξάλλου ήθελα να ζήσω το δράμα αυτής της περίφημης "ενηλικίωσης" σ' όλη του την έκταση, για να μάθω επιτέλους, πο...

Showman (σόουμαν) είναι εγγλέζικη λέξη με αμερικάνικη φυσιογνωμία και διεθνή ισχύ. Σημαίνει αυτός που κάνει show (σόου). Που δείχνει και λέει σ' ένα λεηλατημένο κοινό πράγματα μ' έναν τρόπο θεαματικό και ξεχωριστό. Αυτό είναι περίπου ο showman (σόουμαν). Στη χώρα μας χαρακτηρίζεται σόουμαν αυτός που παραβαίνει τις κοινές προδιαγραφές αντοχής, που τραγουδά και χορεύει σαν θεατρίνος ή που παίζει σαν τραγουδιστής, εκφραστής ονείρων με μια μαγική παραλλαγή του όρου και τελικά μεταμορφώνεται, σαν μάρτυρας βυζαντινός με ιλουστρασιόν προοπτικές... Μάρτυρας έντονα προσωπικών βι...

Δε γνώριζα γι' αυτή την εποχή κι ούτε είχα ακουστά πως υπήρχε. Δεν ήξερα να αναγνωρίζω τα ίχνη και τις επιπτώσεις της. Μόνο όταν την άγγιξα, τον περασμένο Ιούλιο, ένιωσα φόβο για την ανάπλαση όσων ευαισθησιών ήμουν αναγκασμένος να ανασύρω από μια σκοτεινή ανάμνηση. Ανάμνηση εφιάλτης κι αγάπη μαζί. Κάτι είχε απωθήσει απ' τη μνήμη τον παλιό μου φίλο Ερμή κι άλλα πρόσωπα κι άλλες πτυχές δικές μου, επικίνδυνες. Κι αυτό το "κάτι" ξαναγύρισε έντονα και καταλυτικά τον Ιούλιο των διακοπών. Αυτό το κάτι ήταν που με παρέσυρε στην "Εποχή των Καφέδων", μέσα στη βελουδένια βραδινή υφή ε...

Όλα ξεκίνησαν ή όλα τέλειωσαν σε μια νύχτα. Είκοσι πέντε χρόνια γάμου θυσιάστηκαν σε μια παρόρμηση. Μια συνηθισμένη βραδιά στο υπνοδωμάτιο, κι έξω μια λασπωμένη βροχή- που, όπως έλεγαν, έφτασε απ' τη Σαχάρα. Εκείνο το βράδυ ξύπνησε η κοιμισμένη τύψη για μια άδεια ζωή, χωρίς αγάπη, χωρίς χαρά. Έπειτα έπεσε το ζεστό, υγρό σκοτάδι με την απόλυτη σιωπή ενός θεραπευτηρίου για άτομα με ανάγκη υποστήριξης. Μόνο η καρδιά ξαγρυπνούσε κι αφουγκραζόταν ένα μακρινό τρένο με αρώματα παλιού μαγιάτικου μεσημεριού. Το τρένο με τις φράουλες διέσχιζε πάλι τη ζωή της Μαργαρίτας, φέρνοντας την...