Πανούσης Γιάννης Απ.
Panoúsis Giánnis A.
Ο Γιάννης Απ. Πανούσης (Αθήνα, 1949) διετέλεσε Καθηγητής Εγκληματολογίας επί 19 χρόνια στη Νομική Σχολή του Δ.Π. Θράκης, όπου εξελέγη Κοσμήτορας, Αντιπρύτανης και Πρύτανης (1994-7) και, επίσης επί 19 χρόνια, στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου εξελέγη Πρόεδρος (2003-7). Ιδρυτής του περιοδικού "Χρονικά" του Εργαστηρίου Εγκληματολογικών Επιστημών του Δ.Π.Θ. και ιδρυτής και διευθυντής της σειράς "Εγκληματο-λογικά". Έχει συγγράψει 30 βιβλία και 200 άρθρα εγκληματολογικού/σωφρονιστικού ενδιαφέροντος και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ελληνικά και ξένα συνέδρια. Έχει εκδώσει 4 ποιητικές συλλογές με το ψευδώνυμο Γιάννης Απαρθινός κι έχει δημοσιεύσει 11 αστυνομικά διηγήματα σε συλλογικούς τόμους και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το διάστημα 2012-4 διετέλεσε Βουλευτής Α΄ Αθηνών με τη ΔΗ.ΜΑΡ., ενώ κατά το επτάμηνο Ιανουάριος 2015-Αύγουστος 2015 ορίστηκε Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
Το παιδί και τα δικαιώματά του
Συλλογικό έργο
Ελληνικά Γράμματα (2006)
Η υιοθέτηση των δικαιωμάτων του παιδιού σηματοδοτεί μια νέα ιστορική εποχή για τα παιδιά όλου του κόσμου εισάγοντας μια "νέα παιδική ηλικία" όπου τα παιδιά αναγνωρίζονται ως άτομα με δικαιώματα. Πρόκειται για μια ιστορική μετατόπιση στη θεώρηση των παιδιών ως προσώπων και όχι ως περιουσίας. Τα παιδιά είναι άνθρωποι με αισθήματα, απόψεις, εμπειρίες, ανάγκες και δικαιώματα. Ο σεβασμός των δικαιωμάτων τους συνίσταται στη δημιουργία προσωπικών και κοινωνικών σχέσεων, οι οποίες θα αναγνωρίζουν στα παιδιά το δικαίωμα να συμμετέχουν στη ζωή τους και στις κοινωνικές δομές που τα πε...
Σύγχρονοι μηχανισμοί βίας και καταπίεσης
Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας (2006)
Κυρίες και Κύριοι, Η βία είναι ένα συνολικό φαινόμενο με βαθιές κοινωνικές ρίζες, υποκείμενο σε πολιτικές και ιδεολογικές χρήσεις· είναι και ένα φαινόμενο με βάθος χρόνου, με ιστορικότητα. Αλλάζει δηλαδή μορφή και περιεχόμενο στο χρόνο - γεννά ο ιστορικός χρόνος νέα βία. Ασφαλώς, οι σκληρότερες εκφράσεις βίας -και καταπίεσης- ανιχνεύονται στα συμφραζόμενα της πολιτικής στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων· μιλώ για την οργανωμένη, κρατική ή και παρακρατική, ένοπλη βία. Και αυτό όχι μόνον επειδή αφήνει πίσω της πολλούς νεκρούς και τραυματίες, αλλά και γιατί βίαια ανατρέπει κοιν...
Ο νόμος πλαίσιο για τη δομή και λειτουργία των πανεπιστημίων
Κλάδης Διονύσης Ι.
Σάκκουλας Αντ. Ν. (2004)
Έστιν ουν δίκης οφθαλμός ή η δίκη κατέστη μονόφθαλμος;
Πανούσης Γιάννης Απ.
Σάκκουλας Αντ. Ν. (2004)
Νέοι, βία και ρατσισμός
Εκδόσεις Παπαζήση (2004)
"... κινηθήκαμε από τη μια μεριά ανάμεσα στο πατερναλιστικού χαρακτήρα συμφέρον του παιδιού και στην πιο σύγχρονη εκδοχή "δικαίωμα του παιδιού" κι από την άλλη μεριά με τη σιγουριά, με τη βεβαιότητα, ότι καταργώντας την τηλεοπτική βία δεν εξαλείφουμε την πραγματική βία. Βέβαια η δεοντολογία αποβλέπει στην κωδικοποίηση του πρέποντος, ένα είδος δηλαδή καθηκοντολογίας. Προϋποθέτει αξίες, αρχές, πολιτιστικά δεδομένα, κοινωνικές προσδοκίες, συμπεριφορές, σε τελική ανάλυση προσβλέπει σε ένα τηλεοπτικό ήθος, media ethics. Από την άλλη μεριά αν αυτό μπορεί να λειτουργήσει σε ένα ε...
Η εγκληματολογία στην εποχή της αβεβαιότητας - χάος, διακινδύνευση & έγκλημα
Πανούσης Γιάννης Απ.
Σάκκουλας Αντ. Ν. (2003)
Η εγκληματολογία στην εποχή της αβεβαιότητας - χάος, διακινδύνευση & έγκλημα
Πανούσης Γιάννης Απ.
Σάκκουλας Αντ. Ν. (2003)
Η ακούσια νοσηλεία σε μονάδα ψυχικής υγείας. Ερευνητικές διαπιστώσεις και προοπτικές από την εφαρμογή του νόμου 2071/1992
Κοσμάτος Κώστας
Σάκκουλας Αντ. Ν. (2002)
Το ελληνικό σωφρονιστικό δίκαιο κατά τον 19ο αιώνα
Δημόπουλος Χαράλαμπος καθηγητής νομικής
Σάκκουλας Αντ. Ν. (2002)
Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται η πορεία εξέλιξης του ελληνικού σωφρονιστικού συστήματος, από την σύσταση του νεοελληνικού κράτους μέχρι την σωφρονιστική μεταρρύθμιση, η οποία έλαβε χώρα στο τέλος του 19ου αιώνα. Λέγοντας «Σωφρονιστικό Σύστημα» όμως, δεν εννοούμε αυστηρά, την παρουσίαση συγκεκριμένων αρχών και κατευθύνσεων, οι οποίες διέπουν τους κανόνες εκτέλεσης των ποινών και μέτρων ασφαλείας κατά της ελευθερίας ή ακόμα την ίδια την μεταχείριση των κρατουμένων στα καθέκαστα σωφρονιστικά καταστήματα, αφού δεν υπήρξε ποτέ κατ’ ακριβολογίαν ορισμένο πλήρες και σαφές Σωφρονιστ...
