Πανούσης Γιάννης Απ.
Panoúsis Giánnis A.
Ο Γιάννης Απ. Πανούσης (Αθήνα, 1949) διετέλεσε Καθηγητής Εγκληματολογίας επί 19 χρόνια στη Νομική Σχολή του Δ.Π. Θράκης, όπου εξελέγη Κοσμήτορας, Αντιπρύτανης και Πρύτανης (1994-7) και, επίσης επί 19 χρόνια, στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου εξελέγη Πρόεδρος (2003-7). Ιδρυτής του περιοδικού "Χρονικά" του Εργαστηρίου Εγκληματολογικών Επιστημών του Δ.Π.Θ. και ιδρυτής και διευθυντής της σειράς "Εγκληματο-λογικά". Έχει συγγράψει 30 βιβλία και 200 άρθρα εγκληματολογικού/σωφρονιστικού ενδιαφέροντος και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ελληνικά και ξένα συνέδρια. Έχει εκδώσει 4 ποιητικές συλλογές με το ψευδώνυμο Γιάννης Απαρθινός κι έχει δημοσιεύσει 11 αστυνομικά διηγήματα σε συλλογικούς τόμους και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το διάστημα 2012-4 διετέλεσε Βουλευτής Α΄ Αθηνών με τη ΔΗ.ΜΑΡ., ενώ κατά το επτάμηνο Ιανουάριος 2015-Αύγουστος 2015 ορίστηκε Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
Το χρονολόγιο ενός εγκληματολόγου
Πανούσης Γιάννης Απ.
Νομική Βιβλιοθήκη (2014)
Ο κύκλος κλείνει. Τριάντα πέντε (35) χρόνια στο Πανεπιστήμιο (19 χρόνια στη Νομική Σχολή Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και 16 χρόνια στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών) δίδαξα μαθήματα όλου του φάσματος των Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών (Εγκληματολογία, Σωφρονιστική, Ανακριτική, Ειδικό Ποινικό, Κατασκευή της βίας και της εγκληματικότητας στα ΜΜΕ, Η εικόνα του εγκληματία, Αντεγκληματική Πολιτική κ.ά.). Τα έφερε έτσι η ζωή ώστε από τον Ιούνιο του 2012, με την ιδιότητα του βουλευτή της Δημοκρατικής Αριστεράς, επιχειρώ -μέσα απ...
Το παιδί και τα δικαιώματά του
Συλλογικό έργο
Ελληνικά Γράμματα (2006)
Η υιοθέτηση των δικαιωμάτων του παιδιού σηματοδοτεί μια νέα ιστορική εποχή για τα παιδιά όλου του κόσμου εισάγοντας μια "νέα παιδική ηλικία" όπου τα παιδιά αναγνωρίζονται ως άτομα με δικαιώματα. Πρόκειται για μια ιστορική μετατόπιση στη θεώρηση των παιδιών ως προσώπων και όχι ως περιουσίας. Τα παιδιά είναι άνθρωποι με αισθήματα, απόψεις, εμπειρίες, ανάγκες και δικαιώματα. Ο σεβασμός των δικαιωμάτων τους συνίσταται στη δημιουργία προσωπικών και κοινωνικών σχέσεων, οι οποίες θα αναγνωρίζουν στα παιδιά το δικαίωμα να συμμετέχουν στη ζωή τους και στις κοινωνικές δομές που τα πε...
Το οργανωμένο έγκλημα και οι τρόποι αντιμετώπισής του
Βαθρακοκοίλης Αντώνης
Σάκκουλας Αντ. Ν. (2001)
Σκοπός της παραπάνω εργασίας, όπως προκύπτει και από τον τίτλο της, είναι η διερεύνηση της έννοιας του "Οργανωμένου Εγκλήματος", η επισκόπηση των μέτρων αντιμετώπισής του καθώς και η εξέταση δύο από αυτών από τη σκοπιά της γερμανικής ποινικής δικονομίας και του γερμανικού Συντάγματος. Ο συγγραφέας επιχειρεί στο πρώτο κεφάλαιο μια ιστορική αναδρομή του φαινομένου ερευνώντας την εμφάνιση του σε διάφορες χώρες. Προβαίνει επίσης στην καταγραφή των διαφόρων ορισμών, που έχουν διατυπωθεί, εξετάζει τα συστατικά τους στοιχεία και οριοθετεί την έννοια του "Οργανωμένου Εγκλήματος"...
Το ελληνικό σωφρονιστικό δίκαιο κατά τον 19ο αιώνα
Δημόπουλος Χαράλαμπος καθηγητής νομικής
Σάκκουλας Αντ. Ν. (2002)
Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται η πορεία εξέλιξης του ελληνικού σωφρονιστικού συστήματος, από την σύσταση του νεοελληνικού κράτους μέχρι την σωφρονιστική μεταρρύθμιση, η οποία έλαβε χώρα στο τέλος του 19ου αιώνα. Λέγοντας «Σωφρονιστικό Σύστημα» όμως, δεν εννοούμε αυστηρά, την παρουσίαση συγκεκριμένων αρχών και κατευθύνσεων, οι οποίες διέπουν τους κανόνες εκτέλεσης των ποινών και μέτρων ασφαλείας κατά της ελευθερίας ή ακόμα την ίδια την μεταχείριση των κρατουμένων στα καθέκαστα σωφρονιστικά καταστήματα, αφού δεν υπήρξε ποτέ κατ’ ακριβολογίαν ορισμένο πλήρες και σαφές Σωφρονιστ...
Το έγκλημα πέραν της εγκληματο-λογικής ανάλυσης και ερμηνείας
Πανούσης Γιάννης Απ.
Σάκκουλας Αντ. Ν. (1991)
Τέχνη, πολιτισμός, παγκοσμιοποίηση
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Παπαζήση (2008)
"Το μη τελείωμα πρέπει να είναι δομικό στοιχείο της τέχνης, της κουλτούρας και της πολιτιστικής πολιτικής στο βαθμό που τις προφυλάσσει από την ενσωμάτωση, την αλλοτρίωση και την ορθολογικοποίηση. Η αποσπασματοποίηση, δηλαδή, το μη τελείωμα και το σύστημα - αντισύστημα είναι (ή πρέπει να είναι) οι βασικές συνιστώσες της πολιτιστικής πολιτικής, ειδικότερα σήμερα που οι συστηματικές ή τουλάχιστον οι συστημίζουσες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης είναι πολύ πιο ισχυρές από κάθε άλλη περίοδο. Ακόμη πιο συγκεκριμένα η κουλτούρα και, ως εκ τούτου, η πολιτιστική πολιτική θα πρέπει να...
Σύγχρονοι μηχανισμοί βίας και καταπίεσης
Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας (2006)
Κυρίες και Κύριοι, Η βία είναι ένα συνολικό φαινόμενο με βαθιές κοινωνικές ρίζες, υποκείμενο σε πολιτικές και ιδεολογικές χρήσεις· είναι και ένα φαινόμενο με βάθος χρόνου, με ιστορικότητα. Αλλάζει δηλαδή μορφή και περιεχόμενο στο χρόνο - γεννά ο ιστορικός χρόνος νέα βία. Ασφαλώς, οι σκληρότερες εκφράσεις βίας -και καταπίεσης- ανιχνεύονται στα συμφραζόμενα της πολιτικής στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων· μιλώ για την οργανωμένη, κρατική ή και παρακρατική, ένοπλη βία. Και αυτό όχι μόνον επειδή αφήνει πίσω της πολλούς νεκρούς και τραυματίες, αλλά και γιατί βίαια ανατρέπει κοιν...