Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τώρα που δε διασχίζουμε γραμμές των οριζόντων, των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων, τώρα που πια στο μέτωπο χαράζονται άλλες ρότες, για τα λιμάνια που ποτέ δε θα 'ναι σαν και τότες, το βλέμμα μας θα κυβερνά μια θεία χαρμολύπη. Το Αιγαίο μάς απόμεινε, η θάλασσα του Ελύτη.

Μυσταγωγία Τώρα αποσύρομαι στη Γεσθημανή των εκστάσεων. Τώρα υπερβαίνω τις προεκτάσεις μου. Έρποντας κάτω απ' τους αρχέγονους ίσκιους των Ελιών, αναζητώ, Κύριε, το πανάμωμο δάκρυ Σου. Ιωλκός Στην Ιωλκό των ονείρων μου, εκεί στο λιμάνι σου, της Αργούς μου οι άγκυρες μια μέρα ας σαπίσουν. Αδιάφορο μου είναι, όποιας Κολχίδας το ταξίδι.

"Η πίκρα που ’χω στην ψυχή, ας είν’ ευλογημένη, την κάνω τέχνη κι η χαρά που νιώθω τη γλυκαίνει".

Καταθέτοντας τη συγκίνησή μου για ό,τι βίωσα μελετώντας αυτό το θαυμάσιο ποιητικό και φωτογραφικό έργο, συγχαίρω θερμά και ευχαριστώ επίσης θερμά τους πανάξιους συντελεστές του. Αλήθεια, ποιο σημείο στίξης μπορεί να βάλει κανείς στη συγκίνηση; Αντώνης Ι. Αϊλαμάκης Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος