Κιζιρίδου Θωμαΐς Α.
Kizirídou Thomaΐs
Η Θωμαΐς Κιζιρίδου γεννήθηκε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης από γονείς ποντιακής καταγωγής. Αποφοίτησε από το 1ο Γενικό Λύκειο Καλαμαριάς, το επονομαζόμενο "Φροντιστήριο Τραπεζούντος" και σπούδασε δημοσιογραφία στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο Κ.Ε.Φ.Κ.Σ. Θεσσαλονίκης. Απ' τα μαθητικά της χρόνια ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και τη συγγραφή γενικότερα. Το 1989, ως τελειόφοιτος, ανέλαβε, με την αρωγή επιτελείου καθηγητών και συμμαθητών της, την έκδοση του πρώτου ετήσιου μαθητικού περιοδικού του 1ου Λυκείου Καλαμαριάς, που συνεχίζει να εκδίδεται. Το 1997 εξέδωσε την ποιητική συλλογή "Ματωμένη θάλασσα-Παρά θιν' αλός" (εκδόσεις Πρωταγόρας), για την οποία τιμήθηκε με έπαινο απ' την "Πανελλήνια Ένωση Συγγραφέων-Λογοτεχνών". Ως στιχουργός ποντιακών τραγουδιών συνεργάζεται με καταξιωμένους καλλιτέχνες της ποντιακής μουσικής σκηνής. Ασχολείται με την έρευνα, επιστημονική και δημοσιογραφική, του Πόντου, και καταγράφει τις μνήμες των εναπομεινάντων γερόντων που γεννήθηκαν στις Αλησμόνητες Πατρίδες. Δημοσιογραφεί επαγγελματικά και συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά πανελλαδικής κυκλοφορίας, καθώς και με ραδιοφωνικούς σταθμούς της Θεσσαλονίκης. Είναι μέλος της "Ένωσης Δημοσιογράφων Ραδιοφώνου-Τηλεόρασης" και της "Πανελλήνιας Ένωσης Συγγραφέων-Λογοτεχνών".
Μοναστηριακά εδέσματα
Κιζιρίδου Θωμαΐς Α.
Κυριακίδη Αφοί (2008)
Η λέξη διατροφή εκπέμπει μια ιερότητα, μιας και προτρέπει τον άνθρωπο να θρέψει τον Αία, το Θείο, που κρύβει μέσα του. Η ιερή γη της Ελλάδας, από τους αρχαίους χρόνους υπήρξε ευλογημένος τόπος. Η ελληνική γη, με τα κρυστάλλινα νερά, αλλά και με τον καθάριο αέρα, παρήγαγε το σιτάρι, την ευλογημένη ελιά και την ιερά άμπελο. Το τρίπτυχο της διατροφικής πεμπτουσίας, που λαμβάνοντάς το ο άνθρωπος εξισορροπούσε με την ύπαρξή του, με τους συνανθρώπους του και συγχρονιζόταν με την αισθητική της Φύσης. Ο Πλάτων στην "Πολιτεία" συνιστά στους νέους λιτή διατροφή από ψωμί, ελιές,...
Δημήτριος Μακρίδης, ο αετός του ελληνικού προσκοπισμού
Κιζιρίδου Θωμαΐς Α.
Κυριακίδη Αφοί (2004)
[...] Ορμώμενη από συναισθήματα θαυμασμού και ιδιαίτερης συγκίνησης για το προσφυγόπουλο που κατάφερε να παραμείνει ταπεινός διάκονος της ιδέας του προσκοπισμού επί 83 χρόνια, παρακάλεσα τον Δημήτριο Μακρίδη να μου μιλήσει για την προσκοπική του ζωή. Αποτέλεσμα της ομιλίας μας είναι το παρόν σύγγραμμα. Οι ανέμελες στιγμές στην Πάνορμο Προποντίδος, το πρώτο καρδιοχτύπι φορώντας την προσκοπική στολή, τα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς, η λαμπρή πορεία του στον προσκοπισμό και η διεθνής καταξίωση και η αναγνώριση του Ελληνικού Προσκοπισμού από το Παγκόσμιο Προσκοπικό Γραφείο στ...
