Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στα τριάντα χρόνια μέχρι σήμερα που προσπαθώ ν’ αφήσω στίγμα, κατάφερα την ηρεμία των στίχων, την επιείκεια των κειμένων και την ήσυχη απόλαυση που λέγεται ύπνος. Σπουδαίο, -(και σπουδαιότερο δεν έχει)- να μην εκχωρείς το δικαίωμα σου στον ύπνο σε κανέναν. Ισότιμα όπου γίνεται, πρωτότυπα όπου η έμπνευση επιτρέπει, ακούραστα πάντα. Ως γραφιάς στα πενήντα μου, άφηνα την τροχιοδεικτική γραφίδα μου ν’ αποτυπώνει στο άσπιλο χαρτί, τις ανησυχίες. Με τον καιρό διαπίστωνα πως ακουμπούσα τον μέσο φρέσκο νου. Οι σκέψεις συντρόφευαν την ηρεμία μου, τα κείμενα την καθημερινότητά...

Το βράδυ εκείνο θο έδενε ψυχές και σώματα... Φύλαγε τις βέρες σ' ένα χρυσό κουτάκι με κόκκινη κορδέλα μέσα στο τσεπάκι του σακακιού του. Τόσα χρόνια τις κουβαλούσε, γλυκά και υπομονετικά. Τις είχε αγοράσει μετά το τηλεφώνημα της. Βρισκόταν σε πλήρη αναμονή. Οι αισθήσεις του σε υπερένταση. Πήγε στην κρεβατοκάμαρα. Τράβηξε το συρταράκι του κομοδίνου. Έβγαλε ένα πακέτο στολισμένο με μαργαρίτες... Έκοψε την κόκκινη κορδελίτσα από το πακέτο, ξετύλιξε το χαρτί και πήρε στα χέρια του τη φωτογραφία της. Έβγαλε το χρυσό κουτάκι με τις βέρες, φόρεσε τη μία· την άλλη την έβαλε πάν...