Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε μια εποχή όπου η ουσιαστική επαφή με το ανθρώπινο σώμα εκλείπει, ο Μιχάλης Αναστασίου καταφέρνει να μεταφέρει τον ερωτισμό και την αίσθηση του γυναικείου σώματος μέσα από κομματιαστά καρέ. Μορφές, ανολοκλήρωτες, ημιτελείς, βγαίνουν από το μαύρο χώρο, στο φως, η μια μέσα στην άλλη, χορεύουν στο σκοτάδι. Ψυχές συνομιλούν με το φακό και η αίσθησή τους αποτυπώνεται στο χαρτί. Είκοσι επτά "φωτογραφημένες συνεντεύξεις".Ένα ταξίδι στον ερωτισμό, ένα ταξίδι αποκάλυψης, αισθήσεων, πάλης. Εικόνα γυναίκας, σχηματισμένη σε ανδρικό αμφιβληστροειδή.

Σε μια εποχή όπου η ουσιαστική επαφή με το ανθρώπινο σώμα εκλείπει, ο Μιχάλης Αναστασίου καταφέρνει να μεταφέρει τον ερωτισμό και την αίσθηση του γυναικείου σώματος μέσα από κομματιαστά καρέ. Μορφές, ανολοκλήρωτες, ημιτελείς, βγαίνουν από το μαύρο χώρο, στο φως, η μια μέσα στην άλλη, χορεύουν στο σκοτάδι. Ψυχές συνομιλούν με το φακό και η αίσθησή τους αποτυπώνεται στο χαρτί. Είκοσι επτά "φωτογραφημένες συνεντεύξεις".Ένα ταξίδι στον ερωτισμό, ένα ταξίδι αποκάλυψης, αισθήσεων, πάλης. Εικόνα γυναίκας, σχηματισμένη σε ανδρικό αμφιβληστροειδή.

[...] Στις "Γυναίκες του πρόχειρου λόγου", οι στίχοι του Μιχάλη Αναστασίου, που καθρεφτίζονται στις αντικρυστές σελίδες, ακούγονται άλλοτε σαν τρυφερός ψίθυρος που αναβλύζει από βάθος στοάς ορυχείου, άλλοτε σαν λαχάνιασμα, σαν βουητό βουνού σε απότομη πλαγιά. Ο στίχος γεωγραφεί τον άδειο χώρο, συνομιλεί με τα κενά του μαύρου και με τα κενά του άσπρου και συχνά μεταμορφώνεται σε περίτεχνο πλαίσιο· γίνεται το κάδρο που επιμένει να προστατεύει, να αναδεικνύει, να ξορκίζει εν τέλει το είδωλο, δίπλα στο οποίο φωτογραφίζεται. Κάποιοι λένε ότι η φωτογραφία αποτελεί ένα είδος μετ...

[...] Στις "Γυναίκες του πρόχειρου λόγου", οι στίχοι του Μιχάλη Αναστασίου, που καθρεφτίζονται στις αντικρυστές σελίδες, ακούγονται άλλοτε σαν τρυφερός ψίθυρος που αναβλύζει από βάθος στοάς ορυχείου, άλλοτε σαν λαχάνιασμα, σαν βουητό βουνού σε απότομη πλαγιά. Ο στίχος γεωγραφεί τον άδειο χώρο, συνομιλεί με τα κενά του μαύρου και με τα κενά του άσπρου και συχνά μεταμορφώνεται σε περίτεχνο πλαίσιο· γίνεται το κάδρο που επιμένει να προστατεύει, να αναδεικνύει, να ξορκίζει εν τέλει το είδωλο, δίπλα στο οποίο φωτογραφίζεται. Κάποιοι λένε ότι η φωτογραφία αποτελεί ένα είδος μετ...

[...] Στις "Γυναίκες του πρόχειρου λόγου", οι στίχοι του Μιχάλη Αναστασίου, που καθρεφτίζονται στις αντικρυστές σελίδες, ακούγονται άλλοτε σαν τρυφερός ψίθυρος που αναβλύζει από βάθος στοάς ορυχείου, άλλοτε σαν λαχάνιασμα, σαν βουητό βουνού σε απότομη πλαγιά. Ο στίχος γεωγραφεί τον άδειο χώρο, συνομιλεί με τα κενά του μαύρου και με τα κενά του άσπρου και συχνά μεταμορφώνεται σε περίτεχνο πλαίσιο· γίνεται το κάδρο που επιμένει να προστατεύει, να αναδεικνύει, να ξορκίζει εν τέλει το είδωλο, δίπλα στο οποίο φωτογραφίζεται. Κάποιοι λένε ότι η φωτογραφία αποτελεί ένα είδος μετ...

[...] Στις "Γυναίκες του πρόχειρου λόγου", οι στίχοι του Μιχάλη Αναστασίου, που καθρεφτίζονται στις αντικρυστές σελίδες, ακούγονται άλλοτε σαν τρυφερός ψίθυρος που αναβλύζει από βάθος στοάς ορυχείου, άλλοτε σαν λαχάνιασμα, σαν βουητό βουνού σε απότομη πλαγιά. Ο στίχος γεωγραφεί τον άδειο χώρο, συνομιλεί με τα κενά του μαύρου και με τα κενά του άσπρου και συχνά μεταμορφώνεται σε περίτεχνο πλαίσιο· γίνεται το κάδρο που επιμένει να προστατεύει, να αναδεικνύει, να ξορκίζει εν τέλει το είδωλο, δίπλα στο οποίο φωτογραφίζεται. Κάποιοι λένε ότι η φωτογραφία αποτελεί ένα είδος μετ...