Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Το ενδιαφέρον των συγγραφέων της "Ιστορίας της Ελληνικής Λογοτεχνίας" εστιάζεται στη συνέχεια και στη διαχρονικότητα της ελληνικής λογοτεχνικής παραδόσεως. Η βιβλιογραφία προσφέρεται με επάρκεια στις υποσημειώσεις και ανά κεφάλαιο στο τέλος. Πρόκειται για έργο αναφοράς που χαρακτηρίζεται για τη σαφήνεια και τη θεματική ευρύτητα. Συνιστά μία ανεκτίμητη αφετηρία για τη γνώση της αρχαίας γραμματείας". (Andrew T. Faulkner, Classical Association (2002) 364-365)

[...] Η μελέτη έχει δύο δομικά χαρακτηριστικά: το καταλογογραφικό και το τμήμα της ανάλυσης των επί μέρους παραθεμάτων (104 τον αριθμό). Το πρώτο "τεχνιτεύεται" μιαν ιδέα του πώς ο φιλόσοφος θα μπορούσε να είχε καταρτίσει ένα σχέδιο συγκεντρωτικό των διαθέσιμων παραθεμάτων και των αντίστοιχων τόπων της ρητορικής του πραγματείας -μέσα από τις παραδόσεις του στο Λύκειον- για να τα "κατασκευάση" προς έκδοση σε ένα πολυσυζητημένο ως προς την ενότητά του -αλλά οπωσδήποτε συνηρτημένο- σύνολο περί της ρητορικής τέχνης. Το τμήμα της ανάλυσης είναι το στοιχειωδέστερο δυνατό ως προς...

[...] Η μελέτη έχει δύο δομικά χαρακτηριστικά: το καταλογογραφικό και το τμήμα της ανάλυσης των επί μέρους παραθεμάτων (104 τον αριθμό). Το πρώτο "τεχνιτεύεται" μιαν ιδέα του πώς ο φιλόσοφος θα μπορούσε να είχε καταρτίσει ένα σχέδιο συγκεντρωτικό των διαθέσιμων παραθεμάτων και των αντίστοιχων τόπων της ρητορικής του πραγματείας -μέσα από τις παραδόσεις του στο Λύκειον- για να τα "κατασκευάση" προς έκδοση σε ένα πολυσυζητημένο ως προς την ενότητά του -αλλά οπωσδήποτε συνηρτημένο- σύνολο περί της ρητορικής τέχνης. Το τμήμα της ανάλυσης είναι το στοιχειωδέστερο δυνατό ως προς...

Οι λόγοι "Κατά Αγοράτου" (13) και "Κατά Νικομάχου" (30) του Λυσία γράφτηκαν για τους κατηγόρους δημοσίων υποθέσεων που εκφωνήθηκαν στο δικαστήριο σχεδόν την ίδια χρονολογία, 399/98 π.Χ. Και οι δυο λόγοι αφορούν τα ολιγαρχικά καθεστώτα του τέλους του 5ου π.Χ. αι. και παρουσιάζουν συνδεόμενα ή και όμοια γεγονότα από μια παράλληλη ή διαφορετική οπτική: ο λόγος "Κατά Αγοράτου" (13) αναφέρεται σε εγκλήματα που σχετίζονται άμεσα με την εγκαθίδρυση των Τριάκοντα και ο λόγος "Κατά Νικομάχου" (30), αν και τυπικά αφορά παραπτώματα που διεπράχθησαν μετά την αποκατάσταση της δημοκρατία...

Οι λόγοι "Κατά Αγοράτου" (13) και "Κατά Νικομάχου" (30) του Λυσία γράφτηκαν για τους κατηγόρους δημοσίων υποθέσεων που εκφωνήθηκαν στο δικαστήριο σχεδόν την ίδια χρονολογία, 399/98 π.Χ. Και οι δυο λόγοι αφορούν τα ολιγαρχικά καθεστώτα του τέλους του 5ου π.Χ. αι. και παρουσιάζουν συνδεόμενα ή και όμοια γεγονότα από μια παράλληλη ή διαφορετική οπτική: ο λόγος "Κατά Αγοράτου" (13) αναφέρεται σε εγκλήματα που σχετίζονται άμεσα με την εγκαθίδρυση των Τριάκοντα και ο λόγος "Κατά Νικομάχου" (30), αν και τυπικά αφορά παραπτώματα που διεπράχθησαν μετά την αποκατάσταση της δημοκρατία...

Ένα ολοκληρωμένο έργο για τη Μεσσηνία στην πολιτισμική της διαχρονία, που ν' ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της επιστημονικής έρευνας, αποτελούσε αναμφισβήτητα desideratum. Το εκτενές πόνημα που παρουσιάζουμε με την έκδοση αυτή φιλοδοξεί να καλύψει έτσι υπαρκτό κενό και ν' αναδείξει τις κύριες εκφάνσεις της πορείας της πανάρχαιας αυτής περιοχής του τόπου μας στην ιστορία και τη σημαντική συμβολή της στο πολιτισμικό γίγνεσθαι του Ελληνισμού. Οι δεκαέξι εισηγήσεις παρατίθενται υπό μορφή ενός ζωντανού οδοιπορικού, που έλκει την αφετηρία του από τα προϊστορικά χρόνια συνεχίζ...

Περιλαμβάνονται τα κείμενα: - Μακ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλος: "Επέτυχε ή απέτυχε το μονοτονικό;" - Γεωργία Ξανθάκη - Καραμάνου: "Η γλωσσική παιδεία στην χώρα μας: αποτιμήσεις και προοπτικές" - Ι. Κ. Τσέγκος: "Παιδεία - ευκολία: Συνώνυμα;" - Ιω. Β. Μενούνος: "Υπέρ του μονοτονικού με ενστάσεις"

Η παρούσα μελέτη έχει ως αντικείμενό της -κυρίως- τον φιλολογικό υπομνηματισμό της πινδαρικής ωδής "Ολυμπιόνικος 12.", Εργοτέλει Ιμεραίω δολιχοδρόμω, αλλά και κάποιαν εποπτική παρουσίαση του πολιτικο-ιστορικού περιβάλλοντος και της πιθανής σκοπιμότητας για την οποία η ωδή συνετέθη. Η ωδή αφορά τον Εργοτέλη, τον γιο του Κρητός Φιλάνορος, ο οποίος, αν και Κνωσσίας καταγωγής, έλαβε μέρος ως Ιμεραίος σε αγώνες δολιχοδρομίας στα Ολύμπια, τα Πύθια και τα Ίσθμια. Φαίνεται όμως ότι κέρδισε νίκες σε όλους τους πανελλήνιους αγώνες, ώστε να κληθή περιοδονίκης· ως προς την τελευταί...

Η παρούσα μελέτη έχει ως αντικείμενό της -κυρίως- τον φιλολογικό υπομνηματισμό της πινδαρικής ωδής "Ολυμπιόνικος 12.", Εργοτέλει Ιμεραίω δολιχοδρόμω, αλλά και κάποιαν εποπτική παρουσίαση του πολιτικο-ιστορικού περιβάλλοντος και της πιθανής σκοπιμότητας για την οποία η ωδή συνετέθη. Η ωδή αφορά τον Εργοτέλη, τον γιο του Κρητός Φιλάνορος, ο οποίος, αν και Κνωσσίας καταγωγής, έλαβε μέρος ως Ιμεραίος σε αγώνες δολιχοδρομίας στα Ολύμπια, τα Πύθια και τα Ίσθμια. Φαίνεται όμως ότι κέρδισε νίκες σε όλους τους πανελλήνιους αγώνες, ώστε να κληθή περιοδονίκης· ως προς την τελευταί...

[...] Επειδή τα παραπάνω είναι θέματα μεγάλου και γενικότερου ενδιαφέροντος, τα οποία για την Ελλάδα μονίμως παραμένουν επίκαιρα, σκεφθήκαμε, όταν το 2006 καθορίζαμε το θέμα του 4ου Διεθνούς Συνεδρίου του ΔΙΕΓΠ για το 2008, πως, σε μια περίοδο διαφαινόμενων κρίσεων των δημοκρατικών θεσμών, η ανάλυση του θέματος "Οι Δημοκρατικές Αρχές των Κλασικών Χρόνων στους Σύγχρονους Πολιτικούς Θεσμούς" θα μπορούσε να ήταν χρήσιμη και πιθανώς καθολικού ενδιαφέροντος. Η καλύτερη δυνατή και εφικτή διαχείριση των κοινών μιας συντεταγμένης κοινωνίας είναι ένα σταθερά ζωτικό, διαχρονικά...

Ο Σωκράτης υπηρέτησε με αποστολικό ζήλο και μοναδική αφοσίωση την πόλη και τους συμπολίτες του, εκτελώντας πιστά την εντολή του Θεού. Τη λέξη Θεός χρησιμοποιεί τελευταία στην απολογία του, ενώ έχει καταδικασθεί σε θάνατο με την κατηγορία της αθεΐας. Οδεύει προς τον θάνατο με αυτοκυριαρχία και ψυχική ηρεμία. Έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στη δικαιοκρισία του Θεού και στη δικαίωση της ζωής και του έργου του. Η θυσία του αποτελεί για τον άνθρωπο διαχρονικά φωτεινό παράδειγμα αυταπάρνησης, γνήσιας αγάπης για τον συνάνθρωπο, αταλάντευτης συνέπειας λόγων και έργων, ηθικής ακεραιότητας...

Ο Σωκράτης υπηρέτησε με αποστολικό ζήλο και μοναδική αφοσίωση την πόλη και τους συμπολίτες του, εκτελώντας πιστά την εντολή του Θεού. Τη λέξη Θεός χρησιμοποιεί τελευταία στην απολογία του, ενώ έχει καταδικασθεί σε θάνατο με την κατηγορία της αθεΐας. Οδεύει προς τον θάνατο με αυτοκυριαρχία και ψυχική ηρεμία. Έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στη δικαιοκρισία του Θεού και στη δικαίωση της ζωής και του έργου του. Η θυσία του αποτελεί για τον άνθρωπο διαχρονικά φωτεινό παράδειγμα αυταπάρνησης, γνήσιας αγάπης για τον συνάνθρωπο, αταλάντευτης συνέπειας λόγων και έργων, ηθικής ακεραιότητας...

Η πλωτινική οντολογία δεν είναι οντολογία του "τι" αλλά του "πως". Αυτό εξηγεί την εικονολατρεία του Πλωτίνου, την περιγραφικότητα αλλά και την ποιητικότητά του. Όσο ρωτάμε "τι είναι το Εν" ή "τι είναι ο Νους", θα λαμβάνουμε από το πλωτινικό έργο παραπλανητικές και αντιφατικές απαντήσεις. "Πώς είναι το Εν" ή "πώς είναι ο Νους" επιτρέπουν, αντίθετα, απαντήσεις που μας φέρνουν κοντύτερα σε ό,τι θέλησε ο Πλωτίνος να πει με τις Εννεάδες του. Η οντολογία του "πως" μπορεί να έχει το μειονέκτημα ότι δίνει το προβάδισμα στην περιγραφή του πραγματικού έναντι της αποδείξεώς του -χαρα...

Η πλωτινική οντολογία δεν είναι οντολογία του "τι" αλλά του "πως". Αυτό εξηγεί την εικονολατρεία του Πλωτίνου, την περιγραφικότητα αλλά και την ποιητικότητά του. Όσο ρωτάμε "τι είναι το Εν" ή "τι είναι ο Νους", θα λαμβάνουμε από το πλωτινικό έργο παραπλανητικές και αντιφατικές απαντήσεις. "Πώς είναι το Εν" ή "πώς είναι ο Νους" επιτρέπουν, αντίθετα, απαντήσεις που μας φέρνουν κοντύτερα σε ό,τι θέλησε ο Πλωτίνος να πει με τις Εννεάδες του. Η οντολογία του "πως" μπορεί να έχει το μειονέκτημα ότι δίνει το προβάδισμα στην περιγραφή του πραγματικού έναντι της αποδείξεώς του -χαρα...

Η πρόσληψη των προκλήσεων της γνώσης, της τεχνολογίας, της οικονομίας και της πολιτικής και, κυρίως, η διαχείρισή τους γίνεται μέσα από διαφορετικά ιδεολογικο-πολιτικά πρίσματα. Ο τόμος ανταποκρίνεται στην ανάγκη ενημέρωσης της ακαδημαϊκής κοινότητας και των ενδιαφερόμενων πολιτών για τις κυριότερες εναλλακτικές προσεγγίσεις. Ταυτόχρονα, επιχειρεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την αναζήτηση σημείων κοινής αποδοχής για μία συνεκτική στρατηγική για την ανώτατη εκπαίδευση. Συγκεντρώνει τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων, όπως διατυπώθηκαν στη Βουλή, της ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ...

Το πιο λαμπρό επίτευγμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού παραμένει δίχως άλλο η καλλιέργεια του λόγου, νοουμένου όχι μόνον ως πνευματικού περιεχομένου αλλά και ως μέσου έκφρασης της σκέψης. Αυτή η καλλιέργεια, που κορυφώνεται και φθάνει στην κλασικότητά της τον 4ο αι. π.Χ., απαίτησε μακρό χρόνο εξέλιξης, εφ όσον άρχισε από το έπος με τον σχετικά απρόσωπο χαρακτήρα, για να καταλήξει μέσω της λυρικής και τραγικής ποίησης στον ανθρωποκεντρικό πεζό λόγο.

Το πιο λαμπρό επίτευγμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού παραμένει δίχως άλλο η καλλιέργεια του λόγου, νοουμένου όχι μόνον ως πνευματικού περιεχομένου αλλά και ως μέσου έκφρασης της σκέψης. Αυτή η καλλιέργεια, που κορυφώνεται και φθάνει στην κλασικότητά της τον 4ο αι. π.Χ., απαίτησε μακρό χρόνο εξέλιξης, εφ όσον άρχισε από το έπος με τον σχετικά απρόσωπο χαρακτήρα, για να καταλήξει μέσω της λυρικής και τραγικής ποίησης στον ανθρωποκεντρικό πεζό λόγο.

[...] Ο τόμος αυτός περιέχει τις εισηγήσεις του διεθνούς επιστημονικού συμποσίου που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Συνάντησης, στη γλώσσα που παρουσιάστηκαν. Σε μια ξεχωριστή ενότητα περιλαμβάνονται οι εισηγήσεις που παρουσιάστηκαν την τελευταία μέρα του Συμποσίου κατά το Αφιέρωμα στον Άγγελο και στην Εύα Σικελιανού, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 80 χρόνων από τις Πρώτες Δελφικές Εορτές (1927). Στο παράρτημα του τόμου περιέχονται δύο εισηγήσεις που παρουσιάστηκαν σε προηγούμενες Συναντήσεις Αρχαίου Δράματος με αναθεωρημένη μορφή. [....] (από το εισαγωγικό σημείω...