Παπουτσάκης Χρήστος Γ.
Ο Χρήστος Γ. Παπουτσάκης (Χανιά, 1934 - Αθήνα, 9 Μαρτίου 2009) ήταν Έλληνας αρχιτέκτονας, δημοσιογράφος και εκδότης του πολιτικού και πολιτιστικού περιοδικού Αντί. Τον Ιούλιο του 1947 παρακρατικοί δολοφόνησαν τον πατέρα του, που ήταν απόστρατος αξιωματικός του Στρατού και είχε συμμετάσχει στην Εθνική Αντίσταση. Το γεγονός αυτό καθώς και οι διώξεις κατά των μεγαλύτερων αδελφών του, ανάγκασε όλη την οικογένεια να μετακομίσει στην Αθήνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Με την αποφοίτησή του εργάσθηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο Δοξιάδη. Κατά την διάρκεια της Δικτατορίας, το γραφείο του επί της οδού Δεινοχάρους στο Κολωνάκι μετατράπηκε σε φυτώριο νέων αρχιτεκτόνων αλλά και χώρο συνάντησης και πολιτικού προβληματισμού. Τον Μάιο του 1972, ο Παπουτσάκης κυκλοφόρησε το περιοδικό Αντί με περιεχόμενο έντονα αντιδικτατορικό. Οι Αρχές της Δικτατορίας απαγόρευσαν την κυκλοφορία του περιοδικού, τον συνέλαβαν και τον βασάνισαν. Με την Μεταπολίτευση κυκλοφόρησε ξανά το Αντί. Ασχολούμενος αποκλειστικά με το περιοδικό, ο Παπουτσάκης εγκατέλειψε την αρχιτεκτονική, ενώ επεκτάθηκε και στην κυκλοφορία βιβλίων ιδρύοντας τον εκδοτικό οίκο Πολύτυπο. Με μια πλειάδα εκλεκτών συνεργατών από τον χώρο της Αριστεράς, αλλά και με πολλές δράσεις, το Αντί καθιερώθηκε ως το περιοδικό της αριστερής παρέμβασης. Το 1983, ο Παπουτσάκης συνελήφθη επειδή τόλμησε να στήσει το "Ράδιο-Αντίλαλος", έναν ελεύθερο ραδιοφωνικό σταθμό, κάτι που τότε απαγορευόταν. Ακολούθησαν και άλλες μηνύσεις για δημοσιεύματα στο Αντί, αλλά και καταδίκες που οδήγησαν το περιοδικό στο κλείσιμο τον Απρίλιο του 2008. Επίσης, το 2001, οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να δώσουν βίζα εισόδου στον Παπουτσάκη, ο οποίος είχε κληθεί να μιλήσει σε εκδήλωση του Πανεπιστημίου Κολούμπια στην Νέα Υόρκη. Τελευταίο μεγάλο έργο του Παπουτσάκη ήταν η εξάτομη έκδοση "Αίμος - Ανθολογία Βαλκανικής Ποίησης", με την συνεργασία 150 ποιητών, πανεπιστημιακών, ερευνητών και μεταφραστών από τις χώρες των Βαλκανίων. Πέθανε από καρκίνο στις 9 Μαρτίου του 2009. Σύντροφος της ζωής του ήταν η φιλόλογος και ποιήτρια Άντεια Φραντζή (γενν. 1945) και είχε τρία παιδιά.
