Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η πλατεία αποτελεί ένα από τα κύρια συστατικά στοιχεία του ευρωπαϊκού αστικού χώρου. Η ιστορική της διαδρομή της προσδίδει μεταβαλλόμενα χαρακτηριστικά, καθώς εξ ορισμού είναι ένας ανοικτός δημόσιος χώρος. Αυτός μπορεί να υποδεχθεί ποικίλες χρήσεις που αφορούν τη συλλογική ζωή της κοινωνίας των πολιτών. Στο σημερινό αστικό τοπίο με τις ταχύτατες μεταλλάξεις ο ρόλος της πλατείας ως συλλογικού καθιστικού της πόλης αμφισβητείται και πρέπει να προστατευθεί από τις εντεινόμενες τάσεις ιδιωτικοποίησης. Προϋπόθεση για οποιαδήποτε δράση είναι η προσεκτική διερεύνηση και η κατανό...

Περιέχονται τα κεφάλαια: - Οικονομία - Εργατικό - Πολεοδομία - ΚΚΕ - Οι αντίπαλοι στρατοί - Γυναίκες

Περιέχονται οι εισηγήσεις: - Αλέκα Καραδήμου - Γερόλυμπου, "Πολεοδομικός σχεδιασμός και προσφυγική εγκατάσταση: μια δύσκολη σχέση" - Βίλμα Χαστάογλου, "Προσφυγική εγκατάσταση. Κοινωνικοί και πολεοδομικοί μετασχηματισμοί." - Ελένη Ιωαννίδου, "Η Αγία Φωτεινή: ίχνη ενός συνοικισμού σε διαρκή εκκρεμότητα" - Ευάγγελος Χεκίμογλου, "Επαγγελματικές πτυχές της εγκατάστασης των προσφύγων" - Κώστας Φουντανόπουλος, "Πρόσφυγες και εργατικό κίνημα στο Μεσοπόλεμο" - Δημοσθένης Δώδος, "Οι πρόσφυγες στις εκλογές: από τον Βενιζέλο στον Κονδύλη" - Θεοδόσης Τσιρώνης, "Πρόσφυγες σε εθν...

Η καθηγήτρια Ξανθίππη Σκαρπιά-Χόιπελ, δυναμική, δραστήρια και επινοητική, σφράγισε με την παρουσία της το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αλλά και τον δημόσιο βίο. Το έργο της στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων πάνω από σαράντα χρόνια, όπως και στον επαγγελματικό χώρο και στο τιμόνι του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και Αρχιτεκτονικής, είναι γνωστά σε όλους μας, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Ο αφιερωματικός τόμος, στον οποίο μετέχουν συνάδελφοι και φίλοι τής πανεπιστημιακής, της πνευματικής και της καλλιτεχνικής ζωής του τόπου, αποτελεί επιβε...

Από τον 19ο αιώνα το ελληνικό στοιχείο, κυρίαρχο στοιχείο των μεσαίων εγγράμματων κοινωνικών ομάδων της πόλης, επιδόθηκε στην ίδρυση σχολείων, συλλόγων και εφημερίδων και πρωταγωνίστησε όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και εν γένει στη δημόσια ζωή της Σμύρνης. Από την άλλη, ο κόσμος του λιμανιού, των εργατών και μεροκαματιάρηδων, ο κόσμος του σμυρναίικου τραγουδιού και των λαϊκών χοροεσπερίδων, προμήθευε στην πόλη το αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό για την ευημερία της. Η μετεξέλιξη της Σμύρνης σε μια σύγχρονη μητρόπολη προσέκρουσε στις εθνικές αντιπαραθέσεις και την πολεμική δ...

Ο χώρος της πόλης και η μορφή του αστικού τοπίου -δημόσιοι χώροι, χαράξεις, μνημεία, αρχιτεκτονικές- διηγούνται ιστορίες για τις μεγάλες και βαθιές μεταμορφώσεις που γνώρισε η Θεσσαλονίκη στο διάστημα των τελευταίων 150 χρόνων. Χάρη στην πολυδιάστατη φυσιογνωμία της, η πόλη δεν μπορούσε παρά να είναι ευαίσθητη στην πολυπλοκότητα των ιστορικών διεργασιών. Κι όπως η πόλη είναι καμωμένη από σχέσεις ανάμεσα στα μέτρα του χώρου της, τις ομάδες των κατοίκων της και τα γεγονότα των καιρών, το αστικό τοπίο της παρουσιάζει μια γοητευτική, σύνθετη μορφή που προσελκύει το ενδιαφέρον τ...

Do.co.mo.do. επιτροπή εργασίας για την τεκμηρίωση και διατήρηση κτιρίων, τόπων και συνόλων του μοντέρνου κινήματος - το do.co.mo.do. είναι ένας διεθνής μη-κυβερνητικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 1988 και σήμερα έχει 55 εθνικές ομάδες - η Ελληνική ομάδα do.co.mo.do. ιδρύθηκε το 1990. Τα Τετράδια του Μοντέρνου είναι ένας κύκλος παρεμβάσεων που κινείται με πρωτοβουλία της Ελληνικής ομάδας do.co.mo.do. και έχει τοποθετήσει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τη μοντέρνα αρχιτεκτονική Η νεωτερικότητα των ιδεών και των αρχών που είχαν προτείνει οι αρχιτέκτονες στον μεσοπόλεμο και...

Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον εκθεσιακό χώρο της Βίλας Καπαντζή στη Θεσσαλονίκη (15 Νοεμβρίου 2017 - 18 Φεβρουαρίου 2018). Αποτελεί μια εξιστόρηση για την ακμή και το απότομο τέλος της κοσμοπολίτικης Θεσσαλονίκης στον σχεδόν μισό αιώνα που σημάδεψε την πρώτη μετάβασή της από τους μέσους χρόνους στη νεωτερική εποχή, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη σύγχρονη Ελλάδα, από την κοινοτική οργάνωση στο ομοιογενές εθνικό κράτος, από την εύφλεκτη ξυλόπηκτη πόλη στα μέγαρα από μπετόν...

Τόπος και Τοπίο. Δύο λέξεις οι οποίες, ενώ συναρθρώνονται η μία με την άλλη στην ελληνική γλώσσα, ταυτόχρονα ξεγελούν - δεν ταυτίζονται απόλυτα. Από τη μια μας βοηθούν να αντιληφθούμε τη συνάφεια που έχει ένα τοπίο με έναν τόπο κι από την άλλη περιγράφουν διακριτές χωρικές συνθήκες, υποδηλώνοντας μια διαφορετική θεώρηση του κόσμου. Το τοπίο αποτελεί μια πολιτισμική έννοια την οποία προσλαμβάνουμε όμως ως φυσική ενότητα, ενώ ο τόπος αποτελεί μια πολιτισμική έννοια την οποία εκλαμβάνουμε ως ταυτότητα, ως πολυσύνθετη, φυσική και ανθρωπογενή οντότητα.