Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το άγαλμα του εσταυρωμένου, ένας γρίφος. Η φύση του, βεβηλωμένη, αποκαλύπτει στην αφή τα μυστικά της. Μια πόλη κοντά στη θάλασσα, ένα συνοριακό χωριό, ένας σκοτεινός, ριψοκίνδυνος έρωτας, κι η λαχτάρα του τεχνίτη ν' αποκρυπτογραφήσει τα μυστικά του αγάλματος, χτίζουν το σκηνικό αυτής της μοναδικής ιστορίας.

"... τρία άλογα ένας άνθρωπος", λέει ένα τραγούδι των Απεννίνων. Αν αυτή είναι η διάρκεια που αναλογεί στον άνθρωπο, ο Μίμο έχει περάσει τα δύο πρώτα "άλογα" της ζωής του στην άλλη άκρη του κόσμου. Νέος και ερωτευμένος, ακολούθησε την αγαπημένη του Ντβόρα στην Αργεντινή, κι όταν τη δολοφόνησαν ρίχτηκε στον ένοπλο αγώνα ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς. Κυνηγημένος, κατέβηκε ώς τα βάθη της Λατινικής Αμερικής, γνωρίζοντας τη γεωγραφία απ' την ανάποδη, για να συμπεράνει ότι ο Νότος είναι το καπέλο και όχι τα παπούτσια του κόσμου. Τώρα, πίσω στην Ιταλία, κι ενώ καβαλάει το "τρ...

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, σ' ένα μοναχικό, λιτό δείπνο μπροστά στο τζάκι, ο Erri De Luca, ξαναδιαβάζοντας τον Πινόκιο αισθάνεται μια αλλόκοτη πατρότητα. Έτσι αρχίζει ένας μονόλογος που εξελίσσεται σε διάλογο ανάμεσα σ' έναν άντρα που δεν κατάφερε (ή δε θέλησε) ποτέ να γίνει πατέρας και το γιο που δε γεννήθηκε ποτέ. Μέσα από αυτή τη φανταστική και ιδιαίτερα αποκαλυπτική συνομιλία, ο συγγραφέας μιλάει ουσιαστικά για τη δική του ζωή, τις εμπειρίες του και τη φιλοσοφία του. Το "Παιχνίδι της χήνας", ίσως να είναι το πιο προσωπικό, το πιο βαθύ και εξομολογητικό από όλα τα έργ...

Ο βασιλιάς των αγριόγιδων έχει κουραστεί. Ανάγκασε για χρόνια το κοπάδι του σε υποταγή, κι αυτόν το Νοέμβρη αναγνωρίζει την παρακμή του - φτάνει η ώρα του διαδόχου. Και ο άντρας έχει γεράσει. Πέρασε άγρια, μοναχικά χρόνια λαθροκυνηγός στα βουνά· εκείνη τη μέρα του Νοέμβρη ξέρει ότι κοντοζυγώνει στο τέρμα. Δύο μοναχικά μέλη από διαφορετικά είδη, στη δύση τους. Γεύτηκαν, πειραματίστηκαν και τώρα χάνονται. Πίσω τους το ανοιχτό αχνάρι ξανακλείνει.

Τρεις γενιές, μια ταραγμένη εποχή σε μια ταραγμένη χώρα. Κι η ζωή ενός ανθρώπου, απ' τα δέκα του χρόνια μέχρι τη μέση ηλικία, σαν κινηματογραφική ταινία χωρίς διάλειμμα, χωρίς ανάσα, περνάει γοργή, μεστή, μέσα σ' αυτές τις λίγες σελίδες. Το μέστωμα του αγοριού που γίνεται άντρας, βιώνοντας πολέμους, επαναστάσεις, φιλίες, αγάπες, μεγάλες απώλειες και μικρές νίκες.

[...]Έτσι όπως στην τέχνη του ζεν το πρωταρχικό ζητούμενο είναι το ζεν το ίδιο, πιστεύω ότι στις φωτογραφίες του Κουντέλκα το αρχέτυπο, το αληθινό και οριστικό αντικείμενο είναι η φωτογραφία με την έννοια της αποτύπωσης της ομορφιάς, σαν ένα είδος εσωτερικής γνώσης. Το βλέμμα του Κουντέλκα υπερβαίνει όλα τα αντικείμενα των φωτογραφιών του, έτσι όπως υπερβαίνει και το όριο της στιγμής -κι άρα κα της ιστορικότητας των πραγμάτων- και, ακριβώς σ' αυτή τη μετάβαση, τα πράγματα αποκαλύπτονται στην πληρότητά τους και κατά συνέπεια στη γεωγραφική και ιστορική ουσία τους. Κάθε τόπο...

Σ' ένα μικρό ψαράδικο χωριό ενός νησιού στον κόλπο της Νάπολης, ο ήρωάς μας σε ηλικία 16 ετών ζει το πρώτο του ειδύλλιο με μια παραθερίστρια, ενώ παράλληλα αναζητά απαντήσεις σε βασανιστικά ερωτήματα. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1950, μόλις μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και η Ιταλία, προσπαθώντας να επουλώσει τις τραυματικές εμπειρίες του φασιστικού της παρελθόντος, δέχεται την εισβολή των Αμερικανών ναυτών του Έκτου Στόλου και των Γερμανών τουριστών.

"Συμβαίνει οι άνθρωποι να κάθονται και να μου διηγούνται για τις σκληρές μέρες τους, για ταξίδια, αγρύπνια, πείνα. Πρέπει να υπάρχει μια σιωπή στο πρόσωπό μου που τους καθησυχάζει: δε θα τους διακόψω. Οι γυναίκες όχι, απομονώνονται μεταξύ τους για να διηγηθούν. Οι γυναίκες είναι νησιά. Η Ειρήνη δεν έχει θέση ανάμεσά τους ούτε ανάμεσα στους άντρες".

Τέλος καλοκαιριού σε ένα νησί του Τυρρηνικού Πελάγους, στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Ένας έφηβος της μεταπολεμικής γενιάς, που βγαίνει για ψάρεμα σαν να ασκείται σε τέχνη, συναντιέται με ένα κορίτσι μεγαλύτερό του, σημαδεμένο από ένα μυστικό και από τη βαθιά θλίψη για τον πατέρα της που έχασε στον πόλεμο. Μπορεί οι μεγάλοι να μην μιλάνε πια για το παρελθόν, αλλά το αγόρι το νιώθει πάνω του νωπό και διψάει για μια απάντηση. Η απάντηση που του δίνει το κορίτσι είναι καθοριστική σαν γενέθλιος τόπος.