Guiheux Alain
O Αλαίν Γκιγιέ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1954, είναι αρχιτέκτονας, πολεοδόμος και διδάκτορας κοινωνιολογίας. Διευθυντής-επιμελητής του Κέντρου Pompidou από το 1985 έως το 2000, υπήρξε υπεύθυνος του τμήματος και της συλλογής αρχιτεκτονικής την οποία δημιούργησε το 1991 στο Musee National d' Art Moderne. Επίτροπος και ενίοτε σκηνογράφος τριάντα και πλέον εκθέσεων είναι επίσης συγγραφέας πολλών άρθρων και κριτικών πονημάτων αρχιτεκτονικής. Κατέχει σήμερα τη θέση του καθηγητή της Σχολής Paris-Val de Marne. Σταδιοδρομεί συνάμα ως αρχιτέκτονας μελετητής, καθότι ενασχολείται κυρίως με μελλοντολογικές προτάσεις εδαφοποιημένης κλίμακας, όπως αυτή που αφορά τη χωροθέτηση της βάσης των υποβρυχίων του Lorient, που εκτέθηκε στην έβδομη Μπιενάλε Βενετίας τον Ιούνιο του 2000. Μέσω αυτών των ετερογενών, από πρώτη άποψη, δραστηριοτήτων, που συχνά καταφάσκονται ως ισάριθμα μανιφέστα, στρατεύεται ενεργά υπέρ μιας αυλής αρχιτεκτονικής, όπου η έννοια του μηχανισμού ως απλής διευθέτησης γενετικών κανόνων υποκαθιστά τις μορφές της παραδοσιακά σχεδιασμένης μελέτης, μαζί με τους γεωμετρικούς δημόσιους χώρους της, τις συνθετικές όψεις της, τους γλυπτικούς όγκους της.
Εκλάμψεις της πόλης: Η αποσπασματική πόλη
Συλλογικό έργο
Futura (2007)
Η Αθήνα είναι η πόλη-μανιφέστο της συγχρονικότητάς μας: μια πόλη θορυβώδης, με ατμοσφαιρική ρύπανση, μια πόλη εκτεταμένη και αποσπασματική. Απέναντι στις πόλεις της κουλτούρας και του ορθού λόγου προβάλλεται ως πόλη του μύθου και του χάους. Απέναντι στις πόλεις της τάξης, του μέτρου, ενσαρκώνει το υπέρμετρο και την απουσία κανονισμού. Επίσης, μοιάζει να είναι η πρέσβειρα στην Ευρώπη των αενάοκ επεκτεινόμενων μεγαλουπόλεων της Ασίας και της Νότιας Αμερικής, από το Σάο Πάουλο έως την Καλκούτα, από το Τόκυο έως το Μεξικό. Το 1997, δεκατέσσερις ομάδες αρχιτεκτόνων ανταποκρίθ...
Athens 2002 Absolute Realism
Συλλογικό έργο
Futura (2002)
Τα αρχιτεκτονικά αντικείμενα, όλο και πιο επιτηδευμένα και συγχρόνως αυτιστικά, δεν συγκροτούν πλέον το μέλλον της αρχιτεκτονικής, η οποία εξαρτάται κατ ουσίαν από την πόλη και την ικανότητά της να ανανεώνεται, να εξαπλώνεται, να δημιουργεί συσχετισμούς. Αντί να παρουσιάσουμε μεμονωμένα έργα, δείχνουμε μια πόλη: την Αθήνα. Όχι την αρχαία Αθήνα, την οποία φωτογραφίζουν εκατομμύρια τουρίστες απ' όλο τον κόσμο, αλλά τη σύγχρονη Αθήνα, που εξαπλώνεται από το Φάληρο έως την Κηφισιά, από το Κερατσίνι έως τη Βουλιαγμένη· αυτή την αστικοποίηση που κανείς δεν θέλει να βλέπει, ούτε...