Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Υιός γνωστού πολιτικού της εποχής, ο Ferdinando Carulli γεννήθηκε στη Νάπολη. Ήταν ένας ταλαντούχος αυτοδίδακτος δεξιοτέχνης που βοήθησε την κιθάρα να αναδειχθεί ιστορικά, συμβάλλοντας καθοριστικά στην ανάπτυξη και την πρόοδο της τεχνικής του οργάνου και κερδίζοντας έτσι επάξια τον τίτλο του "πατέρα της σύγχρονης τεχνικής της κιθάρας". Έχοντας μυηθεί στα πρώτα στοιχεία της μουσικής από έναν κληρικό, άρχισε να μαθαίνει βιολοντσέλο, το οποίο όμως γρήγορα εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί πλήρως στην κιθάρα, της οποίας η λεπτεπίλεπτη και εύθραυστη ηχητική ομορφιά και οι αρμονικές της δυνατότητες τον είλκυαν σθεναρά. Στην Ιταλία εκείνη την εποχή, η κιθάρα χρησιμοποιούταν κυρίως για τη συνοδεία τραγουδιών και σερενατών, αφού δεν υπήρχαν αξιόλογοι δάσκαλοι και ελάχιστες έντυπες παρτιτούρες ήταν διαθέσιμες. Κατ' αυτό τον τρόπο, ο Carulli βρέθηκε εντελώς απομονωμένος στη Νάπολη και ήταν αναγκασμένος να επινοήσει μια σειρά από σπουδές και ασκήσεις για την προσωπική του προαγωγή. Έπειτα από εντατική έρευνα, ανέπτυξε μια εντελώς καινούρια τεχνική που αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για την κιθάρα ως σολιστικό όργανο. Γνώρισε επιτυχία τόσο ως δάσκαλος όσο και ως δεξιοτέχνης και το 1808 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι με την Γαλλίδα σύζυγό του, όπου έφθασε μάλιστα να θεωρείται ως ο σπουδαιότερος μουσικός της εποχής του. Την ίδια στιγμή, οι μουσικές του συνθέσεις, πούμε τον χρόνο αγκαλιάστηκαν από το κοινό και από τους ειδικούς, έγιναν η βάση του ρεπερτορίου καθενός κιθαριστή. Υπήρξε δημιουργικότατος σύνθετης, αφήνοντας περισσότερα από τετρακόσια έργα, μεταξύ τον οποίων περιλαμβάνονται κομμάτια για μία έως τέσσερις κιθάρες, κοντσέρτα για κιθάρα και ορχήστρα καθώς και θέματα με παραλλαγές.Έγραψε επίσης μια μέθοδο για κιθάρα, η οποία ήταν τόσο δημοφιλής που επανεκδόθηκε τέσσερις φορές σε ισάριθμα χρόνια και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα. Πολλά από τα κομμάτια που θεωρούνται ως μερικά από τα ποιο σπουδαία του Carulli αρχικά απεριφθικαν από τους εκδότες θεωρούμενα πολύ δύσκολα για τον μεσαίο παίχτη και είναι πιθανόν ότι πολλά αριστουργήματά του χάθηκαν έτσι. Η φήμη του άρχισε να επισκιάζεται προς το τέλος της ζωής του με την εμφάνιση νέων καλλιτεχνών, που άνοιξαν καινούριους μουσικούς ορίζοντες με την πιο εξελιγμένη τεχνική τους. Από εκείνη τη στιγμή μείωσε τη συνθετική του δραστηριότητα και αφιερώθηκε αποκλειστικά στη διδασκαλία. Η καριέρα του Carulli εμπνέει κάθε κιθαριστή: στερούμενος την καθοδήγηση ενός ικανού δασκάλου και μη έχοντας αυθεντικό υλικό να τον βοηθήσει στη σταδιοδρομία του, ήταν τελείως αυτοδίδακτος και, παρ' όλες τις δυσκολίες που συναντούν συνήθως οι πρωτοπόροι σε κάθε βήμα στην προσπάθεια που καταβάλλουν, κατόρθωσε να καταλάβει μια αξιοζήλευτη θέση μεταξύ των μεγάλων κιθαριστών της εποχής του. Ανάμεσα στους μαθητές του ήταν και ο υιός του, Gustavo, ο οποίος έγινε κιθαριστής, συνθέτης και καθηγητής τραγουδιού στο Ωδείο του Παρισιού. Ο Carulli πέθανε σε ηλικία εβδομήντα-ενός ετών στο Παρίσι το 1841.