Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ποιοι είναι οι Επτανήσιοι; Ένα θεωρητικό ερώτημα για το οποίο έχει γίνει μια γενναία προσπάθεια ώστε να απαντηθεί -όσο το δυνατόν με μεγαλύτερη πληρότητα -μέχρι να διαβάσετε και την τελευταία σελίδα του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας. Εδώ δεν μένουμε μόνο στην εξιστόρηση γεγονότων για να διαπιστώσουμε την τόσο διαφορετική ιστορική πορεία αυτής της γωνιάς της Ελλάδας, που ήταν γραφτό της να γίνει το πρώτο αυτόνομο ελληνικό "κράτος", όταν η υπόλοιπη ρωμιοσύνη βρισκόταν υπό οθωμανική κατοχή. Δεν θα απαριθμήσουμε απλά τους καλοθελητές προστάτες που ήθελαν να πατρονάρουν τους...

Ποιοι είναι οι Επτανήσιοι; Ένα θεωρητικό ερώτημα για το οποίο έχει γίνει μια γενναία προσπάθεια ώστε να απαντηθεί -όσο το δυνατόν με μεγαλύτερη πληρότητα -μέχρι να διαβάσετε και την τελευταία σελίδα του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας. Εδώ δεν μένουμε μόνο στην εξιστόρηση γεγονότων για να διαπιστώσουμε την τόσο διαφορετική ιστορική πορεία αυτής της γωνιάς της Ελλάδας, που ήταν γραφτό της να γίνει το πρώτο αυτόνομο ελληνικό "κράτος", όταν η υπόλοιπη ρωμιοσύνη βρισκόταν υπό οθωμανική κατοχή. Δεν θα απαριθμήσουμε απλά τους καλοθελητές προστάτες που ήθελαν να πατρονάρουν τους...

Η θάλασσα που ενώνει Ένα υγρό συνδετικό νήμα ξετυλίγεται σε όλο το Αιγαίο, ενώνει τη Δύση με την Ανατολή και κάνει τουε ανθρώπουε να επικοινωνούν ακόμα κι αν δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα, ακόμα κι αν δεν έχουν την ίδια θρησκεία. Οι διαχωριστικές συνοριακές γραμμές πάνω στον υγρό καμβά είναι θεωρητικά δεδομένες, αλλά η επικοινωνία στον 21ο αιώνα δεν γίνεται πια να εμποδιστεί γιατί δεν ακολουθεί τους ίδιους κανόνες, τις ίδιες πρακτικές με αυτές του παρελθόντος. Σαν μικρές αυτόνομες, αυτοδύναμες οάσεις στεριάς, τα νησιά του Αιγαίου- ιδιαίτερα εκείνα του βορρά- διατηρούν την π...

Η θάλασσα που ενώνει Ένα υγρό συνδετικό νήμα ξετυλίγεται σε όλο το Αιγαίο, ενώνει τη Δύση με την Ανατολή και κάνει τουε ανθρώπουε να επικοινωνούν ακόμα κι αν δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα, ακόμα κι αν δεν έχουν την ίδια θρησκεία. Οι διαχωριστικές συνοριακές γραμμές πάνω στον υγρό καμβά είναι θεωρητικά δεδομένες, αλλά η επικοινωνία στον 21ο αιώνα δεν γίνεται πια να εμποδιστεί γιατί δεν ακολουθεί τους ίδιους κανόνες, τις ίδιες πρακτικές με αυτές του παρελθόντος. Σαν μικρές αυτόνομες, αυτοδύναμες οάσεις στεριάς, τα νησιά του Αιγαίου- ιδιαίτερα εκείνα του βορρά- διατηρούν την π...

Η θάλασσα που ενώνει Ένα υγρό συνδετικό νήμα ξετυλίγεται σε όλο το Αιγαίο, ενώνει τη Δύση με την Ανατολή και κάνει τουε ανθρώπουε να επικοινωνούν ακόμα κι αν δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα, ακόμα κι αν δεν έχουν την ίδια θρησκεία. Οι διαχωριστικές συνοριακές γραμμές πάνω στον υγρό καμβά είναι θεωρητικά δεδομένες, αλλά η επικοινωνία στον 21ο αιώνα δεν γίνεται πια να εμποδιστεί γιατί δεν ακολουθεί τους ίδιους κανόνες, τις ίδιες πρακτικές με αυτές του παρελθόντος. Σαν μικρές αυτόνομες, αυτοδύναμες οάσεις στεριάς, τα νησιά του Αιγαίου- ιδιαίτερα εκείνα του βορρά- διατηρούν την π...

Πολύχρωμη πολύνησος Εύκολα μιλάς για το Αιγαίο, δύσκολα νιώθεις την αλήθεια του. Εύκολα το αγαπάς κάθε καλοκαίρι, δύσκολα αντέχεις τον χειμωνιάτικο αποκλεισμό. Εύκολα βγάζεις τον ποιητή από μέσα σου, δύσκολα σκέφτεσαι τον εαυτό σου νησιώτη μεροκαματιάρη. Δεν γνωρίζω εάν το ομορφότερο κομμάτι της Ελλάδας βρέχεται από το πέλαγος του Αιγέα, ξέρω όμως ότι χωρίς την ελληνική πολύνησο θα ήμασταν πιο φτωχοί και λιγότερο... χρωματιστοί! Και το χρώμα δεν βάφει μονάχα τα παραθυρόφυλλα, αλλά μπαίνει στην εκφορά του λόγου, στο τραγούδι, στην καθημερινότητα, στην ψυχή των ανθρώ...

Πολύχρωμη πολύνησος Εύκολα μιλάς για το Αιγαίο, δύσκολα νιώθεις την αλήθεια του. Εύκολα το αγαπάς κάθε καλοκαίρι, δύσκολα αντέχεις τον χειμωνιάτικο αποκλεισμό. Εύκολα βγάζεις τον ποιητή από μέσα σου, δύσκολα σκέφτεσαι τον εαυτό σου νησιώτη μεροκαματιάρη. Δεν γνωρίζω εάν το ομορφότερο κομμάτι της Ελλάδας βρέχεται από το πέλαγος του Αιγέα, ξέρω όμως ότι χωρίς την ελληνική πολύνησο θα ήμασταν πιο φτωχοί και λιγότερο... χρωματιστοί! Και το χρώμα δεν βάφει μονάχα τα παραθυρόφυλλα, αλλά μπαίνει στην εκφορά του λόγου, στο τραγούδι, στην καθημερινότητα, στην ψυχή των ανθρώ...

"Το μυστήριο της Κρήτης είναι βαθύ - όποιος πατήσει στο νησί τούτο νοιώθει μυστηριώδη δύναμη, ζεστή, αγαθή, να διακλαδίζεται στις φλέβες του και την ψυχή του να μεγαλώνει". Με αυτά τα λόγια δανεισμένα από την "Αναφορά στον Γκρέκο" του μεγάλου Κρητικού Νίκου Καζαντζάκη, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος κατά την επίσκεψη του στο νησί τον Οκτώβριο του 2009, απευθύνθηκε στις αρχές της πόλης των Χανίων. Και πόσο αληθινά είναι αυτά τα λόγια... Η Κρήτη μαγεύει κάθε επισκέπτη. Αλλά τι είναι αυτό που αιχμαλωτίζει την ψυχή και τις αισθήσεις; Το απαράμιλλο κρητικό τοπίο;...

"Το μυστήριο της Κρήτης είναι βαθύ - όποιος πατήσει στο νησί τούτο νοιώθει μυστηριώδη δύναμη, ζεστή, αγαθή, να διακλαδίζεται στις φλέβες του και την ψυχή του να μεγαλώνει". Με αυτά τα λόγια δανεισμένα από την "Αναφορά στον Γκρέκο" του μεγάλου Κρητικού Νίκου Καζαντζάκη, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος κατά την επίσκεψη του στο νησί τον Οκτώβριο του 2009, απευθύνθηκε στις αρχές της πόλης των Χανίων. Και πόσο αληθινά είναι αυτά τα λόγια... Η Κρήτη μαγεύει κάθε επισκέπτη. Αλλά τι είναι αυτό που αιχμαλωτίζει την ψυχή και τις αισθήσεις; Το απαράμιλλο κρητικό τοπίο;...

"Το μυστήριο της Κρήτης είναι βαθύ - όποιος πατήσει στο νησί τούτο νοιώθει μυστηριώδη δύναμη, ζεστή, αγαθή, να διακλαδίζεται στις φλέβες του και την ψυχή του να μεγαλώνει". Με αυτά τα λόγια δανεισμένα από την "Αναφορά στον Γκρέκο" του μεγάλου Κρητικού Νίκου Καζαντζάκη, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος κατά την επίσκεψη του στο νησί τον Οκτώβριο του 2009, απευθύνθηκε στις αρχές της πόλης των Χανίων. Και πόσο αληθινά είναι αυτά τα λόγια... Η Κρήτη μαγεύει κάθε επισκέπτη. Αλλά τι είναι αυτό που αιχμαλωτίζει την ψυχή και τις αισθήσεις; Το απαράμιλλο κρητικό τοπίο;...

Ένα κομμάτι της δουλειάς μας είναι να ταξιδεύουμε. Ένα άλλο είναι να καταφέρουμε να περνάμε τις εμπειρίες μας και τις πληροφορίες που συλλέγουμε στο χαρτί. Ένα τρίτο είναι να διαμορφώνουμε τη δομή του κάθε βιβλίο έτσι ώστε αυτό να είναι εύχρηστο. Ένα τέταρτο είναι να επιλέγουμε τις κατάλληλες φωτογραφίες ώστε ο ταξιδιωτικός οδηγός να είναι και καλαίσθητος και ενημερωτικός. Ένα ακόμα κομμάτι είναι... κάθε φορά να δίνουμε περισσότερα! Αυτή τη φορά λοιπόν είμαστε διπλά χαρούμενοι. Έχουμε ετοιμάσει έναν πλήρη και αξιόπιστο ταξιδιωτικό οδηγό για τον Παρνασσό και σας εφοδιάζουμ...

Κάποτε ρώτησαν έναν κορυφαίο Έλληνα μουσικό που έπαιζε τύμπανα, πώς έπαιζε τύμπανα, πώς κατάφερε να φτάσει τόσο ψηλά και να συμμετέχει σε διεθνείς παραγωγές. Η απάντησή του ήταν αποστομωτική: "Αφού κατάφερα να παίξω ποντιακά, όλα τα άλλα ήταν εύκολα... ήρθαν μόνα τους". Μόνο εκείνοι που ήρθαν από τον Πόντο μπορούν να αγγίξουν τις εσωτερικές δονήσεις, μπορούν να ανταποκριθούν στον ρυθμό, μπορούν να εξωτερικεύσουν τη δύναμη για ζωή, την όρεξη για γλέντι, για τραγούδι, για χορό, για όλα τα όμορφα πράγματα που απολαμβάνουμε στη ζωή. Εκείνοι ξέρουν γιατί διαφύλαξαν ακέραια κομμ...

Δεν κλείνουμε τα μάτια στο πολύχρωμο μωσαϊκό της ελληνικής παράδοσης και τιμούμε την ιστορία μας. Δεν φοβόμαστε να πούμε την άποψή μας, αλλά είμαστε παθιασμένοι με τη δουλειά μας. Θα θέλαμε να μπορούμε να μιλήσουμε όλα τα γλωσσικά ιδιώματα που συναντάμε στην Ελλάδας, να μάθουμε βλάχικα, τσακώνικα, αρβανίτικα, ποντιακά, να καταφέρουμε να πλουτίσουμε το λεξιλόγιό μας, να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας. Με αυτόν τον στόχο ξεκινήσαμε τη σειρά βιβλίων "Ρίζες Ελλήνων-Ανθρωπογεωγραφία της Ελλάδας". Για να ανοίξουμε ένα παράθυρο στη γνώση και να ασχοληθούμε με την καταγωγή μας... χ...

Δεν κλείνουμε τα μάτια στο πολύχρωμο μωσαϊκό της ελληνικής παράδοσης και τιμούμε την ιστορία μας. Δεν φοβόμαστε να πούμε την άποψή μας, αλλά είμαστε παθιασμένοι με τη δουλειά μας. Θα θέλαμε να μπορούμε να μιλήσουμε όλα τα γλωσσικά ιδιώματα που συναντάμε στην Ελλάδας, να μάθουμε βλάχικα, τσακώνικα, αρβανίτικα, ποντιακά, να καταφέρουμε να πλουτίσουμε το λεξιλόγιό μας, να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας. Με αυτόν τον στόχο ξεκινήσαμε τη σειρά βιβλίων "Ρίζες Ελλήνων-Ανθρωπογεωγραφία της Ελλάδας". Για να ανοίξουμε ένα παράθυρο στη γνώση και να ασχοληθούμε με την καταγωγή μας... χ...

Είναι αλήθεια ότι για να μπορέσουμε να φτάσουμε ως την έκδοση αυτής της σειράς των βιβλίων μαθητεύσαμε για πολλά χρόνια στην... Ελλάδα! Ίσως το μεγαλύτερο "πανεπιστήμιο" απ' όσα έχουμε πάει να βρίσκεται στο πεδίο, στον δρόμο, στη διαδρομή, στο ταξίδι σε τούτη δω τη χώρα. Οι περισσότεροι από τους συντελεστές της έκδοσης "Ρίζες Ελλήνων", δημοσιογράφοι και φωτογράφοι, είναι τα τελευταία χρόνια με μια βαλίτσα στο χέρι. Μια βαλίτσα που δεν αδειάζει σχεδόν ποτέ, δεν έχει περιττά πράγματα μέσα, δεν έχει χώρο για πολλά παραπάνω. Ταξιδεύοντας μάθαμε για τους Σαρακατσάνους, εκτιμήσα...

Η Μανιάτισσα μάνα στον 20ό αιώνα έδιωχνε τον αγαπημένο της γιο και του έλεγε: "Αν δεν νικήσεις να μη γυρίσεις"... κάπως έτσι το έλεγαν και οι αρχαίοι κάτοικοι της λακωνικής γης. Κάπως έτσι οι πέτρες απέκτησαν αξία σ' αυτό το κομμάτι της Ελλάδας και δεν χαρίστηκαν σε κανένα. Το ίδιο και το νερό, το ανεκτίμητο υγρό και η ελιά, ο πολύτιμος καρπός. Η Μάνη κρατάει ένα κομμάτι από την "ψυχή" του Έλληνα και κανένας δεν μπορεί να το αγνοήσει ή να το υποβαθμίσει όσο κι αν προσπαθήσει. Αποφασίσαμε να μιλήσουμε για τους Μανιάτες στο δεύτερο βιβλίο της σειράς "Ρίζες Ελλήνων", όχι ως μ...

Έβρεχε πολύ... ο θεός με τον θεό. Ο Κηρέας ανάμεσα στο Προκόπι και το Μαντούδι μούγκριζε φουσκωμένος. Είχε αυτό το καφετί χρώμα του πηλού που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις άγριες προθέσεις του ποταμού. Σε κάποια σημεία ασυγκράτητος, καβαλούσε τις όχθες και χυνόταν στο δρόμο... για λίγο έτσι προειδοποιητικά, για να καταλαβαίνουν οι άνθρωποι ποιος κάνει κουμάντο. Στο μυαλό έρχονταν οι στίχοι (του Μάντι Γουότερς αν δεν κάνω λάθος) "Μαρία πάρε το παιδί, το ποτάμι φουσκώνει. Η λάσπη παίρνει πίσω τη γη που της ανήκει...". Κάθε ώρα που περνούσε η κατάσταση χειροτέρευε και εγώ...

Έβρεχε πολύ... ο θεός με τον θεό. Ο Κηρέας ανάμεσα στο Προκόπι και το Μαντούδι μούγκριζε φουσκωμένος. Είχε αυτό το καφετί χρώμα του πηλού που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις άγριες προθέσεις του ποταμού. Σε κάποια σημεία ασυγκράτητος, καβαλούσε τις όχθες και χυνόταν στο δρόμο... για λίγο έτσι προειδοποιητικά, για να καταλαβαίνουν οι άνθρωποι ποιος κάνει κουμάντο. Στο μυαλό έρχονταν οι στίχοι (του Μάντι Γουότερς αν δεν κάνω λάθος) "Μαρία πάρε το παιδί, το ποτάμι φουσκώνει. Η λάσπη παίρνει πίσω τη γη που της ανήκει...". Κάθε ώρα που περνούσε η κατάσταση χειροτέρευε και εγώ...

Έβρεχε πολύ... ο θεός με τον θεό. Ο Κηρέας ανάμεσα στο Προκόπι και το Μαντούδι μούγκριζε φουσκωμένος. Είχε αυτό το καφετί χρώμα του πηλού που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις άγριες προθέσεις του ποταμού. Σε κάποια σημεία ασυγκράτητος, καβαλούσε τις όχθες και χυνόταν στο δρόμο... για λίγο έτσι προειδοποιητικά, για να καταλαβαίνουν οι άνθρωποι ποιος κάνει κουμάντο. Στο μυαλό έρχονταν οι στίχοι (του Μάντι Γουότερς αν δεν κάνω λάθος) "Μαρία πάρε το παιδί, το ποτάμι φουσκώνει. Η λάσπη παίρνει πίσω τη γη που της ανήκει...". Κάθε ώρα που περνούσε η κατάσταση χειροτέρευε και εγώ...

Όλοι μας ρωτάνε αυτές τις μέρες πού θα πάμε διακοπές -εμείς οι μόνιμοι επαγγελματίες ταξιδευτές- λες και κατέχουμε το απόλυτο μυστικό. Οι απαντήσεις που παίρνουν συνήθως τους απογοητεύουν και φεύγουν κουνώντας το κεφάλι! Η αλήθεια είναι ότι οι διακοπές μου -για να το πάρω πάνω μου το θέμα- είναι πάντα ένα μικρό βάσανο! Από τη μια καίγομαι να φύγω και από την άλλη δεν ξέρω πού να πάω. Το βασικό ήταν και είναι να μη δουλέψω... γιατί εάν η δουλειά σου είναι να ταξιδεύεις και να ανακαλύπτεις, τότε καλό θα είναι στις διακοπές σου να κλειστείς σε ένα δωμάτιο και να ξεκουραστείς...