Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της έκθεσης της Λίζης Καλλιγά στη Δημοτική Πινακοθήκη Λ. Κανελλόπουλος του Δήμου Ελευσίνας, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αισχυλείων, τον Σεπτέμβριο του 2013.

«Το έργο της Αθηνάς Ιωάννου έχει να κάνει με το πώς γεννιούνται οι εικόνες αλλά όχι με την αφήγησή τους. Η παράσταση είναι η κίνηση μέσα στο φως και όχι το ποιος κινείται και γιατί. Είναι το πέρασμα από την αρχιτεκτονική στο χώρο και από το χώρο στον τόπο, όπου ο χώρος και ο άνθρωπος συναντιούνται». (Ντένης Ζαχαρόπουλος) Το βιβλίο εκδόθηκε με την ευκαιρία των εκθέσεων της καλλιτέχνιδας Le Chant du Rossignol στο Field Institute Hombroich (FIH), Απρίλιος 2013 και Who is Afraid of the Walls, στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης του Μουσείου Μπενάκη, Ιούνιος 2013, και στο Μακεδο...

Το «Δεν» είναι το δεύτερο βιβλίο της Μαρίας Κόντη. Πρόκειται για εικαστικές ιστορίες που παρουσιάζονται εδώ στη μορφή του βιβλίου, σχετικές με την έννοια της φυγής, είτε μια κυριολεκτική φυγή, είτε μια φανταστική. Τρία πρόσωπα πραγματοποιούν τις φυγές στο «Δεν». Καταρχήν η ίδια η συγγραφέας/εικαστικός με μια πρόταση για ένα ανέφικτο ταξίδι/έργο στη Βόρεια Ευρώπη. Για τα άλλα δύο πρόσωπα, το μάγο Harry Houdini αλλά και τη Δούκισσα της Πλακεντίας -που εμφανίζεται στο βιβλίο με το όνομά της, Sophie de Marbois Lebrun- η Κόντη ανέτρεξε και συγκέντρωσε βιογραφικά στοιχεία, φωτογρ...

Η «Αλληλογραφία 2007-2011» είναι η συνομιλία με εικόνες μεταξύ του Κύριλλου Σαρρή και του Γιώργου Χατζημιχάλη. Οι εικόνες που χρησιμοποιούνται ανασύρονται από την μνήμη, την καθημερινότητα και την ιστορία της τέχνης. Καταστατική αρχή αυτής της αλληλογραφίας ήταν η μη συζήτηση, εκ των προτέρων, του περιεχομένου κάθε απάντησης. Τα χάσματα, οι συνειρμικές ανακλήσεις και οι παρεκβάσεις αυτού του επιστολογραφικού διαλόγου διασώζουν τις εικόνες από την αδράνειά τους και τις κάνουν, με την νέα σημασία που αποκτούν ως «κείμενα αλληλογραφίας», ενιαίο και συνεκτικό έργο τέχνης και συ...

"Οι νεκρές φύσεις έχουν θέμα τους αντικείμενα τα οποία προσπερνάμε στην καθημερινή μας ζωή ακριβώς επειδή είναι καθημερινά και όχι μεγαλειώδη. Είναι ένας από τους λόγους απαξίωσής τους. Ένα βάζο, ένα λουλούδι, ένα λεμόνι, ένα μουσικό όργανο, ένα δοχείο, ένα ύφασμα, αντικείμενα που βρίσκονται στον χώρο του σπιτιού, τον κατεξοχήν χώρο του θηλυκού. Κάθε καλλιτέχνης δημιουργός μιλάει τελικά για τον εαυτό του. Συνειδητοποίησα σιγά σιγά ότι αυτά που φωτογράφιζα ήταν πράγματα με τα οποία είτε είχα μεγαλώσει, είτε υπήρχαν γύρω μου και που μέχρι τώρα δεν τα είχα ποτέ πραγματικά κο...

Η Λήδα Παπακωνσταντίνου στην εικαστική της διαδρομή έχει με ποικίλους τρόπους διαχειριστεί την πολιτισμική και την αυτοβιογραφική μνήμη, την ταυτότητα του φύλου, τη διαλεκτική θηλυκού - αρσενικού, τη δυναμική της σχέσης καλλιτεχνικού έργου και χώρου. Με το έργο της στο χαμάμ -μια πολλαπλή εγκατάσταση με βιντεοπροβολές, ηχογραφήσεις, αποσπάσματα συνομιλιών, συνεντεύξεις, καθώς και ανδρικές και γυναικείες στρατιωτικές στολές από το βεστιάριο του Εθνικού Θεάτρου, καθημερινά ενδύματα, παπούτσια, παλιές δαντέλες- η Παπακωνσταντίνου προτείνει μια πολυεπίπεδη ανάγνωση αυτού το...

Το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας με τίτλο "Το ξέχασμα ενός κύριου ονόματος, τόμ. ΙΙΙ", περιγράφει μια σειρά από δυνατότητες για διακοπές, το πρόβλημα της επιλογής προορισμού και χρόνου, ζητήματα σε σχέση με το κόστος και την ευκολία, τη σωστή παρέα και το κατάλληλο περιβάλλον. Περιγραφές από δρομολόγια τρένων, δωμάτια ξενοδοχείων και μενού εστιατορίων, ενώ το όνομα ενός εστιατορίου ξεφεύγει από την μνήμη στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου. Υπάρχει μια αναπάντεχη σύνδεση με την υστερία και ένα ακόμα όνομα ξεχνιέται στην πορεία, μαζί με ένα χρονολογικό λάθος που προκαλεί αμηχα...

[...] Η Διοχάντη προεκτείνοντας στο σήμερα την εικαστική λειτουργία του έργου τέχνης, καλλιτέχνης που χρόνια τώρα χρησιμοποιεί τον χώρο ως μέσο έκφρασης, ορίζεται σ' αυτόν τον ερειπιώνα των 17.000 τ.μ. τη δικιά της τελετουργική διαδρομή και την εγγράφει σε χώρο και τόπο, προσδιορισμένη. Ελευσίνα 2010. Με υλικά και μεθόδους που δεν είχαν σκοπό να υμνήσουν το καθεστώς των καινούργιων τεχνολογιών και να ενισχύσουν τις εγκυκλοπαιδικές μας γνώσεις, αλλά με ξύλα και πέτρες που βρήκε περιπλανώμενη στον χώρο μήνες πριν, in situ κατασκευές, ήχο και φως, δημιούργησε μια μνημειακή εγ...

Φωτογραφίζοντας καθημερινά, με εξαντλητική επιμέλεια, κι ύστερα διορθώνοντας, επιλέγοντας και τυπώνοντας τις εικόνες, η καλλιτέχνιδα κατέγραψε την πορεία του δικού της ταξιδιού, μια πορεία παράλληλη με εκείνη της μετοίκησης των αρχαίων μαρμάρων από το παλαιό στο νέο μουσείο της Ακρόπολης. Ο εικαστικός σχολιασμός που μας παρέδωσε δεν αφορά εγκαταλελειμμένους χώρους, ή γλυπτικές λεπτομέρειες, αλλά τις ίδιες τις μαρμάρινες μορφές, τυλιγμένες σαν να 'ταν χρυσαλλίδες σε υφασμάτινο κουκούλι στο χρώμα του σταριού, έτοιμες να ξεπροβάλλουν νεαρές και άρτιες και να προχωρήσουν σε ένα...

Ένα βιβλίο-ημερολόγιο σε περιορισμένο αριθμό σελίδων που ξεκίνησε από ένα άγραφο παλιό ημερολόγιο του 1954. Οι ημερομηνίες και οι ώρες του συμπίπτουν με αυτές του 2010, όχι όμως και οι φάσεις της σελήνης. Κάθε ημέρα του, περιέχει την αντίστοιχη του παλιού, ασπρόμαυρη, με μαύρο περιθώριο στις εξωτερικές πλευρές του. Στο τέλος, περιλαμβάνει έναν ιδιαίτερο κατάλογο από International Days μέσα στο χρόνο. Έχει σκληρό εξώφυλλο και ένα κορδονάκι για την εύρεση των σελίδων.

Το βιβλίο αναπτύσσεται σε τρία τεύχη μέσα σε μια θήκη, ακολουθώντας τη διαδικασία δημιουργίας της εγκατάστασης "Για πάντα" που πραγματοποιήθηκε στο παλιό ελαιουργείο Κανελλόπουλου, στην Ελευσίνα. Το πρώτο τεύχος είναι ένα βιβλίο "σκηνοθετημένο" που εικονογραφεί αφενός την πρόταση και αφετέρου τη διαδικασία παραγωγής του έργου. Το δεύτερο τεύχος περιέχει κείμενα ιστορικών της τέχνης, με αφορμή το συγκεκριμένο έργο. Το τρίτο τεύχος περιέχει μεγάλες έγχρωμες φωτογραφίες με την καταγραφή της τελικής εγκατάστασης στο εργοστάσιο.

Οι εκδόσεις τέχνης "Κύβος" παρουσιάζουν το βιβλίο "My Room too" της Ειρήνης Καραγιαννοπούλου, που συγκεντρώνει 32 σχέδια, κυρίως με μολύβι σε χαρτί, από το 2003 έως το 2009. Ελάχιστα από αυτά έχουν ήδη εκτεθεί, τα περισσότερα παρουσιάζονται για πρώτη φορά σε αυτή την έκδοση. Το βιβλίο τυπώνεται σε περιορισμένη έκδοση 700 αντιτύπων. Το "My Room too" είναι μια συλλογή σχεδίων που, χωρίς να έχει κείμενο και χωρίς να είναι παραμύθι, εξιστορεί τις περιπέτειες ενός σγουρομάλλικου κοριτσιού. Η μικρή ηρωίδα προβάλλει αντίσταση στα δεινά που της συμβαίνουν με τον ίδιο τρόπο πο...

Το βιβλίο του Κώστα Μπασάνου με τίτλο "19:44" περιέχει 30 απρόμαυρες φωτογραφικές αναπαραγωγές ισάριθμων σχεδίων του καλλιτέχνη από το ομότιλο έργο, που παρουσιάστηκε στην ατομική του έκθεση "Πουθενά", στη γκαλερί Ιλεάνα Τούντα τον Ιανουάριο, 2009. Τα σχέδια έχουν γίνει με γραφίτη σε ταπετσαρία 30x24 εκ. κολλημένη σε γυψοσανίδα και έχουν θέμα ένα ηλιοβασίλεμα. Η ανάδειξη του ηλιοβασιλέματος μέσα από μια διαδικασία αποτύπωσης της στιγμής (απόσπασμα) ως διάρκεια (μνημείο), φανερώνει και τον ουτοπικό χαρακτήρα του έργου, της ίδιας της διαδικασίας. Tης προσπάθειας, δηλαδή, σ...

"Όταν κάποια εποχή συμμετείχα σε ένα κύκλο μαθημάτων, μας ζητήθηκε να δημιουργήσουμε νοερά την εικόνα ενός ψυχικού εργαστηρίου και να επινοήσουμε δύο συμβούλους. Στη σκέψη μου εμφανίστηκαν η εικόνα του σοφού γέροντα με την άσπρη κελεμπία που ακουμπάει σε μπαστούνι και η εικόνα του μικρού πρίγκιπα. Με τον καιρό άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί δεν είχα επινοήσει καμία εικόνα θηλυκή. Ποια χαρακτηριστικά και ποιες ιδιότητες αντιπροσωπεύει για μένα το θηλυκό γένος; Ποιες είναι οι εικόνες του θηλυκού που υπάρχουν μέσα στη δική μου την ψυχή; Όχι εκείνες που με έμαθαν να έχω, αλλά οι...

Οι φωτογραφίες που αποτελούν την ενότητα "Sea Pastels" δύσκολα μπορούν να καταταγούν στη θαλασσογραφία, παρά το γεγονός ότι συναντάς σ' αυτές όλα τα στοιχεία εκείνα που θα μπορούσαν να τις εντάξουν σ' αυτή τη θεματογραφία, της θάλασσας και των λουομένων. Η Λίζη Καλλιγά μεταμορφώνει τον θαλασσινό τόπο σ’ ένα τοπίο μέσα από μια αισθητική διαδικασία. Με την βιντεοκάμερά της τραβά κολυμβητές σε μια παραλία έχοντας ζουμάρει υπερβολικά τον φακό της. Με αυτό τον τρόπο αποκτά μια θολή εικόνα μετατρέποντας το πολύ μακρινό σε κάτι το κοντινό, το απτό που χάνει όμως σε ευκρίνεια. Σ...

Τα έργα της Λέας Ρουσοπούλου έχουν έντονη προσωπικότητα και μαγνητίζουν το βλέμμα του θεατή, όσο κι αν είναι φτιαγμένα με ελάχιστα μέσα και με λιτή, λακωνική σύνθεση. Είτε είναι τοποθετημένα σε στήλες, όπως τα περισσότερα άλλα έργα της τα τελευταία χρόνια, είτε όχι, είναι συνθέσεις που αναδύουν μια κάθετη ανοδική τάση, μια αίσθηση καλοζυγιασμένης ισορροπίας. Η πρώτη εντύπωση είναι πως πρόκειται για μια δέσμη από φωτεινές έγχρωμες τροχιές, μια δέσμη που άλλοτε φαντάζει σαν μεγεθυμένος πολύτιμος λίθος από κόσμημα, μια σύνθεση εμβληματική και επιβλητική, κι άλλοτε πάλι σαν...

Dasein. Το άγραφο λευκό χαρτί συνδέει ζωγραφική και γράψιμο. Αυτό έχουν απέναντί τους. Εκεί γίνεται η κατάθεση από τον καλλιτέχνη μιας μορφής, που ανασύρει από τα βαθιά σκοτάδια του είναι του, και, μ' όλο που είναι δικό του πλάσιμο κάθε στιγμή, ωστόσο την παλεύει, την ανασυνθέτει μέχρι να αναγνωρίσει σε αυτήν κάτι που θα ευχόταν να είναι ή που να τον πείθει ότι είναι Αυτή η διαδικασία, να φτιάξεις κάτι που είναι, βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την περιγραφή, με το να περιγράφεις κάτι. Έχω στο νου μου ένα παλιό πορτρέτο της φίλης του Ε.Α. όπου δεν αναγνωρίζεται φυσικά κανένα...

Η Σάρον Κίβλαντ (Sharon Kivland) είναι εικαστικός και συγγραφέας. Η δουλειά της μεταλλάσσεται παίρνοντας διάφορες μορφές, ενώ έχει παρουσιαστεί διεθνώς μέσα από εκθέσεις και δημοσιεύσεις. Η καινούργια δουλειά της καλλιτέχνιδας είναι μια τριλογία με γενικό τίτλο "Ο Φρόυντ σε διακοπές". Οι τρεις τόμοι της τριλογίας καταπιάνονται με την ιδιαίτερη σχέση που η καλλιτέχνιδα έχει αναπτύξει με το έργο του Σίγκμουντ Φρόυντ. Μέσα από φωτογραφίες και δοκίμια και με εργαλείο τη φαντασία, τα βιβλία της Κίβλαντ επιστρέφουν σε ταξίδια που ο Φρόυντ έκανε (ή ονειρεύτηκε να κάνει) σε τόπο...