Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια φωτογραφία και μια μητρόπολη του κόσμου. Φαίνεται εύκολο γιατί καθεμιά από τις σημαντικές πολιτείες του πλανήτη έχει το δικό της σήμα κατατεθέν. Το Παρίσι έχει τον Πύργο του Άιφελ, η Θεσσαλονίκη τον Λευκό Πύργο, το Κάιρο τις Πυραμίδες, το Ρίο ντε Τζανέιρο το Άγαλμα του Χριστού και ούτω καθεξής. Με αυτά τα δεδομένα η δουλειά του φωτογράφου φαίνεται σαν μια απλή υπόθεση που δεν απαιτεί ιδιαίτερη φαντασία. Αν όμως με μια εικόνα θα ήθελε κάποιος να καταγράψει την ατμόσφαιρα, τον παλμό, την αίσθηση που απολαμβάνει ένας κάτοικος ή ένας επισκέπτης αυτής της πόλης που επέλεξαν...

Η Ακρόπολη της Αθήνας φωτισμένη μοναδικά κάνει το ομορφότερο εξώφυλλο. Είναι μονάχα "δικό" μας αυτό το αριστούργημα ή του κόσμου ολόκληρου; Είναι ένα από τα 17 ελληνικά μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς που έχουν αναγνωριστεί από την Unesco και μόλις φέτος προστέθηκε σ' αυτά η παλιά πόλη της Κέρκυρας. Αισθανόμαστε εθνικά υπερήφανοι ή είναι βαριά η ευθύνη να τα διατηρήσουμε και να τα παραδώσουμε -μαζί με ακόμα περισσότερα- στις επόμενες γενιές; Ακολουθούν δεκάδες σελίδες με την απίστευτη πολιτιστική, πολιτισμική, φυσική "κληρονομιά" του κόσμου που ζούμε. Κάθε μία από αυτέ...

Κατ' αρχήν το παιχνίδι φαίνεται στημένο: ένας ακόμη οδηγός για τη Θεσσαλονίκη; Η πόλη-λιμάνι. Η "προσφυγούπολη". Η "φοιτητούπολη". Η "πόλη της γεύσης". Με χιλιάδες κλισέ στο κεφάλι ταξιδεύουμε με αυτοκίνητα, αεροπλάνα, τρένα, μόνο και μόνο για να καταφέρουμε να τα ξεφορτωθούμε. Να γνωρίσουμε αυτήν την πόλη από την αρχή. Περπατάμε. Νοικιάζουμε μηχανάκια -η κίνηση στο κέντρο δεν παλεύεται. Μπροστά στο Βασιλικό Θέατρο μας παίρνουν τις πινακίδες, χάνουμε κινητά- μας τα βρίσκουν. Τρώμε στο πόδι (κι όμως, κι όμως...) κοιμόμαστε ελάχιστα (και όχι επειδή κάνουμε μπαρότσαρκες- ή του...

Αποστολή στην Αιτωλοακαρνανία. Το παζλ της Ελλάδας που ανακαλύπτουμε, κομμάτι κομμάτι συμπληρώνεται. Συντάκτες και φωτογράφοι ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους και είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν. Οι περισσότεροι χαμογελούν, αλλά έχουν μια ανησυχία στο βλέμμα. Αναρωτιούνται εάν υπάρχουν τόσα πολλά και ενδιαφέροντα στην περιοχή αυτή. Σκέφτονται ότι θα είναι δύσκολο να γεμίσουν τις σελίδες του ταξιδιωτικού οδηγού και ο λόγος είναι απλός. Όλος αυτός ο πλούτος δεν είναι κάπου καταγεγραμμένος. Δεν υπάρχουν σημαντικές τουριστικές υποδομές, παρά μόνο σε συγκεκριμένα σημεία... Παρ' όλα αυτά...

Ονόματα τοποθεσιών και χωριών ανακοινώνονται συνεχώς από ραδιόφωνα και τηλεοράσεις... Όλα τους βρίσκονται στον κλοιό της φωτιάς! Όταν δεν ξέρεις ούτε τα χωριά ούτε τις τοποθεσίες, όλα είναι πιο εύκολα. Αισθάνεσαι τον κίνδυνο για τις ανθρώπινες ζωές, αλλά δεν συνειδητοποιείς τι χάνεται από το πύρινο ποτάμι που τρέχει με χιλιόμετρα. Αν τύχει όμως και γνωρίζεις, αν έχεις περάσει από εκεί, αν έχεις ταξιδέψει, τότε αυτά τα ονόματα φέρνουνε εικόνες και η ψυχή σου βασανίζεται διπλά. Σε χάρτες, δορυφορικές απεικονίσεις, φωτογραφίες και βίντεο το μέγεθος της καταστροφής δυστυχώς δεν...

Σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό όλα κινούνται. Οι επιβάτες, οι εργαζόμενοι, τα εμπορεύματα, το ίδιο το τρένο... Η ταχύτητα κίνησής τους είναι σημάδι των καιρών. Σήμερα το ξέρουμε καλά, όλα κινούνται πιο γρήγορα. Μοναδική σταθερά, σημείο αναφοράς, ο ίδιος ο σταθμός με τις εγκαταστάσεις του. Οι αιώνες περνούν 19ος-20ος-21ος, αλλά οι σταθμοί παραμένουν στη θέση τους και οι περισσότεροι αποτελούν κομμάτια της σύγχρονης πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας. Μην παραξενεύεστε καθόλου. Ο σταθμός της Ολυμπίας είναι αρχαιοπρεπής, της Πελοποννήσου εκλεκτικιστικός, του Βόλου μας φέρνει π...

Τα ονομάζουμε μικρούς παραδείσους, τους δίνουμε τον χαρακτηρισμό της όασης, τα φορτώνουμε με κοσμητικά επίθετα και ανακαλύπτουμε στην αγκαλιά τους τη "μουσική" της ηρεμίας και την ανθρώπινη επαφή με συνοδοιπόρους σαν κι εμάς στο ταξίδι της "άγονης γραμμής". Αυτά για εκείνους που τα αγαπούν πολύ και τα θεωρούν παρθένους θησαυρούς στην ελληνική θάλασσα. Υπάρχει όμως και η αντίθετη άποψη που μιλά με σκληρή γλώσσα για το πολύωρο ταξίδι, την απουσία παροχών και υπηρεσιών, τον εγκλωβισμό σε "σχήματα" διακοπών που ανήκουν στο παρελθόν και τόσα άλλα. Η αλήθεια ως συνήθως βρίσκεται...

Καλώς ήλθατε σε έναν διαφορετικό "κόσμο". Θα χρειαστεί να αναγνωρίσετε τον δικό του κώδικα συμπεριφοράς, αλλά και εκείνον τον μοναδικό κώδικα τιμής. Είναι ένας κόσμος αντρικός, αλλά γεμάτος ευαισθησίες, γεμάτος καμπύλες, που τιμά τη γυναίκα με τον δικό του τρόπο. Δίνει το όνομά της στο σκαρί, τη σκαλίζει σαν γοργόνα στην πλώρη, την προσκυνά σαν Παναγιά και βάζει την εικόνα της δίπλα σε εκείνη του Αϊ-Νικόλα. Είναι ο κόσμος αυτός που χρησιμοποιεί ακόμα τα χέρια του σαν εργαλείο αναντικατάστατο. Μοιάζει να αδιαφορεί γι' αυτά. Τα κακομεταχειρίζεται, τα πληγώνει, μα δεν σταματά...

Η Ελλάδα είναι ένα από τα λίγα μέρη του κόσμου που το ταξίδι στον χρόνο, ιδιαίτερα στο παρελθόν, όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά επιβάλλεται! Παίρνεις μια βαθιά εισπνοή, κλείνεις τα μάτια και πραγματοποιείς αυτό το μετέωρο βήμα περνώντας την "πύλη" ενός -οποιουδήποτε- αρχαιολογικού χώρου. Το πέρασμα από το σκοτάδι στο φως ανοίγοντας και πάλι τα μάτια είναι μαγικό. Μετράς τις χιλιετίες πολιτισμού και αρχίζεις την περιήγηση, το ατέλειωτο ταξίδι. Ακόμα και οι πέτρες έχουν μιλιά και θα πρέπει να προσέχεις πού πατάς. Δίνεις την ευκαιρία στην ψυχή σου να πάρει κι εκείνη μια ανάσα και...

Τουλάχιστον τα μισά και... κάντε κάτι να χωρέσουν! Αυτή ήταν η εντολή και ταυτόχρονα η υπόσχεση που δώσαμε ο ένας στον άλλο. Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μας στα Δωδεκάνησα, το νοτιοανατολικό νησιωτικό σύμπλεγμα της Ελλάδας, που ακουμπάει στα παράλια της Μικράς Ασίας, προσφέρει σπάνιες εικόνες, αξέχαστες εμπειρίες και μπορεί να αγκαλιάσει όλες τις "συνομοταξίες" των ταξιδευτών. Από τα ανεξερεύνητα μικρονήσια όπως οι Αρκιοί μέχρι τη χλιδή της Ρόδου, ο καθένας μπορεί να βρει το ιδανικό πεδίο έκφρασης στις διακοπές του. Οι επιλογές είναι τόσες πολλές ώστε ο αριθμός "Δώδεκα" μοιάζε...

Λένε πως ο χρόνος στα ορεινά κυλάει πιο αργά. Η θέα είναι καλύτερη και η αίσθηση ελευθερίας ανυπέρβλητη. Ακόμη μιλάνε για καθαρό αέρα, για μεγαλύτερη και στενότερη επαφή με το θείο, για κάθε είδος ορεινά "καταφύγια" αλλά και για κατακτήσεις κορυφών ως διακρίσεις. Σημείο αναφοράς για όλα τα παραπάνω είναι ο άνθρωπος, αυτός που διαλέγει να ζητήσει ή απλά να εκδράμει σε μεγάλο υψόμετρο. Καθώς απομακρύνεται από τα πεδινά, αρχίζει να αισθάνεται τον ίδιο περίεργο φόβο και σεβασμό με εκείνον που θα ένιωθε στη μέση του πελάγους... Δεν είναι απίστευτο πως εμείς οι Έλληνες ζούμε σε μ...

Οι παραλίες ανήκουν στους ανεκτίμητους θησαυρούς της Ελλάδας. Μήπως είμαστε λίγο υπερβολικοί; Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του φυσικού μας πλούτου αλλά πολιτισμό δεν "παράγουν". Ποιος είπε όμως ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο; Κοιτάξτε τις μικρές κοινωνίες των ανθρώπων που σχηματίζονται σε καθεμία θαλασσινή αγκαλιά. Από το Super Paradise όπου η μουσική ακούγεται πιο δυνατά από τα κύματα και τις ομιλίες των ανθρώπων μέχρι τον Κήπο της Σαμοθράκης όπου το μπάνιο είναι τελετουργία κάθαρσης, οι λουόμενοι εναποθέτουν έστω και για μερικές ώρες τον δικό τους "πολιτισμό" στην ακρογιαλιά...

Φάρος. Μια λέξη σύμβολο και μια γνήσια πηγή έμπνευσης. Θα μας πείτε ρομαντικούς και ίσως δεν θα έχετε άδικο. Σκεφτείτε όμως αυτή τη δέσμη φωτός που εκπέμπεται σταθερά, περιοδικά στο δυσδιάκριτο τη νύχτα όριο ανάμεσα στη γη και τη θάλασσα. Δώστε σημασία σε αυτή τη φωτεινή ακτίνα που μετριέται σε ναυτικά μίλια, αλλά έχει αξία μη μετρήσιμη. Ξεχάστε τα ηλεκτρικά βοηθήματα ναυσιπλοΐας που περισσεύουν στον 21ο αιώνα και κάνουν ασφαλή τα θαλασσινά ταξίδια και ελάτε μαζί μας σε μια μοναχική περιήγηση γεμάτη ευαισθησία. Οι πέτρινοι πύργοι των φάρων θα παρελαύνουν στις σελίδες που ακ...

Κρατώντας ένα διαμονητήριο στο χέρι, είσαι σίγουρος για ένα πράγμα: πως θέλεις να μάθεις περισσότερα πράγματα για τον εαυτό σου. Μετά σκέφτεσαι πως είσαι αποφασισμένος να ξεχάσεις τους κανόνες που διέπουν την καθημερινότητά του, πως είσαι έτοιμος να ζητήσεις βοήθεια και να τη μεταβάλεις με ταπεινότητα. Κανείς δεν πηγαίνει στο Άγιον Όρος από απλή περιέργεια ή γιατί έχει "δουλειά". Δεν κάνεις τουρισμό στον Άθω, δεν είναι αξιοθέατο, καρτ ποστάλ, δεν γίνεται να συμπεριφερθείς σαν καταναλωτής. Εδώ έχεις τη μοναδική ευκαιρία να συνομιλήσεις ευθέως με την ψυχή σου, χωρίς οι συνθήκ...

Καμάρες από πέτρα, τοξωτά αριστουργήματα, περίτεχνα μνημεία της ανάγκης επικοινωνίας των ανθρώπων στους αιώνες που πέρασαν. Τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια εξακολουθούν να μαγνητίζουν το βλέμμα και την ψυχή των ανθρώπων ως σήμερα. Μπορεί να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού εκείνα που χρησιμοποιούνται καθημερινά, όμως τίποτε δεν μειώνει την αξία τους και -το πιο σημαντικό- κανένα δεν προσβάλλει την αισθητική του χώρου. Θα τα θαυμάσετε να γεφυρώνουν και τις σελίδες του λευκώματος που κρατάτε στα χέρια σας και θα αναρωτηθείτε πού ήταν είναι κρυμμένος τόσος πλούτος. Κι όταν απ...

Στολίδια σε υψόμετρο. Όλα πέτρινα, όλα διαφορετικά μεταξύ τους και όλα τόσο όμοια στη μορφολογία. Τη ζωή στο βουνό τη διαμορφώνει... το βουνό! Ο άνθρωπος δεν αντιστέκεται. Προσαρμόζεται, βρίσκει λύσεις και όταν μπορεί γίνεται καλλιτέχνης. Φροντίζει το σπιτικό του, εξωτερικεύει το μέσα του, το προσφέρει σε δημόσια θέα. Ο χρόνος στα ορεινά λέμε ότι κυλάει πιο αργά. Κάποιες φορές σταματάει κιόλας. Κάπως έτσι κατάφεραν και διατηρήθηκαν οι περισσότεροι οικισμοί που σήμερα θαυμάζουμε. Χωρίς δραστηριότητα, χωρίς ανθρώπους, χωρίς ζωή. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο στις μέρες μας. Η το...

Πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί χωρίσαμε την Κρήτη σε Βόρεια και Νότια, γιατί ακολουθήσαμε αλφαβητική κατάταξη στους νομούς, γιατί προσέξαμε οι νομοί να έχουν ισάριθμες σελίδες. Η απάντηση έχει ως εξής. Δεν χωράει η Κρήτη σε ένα βιβλίο, είτε αυτό έχει 160 είτε 1.600 σελίδες. Είναι τόσο μεγάλος ο πλούτος της που πάντα θα βρίσκεις κάτι πολύ σημαντικό για να καταγράψεις, να αναλύσεις, να φωτογραφίσεις. Από την άλλη οι Κρητικοί αγαπούν υπερβολικά τον τόπο τους... τον μικρό "δικό τους" τόπο και δεν αναφερόμαστε σε μεγάλες γεωγραφικές ενότητες. Τον αγαπούν τόσο που θεωρούν όλο το υπόλο...

Ακόμα ένα ταξίδι στην Ελλάδα αρχίζει με το πολυτελές λεύκωμα που κρατάτε στα χέρια σας. Ένα ομολογουμένως αλλιώτικο ταξίδι με πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες, μέσα από τα μάτια των φωτογράφων και τις περιγραφές όσων έγραψαν τα μικρά περιεκτικά κείμενα. Αντικείμενο... η πατρίδα μας. Με κάστρα, μοναστήρια, γεφύρια, ορεινούς οικισμούς, απίθανες θαλασσινές πολιτείες, λίμνες, ποτάμια, βουνά και φαράγγια... Ποιος είπε ότι ζούμε σε μια φτωχή χώρα! Κάθε άλλο. Ο πλούτος της είναι ανεξάντλητος κι εμείς δοκιμάσαμε να σας μεταφέρουμε περισσότερο τη μοναδικότητα της αίσθησης μέσα...

Αμφίδρομη επικοινωνία Τα μηνύματα έρχονται το ένα μετά το άλλο και φροντίζουμε πάντα να απαντάμε. Οι αναγνώστες του "Ανακαλύψτε την Ελλάδα" ξαφνικά σταματούν να αντιμετωπίζουν το έντυπο που κρατάνε στα χέρια τους ως απλό ταξιδιωτικό οδηγό, αλλά το έχουν σαν κάτι δικό τους. Και δοκιμάζουν να επικοινωνήσουν, να καλύψουν την απόσταση. Κάποιοι ακολουθούν τις "οδηγίες", άλλοι απλώς "ελέγχουν" την πιστότητα των πληροφοριών και ψάχνουν ακόμα και για λάθος κωδικούς στα τηλέφωνα. Μερικοί πηγαίνουν ακόμα πιο πέρα. Βλέπουν την τελευταία σελίδα όπου ανακοινώνουμε την επόμενη έκδοση...

Σαν τα μικρά παιδιά, όταν δούμε νερό, τρέχουμε κοντά του. Σε μια χώρα που μοιάζει να αναδύθηκε μέσα από το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού, αυτό φαίνεται φυσιολογικό. Αλλά με τα τόσες εκατοντάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής και ένα τόσο ονομαστό αρχιπέλαγος όπως το Αιγαίο, θα νόμιζε κανείς πως οι λίμνες δεν θα ασκούσαν κάποια ιδιαίτερη έλξη πάνω μας. Κι όμως, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ιδιαίτερα στις ορεινές περιοχές ακόμα και μια εποχική συγκέντρωση νερού μάς κάνει να νιώθουμε ομορφότερα. Στολίζει το τοπίο κι εμείς στολίζουμε την ύπαρξή της με παραμύθια που περνάνε από στό...