Καφούρου Εύη Γ.
Η Εύη Καφούρου γεννήθηκε στο Μαρούσι Αττικής τον Αύγουστο του 1982. Κατάγεται από το γραφικό νησί της Πάρου και είναι απόφοιτη παιδαγωγικής σχολής. Γράφει από τα μαθητικά της χρόνια και έκδωσε τις εξής ποιητικές συλλογές: "Λόγια φιλίας και αγάπης", "Τι φταίει", "Τάνκο στα θρύψαλα μιας αγάπης". Ποιητικές της γραφές καθώς και κριτικές έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά τέχνης: "Ίαμβος", "Ένεκεν". Προσφάτως βραβεύτηκε για ένα ποίημά της για την ξενιτιά από το περιοδικό "Κελαινό".
Λόγια φιλίας και αγάπης
Καφούρου Εύη Γ.
Δωδώνη (2006)
[Δείγμα γραφής:] ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Χαράς ημέρα η σημερινή, Ρέει ο χρόνος αλλά αυτό μην σε νοιάζει, Όλη η ευτυχία στην καρφιά σου να ζει, Να 'ναι η ζωή σου ένα χάδι... Ίσως σήμερα να είσαι λίγο μελαγχολική, Απρόσμενα που 'χεις λίγο μεγαλώσει. Πόσες στιγμές όμως ακόμα καρτερούν, Όμορφες, η ψυχή σου να τις νιώσει... Λίγες ευχές για σένα εγώ θα πω. Λόγια μαγικά, Αυτό να ξέρεις, σ' αγαπώ... αληθινά!!!
Τάνκο στα θρύψαλα μιας αγάπης
Καφούρου Εύη Γ.
Δωδώνη (2009)
"Φταίνε" Φταίνε τα λόγια σου που πίστεψα στο ψέμα, τα θλιμμένα τραγούδια σου που ακόμα τραγουδώ.... Φταίει το ταξίδι μας που ακόμα ταξιδεύω. στο χέρι το κράτημα που ακόμα σε κρατώ... Φταίει το λάθος μου που ακόμα λαθεύω, φταίνε τα όνειρα που ονειροπολώ Φταίνε πολλά και ρώταγα "τι φταίει" μα η απάντηση μπρος μου, δες, χαμόγελα...
Γραφής έργα
Συλλογικό έργο
Ωρίωνας (2011)
"Η παρούσα έκδοση με τον διακριτικό τίτλο "Γραφής Έργα" παρουσιάζει τις καινοτόμες, αξιοπρόσεκτες και επίκαιρες λογοτεχνικές απόψεις, επιλεγμένες σε πανελλήνιο επίπεδο διαμέσου της μητέρας των τεχνών, της ποίησης. Παράλληλα, τονίζει την ποικιλομορφία και την αφθονία των διαθέσεων, των σκέψεων, των συναισθημάτων και των τεχνοτροπιών που στο σύνολό τους συνθέτουν τη μοναδική έννοια της πεζογραφίας. Λογοτεχνικά ρεύματα που θέλουμε να πιστεύουμε ότι καλύπτουν τη σύγχρονη συγγραφική έκφραση. Η προσπάθεια αυτή εμπνεύστηκε από την Πανελλήνια Ένωση Συνεργασίας Νέων Λογοτεχνών κα...
Του έρωτα ο απόηχος
Καφούρου Εύη Γ.
Ωρίωνας (2011)
είναι νύχτες μαγικές, που τα όνειρα σε ταξιδεύουν, σε χρέη απλήρωτα του χθες, σε υποσχέσεις ... κι αν είσαι αχτίδα, σώνεσαι σε μιας στιγμής αυτόφωτης την τελευταία αναλαμπή, την τελευταία μνήμη.... και χρόνια που διαβήκανε, με μιας σε προστατεύουν, γιατί αυτά σε μάθανε, σου δείξανε τον τρόπο, πώς πλέκονται οι θύμησες σε λέξεις φυλακές...
Μοιάζουν οι άνθρωποι
Καφούρου Εύη Γ.
Ωρίωνας (2018)
" Το αδοκίμαστο πόρτα θα ανοίγει σε αισθήματα, και κλειδιά θα δοθούν στην ανάγκη σου, θα περιμένει εκεί μία λύτρωση, που στα χέρια θα κρατά τριαντάφυλλα, για να θυμίζει πως κάθε πλησίασμα, κρύβει μέσα της και πόνο και απάγκιο ".